Ik vraag dit voor een vriendin van mij. Want volgens mij moet het makkelijker kunnen dan nu gedaan wordt. Wegens burn-out en depressie is zij op het medicijn paroxetine gezet. Echter door deze medicatie slaapt ze slecht. Naast de andere bijwerkingen zoals verstopping waar ze dagelijks laxeermiddelen voor slikt en een libido van 0,0 wat frustrerend is voor haar. Maar voor het slechte slapen is vervolgens trazolan voorgeschreven wat tevens een anti-depressiva is. Dit middel heeft minder ernstige bijwerkingen als ik het zo bekijk op internet. Echt suf wordt ze er niet van namelijk. Ze slaapt nu wel door, maar droomt heel heftig waardoor ze vaak nog moe wakker wordt. In principe is ze helemaal genezen van de depressie en burn-out wat ruim 2 jaar geleden begonnen is, maar ipv afbouwen wilt haar psychiater alleen maar extra medicatie voorschrijven om het heftige dromen te voorkomen. Ze heeft zware slaapmiddelen gekregen want dat zou helpen. Maar het helpt niet tegen het dromen en ze is er gevaarlijk suf van terwijl ze toch dagelijks naar een andere plaats moet rijden voor haar werk. Hier is ze dus ook snel weer mee gestopt. Er zullen hier vast mensen zijn met kennis van deze medicijnen. Wat denken jullie van deze situatie? Ik als leek zou zeggen dat ze moet gaan afbouwen (in overleg met de psychiater) met de paroxetine als eerst. Ik vind het zowiezo raar als er een anti depressiva wordt ingezet om de bijwerkingen van een andere anti depressiva aan te pakken. Zie ik het allemaal verkeerd?
eerst en vooral: ik ben GEEN dokter. Wel heb ik jaren ervaring als patient. Maar mijn ervaring is identiek aan die van je vriendin. Je krijgt tonnen medicatie ipv dat er iets constructiefs aan je werkelijke probleem gedaan wordt. Ik kan voor je vriendin alleen zeggen dat ze eerst goed op onderzoek moet waarom ze depressief geworden is. VB: geen neen durven zeggen, faalangst, zich minderwaardig voelen, slechte relatie met partner/ouders. Mijn ervaring is dat je deze problemen ook moet aanpakeen ipv alleen medicatie. Trazolan heb ik ook gekregen, maar na een week ben ik ermee gestopt. Is idd een AD, maar wegens zijn eigenschappen wordt he teerder gebruikt als slaapmiddel. Verder heb ik ook: efexor, sipralexa en wellbutrin reeds genomen (geen van allen hielp, behalve om mijn libido naar beneden te halen en mijn zwarte gedachten omhoog)
De oorzaak is al gevonden. Buiten een opeenstapeling van slecht nieuws is er ook gevonden waarom dit uiteindelijk heeft geleden tot een depressie en burnout. Hier is geen medicatie noodzakelijk voor maar kan helpen. Echter ben ik van mening dat ze eerst van deze troep af moet omdat ze anders niet in gaat zien of dat andere ook maar enigsinds gaat werken. Het feit is dat momenteel antidepressiva niks meer voor haar doet dan alleen bijwerkingen veroorzaken. Afbouwen brengt alleen ook weer bijwerkingen met zich mee en daar ziet ze ook weer enorm tegenop.
Ze heeft nu echt het gevoel dat in principe de problemen voorbij zijn maar helemaal compleet de oude wordt ze maar niet. Maar ja, met antidepressiva is dat natuurlijk ook niet mogelijk. Het vlakt ook de positieve gevoelens af en je blijft je anders voelen.
Als je zoiets heftigs hebt meegemaakt, verandert dat vaak wie je bent. Het is dus logisch dat ze zich nog niet helemaal de oude voelt, want zo zal ze zich waarschijnlijk nooit meer voelen. Natuurlijk is het wel belangrijk dat ze zich als "haar nieuwe ik" lekker in haar vel voelt. Daar zouden medicijnen een belemmering in kunnen zijn, maar dat kan ik natuurlijk niet beoordelen. Persoonlijk vind ik het een beetje gevaarlijk om info over medicijnen te vragen aan leken op internet. Ik zou haar aanraden om tegen haar psychiater/arts te zeggen dat ze vastbesloten is dat ze wil proberen af te bouwen, zodat hij haar er bij kan begeleiden om dat op een risico-arme manier te doen. Als hij niet mee wil werken, zou ik haar aanraden om een second opinion te vragen bij een andere arts, die haar wel wil helpen om af te bouwen.
