Sorry, even wat van me afschrijven. Vanmorgen moest ik met mijn oudste (net 3 geworden) naar het CB voor zijn jaarlijkse APK. Bij binnenkomst begon het alweer; hij vliegt alle kanten op, ruimtes waar hij niet in mag. Ik heb hem uitgekleed en geprobeerd op de weegschaal te krijgen. In eerste instantie lukte dat, maar dan zit hij er met zijn handjes aan en dat mag weer niet. Zodra ik tegen hem zeg dat hij zijn handjes los moet doen is hij er alweer klaar mee en begint een beetje driftig te worden. Ik laat hem dan even spelen om tot rust te komen en het nog eens te proberen, maar het helpt allemaal niet. Zo ook met het staand meten. Uiteindelijk heb ik hem gewogen met mezelf erbij en dan mijn gewicht eraf gehaald. Het meten hebben we dan maar liggend gedaan en dat ging met veel moeite. We hebben ik denk wel een half uur moeten wachten tot hij bij de kinderarts naar binnen konden. Daar kreeg hij blokjes, maar liet niet toe dat de arts even een voorbeeldje wou maken, hij veegde zo die blokjes van tafel en was echt ontzettend overstuur, hij huilde/gilde echt de hele tent bij elkaar. Hij riep ook elke keer "mama" alsof hij wou zeggen dat hij dit echt niet leuk vond en heel graag weg wilde. Hij was niet te houden en de arts bleef maar 100 keer vragen of het wel ging thuis :x:x Ik snap heus wel dat als je zo'n driftig kind voor je ziet dat je mischien je twijfels hebt, maar na 1 keer vragen zou je gewoon op mijn antwoord kunnen vertrouwen. Voor mijn gevoel bleef ze het maar rekken en mijn jongen werd er niet vrolijker op. Uiteindelijk maar akkoord gegaan om over 2 maanden terug te komen, maar ik ben in staat om die afspraak af te zeggen. Ik weet nu al dat hij over 2 maanden niet als een blad aan een boom is omgedraait en ineens poeslief meewerkt, want dit gaat al 3 jaar lang zo, al vanaf de eerste keer dat we daar komen is hij zo, en hoe ouder hij wordt hoe meer overstuur hij ervan raakt. Ik begin echt te denken dat hij zo overstuur raakt van een bepaalde sfeer of spanning daar. Bij thuiskomst brak ook ik in 2en, dit wil ik gewoon echt niet meer meemaken! Gelukkig was zoonlief vrij snel weer bijgetrokken, maar die bezoekjes zijn gewoon echt een kwelling voor ons beide. Mijn man met hem ernaar toe laten gaan maakt geen verschil, zoonlief raakt dan net zo overstuur als wanneer hij met mij gaat. Zijn er meerdere mama's die dit herkennen bij hun kind en wat hebben jullie toen gedaan? Zoon zou in principe volgend jaar zijn laatste keer hebben, maar hij moet nog een ogentest afleggen, waarvaan ik weet dat het niet gaat lukken als het op het betreffende CB moet gebeuren. Alvast bedankt voor het lezen, ik ben het voor nu even kwijt!
Wat vervelend... Hier nog maar een jongen van 19 maanden en toe nu toe geen problemen gelukkig. Mss thuis oefenen met meten en wegen, goed uitleggen van te voren dat jullie er naar toe gaan en wat er dan van hem verwacht wordt. Hem erbij betrekken en samen afspreken wat jullie gaan doen of wat hij mag uitzoeken als hij zich netjes heeft gedragen?
Hè wat vervelend... Over een jaar is je zoontje wel weer een stuk ouder en dan kun je het vast wel weer proberen denk ik. Dat is net voordat hij naar school gaat.... Ik zou ook voor over 2 maanden afzeggen. Zo heeft het geen meerwaarde. Hier ook een zoontje die alle kanten inschiet en driftig wordt als iets niet mag. Maar wel een cb die je dan weer lekker snel laten aankleden. En dat breken als je thuis bent, ook dat herken ik. Even lekker uit huilen en je zoon een dikke knuffel geven dan weer verder enne jij weet wel beter hoe je zoon ook kan zijn toch?
