Mijn zoontje was eerst een hele goede slaper. Ik legde hem in bed en hoefde overdag maar 1 tot hoogstens 2 keer terug om even zijn speen terug te stoppen en te troosten en dan sliep hij. 's Avonds sliep hij altijd meteen. Nu sinds een paar weken is het echt drama, bij elk slaapje. Ik legde hem eerst na 2 uur wakker in bed, dat heb ik nu veranderd naar 2,5 uur wakker omdat ik dacht dat hij na 2 uur misschien nog niet moe genoeg was. Maar na 2,5 uur wakker is hij echt zichtbaar moe. Ogen wrijven, rode ogen, om elke scheet huilen. Dan leg ik hem in bed. En doet hij daar niet anders dan huilen. Ik loop terug, troost hem, loop weg en hij gaat weer huilen. Hem bij me houden of naast zijn bedje blijven zitten werken niet, dan is hij wel stil maar valt nog steeds niet in slaap. Het enige wat hem in slaap krijgt is drinken aan de borst. Maar daar wil ik hem eigenlijk niet aan laten wennen... Nu had ik om 17:30 vanavond een doodmoeie baby. Gevoed, in bed gelegd, hij sliep en een uurtje later was hij weer wakker. Wat hij ook nooit deed, normaal sliep hij gewoon tot ergens halverwege de nacht. Maar nu sinds hij wakker is dus één en al drama. Alleen maar huilen. Borst helpt niet eens. Hij is dood en doodmoe maar slapen ho maar. En dat dus elke avond. Wat te doen? Ik kan niet meer... Ben gesloopt, ben elke dag druk bezig en heb het 's avonds zo hard nodig om even op de bank te zitten en niks te doen. Na een drukke dag ook nog eens de hele avond in de weer met een huilende baby trek ik echt niet...
Hoe lang is het al zo slecht? Heb je iets veranderd met voeding, iets specifieks gaan bijgeven? Zo heftig als vandaag,. Soms hebben ze gewoon een offday, gaan ze overal mee in gevecht, hebben we hier ook wel eens gehad. Ik zou er gewoon even aan overgeven als de borst het enige is wat hem stil krijgt, niet bang zijn voor gewenning. Je had kennelijk een duidelijke aanpak en dat gooit hij nu ook helemaal om. Verandert zoveel per dag voor die kleintjes. Dus kies voor je rust, ga niet het gevecht aan en geef hem wat hij nodig heeft omdat al het andere kennelijk niet werkt. Als je bij hem zit dat hij wel stil is, hoe lang zit je dan voorbij misschien wel kan slapen? Want als je even loslaat dat hij dàn moet slapen, kan je zien wanneer hij zich er misschien wel aan over geeft. Hij zit nu volgens mij wel in een leeftijd waarin de wakkertijd verschuift, dus misschien is het ook even de overgangsperiode . Succes, lijkt me erg zwaar.
Herkenbaar! Mijn zoontje heeft ook een periode gehad van doodop zijn en toch niet gaan slapen. Hij vocht echt tegen zijn slaap. Hij is nu 13 maanden en het lijkt alsof hij er nu pas aan toe wil geven. Ik ben bang dat je hier dus toch door heen moet gaan. Ik snap dat het zwaar is; er waren nachten dat mijn zoontje pas om 2.00 sliep en de hele avond krijste. Het helpt mij om constant te denken: het is een fase. Nu slaapt hij prima en moet ik gaat weer om andere issues herhalen. Zo blijf je als moeder wel bezig.
