Hallo dames, Vanmiddag wordt er een lisexcisie uitgevoerd bij mij op de poliklinische operatiekamer. Nu heb ik daaromtrent een aantal vraagjes aan de ervaringsdeskundigen hier. * Het is ongeveer een kwartier rijden met de auto naar het ziekenhuis en omdat ik me er niet al te veel van voorstel, van die ingreep, was ik voornemens zelf heen en terug te rijden en dus ook niemand mee te vragen daar naar toe. Mijn moeder vroeg zich af of ik niet beter iemand kan laten rijden, omdat ik volgens haar niet kan inschatten hoe ik me naderhand voel. Wat denken jullie hiervan? Neem in jullie overwegingen alsjeblieft even mee dat ik wel wat gewend ben op het gebied van pijn. En dat ik een jaar lang niet heb kunnen autorijden en dit pas sinds een paar maandjes weer doe, met HEEL VEEL plezier en ik nu dus net zo superblij ben voor dit soort ritjes geen beroep meer te hoeven doen op anderen. Het heeft voor mij ook zeker geen meerwaarde om iemand mee te nemen, integendeel. Dan voel ik me alleen maar opgelaten dat die ander moet wachten tijdens de operatie. In mijn eentje doe ik dit soort dingen eigenlijk zonder problemen. Ik ben ook niet bang of zké, wel wat zenuwachtig, maar ik heb het afgelopen anderhalf jaar voor heel wat heter vuren gestaan dan deze kleine ingreep. * Hoe lang duurde bij jou ongeveer het bloedverlies? En...genante vraag misschien, maarre....stonk de afscheiding/het bloedverlies erg? * Ik zit nu op dag 9 na mijn eisprong en zou gemiddeld over 4 dagen ongesteld wordemn (dag 13). Is voor degenen die ook omstreeks die periode ongesteld werden wel duidelijk geweest wanneer ze precies ongesteld waren of niet? En verder.....mochten jullie overige tips of zo hebben, dan hoor ik die uiteraard HEEL graag Alvast bedankt meiden. Liefs Chipske
Hallo, ten eerste heel veel sterkte en succes vandaag!. Ik heb deze operatie afgelopen april gehad. De dokter hamert er echt op om je te laten rijden. Ik ben heel goed uit de narcose gekomen maar heb me toch laten rijden. Je weet nooit wat er kan gebeuren. Better safe then sorry... Bloedverlies kan ik me niet goed meer voor de geest halen...zal dan wel niet veel geweest zijn Wel de eerste paar dagen geen zware dingen tillen en je zal heel moe zijn dus laat je maar een beetje verwennen thuis. Het viel mij al met al erg mee! Groetjes
Bedankt voor je reactie Pauly! Uit je berichtje maak ik op dat ze de operatie bij jou hebben uitgevoerd onder algehele narcose, dat is bij mij niet het geval. Ik word plaatselijk verdoofd, althans.....ik ga er maar vanuit dat ik wel iets van verdoving krijg En dat maakt het wel een ander verhaal vind ik. Na een narcose zou ik ook eerder geneigd zijn me te laten rijden. De rest van je verhaal is ook zeker hoopgevend! Bedankt hoor.
Hi, Ik heb vorig jaar een lisexcisie gehad onder plaatselijke verdoving. Had ook niemand mee genomen, had namelijk hetzelfde idee als jou. De 'operatie' op zich viel me alles mee, ging best snel het wegsnijden. Je moet alleen je neus dichthouden want het kan vreselijk stinken, ze branden het tenslotte weg. Daarna werd ik naar een soort van relaxkamer gebracht met van die heerlijke stoelen. Daar moest je een tijdje blijven, weet niet meer hoelang precies. Maar als die tijd voorbij was moest je naar het toilet om te plassen. Wanneer je geen bloedingen had mocht je naar huis. Bij mij ging het allemaal prima en ben ik gewoon zelf naar huis gereden is zo'n 15 minuten rijden. Daarna heb ik de middag op de bank door gebracht. Had wel wat krampen maar niet heel erg dat ik pijnstillers moest nemen. Verder heb ik helemaal geen last meer gehad van bloedingen oid. Heel veel succes vanmiddag! En als je nog iets wilt weten pb maar, ik ben een slechte topic onderhoudster namelijk
Hoi Duimpje, Bedankt voor je reactie meid. Fijn om te lezen dat je het op dezelfde manier hebt (moeten) ondergaan als ik en dat dit prima te doen was. Dat geeft meer en meer vertrouwen dat ik het zoals gepland kan doen. Ik heb net met de zoekfunctie nog wat ervaringen gevonden van meiden hier en dat is ook wel fijn. Het verbaast me overigens wel dat er zo veel verschil gemaakt wordt in narcose of plaatselijke verdoving. Ik heb niet eens de vraag gehad wat ik wilde , hoewel ik dat toch wel prettig had gevonden (het is voor mij fysiek namelijk al een zeer pijnlijke kwestie om in die stoel te moeten zitten, laat staan zo lang). De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik in dat geval waarschijnlijk ook wel voor plaatselijke verdoving had gekozen hoor, maar toch ..
