Vraagjes

Hoi Laila,

Ze doen alleen een inwendige echo als er iets aan de hand is. Voor de rest krijg je standaard de termijnecho en de screeningsecho en die zijn gewoon uitwendig. Als ik jou was zou ik me er niet al te druk over maken hoor!! Want als er niks aan de hand is dan maken ze nooit een inwendige echo.
Ik heb zelfs met 8 weken een echo gehad omdat ik een eerdere miskraam heb gehad en deze echo van 8 weken was ook gewoon uitwendig. Als jij echt bloed gaat verliezen dan kunnen ze een inwendige echo maken omdat alles dan beter zichtbaar is.
Maak je niet zo druk daarover hoor!!!

Groetjes Denise

 

Ik heb toen ik bij mijn vorige zwangerschap voor de eerste echo ging (11 weken), een inwendige echo gehad.
Dit omdat ze met de uitwendige niks kon zien op het scherm.
Met de inwendige bleek dat het kindje al in een vroeg stadium overleden was. (was erg klein, dus daarom met de gewone echo niet te zien)

Maar als het kindje gewoon goed is, zul je echt geen inwendige krijgen hoor.
Dan kunnen ze alles zien met een uitwendige echo.
Ik weet natuurlijk niet wat voor traumatische gebeurtenis jij hebt meegemaakt dat je je nu al zo'n zorgen maakt over een eventueel inwendig onderzoek, maar het klinkt als iets heftigs.

Ik zag vantevoren ook erg op tegen inwendige onderzoekjes, maar dat was ook omdat ik niet wist hoe normaal het is voor degene die het uitvoert.
Ik verkrampte ook een beetje, en ze zei :"meid, je hoeft je nergens voor te schamen hoor, ik ben verloskundige, en heb dit al zó vaak gedaan, voor mij is dit de normaalste zaak van de wereld."
En eigenlijk voelde ik me ook gewoon op mijn gemak, omdat het echt niet zoveel voorstelt, en de verloskundige was heel rustig, aardig en discreet, en het onderzoek compleet pijnloos.

Ik wil me nergens mee bemoeien, maar denk je dat je zwanger zijn en het krijgen van een kind wel aankunt als je je zo bang en rot voelt over je eigen lichaam en emoties?
Het klinkt alsof je nogal wat te verwerken hebt..

Liefs Anabella

 

ALS je zwanger bent, geef dit dan aan bij de verloskundige, bij het eerste intake-gesprek. Het kan nuttige informatie zijn.

Ikzelf heb tot nu toe nog geen inwendig onderzoek gehad.

 

Ik zou het ook zeker aangeven bij de VK.

Als in het begin van de zwangerschap een uitwendige echo niet lukt, krijg je een inwendige echo.

Ik heb al 3 of 4 inwendige onderzoeken gehad omdat ze een afwijking in de baarmoeder geconstateerd hebben. Als alles goed gaat word ik komende week ingeleidt. Ook dan zullen ze 'van binnen' weer een hoop moeten doen, zoals gel aanbrengen en een electrode op het hoofdje van de baby... Bedenk je goed dat een zwangerschap niet altijd zonder problemen verloopt (helaas) en dan zijn bepaalde onderzoeken onvermijdelijk en heb je dus echt geen keus of je die onderzoeken laat doen of niet!!

Sterkte ermee!

 

Ik zou dit alles zo snel mogelijk bespreken met je verloskundige. Ik heb ook het nodige meegemaakt, maar gelukkig heb ik er nu geen last van. Wil niet zeggen dat het onder invloed van de hormonen en alles wat te gebeuren staat niet terug zal komen. Als het goed is vraagt de VK of je vervelende ervaringen hebt meegemaakt in het verleden.

Ik weet niet of je er verder met iemand over hebt gepraat (psycholoog) maar wellicht kan dit je wel helpen.

Sterkte meid!

