Kan je een grote wens uit je hoofd krijgen ooit? Ik heb al bijna 4 jaar een grote wens voor een 4e kindje. Steeds weer twijfelen zullen we het doen of niet. Tussendoor relatie problemen gehad. Gelukkig zijn we daar helemaal uitgekomen en gaat het beter dan ooit. Maar.....De wens is er nog steeds. Elke keer schuif ik mijn wens aan de kant, maar het komt na 2 a 3 weken toch weer na boven. En zo gaat het dus al 4 jaar. Nou zou je misschien zeggen ga er dan voor. Ja dat wil ik ook wel heeeeeeel graag maar.......financieel hebben wij niet zoveel ruimte. We redden het op dit moment wel op t loon van me man, en we hebben alles nog wel voor een 4e kindje. Als ik dan de vooruitzichten lees van het kabinet denk ik, sja zullen we er wel aan beginnen? Tuurlijk weet je nooit hoe het loopt. En tuurlijk weet je dat ook niet als je alles financieel goed voorelkaar hebt, alles kan zo weg zijn. Maar toch vind ik het moeilijk om een keuze te maken. Me kleine meid word deze maand 4 jaar, dan zit er ook alweer 5 misschien wel 6 jaar tussen de jongste en de baby. Me leeftijd speelt geen rol want ik ben nog maar 27 jaar dus heb de tijd wel. Wachten wil ik niet tot over een paar jaar. Dan zijn de kinderen alweer een stuk ouder, dan is het verschil nog groter, en ik weet dat leeftijd niks zegt. Me hart zegt ja, maar me verstand zegt ???????? Ondertussen word ik er wel kriegel van, want ik kan het maar niet naast me leggen. En ik krijg het maar niet uit me hoofd, en zo jaren doorgaan wil ik ook niet. Het is of er voor gaan, of de wens uit me hoofd zetten maar hoe?? Weet niet waarom ik jullie er mee lastig val, maar misschien kunnen jullie me tips geven ofzo. Weet niet wou het gewoon even kwijt. Kan er met niemand over praten, als ik dat doe is het eerste wat ik te horen krijg, heb je nog niet genoeg? Je hebt al 3 kinderen wat wil je nog meer? Ga je een weeshuis opzetten? Je hebt 3 gezonde kinderen straks krijg je er een die wat mankeerd? Ja ik weet dat die kans er in zit maar het kindje word er niet minder om.....kortom word helemaal knetter van mezelf!!
Ik heb vrienden met vier kinderen die het niet breed hebben, maar de kinderen komen niks te kort. Hoe staat je man er tegenover? Dat is ook belangrijk natuurlijk.
Een wens kun je niet uit je hoofd krijgen lijkt mij... Heb geen oplossing maar wil je wel al het geluk wensen!
Bij twijfel niet doen en je verstand volgen in dit geval is mijn advies. Heel veel afleiding zoeken en met een soort "ritueel" o.i.d. de grote wens afsluiten. Op den duur zal het dan wel slijten. Sterkte!
Onze kinderen komen hier ook niks te kort en ik denk dat een 4e ook niks te kort zou komen. Wij hebben alles nog voor een baby, we hebben een dak boven het hoofd, eten op tafel, kleren en veeeeel liefde....Toch zit ik steeds te piekeren of we er goed aan zouden doen op t moment..... Me man twijfelt ook. Het lijkt hem heel mooi, maar hij kijkt weer meer na de andere kant. Stel dat er iets gebeurd met de kleine tijdens de zwangerschap of met mij. Of dat er iets mis is met de kleine, dat vind ie heel eng. Na 3 gezonde kinderen is ie gewoon bang dat we teveel vragen. En ja dat speelt bij mij ook weleens in het hoofd, maar de garantie dat de kinderen die we al hebben, gezond blijven vooraltijd hebben we ook niet natuurlijk.....En met mij kan ook altijd wat gebeuren.
Ik mag medisch gezien niet meer maar mijn wens is nog o zo groot geen advies voor je dus... In dit geval gaat de uitspraak volg je gevoel niet op.
Wij hebben 5 kinderen en we hebben het ook niet breed maar ook niet slecht... Wij gebruiken de kinderbijslag voor de kleding van de kinderen en ze kunnen allemaal op een sport mochten ze daar aan toe zijn. We kunnen savonds gewoon lekker eten. Nee ze komen echt niks te kort. Mijn man werkt fulltime en volgt nog een studie. Ik werk part-time.
Dat zeg ik normaal ook altijd, maar dat doe k nu helaas al 4 jaar, en krijg het maar niet uit me hoofd. Dan denk ik het is goed zo, maar na een paar weken komt het net zo hard weer boven tafel..... Dank je!
Dat is ook moeilijk lijkt me! Als ik wist dat ik geen kinderen meer mocht, dan had ik me er bij neergelegd, hoe graag ik ook zou willen. En ik weet het is niet makkelijk om je er bij neer te leggen, maar je hebt dan geen keus. Ik heb de keus dus nog wel, en dan is het moeilijk....
Wij gebruiken de kinderbijslag ook voor de kleren en schoenen. Een zit op voetbal de ander op zwemmen, en de kleine meid zal straks ook wel wat gaan doen, dat is ook mogelijk....Mijn man werkt alleen, ik ben al jaren bezig met solliciteren maar kom nergens aan de bak helaas.....dus wij leven van 1 inkomen en we hebben zeker niet te klagen, en alles is er wel voor eventueel nog een kindje.....Ik vind het alleen wat eng denk ik om de keuze te maken kwa financien....
