Verliefd op een ander.

Ik zou ander werk zoeken. Door iemand niet meer te zien haal je de angel eruit.

Het kan iedereen overkomen, je bent eerlijk geweest en hebt gekozen. Knap van je overigens. Nu is het een kwestie van ‘doen’. Het zal een lastige tijd voor je worden.

 

Tja ik zou toch eerst voor jezelf duidelijk hebben of je echt bij je man wil blijven of niet (met of zonder collega). En dan eraan werken of stoppen met je huwelijk.
Als die collega voor jou zou willen gaan, zou je dat dan ook doen of zou je dan toch bij je huidige man willen blijven?
Als je toch bij je man wil blijven zou ik ander werk zoeken of kijken dat je naar een andere afdeling kan.

Ik ben zelf recent verlaten door mijn man, voor een ander. Hoewel ik de situatie heb geaccepteerd en vrede mee heb is het nog steeds pijnlijk. Ik word echt gek van mijn ex omdat hij steeds doet alsof hij mij terug wil (dat zegt ‘ie ook steeds) maar hij woont nu al 2-3 maanden bij haar. En hij doet niet 1 moeite. Dus het zal sowieso niet goed komen. Dat wil ik zelf ook niet.
Maar ik heb liever dat ‘ie dan maar bij haar is dan dat hij bij mij zou blijven omdat het zo hoort zeg maar.

 

Het kan nu natuurlijk even heftig voelen en dan uitdoven. Juist omdat de verliefdheid nu ineens beantwoord is. Verliefdheid die onbeantwoord blijft kan jaren duren, maar een beantwoorde liefde is vaak binnen een half jaar tot een jaar weg.

Aan de andere kant moet je je wel afvragen wat er mist in je thuissituatie dat je zo lang verliefd bent op iemand anders. Soms ben je samen met iemand die niet de ware voor je is. En dan kan je daar krampachtig jaren aan vasthouden maar dan verdoe je jouw tijd en die van je man.

Heel veel succes, lijkt me een moeilijke situatie.

 

Verliefdheid kan ook zo weer over gaan hè. Ik ben ook een tijd verliefd geweest op een collega. Dat is al lang weer weg, zonder dat er iets mee gedaan is. Collega en ik zijn nu weer goede vrienden. Al zal het vast wel moeilijker zijn als het naar iedereen uitgesproken is.

 

Allereerst: heel knap dat je eerlijk bent geweest naar je man. Daar kunnen een heleboel mensen van leren. Dit overkomt je en kun je niet tegen houden.

Ik zou het een tijd aankijken. Verliefdheid kan over gaan. Werk aan je huwelijk met je man, probeer samen dingen te ondernemen, als gezin maar als het kan ook samen.

Mocht de verliefdheid niet over gaan, zou ik wel echt een andere baan zoeken, dat wordt (is misschien al) een vervelende situatie. Ik heb dat bij 2 directe collega’s op dit moment. Lopen maar om elkaar heen te draaien. Vervelend voor hen, maar ook voor de collega’s.

 

Oh jeetje wat moeilijk. En supergoed ook van je dat je het hebt opgebiecht aan je man en actie hebt ondernomen. Heb je enigszins een idee van wat JIJ wil? Hoe gaan jullie er samen aan werken? Heb je al hulp ingeschakeld?

(Ik zou overigens vooral jnvesteren in tijd samen en niet perse in meer gezinstijd. Het gaat er om dat je het samen weer goed hebt als partners, niet als papa en mama)

Verliefdheid op deze manier is echt super klote, het moet echt overgaan en dat duurt even. Ik herken het voor een deel, mij man en ik hebben ook een moeilijke periode gehad en ik ging toen net in een bedrijf werken waar nogal een flirterige sfeer hing onder collegas en veel borrels etc. Ik kreeg toen ook gevoelens voor een collega en dat was heel moeilijk, maar heb uiteindelijk actief besloten om mezelf uit die situatie te halen. Niet meer mee naar de borrels, niet meer pauzes samen met die collega, niet meer appen of op andere manieren contact etc. Het hielp dat die collega na een tijdje weg ging, en dat ik zelf ook heel graag aan mijn huwelijk wilde werken. Het ging uiteindelijk weg, maar het was echt heftig en ik was zo in de war. Ik heb het pas jaren later aan mijn man verteld.

 

Heel goed dat je in therapie gaat. Ik hoop dat jullie hier veel aan gaan hebben, wat de uitkomst ook is.

De ware.. leuk idee, maar een huwelijk is ook gewoon werken. Met goede en minder goede periodes en zeker met kinderen merk ik ook dat we er extra hard aan moeten werken om elkaar niet te 'vergeten'. Maar de basis moet wel goed zijn, dat je uiteindelijk bij elkaar wil zijn en niet (puur) om praktische redenen oid

 

Ik ben ook een keer hevig verliefd geworden, ben op dat moment bijna vreemdgegaan. Is alleen bij een welterusten kus op de wang gebleven maar ik wou veel meer. Hij ook.
Ik heb het gelijk tegen mijn man gezegd, die verdrietig en boos was. Logisch. Maar t is menselijk om gevoelens te hebben. Ik heb die man daarna nog wekelijks gezien. De verliefdheid is overigens overgewaaid. Is daarna een vriend geworden tot hij ging verhuizen. Vond mijn man ook geen enkel punt dat ik met hem omging verder.