Zo ging het ook bij het CB bezoek van mijn 3-jarige...Vanaf het moment dat we binnenkwamen heeft hij nonstop gebruld en geroepen dat hij weer naar de auto wilde, naar huis. De arts kon dus in elk geval in de computer aanvinken dat hij korte zinnetjes kon maken Verder werkte hij nergens aan mee, en we zijn dus onverrichter zake weer weggegaan, zelfs zonder te meten of wegen. Ze zeiden ook dat we een nieuwe afspraak mochten maken, maar ik weet zeker dat het dan net zo zou gaan dus dat leek me geen nut hebben en dat begreep de arts ook wel. Nou krijgen wij al begeleiding van een instantie ivm het feit dat mijn zoon toen hij 2,5 was nog niet praatte en waarschijnlijk ook een lichte ontwikkelingsachterstand heeft. Dus de arts vond het wel goed en we zouden de ogentest opnieuw proberen bij het bezoek met 3j9m. Ik zou idd gewoon die afspraak afzeggen. Als je vantevoren toch al weet dat het precies zo zal gaan moet je je die frustratie lekker besparen. Even de situatie uitleggen aan de telefoon en hopen dat ze er begrip voor hebben.
Dank jullie wel! Ja, die afspraak over 2 maanden gaat hem echt niet worden, dat heeft echt geen zin, weet ik nu al! Het thuis oefenen: ik kan het iig proberen, maar vraag me af of het daar aan ligt. Laatst is mijn oudste ook meegeweest naar de huisarts voor zijn ziek zijn en daar liet hij de dokter ook gewoon toe met zijn stethoscoop en zijn lichtje.
hoi, misschien ben je zelf ook wel gespannen, voordat je er heen gaat en merkt je kind dat ook. bij mij groeide er een niet goed en een gezeur op dat CB. wilde ze altijd beslist weten hoeveel ze at en dronk. nu de jongste die is te zwaar. moet gaan minderen met eten en drinken. heb de laatste keer m'n man gestuurd, vroegen ze weer hoeveel hij wel at en dronk. m'n man zegt dat weet ik niet mijn vrouw komt de volgende keer weer. kom ik daar een keer goed vanaf
Mijn zoon reageert ook zo. Hij heeft een ass en reageert vrij gespannen bij dit soort situaties. Daarom weeg en meet ik hem thuis en geef ik dat aan ze door. Ogentest hebben we daar nooit gedaan. Hij doet echt niet zo'n rare bril op, haha. Over twee weken moeten we weer en krijgt hij z'n prik. Dat zal wel drama worden, maar daar stel ik me op in. De rest laten we achterwege. Niet meten, wegen, spelletjes spelen oid. Die vragenlijsten vul ik ook nooit in. Ik probeer mijn zoon zo goed mogelijk voor te bereiden. Maar ook niet te veel. Anders raakt hij al overstuur, terwijl zo'n bezoekje nog vijf dagen kan duren bij wijze van. We lezen bv nu wel een boekje over een prikje krijgen, maar dat hij een prik krijgt vertel ik hem pas op de dag zelf. Na het ontbijt 's ochtends. Mijn zoontje reageert dus ook zo bij de kapper en tandarts. Naar de supermarkt gaan was ook altijd lastig. Pas sinds kort gaat dat eigenlijk helemaal goed.
Gewoon afzeggen, over 2 maanden gaat het echt niet beter hoor.... Je weet zelf wel hoe het met je kind gaat en zolang het goed gaat is het toch ook onnodig. Wanneer hij de volgende keer mag komen is hij wat ouder en kan je hem goed uitleggen wat je nu precies gaat doen. Misschien dat hij het dan beter begrijpt en accepteert. Mijn dochter wilde ook niet meten en wegen, nou dan niet! Hoppa thuis op de weegschaal en tegen de muur aan staan zodat papa kan meten. Alstublieft mevrouw, dit is het gewicht en de lengte van mijn dochter. Klaar Verder dochter uitgelegd dat ze wat gekke opdrachtjes moet doen en dat accepteerde ze zonder problemen....