 

Ik zou ook met een vertrouwens persoon je angsten proberen bespreekbaar te maken.
Stress is ( zwanger of nog niet) natuurlijk nooit goed.

Of je wel of niet een inwendige echo zou krijgen weet natuurlijk niemand, omdat je niet weet hoe een zienehuis of verloskundige met zulke onderzoeken omgaat.
Bij het ene ziekenhuis krijg je het de eerste keer standaart inwendig, en een ander ziekenhuis doet dat weer uitwendig.
Je zou dat van te voren kunnen navragen, zodat dat misschien wat van je stress weg kan nemen.

Ik weet natuurlijk niet wat er in het verleden gebeurd is, maar het zou wel verstandig zijn om eer over te praten met iemand, om wat meer rust voor je zelf te creeren.
Dat je kinderwens zo enorm groot is, is heel mooi, en ik denk dat met dat voor ogen je een heleboel angsten zal overwinnen.
Maar praten over angsten en verdriet is toch erg belangrijk.

Ik hoop dat het allemaal goed komt voor je.

liefs,

 

Ik weet niet precies wat er allemaal gebeurt is, maar ik heb je gedichtje gelezen.
Dat is een goede stap van je om je gevoelens te uiten.
Ik denk dat je het verleden ook niet hoeft te vergeten, dat zal waarschijnlijk ook nooit gebeuren, maar hopelijk kan je het ergens in de toekomst eens een plaatsje geven.

Hier op het forum, is een goede manier voor je denk ik om toch anoniem je gevoelens en je angsten te uiten.
Luisteren ( of in dit geval lezen), en je bijstaan doen we allemaal.
Ik denk ook dat als je zwanger zou worden , dat het aan de ene kant heel zwaar voor je zal worden, door nare herrinneringen, maar aan de andere kant denk ik dat je verwerkingsproces dan ook echt kan gaan beginnen voor je.

Blijf je gevoelens uiten, dat is het allerbelangrijkste, krop het niet op, dan word je verdriet alleen maar groter ( dan het al is), en het verwerken alleen nog maar zwaarder.

Sterkte meis, ik hoop dat je wens snel mag uitkomen voor jullie.

Liefs

 

Lieve Laila,

Als eerste wil ik zeggen, dat ik het zo ontzettend knap van je vind dat je dit gedicht en stuk uitleg hebt durven schrijven!!! Petje af meid, maar ook bewijs je hiermee dat jij sterker bent dan jezelf denkt.

Eerder schrijf je over het feit dat iedereen maar zegt dat je het verleden moet loslaten, maar jij bent hier nog niet aan toe. Hoe zou je dat ook kunnen, mensen denken bij het woord loslaten meteen aan vergeten, maar ik ben het hier zeker niet mee eens.
In mijn hoofd/gevoel, betekent loslaten niet meer als opstaan en verdergaan. Met je verleden erbij, het is namenlijk een stukje van je. Het heeft je gebracht tot waar je nu staat, al wankel je nog even op je benen.
Wat ik denk dat wel belangrijk voor je zou zijn, is vergeven, ik hoor je nu denken NOOIT!!!! En geloof me dat begrijp ik maar al te goed, maar ik heb het nu niet zo zeer over de mensen die je dit en je kindje hebben aangedaan, maar jezelf. Vergeef het jezelf, al weet ik niet precies hoe en wat en weet ik jou gevoel hierover niet, ik heb wel sterk het gevoel dat jij jezelf niet kan vergeven over het feit dat je het je hebt laten opdringen zoals je beschrijft.
Ga bij jezelf eens na, misschien wist je gewoon niet beter toen, vertrouwde je de mensen die je dit opdrongen dat dat het beste was, maar hoe dan ook jij hebt geen schuld hieraan!!!!
En als je dan zover bent dat je jezelf hebt kunnen vergeven, komt de tijd vanzelf dat je weet dat inwendige onderzoeken geen probleem voor jou zijn, want niemand kan meer het lot van jou of je aanstaande kindje bepalen als alleen jijzelf, jij bent baas over jouw lichaam en over alles wat in jou lichaam groeit.

