Begrijp nooit zo goed waarom mensen dat LATEN GEBEUREN. Je komt met een rotgevoel thuis, waarom heb je haar niet meteen gezegd waar het op staat. vind je het niet erg dat je geen dochter hebt? Nee, dochters lijken me vreselijk, hoppa klaar. Ik heb gelukkig allebei, hoef ik dit soort dommigheden niet aan te horen.
Maar iets wat je raakt, komt altijd voort uit iets waar je mee zit. Dat is logisch. Daarom hoeft niet iedere vraag bij iedereen pijn te doen. Maar ik vind het wel raar dat mensen maar te pas en te onpas alles er uit flappen. Zeker als het om smalltalk gaat met mensen die je niet of amper kent.
Oh zo. Ja tactisch is het niet. Maar ik weet niet of alle mensen zelf zo ver denken en zo empathisch zijn. Je kunt dan alleen invloed uitoefenen op wat je zelf in de hand hebt en dat is in zo'n geval aangeven dat je het geen fijne opmerking vindt of een wedervraag stellen.
Oh, maar ik heb wel eens een opmerking terug gegeven hoor! Maar de situatie is er ook niet altijd naar om iets terug te zeggen. Daarbij houd ik helemaal niet van dat "elkaar afkatten". Daar zou ik misschien nog wel een slechter gevoel aan overhouden dan de vraag die mij gesteld is.
Waneer komt de 2e je bedoeld de 4e. Hier kan ik best verdrietig over zijn. Miskraam gehad, R* die altijd 6maanden blijft en dan ons kruimel van bijna4
Ik denk inderdaad dat je gelijk hebt over dat empathische vermogen. Daar ontbreekt het bij veel mensen aan.
Mijn oudste dochter is zwaar gehandicapt, hoe vaak ik niet domme vragen/opmerkingen te horen krijg: - "je bent zeker wel blij dat je nu echt weet wat het is om een kindje te krijgen?" (Nou ik had al een kindje...?) - "uiteindelijk houd je wel van zo'n kind toch?"(Pardon?!) - "mensen zijn bang om ernaar te vragen, dus misschien zou je er zelf over kunnen beginnen"(als in vragen hoe het met onze oudste gaat) Etc, etc...
OMG! Dat meen je niet? Echt, ik kan er gewoon niet bij dat mensen zo lomp en ongevoelig kunnen zijn....
Wat vreselijk naar dat je zulke opmerkingen krijgt zegt, bah! Vind mensen zo onwetend, ze hebben niet door hoe kwetsend zulke opmerkingen zijn voor ouders. Ik werk met mensen met een beperking en krijg altijd opmerkingen, vind je het niet zwaar? Ik zou het niet kunnen. Ahh lief zijn die gehandicapten hea of dankbaar werk doe je. Zucht. Als ik vertel dat ik een knul van 7 heb, vragen ze maar hoe oud ben jij dan wel niet? (Zie er jong uit maar ben 27.) en gelijk de vraag erna 2e is zeker van een andere vader? Euh nee mensen we zijn gewoon nog steeds samen.
Dat vragen ze bij mij ook wel eens. Wij hebben twee kinderen die vlak na elkaar kwamen. Vervolgens 5 jaar tussen de middelste en jongste. Moet haast wel tweede leg zijn.
Ik kreeg laatst op een sollicitatiegesprek de vraag waarom ik 'zo laat pas' een kind heb gekregen. En op een ander sollicitatiegesprek de vraag of ik nog een kinderwens heb voor een 2e. Wtf?!! Buiten het feit om dat het zeer persoonlijke en brutale vragen zijn, mogen ze dit soort vragen niet eens stellen. Kan moeilijk zeggen dat het ze geen reet aangaat, je wordt zo voor het blok gezet he...
Ik kreeg laatst de opmerking/ vraag van iemand dat die niet snapte waarom ik kinderen nam in deze verknipte wereld? (vluchtelingen, oorlogen etc.) Nou ik voelde me zowat schuldig dat ik zwanger ben geworden.
