Hello! Ik ben nieuw hier maar ben hier eigenlijk al haast een maand aan het rond snuffelen.. Mijn vraag, lang verhaal maar komtie dan: Ik heb sinds December 2015 een implanon en om eerlijk te zijn bevalt het me voor geen meter maar dat terzijde, Nu is er een enorme twijfel ontstaan. Ik ben al jaren aan het zoeken naar de juiste anticonceptie voor mijzelf en gek genoeg heb ik die nog steeds niet kunnen vinden, wel heb ik dus enorme hormoon schommelingen moeten ondergaan. Ik begon eigenlijk al vrij jong met de pil, ik was toen nog maar dertien jaar oud en mijn ouders vonden dat het tijd werd voor anticonceptie wegens een aanranding op school toen destijds en wegens erngstige menstruatie klachten. Kort daarna ben ik over gegaan op de prikpil met de hoop dat dit beter zou bevallen. Ik bleef maar ongesteld worden, en verloor dagelijks bloed. Na twee jaar ben ik overgegaan op een Mirena spiraaltje en had daar precies het zelfde bij met dubbel zo veel pijn, wel heb ik de Mirena drie jaar laten zitten. Voordat ik bij de HA terecht kon voor de Implanon heb ik tijdelijk nog even een maandje de pil geslikt. Nu heb ik dus bijna een jaar inmiddels de implanon en in het begin verloor ik ontzettend veel bloed, alhoewel ik weet dat dat normaal is. Sinds ongeveer twee-drie maand heb ik nu eindelijk dan weer een normale menstruatie cyclus en heb het goed bij gehouden. Mijn cyclus is netjes 28 dagen. Ik besloot dit er bij te zetten aangezien het op deze manier heel duidelijk is dat ik nog nooit zonder anticonceptie heb gezeten.. en dus niet weet hoe een normale eisprong voelt. Ik heb dankzij mijn wat lastige jeugd in het verleden enorm veel last gehad van zware depressie klachten en enorme angststoornissen... Maar dat werd allemaal beter toen ik mijn nu vaste partner tegenkwam. Ik hoefde geen anti depressie medicatie meer te slikken en was volgens de psychiater gezond verklaard. Nu had ik kort geleden weer enorme klachten wat betreft een depressie.. Een goede vriendin van mij adviseerde mij St-Janskruid.. En legde me haarfijn uit hoe het haar geholpen had en hoe het mij wel eens zou kunnen helpen.. dus hop ik naar de kruidvat en vol enthausiasme een potje gekocht. Natuurlijk door de dolle enthausiasme niet gelezen dat het anticonceptie kan beïnvloeden. Eenmaal thuis aangekomen las ik het op de achterkant en dacht potverdikkie. :x Dat had ze me ook wel eerder mogen vertellen aangezien ze wist dat ik net een hormoon staafje had laten zetten. Natuurlijk had ik eerst moeten lezen.. Gelukkig had ik nog niet ingenomen.. De volgende dag besloot ik de apotheek te vragen wat ik hier mee moest doen en ik ging er van uit dat ze weten waar ze mee bezig zijn gezien ze altijd alles haar fijn uitleggen en je met vragen volgens mijn HA daar kan aankloppen. De apotheker vertelde mij dat het inderdaad de anticonceptie kan beinvloeden maar dat dat alleen gelde voor de pil en de prikpil maar dat het hormoon staafje daar wel tegen bestand zou zijn. Vol goede moed begon ik dus aan de st jans-kruid.. wat Ik overigens maar een paar keer heb genomen gezien ik het regelmatig vergat in te nemen. Nu heb ik wel gewoon eigenlijk vrijwel elke dag seks gehad met mijn vaste partner.. Ik kan rustig zeggen elke dag.. Nou is het zo dat ik mijn laatste menstruatie op 17 oktober heb gehad en mijn cyclus is 28 dagen.. Ik ben dus nu overtijd.. Ik was er eerst nog niet zo mee bezig alhoewel ik wel klachtjes heb gehad. Ongeveer twee geleden begonnen de vage en voor mij nog vreemde klachten.. Dingen die ik nooit