Hallo meiden, Gisterenavond had ik met mijn 11 vriendinnen een vriendinnenavond. Wekenlang keek ik er naar uit om ze gisteravond te vertellen dat ik inmiddels bijna 11 weken zwanger ben. Helaas liep de avond heel anders af dan gehoopt.... Het begon met een uurtje bowlen. Hartstikke gezellig niks mis mee. Het viel 1 vriendin al op dat ik appelsap dronk maar daar kon ik nog wel even iets op verzinnen. We zaten verdeeld over 2 tafels, dus vond het niet zo leuk om het op dat moment te vertellen. Nog maar even wachten tot het eten dacht ik. Zo gezegd zo gedaan. We gingen binnen bbq-en. Erg leuk, warm en gezellig. We kregen allemaal een welkomscocktail geserveerd. Oeps dacht ik wat nu? Ik vraag gewoon een alcoholvrije dacht ik. Moet er toch een keer van komen. Dus een alcoholvrij drankje besteld, waarop iedereen op moest wachten. Toen proosten. "Ja dames, de alcohol mag niet meer....!". Waarop iedereen helemaal enthousiast werd. Naast mij zat een vriendin die zei: "geldt ook voor mij...!" Euhhhhhhhh. Daar had ik niet op gerekend. We vlogen elkaar in de armen en iedereen begon ons te felicteren en te zoenen. Hectiek alom. Maar wel onwijs leuk dus. 2 zwangeren! Ze vertelde wel dat het voor haar spannend ging worden want ze had eerder die week een beetje bloed verloren. Maar de VK had haar gerustgesteld en a.s. dinsdag heeft ze een afspraak voor controle. De avond ging door en het werd steeds leuker en gezelliger. Tussendoor noemde ik ook nog even dat ik 3 mei ga trouwen! Weer een verrassing. Zo'n anderhalf uur na het vertellen kwam mijn vriendin helemaal down terug van de WC. Ze had gehuild. Ik verlies nu wel heel veel bloed.... Boem, stil was het aan tafel.... Ze had hevig buikkrampen. Om een lang verhaal iets korter te maken hebben wij haar man gebeld en zijn ze samen naar de huisartsenpost gegaan. Wij zijn met z'n allen bij een andere vriendin gaan zitten. De bedoeling was om te gaan stappen die avond, maar daar had niemand meer zin in. Na een klein uurtje belde ze. Het was mis....Ze is het vruchtje verloren.... Tranen natuurlijk. Ik ook. Voor haar met name en een klein beetje voor mezelf. Het had zo;n mooie avond moeten worden. Begrijp me niet verkeerd. Ik vind het vreselijk voor haar. Maar ik ben ook bang dat het vervolg van mijn zwangerschap nu anders door mijn vriendinnen wordt bekeken. Als ik zoveel maanden ben, was die andere vriendin zover geweest. Enz. enz. En het lijkt me moeilijk om enthousiast te zijn over mijn zwangerschap waar zij bij is. Hoe dan ook het was een hele vreemde avond die zo anders begon dan eindigde. Ik ga mijn vriendin zo even bellen. Vragen hoe het maar haar gaat. Vind het erg moeilijk. Misschien hebben jullie tips hoe ik hier mee om moet gaan? Sorry voor het lange verhaal. Moest het even kwijt. Dikke kus, Dolfijn
Jeetje wat een vervelend vervolg op de avond! Ik denk dat het voor je vriendin idd best lastig zal zijn maar zij begrijpt dat jij hier ook niets aan kan doen. Het is belangrijk dat je haar goed steunt, dat je blijft vragen hoe het met haar gaat. Maar als het een goede vriendin is dan zal ze heel blij blijven voor jou! Succes groetjes Senna
Hallo dolfijn wat vervelend voor je vriendin. Maar jij mag zeker ook jouw stukje voelen, het had jouw mooie avond moeten worden. Hopelijk kunnen je vriendinnen mee leven met jouw en je andere vriendin. Lijkt mij inderdaad een lastige situatie. Blijven genieten van je eigen zwangerschap hoor!
Misschien kun jij haar juist goed steunen. JIj kent nu ook zo vers de angst voor een miskraam, het geluk wat nog zo pril is. En ik denk dat je juist ook heel goed samen nu kunt praten, al is het natuurlijk wel lastig dat jij nog heel blij bent, ... maar misschien kan zij daar ook wel een beetje van genieten.
ik kan geen passend antwoord geven alleen heel veel sterkte de komende tijd. Ik hoop dat je je vriendin kan steunen. En jullie elkaar als 11 vriendinnen natuurlijk. Want als ik dit hoor hebben jullie een goede band met elkaar. Succes, jikke
He bah, dit is wel een naar einde! Ik heb zelf ook een mk gehad en ik vond het heel fijn om mijn verhaal kwijt te kunnen. Het is natuurlijk ontzettend moeilijk voor haar om jou te zien maar je moet haar zeker niet gaan ontlopen. Spreek je gevoelens uit dat jij het ook heel erg moeilijk vind en dat je niet weet hoe je haar kan helpen. Vraag haar hoe dat zij wil dat je haar helpt. Het zal ontzettend moeilijk zijn! Maar als het een goede vriendschap is dan komen jullie hier samen weer uit. Gun haar in ieder geval de tijd om het te verwerken en het een plaatsje te geven. En wat betreft die andere vriendinnen; die weten ook vast wel dat het voor jou natuurlijk ook heel moeiljk is. Dit kan je natuurlijk ook tegen hen zeggen. Heel veel succes!
