Hoi meiden! Een vraagje... De bevalling van ons eerste kindje ging niet helemaal volgens de boekjes.. (heb er niet veel van mee gekregen gelukkig..) Ik ben uiteindelijk in het ziekenhuis bevallen omdat ik toch pijnbestrijding wilde hebben. Tijdens het persen (2 uur) kwam ons dochtertje vast te zitten en ging haar hartslag snel naar beneden. Ze is toen met spoed na een mega knip en pomp met geweld uit me getrokken... Man wat een pijn deed dat! Ik was me helemaal niet bewust dat het zo ernstig was en dat het heel anders had kunnen aflopen... Vaak lees ik verhalen dat meiden opgelucht zijn als ze mogen persen en dat het juist fijn is.. Kan me totaal niet voorstellen.. Hoe groot is de kans dat bij deze bevalling het minder pijn gaat doen en ik ook kan "genieten" van het persen? De uitgang is nu al vrij gemaakt en hoop echt zo dat ik die pijn (het eruit rukken van de baby) niet nog een keer ga meemaken... Wie geeft me hoop?
Mijn eerste bevalling was wel volgens het boekje, duurde wel lang, zo'n 16 uur en 1,5 uur bijna het persen. Ik vond het ook geen opluchting, eerder een hel! Gelukkig niet zo heftig als wat jij hebt meegemaakt. Tweede: nog geen drie uur weeën, waarvan 4 minuten persen! Hij was er letterlijk in een vloek en een zucht. (Ik was nog geen 10 minuten in het ziekenhuis). Van vriendinnen met drie hoor ik dat de derde er met 1 pers al uitkwam! Dus ja denk wel dat het beter zal gaan dan bij je eerste, maar garanties zijn er niet natuurlijk. Elke zwangerschap en elke bevalling zijn anders... Maar wat ik toch veel hoor en lees is dat een tweede zeker sneller gaat dan een eerste. Succes!
Thnx! Mijn eerste bevalling duurde ongeveer 17 uur Ik lees het ook vaak.. Maar ging me vandaag pas beseffen en het waarschijnlijk zoveel pijn deed vanwege het geweld waarmee ze ter wereld kwam.. Ik hoop ook echt zo dat het persen niet zo lang gaat duren.. De weeen interesseren me daarin tegen helemaal niks (terwijl die ook best hevig waren; direct om de 2 min en buik en rugweeen..) Toch weer spannend allemaal..
Ligt dat in jouw geval dan ook niet aan de reden waarom ze vast kwam te zitten? Was bijv je bekken te smal, zij te groot in verhouding of lag ze niet gunstig.. Ik noem maar wat mogelijkheden. Dat zal namelijk ook meespelen bij het eventueel (en hopelijk!) anders verlopen van de bevalling.
Ze kwam de "bocht" niet door.. Ik ben wel smal maar daar lag het volgens mij niet aan.. Ze was ook niet super groot.. 50 cm en 3875.. Ik heb wel heupdysplasie maar dat heeft nooit problemen gegeven volgens de vk... Ik zal het de volgende keer nog eens navragen bij de vk...
Genieten van het persen, zo zou ik het niet noemen. Wel een soort opluchting na het laatste uur van ontsluitingsweeën die eigenlijk niet op te vangen waren. Ik heb zelf niet zo'n ervaring, mijn kinderen heb ik er thuis zelf uitgeperst. (eerste in ruim 1,5 uur, tweede in 5 minuten, zo groot kan het verschil zijn. Nou had de oudste ook wel een groter hoofd dan de jongste, maar dan nog.) Maar een vriendin van mij is met haar eerste met de ambu naar het zkh gebracht omdat de uitdrijving niet ging. Uiteindelijk is zij ook met een knip, een vacuum en heeeeeel hard duwen en trekken bevallen van haar oudste. Gyn stond met haar voeten tegen het voeteneinde van het bed en hing met haar volle gewicht aan de vacuumpomp, althans zo beschreven vriendin en haar man het. Lijkt mij geen feest. Haar tweede is veel soepeler geboren. Ging ook niet vanzelf, maar ze heeft het op eigen kracht kunnen doen, zonder geweld. Ik weet niet waarom het bij haar de eerste keer niet ging, of zij te smal was, of de baby de bocht niet kon maken, of dat hij er niet goed voor lag. Maar dat het de eerste keer zo ging, zegt niet dat het de tweede keer ook zo moet.