hallo all ik heb eigenlijk iets vreselijks. kan totaal niet tegen overgeven . mijn zoontje is erg ziek geweest (weer beter) ik ben zo bang dat mn dochter t krijgs en ik pppfff t blijft door mn hoofd spoken , zelf eet ik al bijna een week niet tot weinig uit angst dat ik ziek word . heb nu de stap genomen en de ha gebeld , krijg een verwijzing voor een psygoloog om me te helpen . heb t al van kleins af aan . ook als mn zoontje niet ziek was geweest heb ik de angst constant . ik rijd taxi en als ik kinderen of oude mensen vervoer ben ik bang dat ze gaan overgeven ,tis echt een obsessie zal ik maar zeggen . wie heeft dit ook ??? en wie heeft er hulp gezocht en werkt t ook ???
Ik heb een andere angst... Maar net als de meeste angsten komt het door irreële gedachten Ik heb heel veel gehad aan cognitieve therapie in het verleden. Heel veel succes.
lijkt me lastig, dan is een angst voor iets dat je weinig of niet tegen komt toch wat makkelijker (ik raak helemaal in paniek van slangen, ook op tv ofzo) goed dat je in ieder geval hulp zoekt! is je angst het zien wat eruit komt? dat je daar helemaal onwel van wordt, of de geluiden, en bewegingen? ik snap dat het lastig is, maar misschien proberen te vinden wat je zo angstig ervan maakt. Succes in ieder geval!
Google eens op emetofobie, je bent echt niet de enige! En... Je kunt er vanaf komen of iig mee leren leven
Yep emetofobie. Ik heb het ook maar niet zo dat het mijn leven beheerst. Als mijn dochter moet spugen kan ik goed handelen alleen de angst als ik zelf moet.... Ik heb er het meeste last van als de buikgriepvirussen erg heersen.
Ik ben er zelf ook 'bang' voor... Het is in de loop der jaren wel wat minder geworden. Vroeger was ik altijd heel bang om zelf over te moeten geven, dat is gelukkig wel wat minder geworden. Echter heb ik het nog steeds niet op zieke en dronken mensen, omdat ik altijd bang ben dat die gaan overgeven. Was niet zo handig toen ik stage liep in het ziekenhuis, vooral op dagbehandeling kwamen mensen nogal eens ziek uit de narcose. Ook nu met mijn werk (gastouder) heb ik er nog weleens last van met kindjes die overgeven. Ik weet dat het bij mij vooral aan de geur ligt. De ene keer heb ik namelijk geen problemen met opruimen, omdat het niet zuur ruikt. De andere keer moet ik zelf bijna overgeven vanwege de lucht. Als dat bij jou het probleem is dan kan je bijvoorbeeld theedoek voor je neus houden of doekje met lekker luchtje. Als je er erg veel last van hebt dan zou ik inderdaad met een psycholoog in gesprek gaan. Kijken of die wat voor je kan betekenen. Succes ermee in ieder geval, het is een lastige en vervelende angst.
Dat is emetofobie, ik heb het ook erg gehad (durfde de deur niet meer uit en niet meer te eten) gelukkig is het weer overgegaan. Hoe? Door mezelf met de angst te confronteren en heel nuchter ermee om te gaan. Het blijft wel een zwakke plek, als mijn oudste ziek is merk ik dat het opspeelt. Maar het beheerst gelukkig mijn leven niet meer. Succes bij de psycholoog.
Ik heb er ook last van. Maar ik ben niet bang voor anderen die overgeven, alleen voor mezelf. Ik ben op dat moment als de dood dat ik stik, ik huil ook als ik overgeef, alles tegelijk, en ik ben dan zo bang dat ik doodga. Gelukkig kan ik goed relativeren en weet ik dat het onzin is, maar krijg je gevoel maar eens mee. Ik heb zo'n 8 weken geleden buikgriep gehad. Eerst mijn kinderen. Op maandag voelde ik me raar, dus wist ikw el hoe laat het was. De hele avond bang zitten zijn, in bed constant met een emmer naast me. Of rechtop in bed, huilend wachtend op wat komen ging (dat voel je gewoon he...). Uiteindelijk ren ik naar de wc (diarree) met mijn emmer en alles kwam tegelijkertijd. Ellendig voel ik me dan, vreselijk. Ik kan ook al niet in een wc kotsen alleen in een emmer. Ik heb nog zo'n angst, nl. angst voor water waar ik niet doorheen kan kijken. Ik zwem in NL dus niet in meren etc. Als ik de bodem niet kan zien ga ik er niet met blote voeten in. Afgelopen zomer 1 keer trillend 1 meter ene meer ingelopen, maar ik word er vreselijk naar van. Zuid-Frankrijk met doorzichtig water, of zwembaden, geen problemen mee, als ik maar kan zien waar ik op sta. Bizar vind ik het nog steeds maar het lijkt niet uit mijn systeem te gaan, helaas.
