een tweede, wanneer en hoe?

Ik had dat ook wel.. ik heb een vast contract en mn man werkte er pas 1 jaar!
Toch wilde we zo graag een tweede en daar zijn we dan ook voor gegaan! Toen mn dochtertje 13 maanden was.. al snel was ik weer zwanger en hij is geboren toen mn dochter 23 maand was!
Ik vind het echt meevallen hoor kwa drukte en alles, maar ik heb dan wel een super makkelijke baby.. hij is nu bijna 4 maand! Zou hetdus ook niet anders hebben gewild! Oke de eerste dagen waren pittig maar hij gaat gewoon lekker mee in het ritme, heerlijk
oh ik vond de overgang van 0 naar 1 veel groter dan van 1 naar 2

 

Is voor iedereen weer anders.
Tussen mijn oudste 2 zit ruim 23 maanden en ging er gewoon in mee.
Heb er inmiddels 4, wel met wat meer leeftijdsverschil!
Ik ging voor de tweede toen mijn oudste 7 maanden was maar kreeg 3 miskramen achter elkaar.

Qua financieën, al heb je het nog zo goed, het geeft geen garanties voor de toekomst.
Beetje zekerheid is wel fijn, maar het kan altijd anders lopen.

 

Ik lees graag mee want herken mezelf wel heel erg in je verhaal.
Die twijfel is sinds een paar weken ontzettend hard toegenomen. WAT als mijn man op straat komt te staan (geen vast contract) en ik heb geen baan.. Ivan kunnen we nu alles bieden, hoe zal het gaan als hij er een broertje of zusje bij krijgt? Als ik er aan denk krijg ik het soms al benauwd.

 

Garantie heb je nooit....je kunt niet in de toekomst kijken.
Iemand zei ooit tegen mij " stel niet uit tot morgen wat je vandaag kunt doen. Het zou anders zo maar eens een gemiste kans kunnen zijn".

 

Mijn oudste twee schelen 25 maanden. Ik heb de babytijd van de jongste niet als zwaar ondervonden maar dat komt ook omdat hij ideaal was. Veel slapen, rustig etc. nu zijn ze vijf en drie jaar en ik vind het nu zwaarder. Door de zwangerschap en omdat ze constant willen laten zien wie de baas is. Ruziemaken om die bepaalde rode auto bijvoorbeeld pfff. Maar dat is volgens mij ook weer een fase.
Het enige wat mij enorm tegenviel na de geboorte van de tweede was de was. Mijn tweede was nogal een spuugerd en die wasbergen...Ik heb nu trouwens nog steeds veel was. Dat wordt straks bij de derde nog veel erger.
Op financieel gebied hebben wij geen problemen dus dat speelde ook geen rol bij onze keuze.

 

Wij hebben het er ook wel eens over, maar financieel isbhet hier gewoon niet haalbaar nu. Verder is het een zwaar jaar geweest door een ontstoken neusamandel bij zoontje en dat werd niet gehoord door mijn huisarts. Zoontje wilde wel maar kon niet praten en kreeg daardoor enorme driftaanvallen, daar ben ik erg van geschrokken.
Verder heeft mijn een vriendin een zwangerchap gehad waarin ze 9 maanden lang echt altijd ziek was en heb ik nog steeds last van BI, ik zou niet weten hoe we dat zouden moeten doen met ons zoontje want wij kunnen op niemand rekenen voor hulp.
Verder hebben wij geen zolder, dus de enige kamer die over blijft wat nu kantoor is staat vol en dat kunnen we nergens anders kwijt.

Door al deze argumenten hebben we besloten om verder te kijken als zoontje naar school gaat, iets zelfstandiger is en mijn vriendin en ik elkaars kinderen gaan opvangen aangezien ze drie dagen schelen en straks naar dezelfde school gaan.
We zijn die kantoorruimte nu aan het opruen, de computer staat al beneden, alle oude kinderspullen gaan worden uitgezocht en we gaan kijken hoe we het verder financieel zouden kunnen redden met nog een kindje.

Ik denk dat je op je gevoel moet afgaan. Ik werd per ongeluk zwanger toen zoontje net 1 was en was eniet erg blij, net als mijn man, alleen maar gestresst hoe we dag moesten redden, ik kreeg een mk met 5,5 week en toen waren we opgelucht en was het duidelijk dat we het echt nog niet wilden.

 

Ik ben ondanks de pil zwanger van de tweede.
Ook wij hadden zoiets van: even wachten tot het allemaal wat stabieler is, dus als dochter wat ouder is.
Nu kunnen we niet veel anders.
En weet je, waar er eentje groot wordt, worden er ook twee groot.
Nu zitten we nog enigzins in het ritme van een kleine en zal het dus iets makkelijker zijn.
En qua financiën, ja goedkoper wordt het er niet op maar men kan het zo duur en gek maken als men zelf wilt.

 

Zekerheid heb je nooit dus denk dat je dat idee een beetje los moet laten want anders komt het er nooit van.
Hier ervoor gegaan en ben blij dat Sylvano nu nog middagdutjes doet hij is nu 19 maanden.
Verder begrijp ik van velen dat het wel zwaarder is maar het gaat vanzelf met de flow mee.
En financieel kan je het zo gek maken als je zelf wilt

 

Zekerheid qua financiën heb je gewoon nooit. Hier is de jongste geboren toen de oudste 24 maanden en 10 dagen was. Ik kan je wel vertellen dat 2 kindjes hebben hier heel makkelijk ging/gaat en dan heb ik het over de belasting ervan zeg maar. We hebben met onze oudste een hele moeilijke start gehad, dus het kon ook eigenlijk niet veel lastiger.
Maar de oudste vindt zijn broertje helemaal leuk en het gaat heel erg vanzelfsprekend allemaal!

