Onze kleine meid is in haar 4e sprongetje beland. Deze lijkt nog heftiger te zijn dan die andere Niks is goed. in de wipstoel =eventjes goed, dan huilen. in de box = eventjes goed, dan huilen In de draagzak = eventjes goed, dan huilen eten = bijna niks en huilen. Slapen = helemaaaaaal niet goed en heeeel hard huilen. Op schoot zitten = eventjes goed, dan huilen. Rondlopen =ook weer eventjes goed, dan huilen Ik zit er even helemaal doorheen, weet niet meer zo goed hoe ik het allemaal moet doen. Ze lacht wel op de momenten dat ze niet huilt, maar die zijn maar schaars. Het eten is altijd al een probleem geweest, tenminste, ze eet minder dan de gemiddelden, maar komt wel goed aan. de laatste weken ging het eigenlijk goed en kwam ze net aan de voeding die ze nodig heeft. Nu zit ze er weer onder. Ik maak me er zorgen over (dat zal ze wel merken). Ze maakt geen zieke indruk, alleen in de war. Ik weet dat het er allemaal bij hoort, maar als ik dan hoor dat sommige baby's er bijna geen last van hebben word ik stiekem een beetje jaloers . Ook voel ik me soms zo egoïstisch als ik er even geen raad meer mee weet. We hebben ten slotte ervoor gekozen een kindje te willen en als ik dan heeel soms even het gevoel van spijt heb, dan voel ik me een waardeloze moeder. Ik weet dat dit weer over gaat (en dan straks plaats maakt voor de volgende sprong ), maar als ik het boek mag geloven (oei ik groei) dan duurt dit 5 weken. Dan kun je me opvegen denk ik...... Zijn er meer mensen die zich af en toe geen raad meer weten? Hoe komen jullie zulke perioden door? Hebben jullie toevallig nog een paar tips? Zo pfffff, dat lucht even op zeg!
hey meid zet hem op he! inderdaad de kleine voelt jou gevoelens ook dus probeer vrolijk te blijven. en ga af en toe even weg laat je vriend/man even op de kleine passen kun je even bijtanken.
Ik heb me werkelijk nog nooit om sprongetjes bekommerd. Ik heb dan ook geen enkel idee wanneer welk sprongetje plaatsvindt..Kinderen zijn zoals ze zijn en geen enkel boek kan vertellen wanneer wat plaatsvindt. Je hebt grote kans dat jou meisje jou onzekerheid aanvoelt en daarom erg onrustig wordt. Waarom zou je je druk maken over de hoeveelheid voeding die ze eet, als ze dus gewoon goed groeit? Ook daar geld weer dat elk kindje anders is en alles wat op papier staat zijn richtlijnen. De 1 heeft gewoon meer voeding nodig dan de ander om goed te groeien. Probeer je gevoel te gaan vertrouwen en gooi de letters zoveel mogelijk overboord. Kijk naar je kindje, hoe ze is, wat voor karakter ze heeft en spring daarop in. Alleen zij kan je vertellen hoe ze zich voelt, wil begrepen worden door jou, maar daar moet je wel voor open staan en je niet teveel te laten leiden door wat anderen zeggen. Die kennen jou kindje niet zoals jij dat doet......
Mijn zoon van 10, had dat ook heel erg. Dus ik sluit mij bij Loetje aan. Wat ik wel tussen door deed, veel wandelen, soms wel eens midden op de dag een half uur met hem douchen of in bad gaan. ZOdat de dag snel om was. En er af en toe tussen uit gaan, zonder je kindje. Het gaat echt vanzelf weer over.
ja, hier ook af en toe van die momenten dat ik het even niet meer zie zitten . Van de week nog. Ze had een sprongetje en tandjes op komst. Nou het feest was compleet. Al twee weken mopperen, huilen, chaggerijnen enz. Echt niet leuk, en ik ken hara zo helemaal niet. van de week had ik het helemaal gehad en had ik ook even spijt, erg he? Voel me nu alweer onwijs schuldig, want mijn meissie is het beste ooit! Maar goed, ik probeer dan altijd te denken, kom op Yvon.....Fenja heeft het moeilijker dan jij nu hoor, stel je niet aan en wees er voor haar. Dit helpt vaak. En ook gewoon eens even lekker huilen op z'n tijd als je er doorheen zit, gooi alles er maar even lekker uit, kun je er daarna weer tegenaan! (hoop ik). Sterkte hoor, en je bent niet de enige (denk daar ook maar aan!)
@ Loetje, Je hebt helemaal gelijk hoor met wat je zegt..... Inderdaad de boeken weg. Ik kijk heel goed naar wat Merel wil, maar op dit moment dus helemaal niks. Het gaat zoals het gaat, mijn nare gevoel zakt ook weer weg nu, ik moet me niet zo druk maken om wat ze eet. Ik eet ook wel eens een dag minder, net als iedereen. Ik kijk teveel naar de gemiddelden. Geen enkel mens (groot of heel klein) is natuurlijk hetzelfde.... dank je voor je antwoord, ik knap er weer van op! @ Mandy1, Jij ook bedankt voor je antwoord. Inderdaad is nu mijn man thuis en neemt even de zorg over. Kan ik hier even rondneuzen.....
@ Morgaine, Goed idee, even lekker saampjes in bad. Dat vind ze wel geweldig! Wandelen zal nu niet gaan, het regent hier pijpestelen! @ alkievalkie, Ik denk ook regelmatig:"kom op! Merel heeft het moeilijker dan jij", en laat mijn tranen dan de vrije lop. Dan kijkt Merel me aan! Alsof ze me wil troosten. Dan heb ik meteen weer de kracht om door te gaan, zij is niet degene die mij moet troosten, dat moet andersom zijn vind ik. En inderdaad, Merel is ook het beste wat me ooit is overkomen. Maar meestal is het zo dat hoe mooier iets is, hoe moeilijker ook de moeilijke momenten zijn..... Thankssss
lekker dat je man het ff kan overnemen maar eh hier rondneuzen is ook leuk en afwisselend maar ff het huis uit gaan al is het naar de supermarkt lopend met paraplu geeft ook veel verlichting omdat je dan ook de kleine meid ff niet hoor...en ze is in goede handen van papa sterkte meid en hou vol.....er zijn er meer met dit probleem....
Ik ben blij dat we je weer een beetje een goed gevoel kunnen geven, heerlijk toch zo'n forum En idd eens lekker een frisse neus halen. Lekker op de fiets, zonder kind even weer eens je zelf zijn, gewoon weer je eigen ikkie voelen die je ook was voordat je een kindje kreeg. Dat doet mij altijd erg goed als ik het even niet meer zie zitten...
ik zou zeggen kijk en lees niet te vaak in boeken wordt je alleen maar gek van ik wist niet eens wat een sprongetje was en of mijn dochtertje daar ook last van gehad heeft heb ik niet gemerkt! als ik me er in gaverdiepen jaaa dan zal mijn dochtetje daar ook wel last van hebben! Meid boek weg en geniet