Mij hebben ze het ook niet gevraagd wat ik wilde. Misschien zit het verschil in de hoeveelheid wat ze weg moeten halen? Maar eerlijk gezegd zou ik voor mijn lisoperatie geen algehele narcose willen hebben. Lijkt me dat je daar meer last van heb dan van de operatie zelf uiteindelijk. Maar dat vindt ik ook bij de tandarts hoor haha, als ik daar een gaatje heb dan wordt dat ook gevuld zonder verdoving. Van die verdoving heb je dan langer last dan de tijd van het boren en vullen. Ik vond het echt prima te doen voor de tijd dat je in die stoel moet liggen/zitten. Eigenlijk is het zo voorbij maar dat is achteraf. Het moeilijkste vond ik om je te ontspannen in die situatie. Maar de zuster praat wat me je en houdt je gewoon in de gaten of je wat voelt etc. En ik heb zelf ook gewoon alles willen weten wat die beste man nu eigenlijk aan het doen was daar
Ja, misschien is dat wel zo. Hoewel....volgens de gynaecoloog moet er toch behoorlijk veel worden weggehaald. Hij gaat helemaal rondom rond de bovenste laag verwijderen. Wat narcose betreft lijkt me het middel dan inderdaad ook erger dan de kwaal. Dus nee, al bij al is het prima zo. Maar ik ben evengoed blij als ik straks weer lekker thuis ben hoor We zien wel hoe het gaat met het zitten in die stoel en het verdoven. Gelukkig zijn ze volledig op de hoogte van mijn fysieke toestand, dus dat zal wel los lopen dan
Ik weet niet meer precies hoeveel ze bij mij moesten weghalen. Had achteraf nog wel in het potje gekeken hoeveel daar in zat, het leek best veel. Hoe laat moet je vanmiddag? Een tip, neem een boekje mee ofzo dat je dan kan lezen als je moet zitten na je ingreep. Dan heb je wat te doen. Het vervelende vond ik de onderzoeken daarna, weer in afwachting van de uitslagen en de spanning of echt wel alles weg was gehaald. Het eerste uitstrijkje na de ingreep was nog niet goed, had me daarna 6 maanden zorgen gemaakt. Verteld de gyn doodleuk de volgende afspraak dat het normaal is dat het niet gelijk goed is.
Bij mij was het in 2002 geweest, maar ik heb helemaal geen verdoving gehad? niks. Vond t best redelijk te doen, beetje trillerig erna dat wel. En die brandlucht, pfff.....meer kan ik me niet meer herinneren, dus echt een drama is het denk ik niet geweest. Ben gisteren trouwens weer geweest na een uitstrijkje, het bloedde wel. Maar hoop heel erg dat het weer goed is... Succes vanmiddag!
Loe, jij ook hartelijk bedankt voor je reactie meid. Ik duim voor je dat je uitstrijkje positief mag uitpakken. Nog even een terugblik op de operatie. Die is me helaas toch behoorlijk tegengevallen Dat had voor het grootste deel te maken met het feit dat er een aantal zaken niet goed aan me gecommuniceerd was, waardoor ik voor verrassingen kwam te staan op de dag zelf. Zo was het bijvoorbeeld geen lisexcisie die ik moest ondergaan, maar een LETZ (daarbij wordt meer en dieper weggehaald en ook dieper de hals in) en het werd niet op de poliklinieken gedaan, maar via de dagverpleging. Ik heb dus alsnog hulptroepen moeten inschakelen om mijzelf in het ziekenhuis op te komen halen en later op de dag mijn autootje Ik vond de ingreep behoorlijk pijnlijk. Ondanks de plaatselijke verdoving heb ik liggen puffen alsof ik weer aan het bevallen was en ik heb alle moeite moeten doen om erbij te blijven, ben een paar keer bijna flauwgevallen. Gelukkig waren de artsen en verpleegkundigen allemaal even aardig voor me. Neemt niet weg dat ik daarna toch in tranen in mijn bedje lag hoor Van het verrassingseffect, het feit dat ik me alleen voelde terwijl iedereen op de zaal iemand aan zijn/haar bed had en de pijn. Het bloedverlies valt me tot nu toe gelukkig erg mee. Ik ben vanochtend ook beginnen menstrueren en dat geeft wel heviger menstruatiekrampen dan de afgelopen maanden helaas, maar gelukkig doen de pijnstillers die ik meegekregen heb wel veel goeds tegen de pijn. Kortom: ik ben ERG blij dat de operatie achter me ligt nu en ik hoop deze ingreep nooit meer te hoeven ondergaan