Stel je niet aan zeiksnor. Ik heb het toch over het nakijken van zijn ontlasting niet over de gehele situatie.
Net even de HA aan de telefoon gehad. Even aankijken of het vandaag normaal is. Zoniet. Drolletje opvangen en langsbrengen/komen. Zo snel wil hij hem toch ook weer niet zien.
Ik snap jou aan de ene kant best, echt waar, want hij is zo eigenwijs als ik weet niet wat, dus ik begrijp wel dat je er tegenaan kan praten als brugman. Toch ben ik van mening dat je meer kunt doen. Ik mag toch aannemen dat je het nummer van zijn werk via internet kan vinden? En ook wat je schoonmoeder aan gaat kun je of haar dit topic laten lezen of je vriend. Maar ik mag toch aannemen dat hij eerder naar de arts luisterd als naar zijn moeder wanneer die hem wil zien? Daarom bedoel ik eigenlijk dat jij meer kan doen nu. en spreek vooral uit tegen hem dat jij je erge zorge maakt, dat jij het erg prettig vind als hij naar de huisarts gaat, al is het om jou gerust te stellen.
PR's vriend is toch een volwassen vent? die laat je toch zijn eigen beslissingen nemen? ze maakt zich zorgen, maar kan vriendlief toch niet dwingen? ik zou dat in ieder geval niet pikken van mijn partner als hij beslissingen voor mij zou nemen.... maar kennelijk is het normaal om je partner te bemoederen ofzo?
Nou nee, niet om een verkoudheidje, maar als ik denk dat het echt iets ernstigs zou kunnen zijn dan wel. Alleen noem ik dat geen "bemoederen", maar dat noem ik je verantwoordelijkheid nemen als partner zijnde. Groot verschil En ja, ik zou het eigenlijk niet vreemd vinden wanneer mijn partner op zulke momenten mee beslist, wanneer ik zelf zo dom zou zijn mijn verstand even niet te gebruiken. Daarvoor ben je nl OOK getrouwd, weet je wel: In ziekte en gezondheid en zo.........
Anders alle verhalen aan je sm geven ... aangezien hij wel naar haar luistert ... wellicht dat hij dan wel gaat. Ik heb ook zo'n eigenwijs thuis, maar gelukkig is hij nog wel vent genoeg om zelf te beseffen wanneer een bezoek aan de HA nodig is ...
Een tijdje geleden was er een topic van iemand die iemand in de buurt om hulp had horen roepen. Er werd hier van alles geroepen: heb je nog niets gedaan! Wil jij op je geweten hebben dat....? En dat soort vreselijke stemmingmakerij. Werkelijk. En het topic waarbij iemand met een ernstige eetstoornis worstelde (met alle symptomen en irritatieoproepende weigeracties vandien) waarop er steeds meer agressie naar ts werd geslingerd... Als iemand om hulp vraagt belooft ze NIET om onmiddellijk iets te doen. Dat bepaalt ze zelf. Ga niet vanaf de zijlijn allerlei ernstige dingen en guilt-trip-achtige dingen roepen ('straks opent ze een topic waarbij er echt iets aan de hand is...'. pardon?) Ik vind het te ver gaan. Adviezen worden op prijs gesteld. De moeite die iedereen doet wordt op prijs gesteld. Maar het hoort niet zo dwingend te zijn. Dat vind ik echt.
juist MEEbeslissen niet zelf beslissen. hij mag advies geven, maar ik heb nergens beloofd dat ik hem moest gehoorzamen... en zijn gezondheid is net als zijn werk niet mijn verantwoordelijkheid. overigens hoop ik wel dat als je een relatie hebt, je wel het respect hebt voor je partner, deze niet zo lang in onzekerheid te laten. maar stante pede naar de huisarts rennen, ben ik ook niet van.
