ik weet dat ik eigenlijk niet mag klagen maar wil het toch ff doen. ik moet nog 6weekjes en dan ben ik uitgerekend maar ik vind het nog zo lang. ik kan niet wachten tot ik 37weken ben en ik thuis mag bevallen en het dan ook gebeurt. mn buik begint in de weg te zitten, ik kan niet meer met alyssa stoeien vanwege de bi, zit al 6weken in de ziektewet (door de bi). ook moeten we het plafond in de douche nog dichtmaken en schilderen en aangezien we lichtelijke tijdnood hebben omdat mn schoonvader dat gaat doen en er nu weer allerlei dingen tussen komen schiet ik nu aardig in de stress. tot overmaat van ramp gaat het met mn oma (die vanaf november terminaal is) steeds slechter. het klinkt heel egoistisch maar ik hoop dat ze snel in mag slapen eb dat we dat dan allemaal achter de rug hebben voor mn bevalling. begrijp me niet verkeerd, ik houd zielsveel van mn oma en ik wil haar eigenlijk nog lang niet kwijt maar nu het einde zo dichtbij komt en ik er niet aan moet denken dat het gebeurt als ik bijna moet bevallen of net bevallen ben. alles bij elkaar loopt het gewoon allemaal heel erg door elkaar. aan de ene kant het geluk van mn zwangerschap en dat ik dat toch ook wel zat begin te worden en het liefste zo snel mogelijk wil bevallen. aan de andere kant mn oma die niet lang meer heeft en de angst dat het allemaal samen komt en dat ze steeds meer pijn krijgt. sorry voor dit verwarrende verhaal, maar moet mn ei ff kwijt. liefs doris
Heel begrijpelijk! Kan niks voor je doen maar wel even zeggen dat ik je goed begrijp en dat ik voor jou en je oma en de rest van de familie hoop dat ze niet lang hoeft te lijden en daar is niks egoistisch aan
hey meis, ik kan met je meedoen haha..ben het ook goed beu! ik nog ,als het goed is ongeveer 2 weekjes. Maar wie weet, nog langer... naja we wachten maar he... hopelijk gaat t allemaal een beetje snel! liefs suzanne
Hallo, ook ik begrijp je helemaal. ik ben morgen 32 weken en ben het ook goed zat moet ik heel eerlijk toegeven. ik kan dus ook niet wachten tot ik over de 37 weken heen ben, het duurt me allemaal ook veel te lang nu alles doet ook zeer ook mijn buik zit behoorlijk in de weg kan mijn schoenen niet eens meer zelf aantrekken mijn huishouden word me allemaal al snel te veel. nog heel even en dan zijn we er vanaf en kan ook echt niet wachten tot ik onze kleine meid in mijn armen heb.
Heel begrijpelijk. Vooral omdat je natuurlijk ook nog met een zieke oma zit. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het ook wel zat ben. Ik ben weer meer moe en er moet nog zoveel......
Ik snap het heel goed meid, hier begint het ook zwaar door te wegen. Lig plat met BI vanaf week 17 en het zijn dus al heel lange weken geweest. Ondertussen zitten we midden in verbouwingen die niet willen vlotten, ook omdat ikzelf maanden niets meer heb kunnen doen. Ik lig hier gewoon mijn tijd maar wat te verdoen in de zetel. Ik begin er allemaal maar stress van te krijgen, wat ook neit goed is voor de baby natuurlijk liefs
Ik herken het helemaal, ben het zelf meer dan zat, buik in de weg, slecht slapen, erg vermoeid, kan nog maar amper het huishouden doen, en tis nogal een groot huis. Vindt er eigenlijk weinig meer aan zo, en dan zeggen ze genieten he! jaja denk ik dan.
Ik had tijdens mijn eerste zwangerschap dezelfde dip ook met ongeveer 34 weken. En dat is daarna niet meer weg gegaan... Volgens mij heb ik me vanaf week 36 ook nauwelijks meer aan de buitenwereld vertoond. Ik voelde me dik, sliep slecht, was het zat en lag voornamelijk veel op bed of keutelde een beetje in huis. Ik stond ook heel veel onder de douche. Wat was ik blij dat ik met 38,5 week beviel en niet pas met 42 weken! Pfff!