Ze zou ook nooit zomaar iets doen omdat het hier gezegd wordt hoor. Als ze uiteindelijk besluit af te willen bouwen dan gaat ze dit doen iom de psychiater. Het is nu puur intresse over wat anderen ervan denken.
mijn man heeft ook de nodige meuk geslikt voor zijn depressie/burnout en op de een of andere manier zijn artsten voorzichtig met afbouwen omdat ze bang zijn voor een terugval oid.. Maar bij ons waren de bijwerkingen bijna erger dan de kwaal. Ik had een zombi in mijn huis die bijna geen emotie meer voelde (resultaat was dat hij dat dus ook niet erg vond.. arggggggg) In overleg met mij heeft hij toen dus besloten te stoppen! (wel onder begeleiding van de arts hoor!!!!!!) Nou joh! De afkickverschijnselen.. een hel was het voor hem! Schokken in zijn hoofd.. duizelingen. hij heeft dagen niet kunnen lopen omdat hij bang was neer te vallen.. Kortsluiting van binnen.. Zulke troep was het wat hij kreeg.. Mijn man is nog niet het zonnetje in huis maar hij bestaat wel weer
"Het feit is dat momenteel antidepressiva niks meer voor haar doet dan alleen bijwerkingen veroorzaken" en dat kan je dus niet beoordelen! (zij ook niet) Die AD is inderdaad troep maar of je zonder kan weet je pas als je stopt. En daar schuilt ook meteen het gevaar. Want ALS ze dan een terugval krijgt kom je terecht in een heel diep donder gat. Waar vaak nog moeilijker uit te komen is dan de oorspronkelijke depressie/ burnout. Als ze het idee heeft dat de psyg niet wil afbouwen is het inderdaad misschien handig om een second opion te vragen. Of het afbouwen via de huisarts te doen. (maar lang niet alle artsen willen je helpen omdat ze het zelf niet hebben voorgeschreven) Ben geen psyg. Maar wel (ex) patient.
Ze zit momenteel op zo'n punt dat enkel nog haar gevoel verzwakt wordt en ze last heeft van de bijwerkingen. Ze heeft een tijdje terug proberen af te bouwen iom de psychiater. Ze kreeg afkickverschijnselen en is toen gelijk weer op volle dosering gezet.. Maar deze medicatie kom je toch nooit vanaf zonder afkickverschijnselen? Ze voelde zich erg duizelig enzo. Geen tekenen van een terugval. Ik denk dat ik haar idd maar eens ga wijzen op haar recht op een second opinion als de psych weer niet wilt afbouwen. Zelf wilt ze er graag vanaf. Ze heeft dusdanig last van de bijwerkingen dat het echt niet leuk meer is.
ik vind dat ze met de psych moet overleggen en hem ook duidelijk maken dat ze er mee wilt stoppen. Je moet evenwel soms voet bij stuk houden, maar uiteindelijk is het haar lichaam en beslist zij er ook over. Ik kreeg wellbutrin en deze werkte niet (na de eerste 6 probeerweken), toen ik dat tegen de psych zei zei ze doodleuk dat ze iets anders ging voorschrijven. Ik vroeg haar of ze soms dacht dat ik aspirientjes nam oid. Ik vond het heel raar dat ze zo laconiek deed over toch heel zware medicatie. Ik heb zelf beslist om te stoppen met AD en heb dit resoluut gedaan dus zonder afbouwen, ik voelde mij gelijk beter worden(dag of 2 heel wazig gelopen maar dat was al). Met of zonder AD had ik zwarte gedachten, maar met AD kreeg ik er ook libidoverlies/wazig zicht ed nog bij. Maar dat is MIJN ervaring.
Ja ok, maar resoluut stoppen is voor haar zeker geen optie aangezien ze er al ruim 2 jaar aan zit. Ik ga dit topic aan haar laten lezen en hoop dat ze zich niet weer nieuwe medicatie aan laat praten om bijwerkingen te verdoezelen terwijl ze eigenlijk wilt stoppen. Ze weet overigens van dit topic af hoor.
off course, daarom dat ik het erbij zet. Resoluut stoppen is niet de juiste manier en daarom dat ze moet overleggen. Maar ik bedoel dat ze mss een second opinion moet aanvragen of toch een goed gesprek aangaan met deze psych. Mijn ervaring is dat ze heel gemakkelijk mee rpillen geven terwijl je zelf voelt dat je met minder zou kunnen. Maar je moet wel een beetje op je strepen staan
Wanneer iemand bij de psych zelf aangeeft dat hij/ zij wilt afbouwen met de medicatie , moet deze dat honoreren en daarmee gewoon starten.. laat je vriendin dit wel onder begeleiding van doen, en niet zelf gaan afbouwen. Succes