Ik herken het niet, mijn kinderen vinden het (op de prikken na) altijd wel een grappig uitje. En dat een kindje evt bang is of moet huilen snap ik wel, sommige kindjes hebben het niet zo op vreemden. Maar in het eerste stukje lees ik al: gaat in ruimtes waar hij niet in mag en dat hij helemaal uit zn pan gaat als hij even zn handjes los moet laten. Dat vind ik toch wel iets van een kwestie van grenzen stellen. Als ik bepaal dat mijn kinderen ergens niet in mogengebeurt dat dus niet. Ze kunnen hoogstens een poging wagen, maar ik ben er toch zelf bij om het te voorkomen. En ja even de handjes los lijkt mij een normale vraag en met bijna 3 moet een kindje ook wel leren dat je wel eens iets moet doen waar je geen zin in hebt of dat je wel eens iets niet mag.
Hoe bereiden jullie hem voor op cb controle? Want reageert hij ook zo bij de huisarts/tandarts of ergens anders waar je op afspraak komt met een wachtruimte ed? Want als ik eerlijk ben is een cb natuurlijk niet verplicht, maar een 3jarige is geen baby meer en die kan zich met een goede voorbereiding gewoon gedragen bij een afspraak? Ik zou meer de oorzaak van dat gedrag uitzoeken. Hier vinden ze het cb juist gezellig, er is een wachtruimte vol met speelgoed, zo'n weegschaal zien ze ook niet elke dag, en dr arts verwacht niet dat het kind de hele tijd stil op een stoel zit. De sfeer aan zich is juist kindgericht in tegenstelling tot een tandarts praktijk bijv. Dus zou ik uitzoeken wat hem zo extreem triggert vanaf de binnenkomst.
Dank je wel voor je antwoord! Hier is het idd ook de eerste keer bij de kapper een drama geweest, ik heb met pijn en moeite daarna nog zelf zijn haar kunnen knippen onder begeleiding van filmpjes op de laptop . De tandarts zijn we nog niet geweest, maar dat gaat zeker nog wat worden vrees ik. Ik ben van nature panisch voor de tandarts, dat wordt dus een mooi klusje voor manlief. De "winkel" daarentegen gaat weer hardstikke goed, zelfs als ik ook nog eens de kleine in de kinderwagen bij me heb. Hij vind het fantastisch om mee te helpen boodschappen te doen, mag ie zijn eigen toetje uitzoeken. Hij blijft dan ook echt netjes bij me lopen. Das een goede tip van het meten en wegen thuis, ik denk dat we daar wel een stuk verder mee komen, maar hopelijk keurt het CB dat dan ook goed als we dat voorstellen. Ze waren er al niet blij mee dat ik samen met mijn zoon op de weegschaal stond. Waarschijnlijk straal ik weinig vertrouwen naar ze uit ofzo? Veel sterkte voor het komende bezoekje!
