hallo Ik wou even jullie ervaringen van een onverwachte gebeurtenis bij jullie thuisbevalling Ik ben op 30 juni 2010 moeder geworden van een geweldige zoon Kyano Ik zal het kort houden hoe de bevalling begon Dinsdagavond begonnen de weeen maar het zette niet door dus we zijn om half 11 lekker naar bed gegaan haast niet geslapen omdat de weeen later in de nacht steeds vaker kwamen tegen half 5,5 uur woensdag ochtend zei ik tegen me man dat hij maar beter de verloskundige kon bellen. Zij was er om kwart over 5 ongeveer ze ging kijken hoever ik was had ik al 7 cm ontsluiting dus ze zei tegen de staigere die er ook bij was dat ze een kruikje en kleertjes moest pakken enz. Hartje van de baby geluisterd was allemaal in orde ze ging me vliezen breken waren nog niet gebroken En even later ging ze weer het hartje luisteren geen hartslag meer van onze jongen wat een shock was dat ik voelde hem wel d8 ik en de verloskundige had het ook gezien maar ze zei dat is geen garantie dus ze heb nog 2 x geprobeert en daarna heb ze met spoed een ambulance moeten bellen die was er om kwart over 7 ik was boven en moest met rugweeen en persweeen die ik dus al had van de trap naar beneden dat was echt verschrikkelijk vond ik bijna het ergste van de bevalling en kwart over 7 is net een tijd dat iedereen wakker word en naar zn werk gaat we wonen op een dorp met 4 straten en iedereen kent elkaar dus je weet hoe dat gaat Om half 8 in het ziekenhuis aan gekomen Iedereen stond klaar gyn. verplegers verloskundige operatiekamers narcotieseurs noem maar op De gyn. was nog aan het wachten op ons en hij sluitte het apparaatje om de hartslag van onze baby te luisteren en er was gelijk hartslag pffffffff wat een gigantische opluchting was dat maar eenmaal in het ziekenhuis aangekomen waren de weeen weg infuusgekregen weeen kwamen om half 9 weer 9 uur kreeg ik persweeen en om 12 over 9 is onze kleine man geboren. en het gaat ontzettend goed met hem Achteraf is het een ontzettende snelle bevalling geweest Maar of ik weer thuis wil bevallen weet ik nog niet Maar wat zijn jullie ervaringen hier mee hebben jullie ook wel eens zo iets mee gemaakt? Groetjes Esmeralda
Ik kreeg na mijn snelle en geweldige thuisbevalling een fluxus en moest met 'n hoogwerker van de brandweer m'n huis uitgehaald worden. Ik mag als gevolg van de fluxus niet eens meer thuis bevallen, maar vooralsnog ben ik überhaupt wel klaar met baren.
Pfff. wat een verhaal. Dan schrik je je toch ook helemaal kapot zeg. wauw. Hier geen verhalen. Vorige keer moest ik in het ziekenhuis bevallen. Deze keer mag ik wel thuis, maar dan moet het beneden omdat er geen brancard boven kan komen (zijn ze hier heel streng in) En aangezien we bijna naast het ziekenhuis wonen, ga ik mooi weer naar het zkh.
Na een thuisbevalling kreeg ik ook een fluxus (bloedverlies) en moest met spoed naar het ziekenhuis, ik woonde op 3 hoog, geen lift en moest dus half bewusteloos de trappen af.. gelukkig waren de broeders van de ambulance heel aardig en hulpzaam....gelukkig is alles goedgekomen. Sindsdien mag ik niet meer thuisbevallen.
Hier een geweldige thuisbevalling gehad zonder problemen. Ik vond het heerlijk om in mijn vertrouwde omgeving te zijn.
hier gelukkig geen dramatische dingen. toen mn bevalling van daymian begonnen was (vliezen gebroken) was er net een hevige onweersbui voorbij en zat alyssa nog klaarwakker bij ons in bed (00.30). mn man heeft mn schoonouders gebelt en die waren op een verjaardag een uur van huis. hevige stress natuurlijk, uiteindelijk mn schoonzus gebelt en die is naar het huis van mn schoonouders gegaan (zij woont alleen en heeft dus geen goede slaapplek voor alyssa) zodat mn man alyssa daar kon brengen. achteraf maar goed dat we niet hebben gewacht op mn schoonouders want mn bevalling duurde 1uur en 45min. niet dramatisch zoals ik al zei, maar wel ff stressen en een onverwachtte gebeurtenis. ik ging er eigelijk van uit dat ik snachts zou bevallen als alyssa gewoon lag te slapen of dat mn schoonouders iig thuis zouden zijn. wel heftig zeg, die verhalen van jullie. liefs doris
en wat is een fluxus? Heb ff gegoogled maar krijg alleen maar iets over een kunststroming en dar had je vast niet.