Ik wens je ontzettend veel kracht hiervoor toe, want het is een lange, hobbelige weg die je zal moeten afleggen voordat je zover bent, maar nogmaals jij bent ontzettend sterk en diep vanbinnen weet je dat ook, je moet alleen weer even je zelfvertrouwen terugvinden

Liefs Angela.

 

hoi Laila,

Met tranen in mijn ogen heb ik je gedicht gelezen,
zo aangrijpend vond ik het, ik kan niet voelen wat je voelt maar ik leef erg met je mee, het is ontzettend knap dat je dit gedicht geschreven hebt. Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd.

Ik wil nog wel aangeven dat als je gaat bevallen je wel inwendig onderzocht wordt door de vk, maar geef aub aan de vk door wat er allemaal in je omgaat want hormonen kunnen zo de loop met je nemen dat zelf vervelende dingen die verwerkt lijken weer boven komen.

Groetjes,
Cynthia

 

Je moet dit bespreken met je vk, het is daarom belangrijk dat je een vk zoekt waar je je prettig bij voelt, je kunt namelijk tijdens je zwangerschap en bevalling een terugslag krijgen. Dit zijn namelijk momenten waarop je erg kwestbaar bent en de vk moet dan op de hoogte zijn van je verleden. Daar is ze voor. Tijdens mijn zwangerschappen heb ik eigenlijk alleen een inwendige echo gekregen omdat ik erg vroege echo's kreeg verder geen inwendige onderzoeken. Tijdens de bevalling, en vooral tijdens je eerste wordt je meerdere malen getoucheerd (dit vond ik niet prettig en zelfs pijnlijk) dit is een inwendig onderzoek naar de mate van de ontsluiting. Bij mn 2de bevalling ben ik maar 2 keer getoucheerd gelukkig. Bespreek dit erg goed en zorg dat ze het toucheren tot het minimum houd, dat kan namelijk. Soms hebben ze een stagiaire bij zich je kunt ervoor kiezen dat de vk alleen de bevalling doet anders zitten er 2 mensen aan je lijf, is denk ik als je vervelende ervaringen achter de rug hebt niet prettig.

Ik wil je ook het advies geven om voordat je zwanger bent al met een therapeut te gaan praten. Je kunt namelijk erg emotioneel en kwestbaar worden tijdens je zwangerschap. En dit moet je denk ik eerst een beetje proberen te verwerken, voor zover je dit nog niet gedaan hebt.

Heel veel sterkte en succes meid! Hoop dat het je goed zal gaan.

 

Laat je niet van de wijs brengen en volg je gevoel.

Ik was 17 toen ik voor de eerst keer mama werd. Het was prachtig, ook zwaar. Inmiddels ben ik 30 en heb al een dochter van 13!
Ik was bij de eerste zwangerschap doodbang voor inwendige onderzoeken. Die zijn niet nodig als alles lekker verloopt. Pas met de bevalling om te kijken hoe ver de ontsluiting is. Dat vind je dan niet zo erg, want je bent op zo'n moment maar al te nieuwsgierig!

Rouw om je verlies, en praat, praat, praat!

 

een heel mooi gedicht heb je geplaatst en ik moet je ook zeggen dat ik het heel knap van je vind om er een stukje uitleg bij te geven.
Misschien is het een idee om je ook te laten begeleiden in het zwanger worden want misschien word het dan ook makkelijker voor je tijdens de zwangerschap je hormoonhuishouding slaat dan ook lekker ophol en heb je toch iemand om mee te praten en dat is het enige wat je kan iemand vertrouwen, praten en verwerken.

Ik wens je heel veel succes en je kunt hier ook altijd je verhaal kwijt als je wilt.