Naar mijn weten is feliciteren altijd goed. Hier zijn de kinderen gedoopt in een hervormde gemeente, dus protestants. Cadeautjes geven gebeurd dan eigenlijk nauwelijks, dat is , volgens mij, meer een katholiek gebruik. Maar een kleinigheidje meenemen in de trant van een boekje met een bijbelverhaal kan altijd. En dan zorg une toch dat je zoiets in je tas hebt zitten en kijk je het die ochtend aan. Als anderen cadeautjes geven , doe jij het ook. Anders laat je het in je tas zitten...
Met feliciteren is nooit iets mis natuurlijk, tenslotte is het (als het goed is) een zeer feestelijke dag voor de ouders. Ook een cadeautje is normaal goed. Maar ik zou dan iets kiezen in de gelovige trant. Een spaarpot van de ark van Noach bijv, of een boekje, een beeldje van (God's) hand met een baby erin, zoiets, misschien toch slim om het nogmaals te vragen wat de ouders wensen.
koffiedrinken, feliciteren en cadeaus doen wij allemaal niet, kerkenraad wenst ons Gods zegen toe. (Protestants maar zit zoo veel verschil in!)
Het ligt eraan hoe zwaar de protestantse kerk is. Moet je een rok aan en hebben ze een hoed op, dan geven ze vaak geen kadootje. Is het een lichtere kerk, dan kan een kadootje maar hoeft niet. Je ziet het tegenwoordig wel wat meer. Ik geef zelf altijd een christelijk prentenboekje uit een christelijke boekhandel.
Wat altijd leuk is, is een cd van Elly en Rikkert. En die heb je al vanaf een paar euro. Zegen toewensen is wel een raar iets, als de "zegenwenser" zelf niet gelovig is. Dus gewoon feliciteren denk ik maar. Maar de tip van het cadeautje in je handtas laten zitten vind ik een goede. Mijn familie zou het echt niet op prijs stellen als je met een cadeautje aankomt...
voor degenen waar een cadeautje niet gewenst is bij een doop, mag ik vragen waarom? Ik vond de doop van mijn kinderen nl een ontzettend feestelijke en vooral gevoelsmatig een belangrijk gegeven. Je draagt je kindje op aan God, dat is toch een blij iets? Wanneer je kindje dan een cadeautje krijgt wat ook nog eens met het geloof te maken heeft of een echt aandenken (bijv kinderbijbel of mooi beeldje) is toch prachtig? Waarom is dat "not done" in sommige kringen?
Hier beide kinderen gedoopt. Daarna een groot feest thuis. Iedereen feliciteerde ons, was er lekker eten, veel drinken en vele cadeaus voor onze zoon of dochter. Wij zijn katholiek dus zal het hier er anders aan toe gaan.
Het kan aan mij liggen, maar je vraagt in beide gevallen toch om een zegen van God, dat Hij het kindje zal behoeden en helpen op zijn levensweg? En om kracht in de opvoeding voor de ouders? Daar wordt in beide gevallen voor gebeden. Dat is in mijn ogen de kern, niet of er wel of geen druppels water over het kindje gesprenkeld wordt of dat een volwassene ondergedompeld wordt. En het was trouwens ook geen antwoord op mijn vraag......
Ik blijf dat moeilijk vinden hoor, wat is dan precies het verschil in betekenis? Dus afgezien van het water? Ik vind de kinderdoop iets lastigs, omdat er weinig over te vinden is in de bijbel. Mijn schoonouders beweren namelijk dat een kindje dat niet gedoopt is niet 'beschermd' is. In beide gevallen (doop en opdragen) beloof je toch alleen maar als ouders zijnde je kind 'christelijk' op te voeden? Ik snap dan niet zo heel goed wat naast het water-element dan nog het verschil is. Weet iemand dat?
Het is niet not done, maar ook geen verplichting. Het gaat natuurlijk niet om de cadeaus. Bij ons is het trouwens vrij snel na de geboorte, 1-2 maanden, iedereen is dan net op kraamvisite geweest en heeft dan ook al wat gekocht.
Door de doop wordt het kindje opgenomen in het genadeverbond; de doop is daar het teken van. Maar het is niet zo dat het kindje gelijk 'beschermd' is. Maar hier zijn heel veel verschillende theorieën over. Dit is wat wij geloven (hervormd) Je belooft idd dat je je kindje christelijk zult opvoeden.
Een aantal kerken zijn van mening dat dopen vroeger alleen plaatsvond onder volwassenen die zelf oud genoeg zijn om te kiezen voor de doop. Op dat moment betekend de doop kiezen voor het geloof en volgens mij afwassing van je zonden (al kan ik het laatste fout hebben) Zij zijn van mening dat kinderdoop verkeerd is, omdat het kind zelf niet kiest voor het geloof. Ze vergeten jammer genoeg dat het kind als hij ouder is alsnog zijn doop moet bevestigen: bij de Katholieken is dat bij het vormsel, bij protestanten en gereformeerden de belijdenis. Ieder kiest dus uiteindelijk wel of niet voor het geloof. Bij een doop beloven ouders en evt peetouders dat zij zullen zorgen voor een gelovige opvoeding. Bij een belijdenis wordt er voor zover ik weet alleen het kindje voorgesteld aan de gemeente en voor de ouders en het kind gebeden.
Bij ons (protestants) geven we ook wel kleine cadeautjes hoor! De prentenboekjes van Max Lucado vind ik altijd superleuk! (kun je kopen in een christelijke/ evangelische boekenwinkel). Verder kun je de ouders gewoon feliciteren met de doop van hun kindje. Het is voor hen een hele blijde en bijzondere gebeurtenis, dus echt wel een felicitatie waard!
Snap ik, zo is dat hier ook, maar ik las ergens dat de familie van iemand dat dus echt niet op prijs zou stellen, en dat vind ik persoonlijk een beetje raar. Het is toch feest? Het is toch prachtig als het kind een aandenken aan zo'n belangrijke dag heeft? En wanneer ouders daarvoor kiezen, wat is dan mooier dan bijv een kinderbijbel, zodat je dan ook met je cadeau iets aan het geloof kan doen?
doop is een teken van God.... God belooft dat hij zorgt voor je kind, dat het Zijn kind is.....als je later belijdenis doet bevestig je je doop....je zou het zo kunnen zien bij de doop Pakt God de hand van je kind..... bij belijdenis neem je die uitgestoken hand aan.... als ouders leg je een antal beloftes af tav de opvoeding ( in het chr geloof en je taken als ouder...) de gemeente belooft je hierbij te steunen... je vraagt Gods zegen.... maar de doop is bovenal iets van wat van God uitgaat.... een belofte/teken van God..... Ik denk dat de discussie doop/opdragen vs belijdenis/doop niet zinvol is.... het komt in mijn ogen op het zelfde neer alleen noemen ze het anders.....
En nee, het kindje is niet beschermd omdat het gedoopt is. Dat werd vroeger wel gedacht, met name onder katholieken. Een ongedoopt kind werd niet in gewijde grond begraven, maar achter de heg en kwam al zeker niet in de hemel, was destijds de gedachte. Gelukkig is de Katholieke kerk hier van afgestapt en hebben de meeste Kath. begraafplaatsten tegenwoordig een monument voor de ongedoopte kinderen.