hallo dames, Ik ben al een jaar aan het twijfelen of we een 4de kind willen. Ik heb vanuit mijn vorige relatie een dochter van 13 jaar. En met mijn huidige man hebben we 2 jongens van bijna 4 en net 2 jaar. We zeiden na de jongste dat het goed is zo. Ik was ervan overtuigt dat we compleet zijn. Maar na een jaar voelde ik totaal onverwachts weer die kriebels. Dit gevoel is echt puur een gevoel.. want als ik er rationeel over nadenk wil ik helemaal geen kind meer. Ik krijg eindelijk meer vrijheid, de kinderwagen gebruiken we nauwelijks meer en alles is al druk zat met 2 peuters. Mijn dochter is gelukkig heel makkelijk en daar heb ik geen “werk” meer van. Onze 2 jongens zijn echt energiek en donderstenen. Heel lief ook natuurlijk, maar af en toe vind ik het echt pittig. Ik werk ook niet dus ik zit continu thuis. Ik onderdruk al een jaar mijn kinderwens, mijn man voelt het net zo, al hangt hij meer naar een nee dan naar ja. Maar hoe maak je die keus?! Ik word soms knettergek van het getwijfel. Weer opnieuw beginnen, weer mijn eigen keven op pauze zetten, en kan ik het wel aan? Ik voel de wens (die dit weekend weer enorm opgelaaid is) nu heel sterk. Gisteravond wou mijn man er voor gaan. Maar ik kon het niet omdat ik zo bang ben dat ik een verkeerd besluit neem. Ik heb het gevoel hier nooit uit te komen en dat ik altijd blijf twijfelen totdat ik te oud ben. Ik ben nu trouwens 32. En ik wil er ook niet teveel leeftijd tussen. Ik kan echt momenten hebben dat ik zeker weet dat ik niet meer wil, dan ben ik echt opgelucht dat ik een keuze heb gemaakt, maar zodra mijn vriend er weer over begind laait mijn wens weer op...
Als jij twijfelt, maar je man wil er voor gaan; zou ik het wel aandurven Dat is alsof je 1,5 punt tegenover een half punt hebt zeg maar. Ik twijfel en mijn man zegt nee. Wij hebben dus maar 0,5 punt Volg je me nog?
Twijfel je alleen over het feit dat je, je vrijheid weer even kwijt bent? OF zie je het eigenlijk echt niet zitten? Als je man het wel ziet zitten, zou ik het ook wel aandurven. Samen de schouders eronder en voor je het weet kan je weer wat voor jezelf doen. Ik werk zelf ook niet, wilde weer wat gaan doen maar toen kwam verrassing nr.3 in zicht. Ik dacht altijd na nr.2 dat ik het nooit weer zou doen. Onder andere vanwege jou twijfel, alles loopt soepel nu en ik heb weer tijd voor mezelf. nr. 3 is dus ongepland, maar aan de andere kant, de baby tijd is snel voorbij en dan kom ik wel weer aan de beurt! Maar goed ik ben vrij nuchter en heb niet snel last van stress. Inmiddels ben ik er al behoorlijk blij mee en zie ons al als gezin van 5! Mijn man zegt altijd, problemen hebben we niet, wel uitdagingen
Hier hebben we hetzelfde gehad on voor een derde te gaan, we hebben toen een datum gesteld, iets van een half jaar, afgesproken dat we er dan op terug zouden komen en een keuze zouden maken, dan heb je los van elkaar nog wat tijd om na te denken.. Uiteindelijk hebben we het daarna nog een half jaar vooruit geschoven en zijn er alsnog voor gegaan! Je bent nog jong en je kinderen ook, neem de tijd en kijk ook welke argumenten je man heeft om het wel of niet te doen, bij ons bleken de argumenten om het niet te doen allemaal niet zo sterk te zijn (geld, stukje vrijheid, net uit de luiers etc)
Spijt krijgen waarvan? Van je kind? .. Die babyperiode is zeker pittig, maar als je terugkijkt is die tijd voorbij gevlogen. Luieren doe je als je oud bent toch. Als je je nog noet compleet voelt en er klaar voor bent en je hebt je man mee.... Dat is al vaak heel wat. Wat houdt je tegen. Financieel, ruimte. Aan liefde zal het niet liggen. Succes met je keuze, komt vast goed
Spijt van je kind krijg je niet! Tuurlijk is het zwaar soms maar je weet ook dat alles tijdelijk is Succes met jullie keuze!
Ik wou even laten weten dat ik zwanger ben! De twijfel is dus weg Ik vond het echt super spannend om er echt voor te gaan, we hebben het daarom maar 1x zonder condoom gedaan... en nu dus een positieve test in mn handen en al dagen misselijk. Ik ben er echt blij mee!