eerder heb ervaren.. Als aller eerst merkte ik dat ik ontzettend moe was de hele tijd en de hele dag alsof ik gewoon al moe opstond.. Ik sliep enorm veel maar bij tanken ho maar.. Ook merkte ik dat ik enorm veel kon eten en dus ook enorm veel at met name zoetigheid zonder vol te raken, of tenminste als ik dan vol was kon ik een half uur daarna weer verder eten.. Dit hield me enorm bezig aangezien ik net 30 kilo was verloren en eindelijk mooi op gewicht was. Toen ik klaar was met het afvallen merkte ik ook dat ik zonder moeite mijn eten kon laten staan als het moest en dat ik vaak zelfs met tegen zin at.. Voor mij was dit dus een vervelende en nare klacht. Ook moest ik ineens erg vaak naar het toilet om te plassen.. Ik dacht aan een blaasonsteking maar die heb ik al zo vaak gehad.. en het voelde niet als eentje.. Ik had vaak aandrang om te plassen maar moest dan ook daadwerkelijk plassen.. Niet kleine beetjes maar gewoon en normaal plasje. Ik sliep ook ineens erg slecht.. Ik had veel moeite met in slaap komen en nog meer moeite met doorslapen aangezien ik elke nacht meerdere keren wakker werd om te plassen en ook elke nacht rond 2 uur rechtop zat om wat te eten. Mijn dromen werden erg levendig.. Griezelig gewoon hoe echt het leek.. Ook kwam zwangerschap er vaak in voor.. Ik heb ook kort last gehad van mijn borsten en tepels maar dat ging redelijk snel over, alhoewel ze nog steeds lichtjes gevoelig lijken aan de zijkanten bij de oksels. Ook merkte ik enorme spierpijn achter de borsten, de onder-rug, de boven benen, de schouders, de nek en vooral mijn linker zij. Ik had last van kramp in mijn onderbuik gepaard met steekjes in mijn lies. Mijn buik en of darmen waren flink aan het borrelen en ik voelde ook een vreemd gevoel rondom de navel.. Ik weet niet zeker of dat vreemde gevoel bij de navel de huid of net onder de huid is.. Ik merkte ook dat ik vol lucht zat en veel meer moest boeren en zelfs scheetjes mij ontsnapte ( heel naar.. ) Ook moest ik vaker naar het toilet omdat ik veel meer een veel hardere ontlastig had wat natuurlijk door het meer eten kwam. ik had vaak menstruatie krampjes en dacht dus ook dat ik ongesteld ging worden. Ik voelde me ook enorm emotioneel en moest sneller dan normaal huilen alhoewel ik al van mezelf een gevoelige vrouw ben. Ook was ik sneller boos. Mijn haar werd vet (geen idee of dat van de cremespoeling kwam) en mijn voorhoofd voelde ook vettig aan en dat ging natuurlijk gepaard met puistjes. Tijdens het douchen zag ik dat ik duidelijke aders op mijn borst had en ze waren echt goed te zien.. ( iets wat ik normaal nooit heb voor mijn gevoel maar mijn vriend en ik zijn er beide niet zeker va.. misschien let ik er te veel op.. ) Ik kreeg ook puistjes op plekken waar ik ze nog nooit eerder heb gehad.. Ik ben nu nog steeds kapot, de hele dag door maar besloot ook dat het tijd werd om flink te gaan wandelen en gewoon het dagelijkse leven op te pakken om te kijken of de moe-heid juist niet van het te veel slapen kwam. Niets lijkt te helpen. Nog steeds heb ik last van mijn linkerzij en spierpijn achter mijn borsten en mijn benen. Ik eet nog steeds veel en moet nog steeds veel naar het toilet. Mijn huid blijft vettig en de aders op mijn borsten zijn nog steeds zichtbaar.. Ik heb nog regelmatig steekjes in mijn onderbuik en lies en menstruatie achtige krampjes, ( soms een dag minder). Ik Voel me wel lichtjes opgeblazen en zit nog steeds vol lucht.. Ook heb ik nog steeds dat rare gevoel bij de navel en voelt mijn onderbuik wat zwaarder. Ik