Ja het probleem is dus dat 's avonds echt helemaal niets werkt. Ook de borst niet. Hij neemt een slok, laat los, huilt, neemt weer een slok, laat los, en huilt weer. Hij wil niet bij me liggen, strekt zich gewoon van mijn schoot af. Wil niet met mij in mijn bed liggen. Als ik terugdenk is dit begonnen tegelijk met toen hij kon rollen. Hij is in zijn bed ook constant onrustig, rolt de hele tijd op zijn buik en ligt ook steeds dwars. Net of hij niet meer kan stoppen, helemaal zijn rust niet kan vinden. Op schoot probeert hij zich ook steeds op zijn buik te rollen. Alles is een fase. Ik weet het. Het gaat weer over. Maar op dit moment ben ik gewoon doodmoe. Ik zit volledig in de stress, merk het aan mijn lichaam dat met allerlei kwalen komt waar geen lichamelijke oorzaak voor wordt gevonden. Omdat ik overdag iedere minuut bezig ben met of hem of het huishouden en dan 's avonds ook nog eens met een huilende baby rondloop. Tegen de tijd dat hij eindelijk slaapt is het voor mij ook bedtijd. Ik kom niet meer toe aan tijd voor mezelf. Tegelijkertijd ben ik wel een beetje onder de indruk van mezelf. Dat ik ondanks dat ik helemaal op ben toch rustig blijf, bij hem blijf, en zelfs met de tranen over mijn wangen naast zijn bedje zit en zijn handje vasthoud tot hij eindelijk in slaap is gevallen. Hij is het waard... Maar ik ga nu wel heel dringend een oppas regelen en binnenkort een paar uurtjes voor mezelf iets doen. Anders word ik gek.
En als je t weer probeert om hem om de 2 uur in bed te leggen? Want voor mij klinkt t als oververmoeidheid, moe lijken (wat steeds erger wordt) en veel krijsen. Vaak ben je dan toch nèt iets te laat.
Ik vind 2,5 uur wakker ook wel erg lang voor zo een kleintje. Zou toch proberen na max 2 uur op bed te leggen. Kan je proberen en slaapzakje aan te doen en strak in te stoppen? (Lakentje over hem heen en deze met twee opgerolde hydrofielluiers straktrekken langs het matrasje). Wellicht dat dit een veilig gevoel biedt?(uiteindelijk, zal wel moeten wennen als hij nu los ligt). Probeer weer je oude ritme te herpakken met slaapjes, consequent zijn.. Wel erg vervelend voor je hoor... Ontzettend pittig zo alleen, knap van je dat je zo rustig blijft. Weet je zeker dat hij niks onder de leden heeft?
Ja ik ga wel weer terug naar de 2 uur. Die 2,5 uur was een experimentje omdat hij na 2 uur nog niet moe leek, dan was hij nog hartstikke vrolijk en ging lachen en spelen in bed ipv slapen. Maar een half uur later is dat ineens omgeslagen in een totaal vermoeide baby die alleen nog maar kan huilen. Misschien 2 uur en een kwartier van maken? Ik heb het lakentje laatst uit zijn bed gehaald want hij trok het steeds los en over zijn hoofd. Hij is ontzettend sterk, maakt niet uit hoeveel ik het onder het matras stop, hij krijgt het steeds weer los. En iets onder de leden... Tja, hoe weet je dat zeker? Hij heeft geen verhoging of koorts, oogt verder niet ziek (geen snot, geen prut, goed kleurtje), drinkt en eet goed. Voor zover mijn verstand reikt is daar niets mis.
Tandjes? Die van mij slaapt beter met een slaapzakje nu, die kan hij in ieder geval niet afschoppen. Ken het probleem met dat draaien, daar heb ik ook geen oplossing voor, want ik haal hem er dan weer uit en wieg hem tot hij rustig is en leg hem dan steeds weer terug. Het klinkt alsof die van jou zich nu helemaal niet meer laat troosten? Kun je hem ook niet in de draagzak kwijt? Hier is dat soms de eerste 10 min flink klagen, maar daarna wordt hij wel rustig en valt er ook in in slaap. Je kunt er natuurlijk niet mee naar bed, maar overdag kan het helpen. Ik snap verder hoe je je voelt, die van mij is altijd al onrustig, moeilijk in slaap te krijgen en kan heel erg brullen Sterkte voor nu en probeer elke keer als hij slaapt mee te slapen, of in ieder geval de helft van de slaapjes. Dan maar niet afwassen.
Heel raar misschien maar heb je nog genoeg voeding? (durf het bijna niet neer te zetten....) kan ook zijn dat je borstvoeding niet meer zo romig en voedzaam is en dat hij veel honger heeft. Wil je niet kwetsen hier mee hoor. Ik begrijp dat het voeden erg fijn is en zeker als het goed gaat.