Hier alleen dat het supersnel ging. Om 00.00 begonnen de weeën. Dacht: dat duurt nog wel even. Ging van een centimeter per uur ontsluiting uit. Om 02.45 de vk gebeld. Toen was het nog goed vol te houden.Ook nog gezegd dat ze het wel rustig aan kon doen. Om 03.20 nog maar een keer gebeld dat ze toch maar een beetje haast moest maken. Ze was er rond 03.40 en om 03.45 lag mijn uk op mijn buik. De vk had nog net haar handschoenen kunnen aantrekken. Die cm per uur kon ik wel op mijn buik schrijven. Bij een tweede maar bij de eerste wee gelijk bellen
bij een fluxus trekt je baarmoeder niet goed samen na de bevalling. en dat is wel nodig zodat de wond van waar de placenta heeft gezeten stopt met bloeden. dus bij een fluxus blijf je heel heftig bloeden, zo erg dat je in shock kan raken. je moet dan medicijnen krijgen die je baarmoeder laten samen trekken en infuus enzo om het bloedverlies aan te vullen. want als je niks hieraan doet kan je teveel bloed verliezen en het bewustzijn verliezen en leeg bloeden. Dus dan ga je inderdaad met SPOED naar het ziekenhuis.
Pfff, dat lijkt me echt schrikken zeg!! Zegt de vk ineens dat ze geen hartje meer vindt, nou... Dan ga je toch door een hel lijkt me. Gelukkig is alles goed gekomen!!
Pff, heftig allemaal meiden! Daarom wil ik dus zowizo in het ziekenhuis bevallen, het lijkt me erg vervelend als je tijdens de bevalling alsnog met spoed naar z'huis moet...
Mijn bevalling verliep ook niet helemaal volgens plan, Vanaf 6 uur s'ochtends al veel harde buiken ,pas om 4uur s'middags werd het heftig en kreeg ik echte weeen. Uiteindelijk rond 20 uur mocht ik volledig mee persen,opeens zakte het hartje steeds weg(bradie cardie noemen ze dat)en het kwam niet meer terug op juiste ritme! Met spoed (en ondertussen persweeen opvangen=geen pretje) de ambulance in en daar in het ziekenhuis is rond 21 uur met een knip en vacuumpomp ons zoontje geboren!!! Dus ik had het me zeker anders voor gesteld,en weet ook niet of ik thuis weer zou willen bevallen(als dat al mag??) van eventueel een tweede kindje!Maar dat zien we dan wel weer!
minn thuis bevalling eindigde ook in het ziekenhuis. achteraf is het maar goed ook geweest want anders was fynn er niet meer geweest. zijn hartslag kwam onder de 20 tijdens de persweeën en hierop hebben ze mij in geknipt en geholpen als dit niet gebeurd was wat fynn er niet geweest
Om al dit soort dingen te voorkomen beval ik in het ziekenhuis. We wonen ook nog eens 20 minuten van het z'huis weg, dus ja.. dan is de keus helemaal makkelijk gemaakt. Lijkt me echt een drama om met allemaal stress naar het z'huis te moeten...
Ik wilde ook heel graag thuis bevallen. In eerste instantie moest ik wel thuis want de ontsluiting ging heel snel en had ik geen andere keus. Toen mijn man de vk belde omdat het echt begonnen was en eer de vk dan eindelijk kwam had ik al volledige ontsluiting. Maar toen het persen,ik kon persen tot ik een ons woog maar ik kwam geen stap vooruit. Na ruim een uur vond de vk het welletjes en moest ik met de ambulance naar het ziekenhuis en werd ik overgedragen aan een gyn. De vacuumpomp lag al klaar maar ik gaf nog een keer alles en toen werd onze kleine meid geboren. Ze lag klem met haar handjes naast haar hoofdje en daarom lukte het thuis niet. Waarschijnlijk door de wilde rit met de ambu is ze onderweg iets gedraaid en lukte het nu wel in een keer.