En huwelijk is wat mij betreft een werkwoord. T is gewoon op bepaalde momenten hard werken. Maar verliefd worden is gewoon menselijk: is gewoon een chemische reactie waar je geen invloed op hebt. En het kan zo maar weet gebeuren. Dat geeft ook niets Wat je ermee doet heb je wel invloed op. Fijn dat jullie samen in therapie gaan.

 

Klinkt als een goede aanpak die je gezin ook verdient. Vecht ervoor, ze zijn het waard! En goed dat hij je ontloopt, maak het voor elkaar niet moeilijker dan het is. Ik zou wel andere vacatures in de gaten houden.

En inderdaad, een huwelijk is hard werken en die ware??... ik geloof daar niet in. Het gaat nooit vanzelf, er zijn altijd externe factoren die invloed hebben, het is uiteindelijk wat je er samen van maakt.

 

Ik denk dat jouw collega het juiste idee heeft en ik zou als ik jou was proberen hetzelfde te doen. Probeer elkaar een beetje uit de weg te gaan. Ik weet niet wat voor werk je doet, maar in een kantoorsituatie zou je bijvoorbeeld kunnen proberen niet in dezelfde ruimte te zitten. Is overplaatsing maar een ander team oid mogelijk? Ga voorlopig vooral niet naar gezamenlijke activiteiten, zoals lunches of borrels en probeer zo weinig mogelijk in gezamenlijke appgroepen te zitten, dat soort dingen. Je gevoelens zullen moeten slijten en het feit dat je al aangeeft dat het vervelend is dat hij je een beetje negeert nu is begrijpelijk, maar wel een teken dat dat het beste is. Goed van je dat je eerlijk bent geweest naar je man toe en fijn dat hij bereid is samen aan verbetering te werken. Doe dat dan ook echt, vooral in je hoofd. Denk na over wat jullie bindt, waarom je op hem bent gevallen, wat je leuk aan hem vindt, en vergelijk vooral niet met je collega. En wees ook realistisch: na 5 jaar samen met een andere man zit je ook niet meer zwijmelend naast elkaar op de bank. Heel gevaarlijk om een goede relatie in te ruilen voor iets spannends en nieuws.

 

Ik heb het ook gehad, het begon als een eenzijdige crush van mijn kant. Allebei getrouwd, ik zwijmelde soms gewoon even weg, niks aan de hand want het was toch niet wederzijds... en toen ineens kwam hij wat eerder op ‘t werk, nam koffie voor me mee... het bleek dus wel wederzijds. Ik vond het zooo moeilijk, want bij hem zijn was zo fijn, er hing fysiek ook zo’n spanning. Maar ik wilde mijn huwelijk niet kapot maken, en hij ook niet. We hebben nog een jaar samen gewerkt, dat kon niet anders. Die spanning en aantrekking bleef, fysiek deden we er niks mee, maar in omgang met elkaar was het er toch telkens weer - gewoon door hoe hij bv keek, hoe hij sprak, dat konden we niet ‘uit zetten’. Na dat jaar samenwerken ging hij op een andere afdeling werken en ik heb hem nooit meer gezien. Hij heeft me 1x een kaartje gestuurd nog, semi-werkgerelateerd en een beetje persoonlijk. Dat was ons ‘afscheid’. Ik weet zeker dat als ik hem nu - 8 jaar later - zou zien, ik meteen weer verliefd ben. Het zit zoooo diep.

Maar thuis, bij mijn man, heb ik dit vanaf dag 1 op tafel gegooid. Toen het nog een eenzijdige crush was. Ik heb er echt mee geworsteld, mijn man sleepte me er doorheen. En misschien raar, maar die fysieke spanning met die collega kon er thuis dus uit - dat was juist weer goed voor onze relatie.

 

Bij mij werkt een crush/verliefdheid ook heel goed voor Mn relatie. Net als dat vakantie en zomers weer ook altijd een heel positieve uitwerking heeft.

 

Sterkte Strandbal!

Hier ook een partner die al een half jaar 'n ander n****t. Zij is alleen, maar jaagde de hele tijd op hem, en zeurt elke keer dat hij naar haar komt. En hij heeft het niet echt tegengehouden.
Hij denkt dat ik het niet weet en speelt de onschuld zelve. In zijn ogen ben ik nu een koud, afstandelijk wijf, maar ik kan niet meer lief doen.
Heb ondertussen alle bewijzen (brieven naar elkaar, whatsapp, reservatie privé sauna) maar op 1 of andere reden wil ik ze hier samen betrappen. Voor mijn verwerking of zo?
Ik weet dat ze hier regelmatig zit als hij thuiswerkt en wil hen confronteren. Ten eerste omdat hij in haar bijzijn zich minder agressief zou gedragen dan wanneer ik het hem alleen in zijn gezicht gooi en ten tweede: onlangs liet hij haar hier in huis komen omdat er een loopwedstrijd was in het dorp. Ze is naar me toegekomen "hallo, ik ben Elke, aangenaam". (en ze vergat dus een stuk van haar zin: ik ben de slet die met je vent slaapt). Ben echter niet echt aangenaam geweest naar haar (redelijk genegeerd) en achteraf durft die troela uit te huilen en klagen dat ze zich niet welkom voelde. HALLO??? En ik kreeg dus van m'n vent een standje... Je moet maar doen!