 

Fysiek of emotioneel zwaar zou ik het niet van laten afhangen, dat komt vanzelf goed, gewoon go-with-the-flow. Dat het tropenjaren zijn weet je vantevoren al.

Financieel vind ik weer een ander verhaal, bij twijfel (nog) niet doen. Wacht tot in elk geval één van jullie een goed inkomen heeft en uitzicht op vast werk. Natuurlijk kun je nooit helemaal in de toekomst kijken maar om al met een slechte(re) uitgangspositie te beginnen zou ik persoonlijk nooit doen. Kinderen kosten nou eenmaal geld, veel geld, en je wilt ze toch ook wel wat te bieden hebben. Leuke dingen kunnen doen zonder elke cent om te hoeven draaien, gezond eten, sporten en noem maar op. Er wordt door sommige mensen wel eens gezegd dat kinderen met liefde ook wel groot worden en dat je het zo duur kan maken als je zelf wilt. Dit is maar ten dele waar natuurlijk en vind ik zeer naief gedacht altijd.

Succes met jullie beslissing!

 

Weet je wat het met de financien is: er zijn zoveel gezinnen met kinderen die prima rond kunnen komen van minimuminkomen. Dan lukt het jullie ook heus wel. Denk dat de sleutel zit in mss nog meer bewust naar uitgaven te kijken als je een 2e hebt. En mss nog wat meer bewuste keuzes maken. Maar wat ik bedoel: er zijn veel gezinnen die het financieel slechter hebben, die redden het ook dus het komt vast goed! Zou me daar niet zo heel druk over maken!

 

Wij hebben ons niet laten beïnvloeden door werk.
Toen ik zwanger was van alyssa had ik nog geen vast contract en nadat daymian geboren was is mn man zn baan kwijtgeraakt door bezuinigingen.
Zekerheid heb je eigenlijk nooit en in deze tijd zegt een vast contract ook niks.
wat je zou kunnen doen is berekenen wat je inkomen is in de slechtste situatie en kijk dan of je zou kunnen rondkomen.
is het antwoord ja, ga er dan voor, is het antwoord nee, probeer dan een spaarpotje te maken en ga dan wat later vooreen 2de als je dat meer geruststeld.

 

Ik denk dat dat voor iedereen anders..
Nu zeg ik echt nee tegen een tweede kindje, maar ik weet niet hoe ik over vier jaar denk. Nu is het geen verstandige keuze ( gezondheid vl )

 

Wij zaten met dezelfde vragen.. Financieel zouden we het niet redden dachten we, we hadden wel een kamer over maar die stond vol zooi..

Ik raakte per ongeluk zwanger toen mijn zoon 15 maanden was. 2 dagen voor zijn verjaardag werd mijn tweede geboren. Financieel valt het heel erg mee, we redden het prima. De zooi in de derde slaapkamer bleken we prima zonder te kunnen en is dus gewoon weg. Achteraf ben ik heel blij dat het zo is gelopen. Mijn man is qua week wel redelijk zeker, dat scheelt. Ik niet maar we hebben op 1 inkomen een huis gekocht dus we zouden het zonder mijn baan wel redden.

 

Hier schelen ze bijna 4 jaar (2x bbz gehad voor ik zwanger werd van de jongste) Ik vind het vrij pittig. Het begint nu weer wat makkelijker te worden maar het 1e jaar.....poei. Af en toe dacht ik wel eens 'Waar zijn we aan begonnen'. Jongste kreeg met 6 weken het RS virus en lag 3 nachten in het ziekenhuis, oudste ging naar school (nieuw, spannend), jongste kreeg exceem en bloed bij de ontlasting, vermoedelijk koemelkallergie, speciale voeding, met 6 maanden de provocatietest....en daarna ging het steeds beter. Gelukkig slalen onze meiden goed en dat scheelt natuurlijk ook.

Kwa kosten. Denk dat we zo'n 500 euro extra per maand kwijt zijn? Opvang, luiers, flesvoeding, babyvoeding..... Flesvoeding is er nu af, potjes amper nog, luiers worden steeds minder.... Maar daar komen straks schoenen voor in.de plaats en kleding (tot nu toe veel gekregen).

Maar Etos of Kruidvat voeding en luiers zijn prima. Hoeft niet perse Nutrilon of pampers te zijn. Babyvoeding kun je zelf maken, borstvoeding is natuurlijk ool mogelijk. Kleding hoeft niet heel duur te zijn. Een tientje per maand sparen voor je kind is ook sparen. Naar de speeltuin is ook een uitstapje...

Tel daar mijn persoonlijke ervaring bij op van de miskramen, waardoor het een jaar langer heeft geduurd en ik zeg: 'Wacht niet te lang met de knoop doorhakken...'.

Xxx

 

Ik heb meer dan eens gehoord dat van 1 naar 2 kinderen gaan een ontzettend grote verandering is, en een grotere verandering dan van 0 naar 1 etc.
Maar ondanks dat m'n dochter in het begin echt een huilbaby was, vond ik het toch een minder grote verandering dan waarmee men mij altijd 'bang' maakte.

 

Oh en de meiden slapen op 1 kamer......