Ik ben eigenlijk best nieuwsgierig of hier mensen zijn met een beperking ? Bijvoorbeeld in een rolstoel, iets minder goed zien, minder goed horen ? Je leest er weinig van en daarom de nieuwsgierigheid.
Imensa & Aylen : Hoe gaan anderen daar mee om ? Nieuwe mensen die je wilt leren kennen ? Hebben ze er begrip voor ? Ik zal ook even zeggen dat ik heb : ik ben doof aan beide oren .....
Het is mss geen grote "beperking" en sommige gaan het mss zelfs belachelijk vinden dat ik het vermeld. Maar ik ruik heel erg slecht, mijn reukvermogen is door blootstelling aan schadelijke stoffen heel erg achteruit gegaan. Nu heb ik daar zeker geen grote "last" van. Maar ik heb het echt al vervloekt op sommige momenten. Zo heb ik het eens voor gehad dat ik per ongeluk mijn gasvuur had opgedraaid, maar zonder onsteking. Er ontsnapte dus al een aantal uren gas in de keuken zonder dat ik het door had... Al een geluk is alles goed gekomen toen omdat ik er ben achter gekomen en alles heb opengezet om te verluchten. Maar dit had ook heel anders kunnen uitdraaien. Zo heb ik het ook al eens gehad met brandlucht bijvoorbeeld... Het is ook bizar, want het is niet met alle geuren, ik wordt spijtig genoeg niet gespaard van vuile pampers enz
Krachtsverlies in linkerbeen en dove tenen kuit. Zenuwpijn in tenen die wisselend aanwezig is. Dit nav een beschading na een Hernia.
Lichamelijke beperking of ook geestelijke beperking? Lichamelijk mankeer ik niets (tenminste, niets officieels, heb last van mijn hart maar ik mankeer niets aan mijn hart, last van mijn gewrichten maar geen reuma, last van mijn hoofd, geheugen en concentratie maar ik mankeer niets aan mijn hersenen, last van wel meer dingen waar ik officieel niets aan mankeer). Geestelijk heb ik wel een beperking, namelijk Autisme. En je kan rustig zeggen dat dat iets is wat mijn hele leven beïnvloed (en waardoor ik waarschijnlijk lichamelijk allerlei onofficiele dingen mankeer).
Ik zeg het niet meteen, vind ik niet nodig. Maar mensen merken het wanneer we bijvoorbeeld in een cafe gaan zitten. Ik kies dan de tafel en een bepaalde stoel, zodat ik nog iets mee kan krijgen van het gesprek. En dan licht ik uiteraard wel toe waarom ik daar zo dwingend in ben Mensen hebben er vrijwel altijd begrip voor. Hele attente mensen vragen aan mij: hoe wil je gaan zitten? Kun je alles zo goed horen? Maar wanneer ik voor de klas sta vinden vervelende puberkinderen het helaas leuk om de draak te steken met mijn beperking.
Ik zeg het ook niet meteen ... Praat duidelijk, doe niet aan gebaren of zo. Maar moet wel licht hebben om iemand te kunnen volgen. Zelfs de mensen die ik al lang ken, vergeten het ook vaak nog omdat ik zo duidelijk praat en daardoor vat ik het maar op als een compliment
Herkenbaar, ik praat ook heel duidelijk Maar ik ben dan ook niet totaal doof. Zeker wanneer er geen bijgeluiden zijn, hoor ik eigenlijk alles wel, ook zonder de persoon aan te kijken. Ben je altijd doof geweest of is het later gekomen?