Met hem meeslapen overdag is echt geen optie. Ik heb 4 katten, als ik 1 dag minder schoonmaak dan normaal ziet het er hier meteen uit alsof er een maand niet is schoongemaakt. Dan meurt het huis naar kattenpoep en liggen er overal plukken haar en restjes kattenbakkorrels. Hij wil wel in de draagdoek en valt dan ook wel in slaap als ik met hem rondjes loop. Maar dan moet ik wel het hele slaapje blijven wandelen. Is een laatste redmiddel maar het maakt me meestal alleen maar vermoeider, al dat lopen . Voeding, ik weet dat het niet bestaat dat borstvoeding te weinig voedingsstoffen bevat. Het is altijd goed genoeg. En er komt ook genoeg melk uit, hij heeft altijd kletsnatte luiers. Maar borstvoeding is wel heel licht verteerbaar en ik bedacht me vanavond ineens of hij zich misschien niet verzadigd genoeg voelt om te kunnen slapen... Weet niet of dat kan. Maar zit er wel aan te denken om een keer pap te gaan proberen 's avonds om te zien of dat helpt.
Vervelend! Onze zoon is paar dagen jonger en heeft dit de afgelopen weken ook soort van gehad. Niet helemaal want sliep uiteindelijk wel in na paar keer heen, maar duurde langer dan normaal. En zowaar: gisteren zag ik een heel klein wit puntje in zijn ondergebit en sinds gister slaapt hij ook weer goed...
Je zou hem ook vaker aan kunnen leggen,ook overdag, zelf regeldagen inlassen. Of een clusteruurtje. Met 6 maanden ongeveer kunnen ze ook weer regeldagen hebben. Ik denk inderdaad dat je gewoon genoeg voeding hebt hoor, twijfel hier maar niet aan. En een berucht sprongetje kan ook. Hier ook met 5-6 maanden weer een hele week vaker in de nacht wakker, na die week had ze ineens 2 tanden extra. Pap in de avond kan werken, maar kan ook weer voor krampjes zorgen, en je hebt extra werk, want je moet eerst kolven,
Is het niet de 6 maanden sprong? Was de eerste sprong waar mijn dochtertje ook flink last van heeft gehad. Weet niet of je bekend bent met de sprongetjes, maar google anders eens even op 6 maanden sprong of oei ik groei. Wellicht meer herkenbare dingen die je dan tegenkomt betreffende gedrag en deze sprong.
Ik zat inderdaad ook aan tandjes te denken. Zorgt hier ook voor veel onrust. Knap dat je het volhoudt. Ik vind de moeilijke-slaap-fases ook altijd heel vermoeiend ( en hier doen we het nog samen). En heel goed dat je een avondje oppas zoekt. Kun je weer even opladen. Dat is ook heel belangrijk.
Kijk eens op oei ik groei.... Dar gaat per hoeveel weken na uitgerekende datum (dus niet geboorte). Volgens mij zit je precies middenin in zo'n sprongetje-periode... Verder :als we hier zo'n fase hebben gaan we er zoveel mogelijk in mee. Wil ze meer drinken? Krijgt ze meer drinken. Wil ze bij mama in bed? Dan bij mama in bed. Mijn ervaring tot nu toe is dat steeds even echt heel zwaar is en dan net als je denkt: gaat dit ooit nog over?!? Dan wordt het langzaam weer beter Hou nog even vol meid! .
Oh en een keer een zetpil proberen om pijn uit te sluiten is echt niet gek en zou ik je aanraden om te proberen
Pap kun je zeker proberen, het kan best dat hij meer trek heeft. Verder wil ik je in overweging geven, als je er zeker van bent dat er verder niks aan de hand is, om hem te laten huilen. Soms is dat het enige wat je kunt doen voor een oververmoeid en overprikkeld kind, al het andere maakt het alleen maar erger. Hij moet er dan gewoon even doorheen zogezegd.
Onze jongste ook met 6 maanden! Wilde ineens s avonds niet slapen (overdag dan nog wel). Ik heb echt alles geprobeerd. Tot ik dacht ja daag; dit huiltje is aandacht. Ik ging altijd meteen bij huiltje erheen. Toen dacht ik ik wacht eens even misschien moet ie het even verwerken. Z'n huil duurde maximaal 30 seconde en sliep (ja ik ging nogal snel terug als ie huilde) Dus nu laat ik altijd heel ff mopperen. Dit helpt niet altijd en ik ben geen voorstander van laten huilen! Maar iedere mama hoorde aan t huiltje van Lars dat dit gewoon ff mopperen was.
Oortjes laten checken? Als die zeer doen is liggen heel vervelend. (Sorry als ik er overheen heb gelezen).