Hallo dames Ik moet even mijn ei kwijt. Mijn vriend en ik hebben besloten om voor een kindje te gaan. Alleen hebben we ook besloten om het nog aan niemand te vertellen. Ik vind dit persoonlijk erg moeilijk om voor me te houden, vooral tegenover goede vrienden van mij/ons. Hebben jullie dat ook gehad en hoe hebben jullie het volgehouden? Ik wil het ook nog niet vertellen, maar ik ben dan zo enthousiast dat ik het per ongeluk bijna doe =) Snappie? Dus tips? Liefs!
Hey daan, snap je heel goed hoor meid, je bent er zoooo vol van he ! Anders deel je het toch met 1 iemand en daarom is dit forum ook wel fijn, kan je het er toch over hebben he. Mijn mannetje heeft pas een operatie gehad om zijn sterilisatie ongedaan te laten maken. Hij heeft uit een vorige relatie al twee zoontjes en hij had een cyste aan zijn bal. Die kon makkelijker weggehaald worden als ze hem gelijk zouden steriliseren. Nu zijn wij echter alweer een poos samen en wilden we heel graag samen nog een kindje. Normaal gesproken had ik het tegen niemand gezegd maar nu moest ik natuurlijk uitleg geven over zijn operatie. Ik weet dat mensen het goed bedoelen maar omdat iedereen weet dat we er mee bezig zijn krijg ik iedere dag wel de vraag van iemand of we al zwanger zijn pffff. Wordt ik echt niet goed van, dan vertel ik het wel. Ik zou dus heel graag willen dat niemand het wist. Ik kan hier lekker kletsen en misschien had ik het aan mn beste vriendin veeteld maar verder niet. Moet er niet aan denken dat als het allemaal niet zo snel zal gaan, ik al die mannden die vragen blijf houden pfff. Maar, snap dat je er vol van bent hoor meid ! Liefs belin
Ja, inderdaad dat lijkt me dan ook weer vervelend. Maar ik ben misschien ook wel bang voor de reacties van mensen om ons heen als ik het wel vertel. Ik ben zelf 21 en mijn vriend is 26. Ik ben net begonnen met het laatste jaar van mijn opleiding. We wonen wel al 4,5 jaar samen en hebben een goede relatie. Iedereen om ons heen heeft kinderen (we hebben ook veel oudere vrienden). Er is een stel dat weet dat we graag een kindje willen. Maar zoals mijn ouders en mijn opa en oma etc, ik weet niet wat ze ervan zullen vinden. We willen het eigenlijk pas vertellen als we ook echt zwanger zijn... Maar het blijft moeilijk
Ja meid, het blijft moeilijk ! Wat je omgeving betreft, je doet het toch nooit goed. Er is altijd wel iemand die zn mening heeft ! een kindje is een beslissing van jullie en neem aan dat het een weloverwogen beslissing is toch ? Doe waar jullie samen achter staan meid Liefs belin
Hey meid Ik ben ook 21 en mijn vriend 23, wij hebben 4 jaar een relatie en wonen nu 1 jaar samen. Wij hebben het niet aan veel mensen verteld, alleen mijn beste vriendin en zijn beste vriend. Wij willen echt heel graag een kindje en we zijn er allebei klaar voor dus we gaan er gewoon voor. Het lijkt me ook irri als mensen de hele tijd gaan vragen of het al is gelukt enz. Maar ik herken wel dat je het toch graag tegen iedereen wil zeggen, ik weet ook zeker dat mijn ouders en mn schoonouders super blij zullen zijn. Die weten ook van niks,maar stel dat ik zwanger word is het zo wel een leuke verassing!
bij ons weet ook zo goed als iedereen t maar indd krijg je wel elke dag reacties : '' ben je al zwanger ?! '' enz... dus op zich wel fijn om t gewoon lekker hier op t forum te houden en tegen indd je beste vriendin te vertellen bijv.. dat je t toch kwijt kunt.. en de opmerkingen .. ik ben blij dat de enigste die t nog niet weten mijn schoonouders zijn want die flippen em helemaal (ookal hebben ze er geen ^#&*^%# mee te maken ) maar ik ken die moeder.. dus daar vertellen we t pas tegen als we zwanger zijn x
Wij hebben het ook niemand verteld. We wilden eerst eens proberen of het zou opschieten, en omdat onze ouders allebei problemen hadden met kinderen krijgen wilden we niet te laat beginnen. Maar eigenlijk de 1e maand raak. Die maand ervoor rond de eisprong besluit gemaakt, toen dus nog niks. Maar de maand erna gelijk. Dus we hebben het 6-7 weken geheim moeten houden. En dat was dus helemaal niet zo lang. Ik heb er trouwens niet eens over nagedacht om het te vertellen, dat was een leuk geheimpje van ons tweeen. Iets van ons prive.
Wij hebben het ook niemand verteld, hoor! Wilde absoluut voorkomen dat mensen constant naar m'n buik ging zitten staren enz. Toen het eenmaal zo ver was vond ik het vroeg zat! Mijn redenatie: Stel je nou voor dat het lang duurt? Of misschien zelfs helemaal niet wil lukken? Dan zit je weet ik hoe lang tegen al die hoopvolle blikken en goedbedoelde 'En? en? en?'-vragers aan te hikken... Nee, hoor, dan maar af en toe op mijn tong bijten