Later leeftijd door hersenvliesontsteking. Heb dus wel wat jaren gewoon kunnen horen. Fijn als je inderdaad dan de persoon niet hoeft aan te kijken en toch wat hoort. Bij mij gaat dat redelijk
Ik heb reumatoide arthritis, dit was altijd een behoorlijke beperking, maar sinds ik biologicals mag gebruiken moet ik zeggen dat weinig mensen hier nog wat van merken. Aan het einde van de 2 weken na een injectie laat ik soms wat meer dingen vallen, maar mensen bestempelen dat als onhandig en dat laat ik lekker zo. Verder heb ik een heupafwijking aan beide benen met slijtage. Ik loop heel raar en soms met een wandelstok. Vooral als de wandelstok mee is kijken mensen soms wel vreemd op. Ik koop de stokken bij switchsticks en daar krijg ik overigens altijd wel erg leuke reacties over. Omdat mijn lopen zo opvalt krijg ik altijd wel vragen en ik zeg dan altijd maar meteen alles, dan ben ik er maar vanaf.
Jeetje wat vervelend! Ik heb altijd zo weinig gehoord, dus ik weet niet echt wat ik mis. Ik heb wel een gehoortoestellen gehad, maar ik vond ze vreselijk. Echt ongeorganiseerde herrie waar ik niet aan kon wennen Hoe was dat voor jou, om ineens zo'n belangrijk zintuig te moeten missen?
Chronisch vermoeid. Nouja, ik tik alle vakjes aan die daarbij horen. Huisarts wil er niet aan geloven. Vorige huisarts niet, en deze nieuwe arts steunt hem. Wil nog wel eens naar een ziekenhuis aar ze je kunnen testen. Of maar wéér een andere arts..
Geen lichamelijke afwijking. Nou ja, ik ben linkshandig, dus op zich? Verder wel een hersenafwijking; Mijn hersenen geven geen prikkels af wanneer nodig. Ik slik medicatie daarvoor wat redelijk helpt, gelukkig.
Heeft je zus zich laten testen en waar als ik vragen mag? Ben er nu al zo lang mee bezig, maar loop steeds tegen die muur van ongeloof op. Het is een niet bewezen kwaal, volgens de arts. Maar dat zeiden ze van fibromyalgie en onlangs is dat weer veranderd heb ik begrepen. Erg vervelend voor je zus zeg, het is soms echt een kwestie van overleven he.
Sommige artsen vind ik vreselijk. Vind ook dat ze geen artsen genoemd mogen worden. Mensen kunnen serieus klachten hebben. En als er zo weinig mee gedaan wordt of als je al niet serieus genomen wordt, vreselijk vind ik dat. Omdat ik ook best wel een grote mond heb, laat ik er vaak ook niet zomaar bij neerzitten. Ik ben dan wel geen arts, maar ik ben geen dom ding Er komen steeds nieuwe namen erbij die mensen niet kennen.... bestaat zoiets wel ? Etc. @ Aylen : toen ik mijn gehoorapparaatjes kreeg heb ik ze eens in de wc gegooid en ook echt doorgespoeld. Als je zo jong bent en je hoort ineens niks meer, dan zijn dat dingen ook zeer moeilijk te begrijpen. Ik heb nooit echt geaccepteerd dat ik doof was (zeg maar) tot ongeveer mijn 20ste leeftijd. Nu heb ik een implantaat en kan er een heel stuk beter mee horen, maar om eerlijk te zijn heb ik het soms nog weleens een hele dag uit, want het kost best veel energie. Ken jij meer mensen met een gehoorbeperking ?
Mogelijk een beginnende beperking... *chronische pijn sinds 1,5 jaar *spierafbraak (rhabdomyolyse) *artritis in gewricht *te grote beweeglijkheid in sommige gewrichten Er werd eerst aan een spierziekte gedacht, toen aan een vorm van reuma en ik mag ook dagelijks medicatie slikken. Maar de laatste maanden voel ik me zo enorm goed, alleen bij het opstaan wat stijfjes in de onderrug, nou dat kun je niet ziek noemen. En daarom slik ik ook al een paar weken geen medicijnen meer, wat over het algemeen prima gaat. Dus het is heel raar en ik denk nu dat ik me misschien wel druk heb gemaakt om niks?