Ik moet even van mij afschrijven hoor.. Ik ben sinds april gestopt met de pil, en hoop dus zwanger te worden. Mijn man schrok eerst wel van het idee, maar leek toch in te stemmen. Hij kocht geen condooms en we waren wel aan het klussen. Gisteren zei hij opeens (vlak voor hij naar het werk moest, tijdens een knuffel) ik wil geen baby. Ik heb de halve dag lopen janken. 's Avonds in bed heb ik het gesprek toch weer op kinderen gebracht, en gelukkig was hij toen niet meer zo resoluut. Ik moest hem de tijd gunnen om aan het idee te wennen. Maar hij wist niet wat er nou zo ontzettend leuk aan kinderen hebben zou zijn. Even later zei hij dat er toch misschien leuke dingen aan kunnen zitten, maar gaf een opsomming van de minder leuke kanten. Natuurlijk ga ik hem niet dwingen, of 'er in luizen', maar ik wil zo ontzettend graag! Als die wisselende signalen, ik weet niet wat ik er mee moet. Ik heb wel aangegeven er niet te lang mee te willen wachten, omdat ik al bijna 30 ben, en omdat je boven een bepaalde leeftijd meer kans op afwijkingen hebt. Verdorie we zitten vlak voor mijn ei en ik heb onwijs zin om er voor te gaan Ik vrees alleen dat het deze maand dus niet gaat worden. Zijn er meer dames hier met een besluiteloze man?
Hoi, Mijn vriendin had ook zo`n besluiteloze man. Hij wilde wel kinderen maar nog niet wanneer mijn vriendin dit wilde (hij wilde nog een paar reizen maken). Ze hebben er verschillende ruzies over gehad, op een onverwachts moment (na een paar maanden) zei hij plotseling dat hij ook wilde stoppen met de pil. Toen was mijn vriendin binnen 1 maand zwanger. Ik hoop echt dat jouw vriend snel van gedachten veranderd. Groetjes van Senna
Dat is vervelend voor je zeg! Zeker omdat jullie al zonder enige bescherming hadden gevreeen. Dan denk je toch zeker dat je er allebei voor gaat. Ik zelf denk dat het nog wat te vroeg voor hem is. Beter is om hem er langzaam op voor te bereiden. Zelf ben je er misschien allang aan toe, omdat je er in gedachten al vaker mee bezig bent geweest. Op het moment dat je het je mannetje vertelt, gaat er door hem een heleboel heen. Ben ik er wel aan toe? Kan ik de verantwoordelijkheid als vader wel aan? Heb ik alles gedaan wat ik wilde doen? Ben ik wel een goede vader? etc...Ik kan me heel goed voorstellen dat je verdrietig bent...maar blijf met hem in gesprek, dat is het allerbelangrijkte. Praat met hem wat er door hem heengaat bij het krijgen van een kind. Veel suc6 ermee!
het is idd erg vervelend meis! Tjonge ik keek wel even van je berichtje op toen ik het las! Maar ik zou je vriend nu gewoon eens vragen waarom dan wel onveilig gevreeen, en wat hij nu verder wil. Natuurlijk kun je hem niet dwingen...... Maar echt evrvelend tjonge... mannen!!!!
Bedankt voor de lieve berichtjes! Doet me wel goed. Senna, ik hoop dat het bij mij net zo gaat als bij jouw vriendin! Ik was ook helemaal van mijn stuk gebracht. Hoe moet hij zich dan de afgelopen maanden gevoeld hebben tijdens het vrijen? Zat hij dan steeds in spanning? Het was toch niet zo gek dat ik dacht dat we er beide voor gingen? pffff mannen! Ik blijf het onderwerp gewoon op gooien, zonder te veel te pushen (euh..ff een goede balans vinden).
Oohw wat voel ik me nu ellendig! We hebben een feest in de buurt. Omdat we er nog niet zo lang wonen dacht ik dat dit een goede manier zou zijn om mensen te leren kennen. Maar helaas. Alle gesprekken gaan over kinderen. Omdat ik nog geen kinderen heb, lijkt men minder geinteresseerd over wat ik heb te vertellen. Als ik wel een gesprek heb dan hoor alleen maar hoe vruchtbaar deze buurt is, dus dat wij ook wel een kleintje zullen krijgen. Ik ben snel naar binnen gegaan en zit nu dus met tranen achter mijn pc. Ze moesten eens weten hoe graag ik wil! Maar helaas, mijn vent heeft zich bedacht. Buiten hoor ik allemaal vrolijke stemmen en gelach....