Nou eerlijk....Heeeel soms vraag ik mij dat ook wel eens af of we er goed aan gedaan hebben met al deze ellende in de wereld. Al die narigheid tegenwoordig 😔 hoop dat onze kids een veilig leven hebben later
Maar dat is het hem nou juist. Ik denk ook dat veel vragen stellers het vooral op zichzelf projecteren. Des te meer reden om wat secuurder om te gaan met de vragen over dat onderwerp. Of zeg dan gewoon eerlijk dat je ook graag een jongen of meisje had gehad. Maar in mijn geval (vraag uit openingspost) was het een vraag van een vrouw met beide geslachten. Waarschijnlijk vroeg ze het omdat ze zich kon voorstellen dat ik dat graag had gewild. Maar ik kende haar amper, dus waarom zou zij het risico lopen dat ik me rot zou gaan voelen?
Ik heb al een paar keer de vraag gekregen (met name toen Norah er net was). Jeetje waarom ben je nu nog zo verdrietig, je hebt toch een nieuwe (??!!) baby...?
Dat is ook echt een rotvraag Elvis Mensen doen er ook vaak lacherig over. Ik kom zelf uit een meisjesgezin en heb nu 2 zoons en mijn zusje heeft ook 1 zoon. dat schijnt hilarisch te zijn. Hoe vaak mensen wel niet opmerken dat ik alleen jongens kan maken. Uh ik heb ook een meisje gemaakt, maar die is dood. Maar bedankt he En dat een volgende baby dan hopelijk wel een meisje wordt. Dat gaat ze dus echt niets aan he, mijn leven, mijn kindjes, mijn geluk! Of nu bij mijn jongste, vaak de vraag: hoe oud is hij? Als ik dan zeg dat hij 3 is, zeggen ze: oh hij praat nog niet zo goed he? Nee, hij heeft een taalachterstand... Oh ja, de zoon van de achterbuurvrouw heeft een kennis en die zijn zoon kon ook nog niet praten met 3 jaar, maar dat was helemaal goed gekomen hoor! Moet je wel veel oefenen met hem. Mijn dochtertje sprak al Frans toen ze 3 was! Omdat we heel veel oefenden met haar. Oh dank voor de tip, daar had ik nog niet aan gedacht En bij de oudste, waarom zit hij op het sbo? Omdat hij autistisch is. Autistisch? Maar ik zie niks aan hem! Nee, autisme kun je ook niet zien (tenzij je weet wat de signalen zijn, ik pik ze er wel snel uit aan de hand van gedrag en bewegingen). Of zelfs mensen die zeggen: weet je wel zeker dat hij autistisch is? Neuh, ik bedacht me opeens dat een autistisch kindje wel een leuke accesoire zou zijn... Maar ga vooral in conclaaf met de kinderarts, kinderpsycholoog, pedagigisch medewerkers etc. want jij ziet het nu al dat er niks aan de hand is, tof!
Zit wat in! Maar om daar nou geen kinderen voor te nemen vind ik ook weer zo wat. Zou ik ook niet mee kunnen leven. Ik maak me nu ook wel zorgen hoor om de toekomst van mijn kind. Ja ik vind het dubbel. Maar om iemand nou een schuldgevoel aan te praten om die reden dat iemand dan zwanger is geworden vind ik te ver gaan.
"Voor wanneer is het?". Of "Proficiat met de zwangerschap." Plus de bijhorende blikken en mensen die spontaan hun plaats afstaan op de tram. Ik weeg 97 kilo - door medicatie - en al mijn gewicht zit op mijn buik. Ik heb epilepsie, autisme en een geopereerde hartafwijking. Zwanger worden mag voorlopig niet en als ik het al ooit wordt, zal ik onder heel zware medische begeleiding staan. Als ik al die troubles niet had, waren er hier al lang 2 kinderen geweest. En nee, ik doe heel mijn medische geschiedenis niet uit de doeken aan een wildvreemde. Geen zin in. Waarom die wildvreemde dus continu denkt dat ik zwanger ben ... geen idee.
Het "probleem" ligt niet bij een ander maar bij jou zelf. Je hebt moeite met de vraag of je niet liever een meisje had gehad maar de vraag of de jongste van de tweede leg is, doet je niets. Persoonlijk zou ik veel meer moeite met de tweede vraag hebben gehad en niet met de eerste vraag. Maar omdat jij inderdaad graag een meisje had gehad, wil je een dergelijke vraag niet horen omdat het te confronterend voor je is.