hey dames, Over een tijdje mogen wij als het goed is weer starten met IUI-D... en ik moet zeggen na een pauze, dat ik er ontzettend veel zin in heb om eindelijk weer eens wat aan onze wens te doen. tegelijkertijd ben ik erg bang voor de teleurstellingen als t niet lukt elke maand. en dat ik niet weet hoe ik hiermee om moet gaan, (beetje bang om weer volledig in te storten) hoe gaan jullie hiermee om, en hoe vinden jullie weer ''moed'' om door te gaan met de volgende behandeling? liefs DarkAngel
Darkangel ik duim iig al heeeeeeel hard!!! En hopelijk is het snel raak nu! EN geen mk. Het moet gewoon. Wij hebben niks te klagen hebben al een zoontje. Maar merk toch dat ik onzekerder word door de pogingen wat ineens niet willen lukken.
onswondertje: thanks en dat je al een zoontje hebt, wat natuurlijk een onwijs groot zegen is, wil niet zeggen dat je wens voor een 2e kindje niet groot mag zijn he, de teleurstellingen zijn t zelfde.. en komen net zo hard aan! knuffel!
wil je veel succes wensen alvast!!! en het moet gewoon snel lukken. inderdaad je wordt er erg onzeker over als het niet lukt. dikke knuffel!!!
Hi darkangel, Ondanks je slotje toch nog ff Een reactie. Ik denk dat weinig mensen reageren, omdat je eigenlijk de aller moeilijkste vraag stelt die er is in de mmm... Ik weet in elk geval niet hoe ik het "doe". Ben misschien ook nog niet doorgewinterd in de mmm, maar heb net als ieder ander die al lang Een kindje wil, al veel teleurstellingen meegemaakt. Maar ik weet écht niet hoe je dat elke keer weer doet. Ik denk dat het hem er in zit, dat je het niet "doet" maar vooral gewoon ondergaat. Even heel verdrietig en boos en gefrustreerd zijn, maar dan weer door omdat dat nou eenmal móet. Omdat er altijd hoop is dat het volgende keer wel lukt. Mensen zeggen ook wel eens: ik vind t zo knap van je, ik zou het niet kunnen. Ik denk dat dat niet klopt. Het is niet iets waar we voor kiezen, maar meer iets dat je overkomt en waar je zo goed en zo kwaad als kan mee dealt. Net zo lang zoeken naar hoop tot er Een kindje is of dat je in staat bent die wens los te laten omdat het te veel kost. Het enige dat ik soms bewust probeer te doen is niet te ver vooruit kijken. Gewoon deze cyclus, deze wachtweken, etc. Meis, je klinkt of je al veel hebt meegem aakt en hoe naar ook, je hebt t wel overleefd. Dus als er teleurstellingen komen, zul je die ook overleven, écht waar. Maar misschien komen ze ook wel niet en dan is het zonde je er nu al zo rot over te voelen (ik weet het, makkelijker gezegd dan gedaan). En wat mij soms ook helpt, klinkt tegenstrijdig, is juist heel ver vooruit kijken: je voorstellen hoe je over 5 jaar met je kid(s) op de bank zit en terug kijkt op deze tijd. Dan lijken dingen soms ineens wat beter te over zien. En dat je er op terug kijkt zoals je nu inmiddels (hopelijk) ook op andere moeilijke perioden in je leven terug kijkt. Succes met alles!
Dan toch ook nog even een korte reactie van mij. Ik weet ook niet hoe ik het heb gedaan. Misschien dat ik mij er niet te veel op blind staarde, maar ook nog heel veel genoot van alle andere dingen. Ik ging er na een behandeling ook nooit 'vanuit' dat het nu dan wel gelukt zou zijn, omdat dat alleen maar een grotere teleurstelling zou zijn. Wat Vasca ook zegt, niet te ver vooruit kijken. Ik was dan ook niet bezig met 'de toekomst'. Dus niet al een gezinsauto gekocht of al babyspulletjes. Ik leefde vooral in het hier en nu. Nou ja, op 1 ding na dan en dat was het adoptieproces in gang zetten. En iedere mislukte poging compenseerden wij met fijn samen zijn. Een fijne vakantie, lekker uit eten, een keer flink shoppen, enz. Proberen niet te blijven hangen in het verdriet, maar blijven genieten van de andere dingen die je wel hebt en kunt doen. Dat heeft ons echt geholpen. Wij hebben het echt gered met overcompensatie. En natuurlijk heb ik ook echt mijn dieptepunten gehad. En daar mag je je soms best aan overgeven, maar waak er voor dat je er niet in blijft hangen en je er blind op staart. Besef dat er zoveel meer en moois is om voor te leven! Verlies je zelf niet in deze strijd. Want hij kan soms langer duren dan je denkt. En wees gelukkig met wat je hebt en koester dat. Blijf daar van genieten! Sterkte meid en heel veel succes!