Vraag je toch je dokter of die even de ogen test wil doen. En meten en wegen kunnen ze ook bij de dokter hoor als je het vermoeden hebt dat die daarin scheef loopt En zo te lezen houdt hij van helpen, misschien kan je bij de huisarts vragen of hij jouw even wil helpen omdat de huisarts jouw moet meten maar niet weet of het meetlint / weegschaal wel goed werkt en of hij er even op/onder wil gaan staan om te kijken of het het doet
Hoi, Ik begrijp het wel hoor. Die van mij heeft al 2 x zijn ogentest niet gedaan omdat hij het speelgoed in de wachtkamer zo leuk vind dat hij niet naar de dokterskamer wil , met als gevolg een megadriftbui en dat de ogentest dus niet lukt. Hopelijk heeft hij niet een lui oog... we moeten donderdag weer en dat is dan ook mijn laatste poging. Maar echt heel langdurige driftbuien daar heeft mijn zoontje niet. Kan je je iets herinneren van de allereerste keer toen je daar was met hem als baby?? Want als er toen iets mis is gegaan, dan kan het best dat hij dat onthouden heeft en dat dat heel heftig voor hem was? Ik roep maar wat hoor. Ja het zijn deels grenzen maar als ze 1 x zo driftig zijn krijg je ze op dat moment niet makkelijk rustig, dat weet ik dus daar heb je niets aan. Maar het kan best zijn dat hem iets is bijgebleven van de eerste keer, meten en wegen? Groetjes Charlie
Dat er een bepaalde sfeer hangt, vind ik ook (bij ons dan). Het is altijd warm (logisch), vrij klein, bedompt en benauwd. Vaak huilende kinderen, gestreste moeders die een baby proberen aan te kleden terwijl achter hen hun andere kind(eren) in het gunstigste geval heen en weer lopen te drentelen en in het slechtste geval de boel op stelten zetten. Als je daar gevoelig voor bent en je voelt dat er dingen van je verwacht worden, kan ik me voorstellen dat hij de kont tegen de krib gooit. Zeker als hij dat bij de huisarts niet heeft. Gewoon afzeggen die afspraak over twee maanden en misschien oma vragen voor de 3jr9mnd-afspraak? Jij zit natuurlijk al in de zenuwen op weg daarnaartoe, dat helpt ook niet. Dat je tweede dat niet heeft, lijkt mij er wel op te wijzen dat het grotendeels in je zoon zit, waarschijnlijk verergerd door jouw spanning.
Haren zelf knippen begin ik niet aan, ik verpruts het dan vrees ik Tip van pluk is ook een goede, laten helpen! En wat wij ook doen is z'n witte knuffelbeer meenemen. Eerste keer bij de tandarts begon met enorm drama, tot de beer in de stoel ging liggen en de tandarts de berentandjes ging tellen. Toen wou mijn zoon zijn mondje ook open doen. En verder idd gewoon rustig blijven, je zoontje voelt jouw spanning ook.
Dat is ook wel mijn mening. Ik moest vd week met mijn dochtertje en zoonlief ging mee. We waren aan de beurt en zoon moest van zijn auto af om mee naar binnen te gaan. Daar had hij dus geen zin in Vervolgens gaat hij dramatisch plat op de vloer liggen krijsen. Heb de verpleegkundige mijn dochter gegeven en zelf zoonlief bij kop en kont gepakt Vervolgens ziet hij de puzzel in de kamer van de verpleegkundige en is direct alle boosheid vergeten
ben het eens met tuc,hier moeten de kids zich gedragen se oudste moet anders gewoon in de hoek,ook op het cb
Goh, ik ben ook wel benieuwd waar het gedrag vandaan komt. We hebben weleens wat kleine strubbelingen maar dergelijk gedrag komt eigenlijk niet vaak (meer) voor EN tolereer ik niet. Ik bereid mijn zoon voor op zulke uitjes en we maken er vaak wat gezelligs van. Naar het ziekenhuis gaan we lekker met de trein en daarna gaan we samen wat drinken. Ik vertel hem wat er gaat gebeuren. Mocht hij toch boos gaan doen dan zeg ik hem dat ik wil dat hij meewerkt en zo niet, dat ze hier ook een hoekje hebben om te gaan zitten uitrazen. Ik ben misschien streng maar ik verwacht van mijn driejarige dat hij zich die 20 minuten (?) kan gedragen. Heb je enig idee wat de oorzaak kan zijn van dit gedrag? Meestal kun je dit soort dingen toch wel leuk maken voor peuters.
Die afspraak over 2 maanden zou ik afzeggen. Naar volgend jaar toe zou ik kijken hoe hij evolueert. Maar eventueel gewoon aan de huisarts vragen dat hij de boel opvolgt?