Toen ik zwanger was van de 4e had ik dat ook heel erg... oh stel nou dat ze gehandicapt is oid. Maar ja... iedereen zei, je hebt 3 gezonde kinderen waarom zou er dan wel iets mis zijn met de 4e? En ze is volkomen normaal En waarom zou er iets met jou gebeuren? Onze 5e was een cadeautje en nu voelt het pas compleet. Na de vierde moest ik steeds janken bij het wegdoen van de babyspullen. Ik zeg altijd maar, ik wil later geen spijt hebben dat ik het niet gedaan heb.
Ik denk dat je, samen met je man, om tafel moet gaan zitten om dit een keertje helemaal door te spreken. Waarom wil je nog een 4e? Waarom niet? Wat houdt je tegen? Zijn dat oplosbare zaken? En ook de reden waarom je nog een 4e wilt lijkt me heel belamgrijk. Is het omdat je nog zo graag een baby wilt? Wil je dan straks ook weer een vijfde? Dat soort dingen. Het klinkt heel saai en berekenend, maar analyseer met zijn beiden de wens, en de voors en tegens. Een kind moet geliefd en gewensd zijn, maar je moet er ook goed over nadenken (wat je volgens mij al doet, anders twijfelde je niet zo). Maar als je wat wilt zullen jullie binnenkort een knoop door moeten hakken, en het is jammer als je het over je heen laat komen en altijd blijft denken 'had ik maar'. Maak het een bewuste keuze, kies ja of nee, en sluit het daarmee af.
Ja dat zegt de verloskundige ook tegen mij. Heb t er zelfs al overgehad met me vorige verloskundige omdat ik er maar niet uit kom. Zij zei ook; het is 3 keren goed gegaan waarom zou het dan uitgerekend nu fout moeten gaan? Ja weet ik ook niet eigenlijk haha, het is gewoon een angst denk ik..... Ik vind het ook vreselijk om baby spullen weg te doen, ik kan het niet. En steeds als ik een baby in me handen heb, krijg ik een brok in me keel. Omdat ik ook zo graag wil..... Dat zeg ik ook tegen me man, ik wil later niet zeggen had ik maar.....
Het probleem is alleen dat kinderen steeds duurder worden narmater ze ouder worden. Denk straks alleen al maar aan een eventuele studie, geen studiefinanciering meer. En wie weet wat er de komende 5,10,15 jaar nog allemaal bezuinigd gaat worden. Je wilt je kinderen natuurlijk niet tekort doen en hen ook een "financieel zorgvrije" jeugd geven als het kan. Veel liefde geven is geweldig, maar ze hebben meer nodig en dat is niet gratis. Kortom, ik zou in jullie geval niet het "risico" nemen, je weet nu wat je hebt tenslotte, drie gezonde kinderen. Ik zou gevoelsmatig wel zes kinderen willen, maar ik volg toch echt mijn verstand hierin en niet mijn oerverlangens.
We hebben er al heel veel over gepraat. En dat doen we nog steeds, toch komen we er niet uit. Heb ook al met de verloskundige gepraat over mijn angsten enz...Het voelt nog niet compleet, ik mis nog een kindje. En het zal zeker geliefd en gewensd zijn, het zal worden beladen met heel veel liefde door mij en me man, maar ook door de grote broers en zus....Ik wil heeeeel graag gewoon een keuze maken, of we gaan er voor. Of we doen het niet en een van ons gaat zich laten helpen. Niet meer piekeren, en steeds twijfelen. Ik weet ook niet echt goed wat me tegenhoudt. De wens is zo sterk anders komt het niet steeds terug. Toch durf ik de stap niet te nemen zo 1,2,3.... En ik wil ook zeker weten dat als we het niet doen, ik later er niet spijt van ga krijgen. Niet dat het later is, hadden we nu maar wel gedaan......Moeilijk hoor.......
Precies wat brengt de toekomst ons financieel. Aan de ene kant alles is hier op 1 loon, dus mocht ik ooit een baan er bij hebben dan is alles wat ik verdien, alleen maar extra....En niemand weet hoe je erover een paar jaar financieel voor staat. Dus daar kan je niet helemaal aan trekken, maar toch denk je er zeker over na!
Dit bedoelde ik eigenlijk te zeggen. Als je er voor kiest om het niet te doen, moet je je zelf ook dwingen om er over op te houden. Dan is die keuze gemaakt, heb je een pad ingeslagen, en kun je niet meer terug. Dat is de enige manier waarop je weet dat je er later weer spijt van gaat krijgen. Een vierde kind nemen omdat je bang bent dat je later spijt gaat krijgen lijkt me niet de beste reden. Dan moet je gewoon leren om iets af te sluiten. Op dezelfde manier, als je er voor kiest om een vierde kindje te verwelkomen moet je ook achter die keuze staan en niet meer terugkijken op die keuze en denken 'als we het niet gedaan hadden hadden we meer geld/tijd/etc gehad.' Dat is precies hetzelfde, welke keuze je ook maakt. Je moet hem maken, hem verwelkomen en dan niet meer achterom kijken.