Ik ben er na mijn miskraam in januari erg mee bezig; wil ik eigenlijk wel een tweede kindje?? Op dit moment zeg ik nee, ik vind eentje al heel erg zwaar. Nou is dochter nogal een meisje met pit, veel ziek geweest en slaapt slecht. Ik sta er thuis grotendeels alleen voor, mijn man werkt zes dagen waarvan vijf dagen 8-19 uur. Zelf werk ik ook nog 16 uur vast op ons bedrijf plus eventueel thuis als het nodig is. Daarnaast zijn het onzekere tijden door de crisis en werken we ons een slag in de rondte om het bedrijf boven water te kunnen houden. Ik doe het met alle liefde en plezier maarik vind het behoorlijk pittig met tijden en dan dnk ik pfff je zou er maar twee hebben nu, weetniet of ik dat aan zou kunnen. Steeds vaker denk ik; het is goed zo, we hebben een "gezond" kind waar we twee jaar voor hebben moeten vechten in de mmm. Waarom zouden we er nog een keer aan beginnen?? Mijn man is een schat en zegt gewoon, het is jouw beslissing, jij moet het thuis regelen en als je twijfelt of je het aankan, beginnen we er gewoon niet aan.. Maar dan ga je vandaag op kraamvisite en heb je een hummeltje vast van 1 dag oud en dan denk ik weer het is ook wel mooi.. Kortom twijfels twijfels twijfels Sorry moest het even kwijt, weet even geen raad met mezelf..
Een kindje mogen krijgen is niet een beslissing welke je zo even maakt...in mijn optiek zouden de twijfels die jij hebt in ieder geval voldoende zijn om het voorlopig even uit te stellen... Ik wens je veel goede gedachten toe een "beslissing" te nemen
Ik twijfel ook enorm hoor en mijn stelling is bij twijfel niet doen. Ik vind het heerlijk nu onze kleine de baby fase voorbij is en nu veel dingen zelf gaat doen. Ben er echt achter geen baby mama te zijn En zwanger zijn was ook niet echt leuk en ze is met 34 weken geboren Dat zou betekenen dat ik dus weer 3 jaar kwijt ben met al deze fases misschien als ze dalijk naar school gaat dat we er miss voor gaan maar nu nog ff niet
't is lastig. Voor al pittig met het slapen van R. Dat je er voor 2 kinderen uit zou moeten. Deze keuze kan jij alleen maken. Het is niet dat als je er nu voor kiest je morgen bevallen bent. 'T zou min. 9 maanden duren, wie Weet slaapt R. Dat beter. Hier zijn ook de twijfels, bang dat Esmée dan iets te kort gaat Komen Qua aandacht, dat we aan haar niet genoeg hebben.. Bij twijfel niet doen, Misschien nog even wachten tot R. Wat beter slaapt? Succes het is niet een makkelijke keuze
Het is lastig, ik heb dit gevoel ook heel sterk gehad na mijn mk vorig jaar en we bleven twijfelen. Bij ons was in twijfel wel doen en nu ik zwanger ben kan ik me niet meer voorstellen dat ik ooit getwijfeld heb maar als je de mmm in moet is het natuurlijk nog een extra stap/beslissing. succes met de beslissing.
Hier ook twijfel maar meer onzeker over de toekomst.. En dan bedoel ik niet alleen financieel maar ook lichamelijk.. Mijn lichaam neemt een loopje met me en heb geen idee of dat nog oké gaan worden.. Wordt dat het niet dan weet ik niet of het wel verstandig is om überhaupt voor een 2 te gaan proberen.. Het doet me pijn omdat ik het heel graag wil.. Maar ben zo bang dat ik het lichamelijk niet ga trekken..