Helaas ook voor mij herkenbaar!! Ik vind het vreselijk, zowel van anderen als van mezelf!! Als mijn vriend moet overgeven, slaap ik niet thuis. Ik word gek bij de gedachte! Als we bijv. gaan vliegen, ben ik bang dat er iemand moet overgeven in mijn buurt. (en dat is dus ook bijna altijd zo!) Dronken mensen, vreselijk! Omdat ik bang ben dat ze moeten overgeven! Buikgriep die heerst.... ieuw!! En dan werk ik ook nog op een KDV waar wel eens kindjes overgeven! Nu ik zwanger ben, voel ik me 24u per dag misselijk! Vreselijk! En iedereen zegt.... het is voor het goede doel! Ja, dat weet ik, maar dan mag ik het toch wel vreselijk vinden? Ik kan ook niet overgeven in de wc, alleen in een emmer. En als mn vriend niet thuis is, moet ik de emmer dus zelf leeggooien. Drama! En dan die geur..... blegh!!!
Ik heb ook 'angst' maar het beheerst mijn leven niet gelukkig. Ga gewoon uit en in een vliegtuig (nog nooit mensen zien overgeven btw in een vliegtuig ) Eet overal en nergens en heb al 17 jaar niet overgegeven. En als ik buikgriep heb dan kan ik het gewoon tegenhouden want zelf overgeven brrrr Maar ik moet het niet zien/horen/ruiken dan ren ik weg Als mijn dochters ziek zijn en moeten overgeven (wat 2 keer is gebeurd gelukkig) dan mag mijn man het doen als hij thuis. En anders doe ik het gewoon wel maar ik voel me wel opgefokt van binnen. Ik ga zelf bijv. liever niet mee op busreizen of boottochten. Daar is altijd wel iemand die kotst in mijn omgeving
Ik heb het ook! Alleen voor mezelf, ben bang om over te geven. Vroeger ook voor mensen die moeten overgeven, gelukkig is dat nu een stuk minder. M'n dochter help ik gewoon zelf, daar gaat prima gelukkig. Vind het heel zielig als mensen moeten spugen hahaha, ben dan heel bezorgd. Maar zelf.. Brrrr.. Mijn angst is nu beperkt tot buikgriep omdat het besmettelijk is en ik het ook kan krijgen. Als iemand spuugt door andere dingen kan ik het al veel beter handelen. Het beperkt m'n leven dus niet maar ben wel veel bezig met (buikgriep) zieke mensen om me heen. En bacteriën, dus veel handen wassen. Mijn dochter moet van mij bv ook handen wassen nadat we boodschappen hebben gedaan. Voor de rest probeer ik mezelf een schop onder m'n hol te geven zodat mijn dochter deze achterlijke angst niet van me overneemt. Lastig is het hè!
merk ook wel dat sind ik kinderen hb een sorrt van smetvrees heb opgebouwd , veel handen wasen en ik poets alles met dethol heb nadat mn zoontje ziek was ook alles flink gepoetst met ethol en tijdens ook veel mn hadden gewassen . hoop dat t geholpen heeft .. ppppffff
ik was ook bang voor de buikgriep dat nare gevoel vooraf vooral in januari had ik dus ineens de buikgriep maar het viel mij 100 procent mee het overgeven was een opluchting nu was deze buikgriep een lichtere varriant maar ben er wel minder bang voor
Ik heb het ook. Moet wel zeggen dat ik het voorheen erger had maar het is en blijft een zwak punt bij mij. Het zal altijd een deel uit maken van mijn leven zeg maar. Eergisteren ben ik in de nacht flink ziek geworden,buikgriep.... Voelde het al opkomen want ik was maandag de hele dag al niet lekker. Last van mijn maag enzo,het ging me gewoon niet lekker. En die nacht ben ik ook goed ziek geworden. Gek genoeg had ik geen besef van angst,ergens was ik opgelucht dat het eruit kwam want mijn maag voelde een stuk beter na het overgeven. Helaas is de angst voor overgeven niet helemaal weggenomen na mijn ervaring maar ik kan er wel met een positief gevoel op terug kijken. Gelukkig was mijn vriend mijn steun en toeverlaat want hij was ontzettend lief voor me toen ik over moest geven. Week geen moment van mijn zijde,de schat! Waar ik nu vooral bang voor ben is dat ik mijn gezin aan ga steken en dat wil echt niet Mijn vriend redt zich wel maar als onze meisjes ziek worden... dat vind ik zo vreselijk als die ziek zijn. Niet op fobisch gebied maar gewoon omdat ze zo zielig zijn en het eng vinden. Het overvalt ze vaak zo en het idee dat ze dan ziek worden omdat ik ze met mijn buikgriep aangestoken heb vind ik vreselijk...
Precies Emetofobie.. Ik heb het ook.. Echt, je kan er wat een doen.. Heb er wel therapie voor gehad maar moet zeggen dat toen in december zowel mijn man als zoontje ziek waren tot aan spugen toe ik helemaal van de leg was. Kan er duidelijk nog steeds niet tegen, raak dan volledig in paniek. Je bent dus echt waar niet de enige..
Informeer eens naar EMDR therapie ! Wat een super therapie. Ik heb nergens meer last van! Oja het heet Emetofobie dus het heeft een naam .