Balen he meis. Ik ken het. Al die mensen die vrolijk over hun kindjes praten. Daar kan ik ook verdrietig van worden.
Ja Janne dat weet ik meis ...ook ik heb zo`n zwaar hoofd gehad ...ik probeer mijn best ook een beetje te doen om haar op te monteren
Ik weet het en hoop dat we wat nekspeieren gaan trainen en ons hoofd op kunnen houden. Misschien dat ik daarom bij de manueel therapeut loop
Hoi Hoi Kan me helemaal inleven met wat je voelt. Ik wou 5 jaar geleden al heel graag kinderen. Een jaar later was mijn (ex) vriend er ook klaar voor. Ik ging nog een keer met een vriendin op vakantie en zou tijdens die week met mijn pil stoppen. Na die vakantie verbrak hij de relatie, we waren 14 jaar samen. Daar zat ik met mijn kinderwens. Ik leerde vrij snel mijn nieuwe vriend kennen maar die was natuurlijk helemaal nog niet zo ver. Na 2 jaar begon ik voorzichtig over kinderen te praten en het duurde nog een jaar voordat hij zover was. Deze maand ben ik dan eindelijk gestopt met de pil. Het leek op het laatst wel of ik nergens anders aan kon denken!! De dertig was inmiddels ook gekomen en inderdaad dat maakte de druk groter. Wel knap Floor dat je benoemd dat je hem er niet wil inluizen. Zo lastig als je graag wil. Hopelijk zitten jullie gauw weer op dezelfde gedachten, Succes meid!! Groetjes Erica
Bedankt voor de berichtjes! Nadat ik gisteren nog lang op bed heb liggen huilen besloot ik dat dat ook niet de oplossing was. Ik heb me opgefrist en ben weer naar buiten gestapt. Er stond een tv buiten waar voetbal op te zien was, en daar ben ik bij gaan zitten. Er zaten alleen mannen en die hadden heel andere dingen aan hun hoofd dan over kinderen praten Nog een keer kreeg ik een opmerking van een ouder dame. Ze vond het zo leuk dat er zoveel kleine kinderen in de buurt woonden, en dat het een vruchtbare grond was (en gaf daarbij een vette knipoog). Toen heb ik gezegt dat het aan mij niet zal liggen, maar dat ze dan even met die 'meneer met die witte broek, bij die boom' moest gaan praten. Ze begon gelukkig meteen over een ander onderwerp. maar pfff als die buikjes en baby's maken het zo ontzettend moeilijk! Erika, ook lullig van je ex om je eerst te laten wachten en dan de relatie te verbreken! Ik ben nu ook bijna 30, dus kan niet zo heel lang meer wachten om te beginnen (vind ik).
dat is niet mis zeg,eerst voor kids gaan en dan zeggen dat je ze nog niet wilt. sorry dat ik het zeg maar dat wist hij voor dat jullie er aan begonnen toch ook wel. wat als je nu al zwanger was geweest? sterkte ik hoop dat hij snel bij bezinnen komt en er toch voor gaat
floor misschien een rare opmerking maar heb je nog eens om verduidelijking gevraagd? Heb je het er nogmet hem over gehad.. ik zou hem echt proberen duidelijk te maken dat je eierstokken rammelen... en waarom nu niet en waarom achter een tijdje wel... tuurlijk wil jeniet poeshen maar je wilt toch wel weten waat je aan toe bent! Heel veel suc6 *knufel*
Je eierstokken kunnen nog zo hard rammelen, je maakt een kindje met z'n 2en.. als er 1 niet wil dan houdt het op. Het lijkt me niet verstandig om er gelijk weer over te beginnen, misschien eerst even laten bezinken en dan weer een gesprek aan knopen. Het is wel erg lullig dat hij er nu pas achterkomt, je had inmiddels wel zwanger kunnen zijn!