Herkenbaar, hier ook twijfels. Hoe zeker we gingen voor een eerste kind, dat s nu heel anders. Kan er niet echt de vinger opleggen waarom. Soms denk ik wel eens, (bedoel hier niemand mee te kwetsen) hoop dat de natuur voor mij beslist en ik per omgeluk zwanger wordt. Pff lastig hoor. Besef ook dat ik niets te klagen heb, snel zwanger geworden van noa, super zwangerschap gehad, wel iets minder leuke bevalling. Ook erg gek op mijn kleine meid. Wat bij mij wel wat geholpen heeft is om te bedenken dat we geen haast hebben. Een jaar of 4 leeftijdsverschil kan ook leuk zijn. En waarschijnlijk ook minder zwaar. Maar weet niet of dat bij jou een optie is vanwege de mmm? Wellicht kan je met jezelf afspreken om het voorlopig even te laten rusten, soms kan je er te veel mee bezig zijn. En na even rust opeens het wel zeker te weten. Succes met het nemen van een beslissing.
grappig dit topic. Mijn man en ik hadden het er gisteravond toevallig nog over, dat we nog steeds achter onze beslissing staan die we vorig jaar hebben genomen om het bij 1 kindje te houden. Die twijfels ken ik me helemaal voorstellen, die hebben wij ook gehad. Ik heb ook 2 jaar in de mmm gezeten voordat we ons lieve manneke kregen. Mijn zwangerschap was niet echt makkelijk. Daarom hadden we al vrij snel besloten, dat nr 2 gewoon natuurlijk moest komen en niet via de mmm. Daar had ik absoluut geen zin meer in. En vorig jaar hebben wij definitief besloten niet meer voor een 2e te gaan omdat we nu alles kunnen betalen en een 2e gewoon te duur is. Daarbij sta ik er vaak alleen voor omdat manlief vaak weg is voor zijn werk, en ons vangnet niet erg groot is. Daarbij is ons manneke gezond en je weet niet of een 2e ook nog gezond is. Nu we deze beslissing hebben genomen geeft dat geestelijk een hoop rust. Ik heb daarom vorig jaar besloten om voor mezelf te kiezen en een maagverkleiningsoperatie ondergaan. En daar ben ik dolblij mee. We kunnen ons kindje alles geven wat ons hartje begeert en ik vind het heerlijk nu dat hij uit de luiers is en straks naar school gaat. Scheelt weer een hele hoop kinderopvang geld. Ik kan alleen maar zeggen volg je hart en doe dat waar jullie je prettig bij voelen. Commentaar van de buitenwereld krijg je toch altijd wel. Succes met je beslissing.
Ik twijfelde na mijn miskraam ook, eigenlijk wilde ik niet meer. Blijkbaar wilde ons 2e meisje graag bij ons zijn want ze liet zich door een stukje rubber niet tegenhouden Ik vind het zwaar, nou hebben we ook een erg slechte start gehad waardoor ik nog volledig in de ziektewet zit. Maar ondanks alles ben ik erg blij dat ze er is Het valt af en toe niet mee en ik zal blij zijn als ze een jaar is (ook omdat ik hoop dat ik zelf dan weer een stuk beter ben), maar het is ook zoooo leuk!
Hier ook twijfels. 2maand te vroeg geboren. Heel moeilijk met drinken.. Ik vind het nu net weer wat makkelijker worden. En mijn lichaam zit ook tegen.. Heb cvs en dat is soms best zwaar.. Ik vind de keuze maken zo moeilijk..
Onze dochter wordt in september 2, als we zouden beginnen dan wordt dat pas weer in september en dan is het maar de vraag of het snel raak is. Bij dochter was het pas na 2 jaar raak dusja.dan zitten we aan ruim vier jaar..
Zo te lezen ben ik niet de enige met twijfels... Probleem is hier ook dat iedereen verwacht dat we al aan n tweede begonnen zouden zijn na de miskraam in januari.. Dus er wordt regelmatig gevraagd of we al begonnen zijn, nee dat zijn we niet, ow schiet maar op jullie worden er ook niet jonger op.. (ik ben 32 overigens) We gaan straks eerst met vakantie in juli en daarna kijken we wel. Is er nog steeds twijfel dan doen we het niet....