Maar hij voelde zich al die tijd toch nog goed? Ondanks de pijn bij het plassen, geel zien, moe zijn, donkere urine en de witte poep Mijn vriend is net zo'n eigenwijze drol hoor, maar ik had het nr van de zaak wel opgezocht en hem ziek gemeld als hij alleen zo vrij kan krijgen. Nou ja, drolletje mee naar de HA en het komt vast goed
Heb ik het ergens over "gehoorzamen" gehad? volgens mij niet. En tuurlijk mag je zelf beslissen of je wel of niet gaat, wanneer het allemaal op een vrij normale manier loopt. Echter, wanneer iets dus wel ernstig zou kunnen zijn en je dit als partner ook vermoed, vind ik dat wanneer de ene persoon zijn verantwoording niet wil nemen, de ander zijn uiterste best moet doen om dan zelf maar de verantwoording op zich te nemen, en als het dan is dat je dan je partner bij de haren naar de dokter moet slepen, dan is dat maar zo, want ja, de gezondheid van je partner is dus in mijn ogen mede mijn verantwoording. En nee, ook hier gaan wij niet voor een verkoudheid naar de dokter, maar wanneer het toch wel iets bijzonders is, dan toch maar wel.
Hier ook een eigenwijs stuk vreten als het op de ha of tandarts terecht komt. Vaak als meneer loopt te klagen zeg ik ook moet je bellen voor afspraak en laat ik het daarbij( mannen zijn al ziek bij een hoofdpijntje ) MAAR als mijn vriend zulke klachten zou hebben en hier niks mee zou doen hebben wij toch wel direct goede ruzie en die blijf net zo lang totdat hij gaat of ik nou zelf zou moeten bellen of hij! Klinkt misschien erg hard maar zou niet willen zitten wachten totdat er iets zou gebeuren ...liever bonje als een zwaar zieke vent (of erger). Overgens ook stokverf poep gehad door galstenen , eerst de poep en toen de aanvallen geen pretje iig! Beterschap
Ik heb niet het hele topic door gelezen, maar heeft je vriend ook nog verder klachten? ik lees wel donkere urine. Ziet hij ook geel? tuurlijk kan je het even aankijken..... denk niet dat die paar dagen echt uitmaken. je kan hem altijd wat dingen laten lezen. Het zal vast niks ernstigs zijn, maar alvleesklierkanker begint ook 'pijnloos', met donkere urine en witte ontlasting en gele verkleuring van de huid. Dus wachten tot het erger wordt zou ik zeker niet doen......Maar als de klachten nu weg zijn zal er wel niks aan de hand zijn Sterkte met de witte drollen vangst hihihi xxx
ik heb jaren geleden hetzelfde gehad. alleen had ik er meer kwalen bij. Het begon met niet meer op mijn benen kunnen staan, extreme vermoeidheid en idd ook de urine en ontlasting waren niet goed (zoals ts het beschrijft) ik ben toen naar de ha gegaan en zij heeft me doorgestuurd naar de SEH. daar konden ze niet zo 123 iets vinden, maar het leek erg veel op Pfeiffer. Ik kreeg verder geen medicijnen of behandelplan, ik moest het maar uitzieken. ik kreeg er een paar dagen later idd hoge koortsen bij en de vermoeidheid werd zo erg dat ik bijna niet eens meer naar buiten kon om boodschappen te doen. Als ik weer thuis was moest ik gelijk weer op bed gaan liggen. Na een ruime week namen de hoge koortsen af en ging het langzaamaan beter met mij. Ondertussen nog wel een echo van mijn maag/buikstreek laten maken, ze zagen wel wat galsteentjes maar het was pas zorgelijk als ik er pijn aan had. Na ruim een maand was ik weer helemaal de oude, maar wat het nu precies geweest is? geen idee. Sindsdien ben ik wel veel bewuster geworden van mijn lichaam als ik iets mankeer. Ik negeer echt niet meer zomaar een onverklaarbaar pijntje of kwaal en wacht niet meer tot het eens een keer vanzelf overgaat.
Vorig jaar is een hele goede vriend (Peter) van mij overleden aan altvleesklier ontsteking. Hij had dezelfde symptomen als je vriend. Ook hij ging veel te laat naar een arts. Hij liet 3 kinderen achter zonder vader. Hij was nog maar 34 jaar. Probeer hem naar de huisarts te krijgen. Als er niets mis is met je vriend dat gaat hij voor niets en kan hij daarna zeggen dat hij gelijk had. Is er wel wat zijn jullie er optijd bij (hoop ik) Uit liefde voor jou zou hij je serieus moeten nemen.