Onze dochter is momenteel bijna 26 maanden en we merken dat ze de afgelopen maanden echt "veranderd" is. Kan zich moeilijk vermaken.. Probeert haar zinnetje door te drijven en als dit niet lukt kan ze enorm driftig worden. Begint nu ook expres met spullen te gooien. Ook uit het niks proberen te knijpen/slaan is er bij.. Sommige dagen zijn echt overleven. We merken ook dat ze momenteel vrij eenkennig is. Ze hangt erg aan mij en zelfs bij opa's/oma's die 1 keer per week oppassen moet ze wennen als ze binnen komen en dit kan soms echt een half uur duren. En dan nog niet over het kinderdagverblijf gesproken. Dit is met gaan echt een groot drama. Ik vraag me af of dit bij de leeftijd hoort? Ik ben momenteel ook hoogzwanger dus dat kan uiteraard ook meespelen. Ik vind het ook erg spannend hoe ze dit dalijk gaat oppakken. Ik hoor graag jullie ervaringen/tips!
Het zal beide zijn, kinderen voelen de spanning in huis vaak ook goed aan, zeker met een op handen zijnde geboorte. Hier een 19 maander waar ik ook met regelmaat hoofdschuddend naar sta te kijken. Gillen, slaan, weigeren, zijn 8-jarige broer dwarszitten, veel rommel maken maar niet echt spelen (hoewel hij zich met het leeghalen van de kastjes prima vermaakt) Ik hoop dat het verbeterd als hij zich beter kan uiten. Succes met de laatste loodjes!
Ja, hoort bij leeftijd, ergens na 18 mnd zie je dat de peuterpubertijd zich in rap tempo aandient. Heel vermoeiend helaas. Ik vond bij alle kinderen de fase van 1,5-3 jaar erg vermoeiend... In jouw geval zal ook het feit juist dat je hoogzwanger bent meespelen. Jij bent anders, de sfeer in huis is (onbewust) toch meer gespannen (iedereen is aan het wachten op iets...), waarschijnlijk is inrichting van huis ook veranderd e.d. Je kindje voelt heus dat er iets groots staat te gebeuren en op deze leeftijd is dat meestal vooral eng en overweldigend. Wat je dan ook in gedrag gaat terug zien: claimend, niet lekker in vel, emotioneel etc. Dat zal na je bevalling, als ze moet wennen aan de nieuwe situatie, ook niet meteen bijtrekken. Ik zou voor ogen houden dat het normaal gedrag is en haar 'mild' te oordelen. Vergeet niet de leuke kanten van je kindje te zien en blijf je liefde en aandacht tonen. En dan de fase uitzitten...
Hier bijna 2, en begint ook ineens erg met uitdagen, zeuren om snoep, ijsjes en boos worden als ik nee zeg. Vind het een pittige leeftijd
Ik denk dat het een combinatie is. Mijn dochter was net 3 jaar toen ik hoogzwanger was van haar broertje. Ze was er heel erg mee bezig en ze voelde de spanning ook. Maar daarnaast is ze ook een pittige peuterpuber. Die combinatie is lastig, maar is even doorbijten.
Hier ook ik heb helaas geen tips. Er word hier ontzettend veel gegooid en het komt er maar niet in. Ik probeer van alles maar niets lijkt te helpen! Ik weet het soms ook echt ff niet meer, vooral de thuis momenten zijn heel vermoeiend. Hij vermaakt zich niet en daagt veel uit. Hier een peuter van 2,5
Mijn oudste dochter is ook twee weken na haar tweede verjaardag enorm veranderd. Ik schrok er best wel van want het contrast was enorm. Ze was superlief en makkelijk. Ook wel ondeugend maar 'nee was nee' en ze luisterde goed. En ineens waren daar onwijze woedeaanvallen, wilde ze haar zin doordrijven en luisterde voor geen meter meer. In november word ze 3 en het is nu wel wat milder weer gelukkig. Mijn middelste (dochter) is ook in november jarig en die word dan 2. Ze scheelt 12 maanden met haar zus, maar doet nu al niet onder voor haar. Dus ik hoop niet dat ze er nog een schepje bovenop gaat doen als ze 2 word . Eenkennigheid heeft ze niet extreem gehad gelukkig. Geen tips daarvoor. De enige tip die ik je kan geven 'blijf consequent, continu' dat werkte en werkt hier heel goed. Soms voel ik me wel een strenge zeikerd, maar geef ze 1 vinger en ze pakken de hele hand.
Wat fijn dat dit topic langs komt! Hier ook een dame met een sterke wil en gooien en ineens niet meer willen slapen Heel vermoeiend Tips?
Jeetje wat lastig. Ik schrik een beetje van dit topic hahah, mijn zoontje is 2 geworden in juni en ik herken dit tot nu toe eigenlijk niet. Ja, natuurlijk zeurt en jammert hij af en toe, maar over het algemeen genieten wij echt ontzettend van deze tijd. Ben een beetje bang dat dit dus ineens kan omslaan hahaha. En dat lijkt me super zwaar met een baby op komst. Hij kan wel al vrij goed praten, misschien is dat het?? Wat wij wel echt als nummer 1 regel hebben: Samen op één lijn liggen en als je eenmaal "nee" hebt gezegd mag je niet meer terug. Consequent, consequent, consequent... Ook praten we heel veel met hem. Dus echt alles uitleggen. Ze begrijpen al zó veel. Als hij om een snoepje vraagt dan zeg ik ook al van te voren dat hij er écht maar 1 krijgt en niet meer. Ik vraag hem dan ook of het afgesproken is? En pas als hij "ja" antwoord geef ik hem het snoepje. Dan daar hou ik me dan ook echt aan. Tuurlijk vraagt hij dan nog een paar keer: "nog een?". Maar hij krijgt het echt niet!! Dus mijn 2 tips: consequent blijven en overal over blijven praten/communiceren! Heel veel sterke en succes!!
Noud is 15 mei 2 geworden en tot vorige week een heel zoet kind haha Nu ineens erg lastig/driftig en vooral erg moeilijk doen met alles. Vind het maar een lastige fase en er zijn dagen dat ik blij ben als ie even in bed ligt. Hopelijk gaat het weer snel voorbij
Dat doen wij allemaal, haha. En ze praat erg goed voor haar leeftijd. Maar toch is ze echt een pittig ding, dus dat zegt ook niet alles, haha.
Kan een lastige tijd zijn, ik hoor het wel vaker. Maar 3,5 vond ik persoonlijk veel erger. Als ze naar school gaan wordt het steeds leuker