Hoi meiden, ik zit even met een vraag voor degenen die zowel IUI als IVF hebben meegemaakt. Wij zijn op dit moment bezig met IUI en ervaren dit als behoorlijk heftig. Dan heb ik het vooral over de hormonen waar ik toch wel heftig op reageer en ook alle echo's e.d. De IUI zelf is bij mij ook behoorlijk pijnlijk. Nu sprak ik vandaag iemand die IVF heeft gedaan en ik vertelde haar over mijn angst voor IVF. Ik heb zoiets van, als we dit al bijna niet trekken, dan wordt IVF te zwaar. Want dan heb je nóg meer hormonen en de punctie en TP zal ook pijnlijk zijn. Zij zei echter dat IVF en IUI compleet andere dingen zijn en dat ik IVF niet moet zien als de overtreffende trap van IUI. Bij IVF wordt de hormoonhuishouding eerst stilgezet en daarna geheel chemisch geregeld terwijl bij IUI de medicatie bovenop je eigen hormonen komen. Zij dacht dat IVF qua hormonen dus misschien minder heftig was. En voor de puntie was ze zo onder de verdoving dat ze weinig meegekregen heeft. Ik ben op zoek naar meiden die allebei hebben meegemaakt en mij misschien meer kunnen vertellen. Zal je IVF als een tandje hoger/intensiever als IUI of niet?
Ik denk dat je wat IVF betreft vooral mentaal veel zwaarder zit. je hebt meer schakelmomenten waarop het spannend is. Eerst de medicatie, dan de rijping eitjes, depunctie, de bevruchting, de terugplaatsing en dan nog eens die twee o zo lange weken. Ik heb zelf dus geen IVF gehad, wel IUI's. Maar dit is mijn gevoel als ik ook naar vriendinnen kijk die wel ind e IVF hoek zitten.
Wij hebben 10x IUI gedaan, een keer IVF en twee keer ICSI. Ik vind IVF zeker intensiever dan IUI. Je gebruikt meer hormonen, en inderdaad de niet zo prettige punctie. Qua hormonen heb je zeker meer bijwerkingen. Je eigen lichaam wordt inderdaad stilgelegd, maar daardoor kun je wel een soort overgangsklachten krijgen. Vervolgens komt de stimulatie erbij, wat een hogere dosis is dan wat je met IUI krijgt. Dus je hebt meer bijwerkingen. Het aantal echo's valt best mee, ik moest met de IUI's vaker voor een fm. De punctie is niet prettig, maar aan de andere kant duurt het niet zo lang. Dus uiteindelijk is het me alle keren meegevallen. Wat ik zeker intensiever en mentaal zwaarder vind met IVF/ICSI zijn inderdaad de spanningen. Op heel veel punten komt er net wat meer bij kijken: hoe reageert je lichaam op de hormonen, krijg je niet teveel of te weinig follikels, hoe erg heb je last van de bijwerkingen, hoe gaat de punctie in z'n werk en zal het mee of tegenvallen, wat is de uitslag van de punctie, zijn er mooie en goede eicellen gevonden, de uitslag van de zaadcellen, ontstaat er bevruchting en kan de terugplaatsing doorgaan? Op meerdere momenten kan het fout gaan en is het toch erg spannend steeds. Met IUI heb je dat lang zo erg niet. Plus het feit dat je van tevoren weet dat je maar drie behandelingen te gaan hebt, dat legt toch een soort druk op je schouders. Maar wat ik dan wel weer anders vond met IVF/ICSI is dat als je eenmaal een terugplaatsing gehad hebt van een paar mooie embryootjes, dan weet je ook dat je een goede kans van slagen hebt. Het gevoel is anders dan met IUI. Met IUI moet je maar afwachten of de zaad-en eicel elkaar tegen zullen komen en of er bevruchting zal ontstaan. Het gevoel tijdens de wachtweken is heel anders. Maar dat komt misschien ook doordat wij op een gegeven moment niet meer zoveel vertrouwen in IUI hadden. Ik vind IVF/ICSI dus zeker intensiever en zwaarder dan IUI. Maar uiteindelijk groei je er ook naar toe en verleg je steeds je grenzen wat meer. Op een gegeven moment ben je er ook aan toe om de stap naar IVF te nemen, als het met IUI niet zal lukken. En als het dan ook nog mag lukken, dan is het zeker alle moeite meer dan waard geweest! Heel veel succes met alles & ik hoop dat IVF niet nodig zal zijn!
