Hallo dames, Het hoort misschien niet in de lounge maar hier zitten wat meer lezers en ik zit nu even met dit dilemma. Onze zoon van 3,5 heeft in de nacht nog zijn knuffie (konijn met speen)..hij is hier echt ontzettend aan verknocht en wordt ik de nacht vaak wakker als hij hem kwijt is. Hij heeft nu logopedie omdat hij wat moeite heeft met uitspraak en er werdt ook aangeraden om te stoppen met de speen in de nacht. Deze actie heb ik een tijdje terug ondernomen maar geen succes helaas. Nu ben ik vanavond weer begonnen en heb hem vd week al verteld dat vandaag de speen weg ging. Het inslapen ging oke,hij sliep al half dus heb zijn speen verwijderd,even wat jammeren en hij sliep. Nu ligt hij al een half uur echt te huilen om zijn speen,dikke tranen.. Oh ik voel me zo schuldig,ik wil niet toegeven want anders komt het er nooit van,maar tevens heb ik ook weer zoiets van "wat zielig en hij is zo gek op zijn speen". Zijn knuffel heeft hij wel gewoon,maar ben ik nu te hard? Doe ik het goed zo of kan ik het beter anders doen? Ben er extra vandaag mee begonnen omdat ik nu weekend heb...
Volhouden !!! Dit duurt max drie dagen dan is het over . Niet schuldig voelen maar denken aan het feit dat het voor hem beter is sterkte !!!
Doorzetten en een beloning in het vooruitzicht stellen. Wij hebben de speen afgelopen periode aan piet meegegeven in zn schoen. Paar dagen jammeren, maar nu hoor je m er niet meer over. Is ook niet jaloers op zijn zusje die nog wel een speen heeft.
3 dagen Oh my god...overdag had hij al de speen niet meer... Hij heeft het heel moeilijk nu. Mijn man slaapt op de bank vanacht,hij staat er niet zo achter want ziet het probleem niet van een speen in de nacht
Volhouden! En morgen is hij zo trots op zichzelf dat het de avonden daarna makkelijker zal gaan. Succes! Ik weet nog dat ik toen bij m'n oudste bij z'n bedje ben blijven zitten, totdat hij sliep. Hij heeft ook zo gehuild en ik vond het zo zielig voor hem. Maar wij hadden de speen aan zwarte piet meegegeven, dus kon hem ook echt niet ineens terug uit een kastje toveren haha.
Kunnen het niet uitleggen? Dat hij nu een grote jongen is en de speen voor kleine kinderen. Dat werkte hier met dochter heel goed net voor haar tweede verjaardag
Wij staan ook voor deze dilemma.... Binnenkort wordt hij geholpen aan zijn keelamandelen ik hoop stiekem dat ik het dan kan combineren omdat hij waarschijnlijk dan geen speen kan verdragen.
Ik had het hem uitgelegd. Gezegd dat hij geen baby meer is maar een grote jongen,en grote jongens hebben geen speen meer. Hij was het er mee eens en we spraken af dat als hij donderdag van het kdv kwam dat speen die avond weg ging.. Maar nu is het echt huilen. Hij heeft net de grote lamp aan gemaakt om in de kast te zoeken,onder zijn bed,in de lades...hij lijkt zo'n klein jongetje ineens
Mijn zoontje van drie was helemaal verslaafd aan zijn speen dag en nacht maar we hadden afgesproken dat hij hem aan Sinterklaas zou geven en dat heeft hij ook netjes gedaan. Hij heeft er niet meer om gevraagd en heeft er ook geen moeite mee als hij er iemand wel mee ziet. We hadden het al eens eerder geprobeerd door zijn speen niet meer te geven maar dat was ook geen succes maar nu hij hem zelf heeft weg gegeven is het gegaan. Misschien kan je dat proberen dat hij zijn speen zelf wegdoet.
Als het alleen voor de nacht is zou ik er niet zo moeilijk over doen. Het is een advies meer niet. Ik kan mij niet voorstellen dat 's nachts een speen de oorzaak is voor zijn uitspraak. Zou hij nou de hele dag met een speen lopen en ermee praten ok. Nou ben ik helemaal geen voorstander van het laten huilen en kom op doorzetten! Hij is 3,5 nog alle tijd om op zijn tempo te ontwikkelen. Ik zou dus niet nachtenlang in het gehuil blijven zitten, maar dat is mijn mening Succes!
Dat was voor onze zoon destijds geen belemmering. Die was toen net 2 jaar en stopte het speentje 's nachts weer vrolijk in zijn mondje. At en dronk ook alles weer dezelfde dag.
Sietse heeft een zwakkere tong mede door de speen. In de nacht ontwikkeld alles zich volgens de logopedie dus het was echt noodzaak om te gaan stoppen. Het ging best goed. Om 22:00 kwam hij huilend naar beneden,na wat te drinken en even sussen viel hij in slaap op mijn schoot. De nacht heb ik hem niet gehoord,om 06:00 was hij wakker. Hij vroeg om zijn speen en ik heb verteld dat die weg was...hij knotterde even maar vervolgens ging hij toch weer mopperend naar bed. Een half uur wakker stond hij aan mijn bed te zingen dat het opstaan tijd was.
We zijn hier net van de speen af ... dank zij de kerstman. Maar we zijn ook al bijna een half jaar verder ... uk hier is bijna 4. Had hem ook alleen nog maar 's nachts maar op de een of andere manier voelde ik dat het gewenning was en niet meer nodig. Dus in envelop en opgestuurd en nooit meer naar gevraagd. Wat je zou kunnen proberen is steeds een stukje korter te knippen. Op een gegeven moment is er dan nog wel het houdertje maar kan hij er niks meer mee. Misschien is dat wat voor je. Ik kan me voorstellen dat je door wil zetten maar als er zo veel stress bij komt kijken is hij er duidelijk nog niet klaar voor. Maar dat denk ik ... en zo te horen heb ik niet veel medestanders. Sterkte en succes
Gewoon doorzetten nu, ook als het een week lang elke avond huilen betekent! Ik zou het veel harder vinden als hij door een mama met een te zacht hart straks onnodig veel moeite heeft met communiceren op school en met z'n vriendjes, met alle sociale en academische gevolgen van dien. Die gevolgen zijn uiteindelijk velen malen groter dan de gevolgen van een week lang verdriet om een speen. Het is gewoon de taak van de mama om de lange termijn voor ogen te houden, want je peuter doet dat niet .
Een speen kan echt spraakproblemen geven, ook als hij 'm alleen 's nachts heeft; sommige kindjes zuigen er echt super hard op en dat heeft echt invloed op de ontwikkeling van de spieren en de stand van de tanden. Ik zou in dit geval dus echt doorzetten; het is niet leuk, niet makkelijk, maar wel noodzakelijk. Probeer 'm uit te leggen dat zijn speen weggaat, bijvoorbeeld naar een baby die 'm nodig heeft, en stuur 'm samen op zodat hij ziet dat de speen ook écht weg is (en niet gewoon ergens in de kast ligt). Vervolgens geen aandacht aan besteden, enkel als hij er zelf over begint, dan herinner je 'm weer aan dat babytje dat echt zijn speentje nodig had en dat hij nu een grote jongen is zonder speen. En dan doorzetten, doorzetten, doorzetten!