Vraagje!

Volgens de verhalen die ik heb gehoord is dat als de weeen écht zijn begonnen, je in een soort roes komt. Dus denk ik niet dat je ergens anders behoefte aan hebt dan die kleine er uit krijgen. Ben benieuwd naar reacties van anderen idd.

 

toen mijn weeen begon dat was om half 6 sochtends was ik bezig met brood maken voor mijn vriend ze werk de weeen waren toen nog niet zo heftig en zat nog ong een kwartier 20 min tussen.
een uur later waren ze al een stuk erger en lag ik boven op bed ik wou geen drinken eten zelfs geen nat washandje want telkens als er een wee kwam werd ik misselijk en had ik het gevoel dat ik moest overgeven.
lopen of in bad gaan was ik ook niet toe in staat het enige wat ik wou was op bed liggen en met rust gelaten worden.
maarja mischien hebben andere wel dat ze nog dingen konden doen want je hoort vaak genoeg dat vrouwen tijdesn de weeen nog boodschappen of de was aan het doen zijn haha.

 

Ik deed niets anders. Ik zat inderdaad helemaal in mijn eigen wereldje....

 

Ik heb een sneltreinbevalling gehad van 3,5 uur, dus ik kan niet 'praten' voor/over een bevalling die langer duurt, met vrij rustige weeen (in hoeverre dat echt 'rustig' kan zijn natuurlijk).
Mijn water brak tijdens het middagbezoekuur(ik lag in het ziekenhuis) en toen wilde ik graag meteen richting de privacy van de verloskamer. Daar heb ik mijn man gebeld. De weeen kwamen goed op gang (vrijwel pijnloos, goed weg te zuchten), en ik raakte inderdaad een beetje van de wereld. Hoe sneller de weeen kwamen, des te 'verder' ik weg leek te 'zakken'. Ik kreeg alles om me heen wel mee, maar maakte me er op de een of andere manier niet druk om.
Drinken wilde ik niet, en eten al helemaal niet. Mijn moeder (die er ook bij was) en mijn man kregen een maaltijd aangeboden. Van de geur daarvan werd ik direct misselijk. Zij werden dus de gang op gesommeerd , door de verpleegkundige.
Ik had zelf echt geen besef van tijd, of wat dan ook. Tussen de weeen door viel ik soms zelfs in slaap (klinkt raar, maar was echt zo).
Omdat ik ze zelf zo ontzettend goed kon opvangen, had ik ook niet echt behoefte aan hulp 'van buiten af'. Dus geen massages, afleiding of iets anders nodig. Mijn man heeft steeds mijn hoofd gekoeld met een washandje, want warm had ik het wel! (ik beviel in de hittegolf van dit jaar, en ondanks de airco op de verloskamer was het behoorlijk warm!).

Toen ze eenmaal geboren was, wilde ik ontzettend graag iets eten en drinken. Man, wat had ik een honger!
De verpleegkundige zei tijdens de bevalling: 'De meeste barende vrouwen braken met 6 cm ontsluiting'. Gebraakt heb ik niet, maar misselijk was ik dus wel. Ze zeiden dat ze me ook expres niets te eten gaven. Ik had daar dan ook geen behoefte aan. dat kan natuurlijk voor iedereen anders zijn, zeker als je bevalling superlang duurt!
De lerares van de zwangerschapscursus had als tip mee gegeven om zo af en toe kleine beetjes te eten als de eerste weeen begonnen waren. Ikzelf had tijdens de lunch nog goed gegeten, dus energie genoeg!

Ik denk eerlijk gezegd dat iedereen de bevalling anders ervaart. En ook dat iedere bevalling weer anders is. Waar je behoefte aan hebt, dat merk je op het moment zelf, en dan doe je dat toch gewoon, of vraag je toch gewoon om datgene wat je wilt?
Succes!

 

Voor de bevalling van mijn dochter deed ik niet veel eigenlijk.
Ik werd ingeleid in het ziekenhuis (gel ingebracht) en lag op bed met banden om me heen die het hartje van de baby registreerde en de weeen.
Half uur later waren de weeen daar en kon ik niets meer haha.

Met m'n zoontje begonnen de weeen om een uurtje of 5 's ochtends.
Ik wist het eerst niet zeker maar aangezien ik ook niet naar de wc hoefde, en de "buikpijn" toch steeds terug kwam (wel heeeel onregelmatig hoor) dacht ik toch aan weeen.
Vanaf een uurtje of 6 ben ik tijden gaan bij houden.
Maar ze kwamen soms om de 10 min. en dan weer om het half uur.
M'n man heb ik gewoon naar z'n werk gestuurt (dacht dat het nog wel even zou duren haha)
Rond een uurtje of 8 heb ik toch maar m'n man gebeld dat ik het wel fijn zou vinden als hij thuis was.
De weeen kwamen toen ongeveer om de 20 min. maar waren totaal niet pijnlijk.
Ben lekker bezig geweest in de baby kamer (nog wat kleertjes opvouwen enz...)
Daarna ook m'n moeder en beste vriendin opgebeld.
En uiteindelijk ook de verloskundige...zat ondertussen 10 tot 5 min. tussen elke wee.
Begonnen ook iets pijnlijker te worden.
Ik ging ondertussen lekker op de bank liggen tv kijken....maar moest nu wel elke wee gaan opvangen want begon ze nu wel goed te voelen.
Dit was om 10:00 's ochtends.
De verloskundige kwam en raade me aan dat het nu wel tijd was om naar boven te gaan.
en 4 uurtjes later (14:14 op 14-07-05 (toevallig he ) is mijn zoontje geboren.
Ik moet zeggen...wat was dat anders zeg.....een thuisbevalling.

Zo hahaha heb denk ik meteen me hele bevallings verhaal hier neer gezet hihihi
niet zoveel te doen vandaag hahahaha

 

De eerste bevalling duurde zo'n 11 uur en de eerste uren heb ik gewoon gegeten en alles gedaan. Liep met 4 cm ontsluiting gewoon de hond uit te laten. Op het laatst kon ik niks eten en drinken en was ik totaal in me zelf gekeerd.

Bij de tweede bevalling ging het zo snel dat ik nergens meer tijd voor had. De kleine was er binnen 50 min. zonder voor tekenen.

 

Hallo,

Mijn bevalling duurde 22 uur . Ik ben er ook niet echt over te spreken. Ik heb echt een trauma over gehouden aan mijn bevalling. Toen de weeen wat rustig waren heb ik een broodje kaas gegeten .

Oh ja en enorm veel water gedronken omdat me mond erg droog was door de hele tijd te puffen. Het water heb ik later weer allemaal overgegeven.