hoi meis, hè wat een vervelende situatie ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt alleen van de andere kant was ik degene die een miskraam heeft gehad mijn vriendin en ik waren 2 dagen na elkaar uitgeteld alleen liep het iets anders dan verwacht mijn vriendin voelde zich ontzettend opgelaten en vervelend maar ik heb haar gelijk duidelijk gemaakt dat het niet haar schuld was en dat ze moest genieten van haar zwangerschap en na een moeilijke periode kon ik ook genieten van haar groeiende buik en we konden erg goed met elkaar praten en toen was ik na 4 en halve maand weer zwanger en was het wel handig dat ik van alles aan haar kon vragen en ze is in november bevallen van een ontzettend mooi meisje en kan ik lekker met die kleine tutten dus eind goed al goed nog een paar maand kan ik mijn eigen wondertje vast houden dus maak je niet druk het komt vast allemaal goed geef haar even de ruimte om dit te verwerken dan komt het vast allmaal op z'n pootjes terecht. geniet van je zwangerschap en veel geluk. groetjes marloes
Jee meis das niet niks. Heb het zelfde meegemaakt. Liep bijna gelijk met mijn vriendin, ik was 2 augustus uitgerekend en zij 3 augustus. Maar haar vruchtje was al gestopt met groeien (was met 7 weken gestopt), dus we dachten ook allebij 11 weken te zijn. En mijn buik werd natuurlijk steeds dikker, maar we konden er gelukkig goed over praten, en een paar maanden later ik was een maand of 6/7 was zij gelukkig ook weer zwanger. En nu is haar zoon ook alweer bijna een jaar en twee mnd! Dus kan alleen maar zeggen steun haar als ze wil praten, en wees niet bang, was ik ook maar heb op 11-10-06 ook een mk gehad en het hielp mij erg om erover te praten, vooral hier op dit forum! liefs jessica
Wow ik kreeg echt kippevel bij het lezen van je verhaal. Jee wat een rot situatie. Het is heel vervelend en je vriendin zal weten dat jij dit moeilijk voor haar vind maar dat jij vooral moet genieten. Als je haar belt dan komt het gesprek vanzelf wel op gang. Sterkte
Als het mij zou overkomen zou ik het prettig vinden als je gewoon jezelf blijft en blij bent met je zwangerschap. Ik ben van mening dat je verdriet moet laten waar het hoort. 'Tuurlijk is het fijn als je dan een goede vriendin hebt die een arm om je heen slaat. Sterkte en succes.
hey meis, jeetje wat een vervelende sitatie is dat zeg! helaas ken ik hem al te goed alleen van d andere kant... ik zwanger, vriendin zwanger, bazin zwanger... ik een MK, helaas maar wel heel blij dat het met de andere 2 super goed gaat! krijgen bijna hun kleintje, jheee! ik hoop dat jou vriendin een beetje positief is ingesteld en jou zal steunen in je zwangerschap, dat zelfde geld voor je vriendinnen! bij ons is er niets veranderd in de vriendschap, ik bel nog steeds iedere week en wil alles horen... veel sterkte meis en je moet je vriendin zeker ff bellen! knuffel van bianc
Oh wat vervelend allemaal ! Ook ik heb hetzelfde meegemaakt maar ik was diegene met de miskraam. Mijn vriendin heeft mij enorm gesteund en ik heb ook heel intens van haar zwangerschap mogen genieten en ben zelf bij haar bevalling geweest. Als je allebei je gevoelens maar kunt uiten naar elkaar hoeft het geen probleem te zijn. Zoals je ziet loop ik ook alweer op het laatst en nog steeds praten ik en mijn vriendin over van alles . Ik kan haar nu ook veel om advies vragen en dat heeft ook z n voordelen. Jij moet ook gewoon zeker genieten van je zwangerschap en probeer een steun te zijn voor je vriendin dan komt alles goed. suc6
Hee bedankt dames voor al jullie fijne en medelevende reacties. Heb ik echt iets aan. Ik heb mijn vriendin dus gisteravond gebeld. Was best een beetje zenuwachtig. Hoe zal ze reageren? Misschien wil ze iedereen spreken behalve mij? Niet persoonlijk bedoeld dan maar dat het gewoon net te veel is? Maar nee, gelukkig niks van dit alles. Ze vond het erg lief dat ik belde en ze vond het dus ook vervelende voor mij! Dat ze daar aan dacht...echt superlief! Ze was bang dat ze mijn avond had verpest.... Het gaat redelijk met haar. Ze kan er vrij nuchter over praten. Denk dat haar tranen even op zijn. Het vruchtje is ze die avond (zaterdag) thuis echt verloren. Samen met haar man heeft ze er even naar gekeken en toen weggespoeld. Ook beetje symbolisch denk ik. Ze vond het fijn dat ze thuis was toen het gebeurde. En natuurlijk dat haar man er bij was. Zondag zien we elkaar weer. Zal best even raar zijn, maar heb er weer alle vertrouwen in dat het goed komt. Thanks voor alle tips en adviezen. Dikke kus, Dolfijn