Ergste is dus de kinderen. Helaas is en blijft hij hun vader. Al heeft hij de afgelopen maanden meer op haar kamer gezeten dan dat hij thuis was bij zijn kinderen. En voor de rest is het de ideale vader als er volk in de buurt is. Alle andere dingen van uit bed halen, boterhammen smeren of wegbrengen naar hobbies of feestjes is steeds voor mij...

@TS: knap dat je meteen eerlijk geweest bent en dat je eraan wil werken. Maar net zo goed knap voor je man om er ook nog voor te willen vechten. Ik wens echt van harte dat jullie er uit raken!

 

Goed dat je er aan gaat werken!! En dat je het hem verteld hebt. Lastig.. Ik ben niet getrouwd maar heb het wel een tijdje moeilijk gehad met een collega ook inderdaad... gelukkig ben ik toen zelf van baan gewisseld omdat er ineens naast de deur een job vrij kwam... dus die met beiden handen aangepakt (ook al wilde ik niet 100% want ik ging de mensen - en dus vooral die collega haha - zo missen op mijn andere werk, maar er zaten meer voor als nadelen aan die nieuwe baan dus ja.. ik moest wel, en voor mijn vriend ook). Heb een paar hele moeilijke momenten gehad, omdat die collega ook ONTZETTEND flirterig was naar mij toe, complimentjes maken enzo, te dicht langs me lopen, de hele tijd in de buurt rondhangen.. en ik kon het zelf ook niet stoppen, ik wilde wel, maar ik kon niet, met hem flirten was zooooo leuk en spannend. Kreeg elke keer vlinders in mijn buik als hij me aan keek ook, vreselijk.. en ik wist dat het niet goed was... maar ik denk ook.. het gras lijkt altijd groener aan de overkant... of hoe is dat gezegde? wat ik met mijn vriend heb zou ik nooit met die collega kunnen hebben, ik kende hem niet eens.. en als ik denk hoe vreselijk verliefd ik 5 jaar geleden op mijn vriend was.. dat was het zelfde gevoel, dat gevoel is nu ook weg, dat is ook houden van geworden en soms blij zijn als hij eens een weekendje weg is zodat ik rust voor mezelf heb. Dus ja, als ik het met die collega zou doen verlies ik mijn vriend en alles wat we opgebouwd hebben en misschien is die collega dan uiteindelijk helemaal niet zo leuk als gedacht.. daar probeerde ik heel erg aan te denken... ik werk nu bijna een maand op mijn nieuwe werk en ik merk dat ik eigenlijk niet meer denk aan die jongen. Gelukkig! Hij appte me heel toevallig 1,5 week geleden en ik vond dat wel ontzettend leuk moet ik zeggen.. dat het op het werk saai begint te worden zonder mij en dat ik weer eens langs zou moeten komen. Nou ben ik afgelopen maandag langs geweest, met nog een collega en het was echt super gezellig. Dat geflirt is er nog steeds maar de gevoelens zijn minder gelukkig. Dus het kan over gaan.. ik denk dat je gewoon moet proberen afstand te nemen en meer aandacht aan je man te geven of er samen eens lekker tussenuit gaan, een weekendje weg, romantisch met zn twee... Veel sterkte, gevoelens zijn echt een rot ding soms!!!

 

Wauw! Arme kinderen dat ze hier tussen zitten.
Ik kan me voorstellen dag je je man kan lynchen maar deze sfeer doe je je kinderen toch aan.

Verman je en ga scheiden. Als je het nog even zo door laat etteren zit je straks in een mega. dikke vechtscheiding. En ja, daar zijn de kinderen de dupe van

 

Misschien is een huwelijk werken in de zin van zorgen dat je samen tijd door kan brengen en je een fijne omgeving creëert.
Maar zodra je hard moet werken voor je gevoel voor je man/vrouw dan gaat er iets ergens helemaal mis.

De liefde voor elkaar moet vanzelf gaan. Maar goed dat is hoe ik er persoonlijk in sta.

 

Zolang je verliefd blijft of met je neus op die collega gedrukt blijft blijft je beeld over je man vertroebeld.

Ik snap dat het moeilijk is maar probeer misschien ander werk te vinden?
Het zal een tijdje voordat je gevoel sowieso wegebt maar tot die tijd heb je nodig om weer goed naar je man te kunnen kijken.

Eerst je man een eerlijke kans geven. Weggaan kan altijd nog. Iets herstellen wat kapot is, is een stuk moeilijker