Ik ben maar 1 keer voor IUI gegaan en deze poging is door te veel eitjes uiteidenlijk ook afgebroken dus de 'handeling' heb ik zelf niet ondergaan. Wel heb ik meerdere maanden 'gespoten'. In ieder geval wil ik zeggen dat ik zowel lichamelijk als geestelijk ivf veel zwaarder ervaar dan alle behandelingen hiervoor. Ik sluit me bij alles aan wat Jippie hierboven zegt. Ook dat je kennelijk weer verder 'groeit' in een volgende behandeling. Zelf kan ik nog aanvullen dat ik de 1e punctie als zeer heftig heb ervaren maar dat ik gelukkig nu na de 2e weet dat het ook 'te doen' kan zijn. Wel rust ik daarna een paar dagen en heb ik last met zitten en lopen. Verder kunnen wij het niet aan om bijv. direct de volgende ivf-poging te ondergaan, wij nemen nu bewust ook even drie maanden pauze.
Ook ik vind IVF en IUI niet echt vergelijkbaar. Ik heb 6 IUI's en 3 IVF behandelingen gehad. Tijdens de IUI kreeg ik Clomid en daar voelde ik me echt niet prettig bij. Had veel last van de bijwerkingen; erg veel buikpijn, kwam aan en dan ook nog de onzekerheid of het nut heeft. Bij IVF krijg je inderdaad meer hormonen, maar ik had er wel veel minder last van. Je hoeft dus helemaal niet meer bijwerkingen te krijgen met IVF/ICSI. Schijnt ook te maken te hebben met de manier waarop de hormonen werken. Mentaal hoort er bij IVF/ICSI wel een zwaarder aspect. Bij IUI weet je dat erna eventueel nog IVF/ICSI kan. Als je bij IVF bent, is wat behandelen betreft het einde toch wel in zicht en dat maakt het ook erg zwaar. Ook duurt een IVF poging een stuk langer. (IUI 5 dagen pilletjes slikken, IVF ongeveer 28 dagen spuiten) Omdat je bij IVF meer eicellen aanmaakt is dat wel weer wat het ook spannend maakt. Hoeveel worden het er, groeien ze een beetje gelijkmatig, krijg ik geen overstimulatie etc. Het voordeel van IVF boven IUI vond ik toch wel dat we er toen dus eindelijk achter kwamen dat mijn eicellen en de zaadcellen van mijn vriend wel degelijk bevruchte embryo's konden maken. Er was bevruchting! Je weet dus echt zeker dat die poging een kans heeft, dat was bij IUI maar afwachten. Wat Jippie aangeeft klopt inderdaad wel. Je kan het aan, omdat je er steeds verder in gaat. Je komt niet ineens daar en hop IVF. Je probeert steeds een stapje meer en daardoor ben je er wat dat betreft op een gegeven moment ook echt gewoon aan toe om met die behandeling te beginnen. Vooraf zag ik echt heel erg op tegen die hormonen spuiten en voor de punctie was ik echt heel erg bang. Ik heb echter geluk gehad, want die dingen zijn me zo meegevallen. Dat spuiten ben je op een gegeven moment natuurlijk wel een beetje beu, maar het ging echt veel makkelijker dan ik vooraf verwacht had. De punctie is me 3x onwijs meegevallen. Echt goed te doen. Daar had ik me vooraf echt zo druk niet om hoeven maken. (heb ik voor de 2e en 3e poging dus ook niet meer gedaan) Ik hoop voor jou echter dat je geen IVF/ICSI nodig gaat hebben en dat je deze maand ook zo'n prachtige positieve test mag hebben!
Ik heb ook met beide ervaring en ik vind IVF zowel lichamelijk als geestelijk behoorlijk zwaarder als IUI. De hormonen die je bij IVF gebruikt zijn wat mij betreft een stuk heftiger dan bij IUI. Je eigen hormoonhuishouding wordt dan wel stilgelegd, maar je hebt veel meer bijwerkingen dan bij IUI. Ook heb je dan nog de kans op een overstimulatie (heb zelf acht dagen in het ziekenhuis gelegen en heb moeten vechten voor mijn leven, bij mij is het dus ook heel erg fout gegaan met al die hormonen). Maar ook geestelijk vind ik het een stuk zwaarder. Je hebt niet zoveel pogingen die vergoed worden en als IVF niet lukt, zijn er niet zoveel andere opties meer, dus wat dat betreft ligt er veel meer druk op. Ook ik zag er heel erg tegenop om met IVF te beginnen, maar wat de meiden hiervoor ook zeggen, je gaat er langzaam naar toe en je verlegt steeds je grenzen. Het is zwaar, maar als je wens groot genoeg is, heb je weinig keus en ga je erin mee.