ervaar plopjes in mijn onderbuik en heel soms een vlaag misselijkheid.. Gisteren spotte ik ook een heel klein beetje lichtroze op mijn tampon ( die ik overigens vaak in heb aangezien ik op mijn menstruatie wacht) Maar vandaag is er weer niks te bekennen.. Ik heb wel al meerdere keren een testje gedaan maar deze was steeds negatief. Alhoewel ik dus nu niet weet of ik die te vroeg zou hebben gedaan. Nu is dus mijn vraag.. zou ik zwanger kunnen zijn? Zijn er hier ook vrouwen die door de implanon heen of door st-janskruid zwanger geraakt zijn? Het meest vervelende is dus de implanon, Misschien word ik wel nooit meer ongesteld nu? maar ik had wel een nette cyclus... zo verwarrend dit! Zelfs mijn vriend is verward en vermoed dat het mogelijk zou kunnen zijn.. Hij maakt mij natuurlijk mee en ziet waar ik last van heb. Natuurlijk wacht ik nog even af of mijn menstruatie doorbreekt aangezien ik wel menstruatie krampjes voel en gisteren dus licht roze had op mijn tampon.. Ik had de 14´de ongesteld moeten zijn.. Sorry voor het lange verhaal en het spijt me als ik als een dompie over kom.. Ik moest het even kwijt en kan helaas niet bij veel vrouwen terecht.. Mijn moeder is geen optie en zussen ook niet.. vriendinnen heb ik momenteel niet echt... Dus tja.. Mocht ik natuurlijk zwanger zijn is het kindje meer dan welkom en zal hij-zij enorm geliefd zijn door zo wel mij als de vader maar het is ongepland en ik had het dan liever uitgesteld tot dat ik mezelf nog wat beter op de rails had zodat ik mijn kindje alleen maar het beste te bieden heb.. Veel liefs..
Eerlijk gezegd vermoed ik dat je niet zwanger bent. In het begin toen ik Implanon had heb ik ook echt tijd nodig gehad om te wennen. De eerste maanden voelde ik van allerlei en nog wat dingetjes... Voel je je Implanon goed zitten? En anders richting huisarts voor een bloedtest. Dat is altijd nog het meest betrouwbaar. Sterkte!
Zwangerschapssymptomen ontstaan door HCG. HCG wordt gemeten door zwangerschapstesten. Je zegt al 2 weken die klachten te hebben. Dan zou je al 2 weken HCG moeten aanmaken. En zou je nu dus een knalpositieve test in handen moeten hebben. Dat heb je niet, dus je bent echt niet zwanger. Zwangerschapstesten zijn heel betrouwbaar. Maar mocht je de negatieve testen niet geloven, dan zou je je huisarts kunnen vragen om een bloedtest. Met een bloedtest kun je veel eerder aantonen of je zwanger bent dan met een urinetest.
Dat weet ik inderdaad daarom is een negatieve test met deze klachten voor mij verwarrend. Ik heb regelmatig ook gelezen dat vrouwen pas laat na hun nod een positieve test in handen hebben. Vandaar mijn onzekerheid. De implanon is inderdaad wennen maar heb m nu bijna een jaar en een normale cyclus sinds 2/3 maand... naja dat dacht ik.. ook had ik geen van deze klachten voor nu. Nog nooit eerder gehad ook.. bedankt voor het lezen en reageren voelde me nog al alleen wat dit betreft. liefs.
Ik voel de implanon wel zitten maar het is pijnlijk om hem vast te pakken... de hele arm is pijnlijk btw.
Maar je voelt hem vaak wel onder je vingers rollen of bewegen. Dat was bij mij tenminste wel het geval. Een jaar na het plaatsen van mijn Implanon was de boel echt gestabiliseerd. Ik vond het een onzeker jaar, maar daarna heb ik gezworen: nooit meer iets anders. Ik was en ben heel tevreden. Enige nadeel vind ik het litteken op mijn arm, maar dat ligt meer aan de eerste gynaecoloog die hem verwijderde en weigerde een vlinderhechtinkje te plakken. Maar goed, niet de schuld van de Implanon dus.