Tsja, ik begrijp je twijfels. Ik zou in jou situatie denk ik wachten tot jullie er wel een 'goed gevoel' bij hebben. Maargoed, ik heb geen ervaring met de mmm. Dus dat is voor jou nog een extra drempel om te beslissen of je er weer wil aan beginnen. Wij hebben ook twijfels. Aan de ene kant dat we nu weinig financiële zekerheid hebben. Ik een 20 uur contract bij een baan waar ik eigenlijk weg wil. En mijn man werkt wel fulltime, maar heeft geen vast contract, en wil daar eigenlijk ook niet al te lang blijven. Maar als we beiden een 'goede' baan hadden, dan had ik ook twijfels. Omdat ik het toch ook wel lekker vind dat onze jongen groter en zelfstandiger word. Straks naar de basisschool gaat. Weet niet of ik wel weer wil beginnen aan 3 'zware' jaren met baby, dreumes, peuter. En aan de andere kant ben ik natuurlijk gewoon een vrouw die weer een kleintje wil .
ik herken dit ook maar dan voor een 3e! Tis moeilijk om iemand anders die je niet kent raad te geven... Zet alle voors en tegens eens op een rijtje en bekijken welke zwaar wegen en welke niet geef ze desnoods punten en bekijken dan wat eruit komt.... Je kunt ook 'nu nog niet' besluiten en over een half jaar weer een afweging te maken..... suc6 ermee!
Hier ook twijfels en voorlopig de keuze gemaakt om er nog een hele tijd niet aan te beginnen. Zit zelf in een rolstoel en het is nu goed te doen met 1 peuterpubertje die gelukkig helemaal gezond is. Maar stel dat het met een tweede wel heel zwaar wordt? En wat als ik weer 6 weken in het ziekenhuis moet liggen wegens pre eclampsie, en wat als een volgend kindje wél mijn handicap heeft (ondanks dat ziekenhuis zegt dat die kans niet aanwezig is). Daarnaast past het op dit moment niet in ons huis, dan zouden ze met z'n tweeen op één kamer moeten en dat vind ik niet ideaal. Dus, hoe graag ik het ook had gewild als ik gezond was geweest, hier voorlopig geen tweede kindje.
Kan me de twijfels heel goed voorstellen. Bij ons heeft steeds ons gevoel besloten. De oudste is er eentje die niet alleen kon spelen, veel aandacht wou en slecht sliep. Toen kwam nummer 2 die begon de eerste 3 maanden als een huilbaby, slaapt beroerd (zo'n 8 keer per nacht moeten we er uit), nu trekken ze steeds meer naar elkaar toe en nemen ze mij steeds meer werk uit handen met het bezighouden, we wisten al heel snel dat we een derde wilden, maar dat was puur het gevoel. Financieel ben ik met een opleiding bezig en door de zwangerschappen duurt het ook nog langer, dus voor ik een echt inkomen heb.... Maar we hebben geen eigen bedrijf, mijn man heeft een vast contract in een stabiel bedrijf en dat scheelt natuurlijk wel heel veel. Voelt je gezin compleet? Of heb je het gevoel dat je toch ergens iets mist? En je man kan zeggen is jouw keuze, maar hij moet er ook helemaal achter staan! Succes met de twijfels en de keuzes!!
Hier komt zoals het er nu uitziet ook geen tweede kindje meer. Ik heb een gezonde zoon en daar ben ik heel trots op. Maar ik heb geen kriebels om weer zwanger te worden en er nog een tweede bij te krijgen. Ook is het financieel eigenlijk niet mogelijk voor ons om nog een tweede (zou voor mijn vriend de eerste zijn) te onderhouden, met name de opvang is gewoon niet meer te betalen. Want dit is voor 1 kind al bijna niet op te brengen. Wel vind ik het voor mijn zoontje jammer dat hij enigst kind blijft, ik en mijn vriend hebben allebei broertjes en zusjes en daar zijn we heel blij mee. Ben wel bang dat hij dat gaat missen. Ik sluit ook niets uit, maar ik zie het sowieso de komende jaren niet gebeuren. Ik ben trouwens 25, dus ik heb ook nog even de tijd stel dat wij toch van gedachten veranderen. Volg je gevoel, maar kijk ook naar de praktische dingen.
Voelt me gezin compleet ja op dit moment wel maar in oktober toen we in de mmm stapte voor een tweede niet dus het kan nog veranderen. We moeten gewoon even tot rust komen, lekker op vakantie en dan zien we wel of de twijfels weg zijn. Zo niet dan stappen we niet in de mmm.