Hou hier ook rekening mee. Ik heb bij mijn eerste ook een zware zwangerschap gehad en wilde het liefst zsm bevallen. Ik ben uiteindelijk bevallen met 40+4 en de laatste loodjes waren hel. Maar toen we vervolgens een huilbaby kregen en een kraamperiode met allerhande complicaties bij zowel mij als m'n oudste heb ik af en toe echt gewenst dat ik nog zwanger was! Ik weet dat het jouw situatie nu niet helpt en dat het voor jou misschien heel anders zal zijn straks na de bevalling, maar misschien helpt het met relativeren om die laatste weekjes door te komen. Sterkte!
Bij mijn vorige zwangerschap die ook vrij pittig was (4 maanden plat moeten liggen en veel zorgen gemaakt) bood de gynaecoloog zelf aan om vanaf 39 weken in te leiden, puur omdat ze zich kon voorstellen dat het wel genoeg was. Uiteindelijk ervoor gekozen om met 40+2 ingeleid te worden. Inleiding vond ik geen pretje, zou het niet weer doen als het niet hoeft denk ik. Maar soms kan er helemaal doorheen zitten wel een reden zijn om op een veilige termijn in te leiden. Missch ook afh van hoe groot baby is ed. En het zal per arts/zkh verschillen. Ik zou het gewoon bespreken. Het kan misschien al schelen in je gemoedsrust als je weet dat je niet tot 42 weken door hoeft te lopen...
Wat heb je veel voor je kiezen gehad, en nog steeds! Kan me goed voorstellen dat je het langzamerhand zat bent. De zwangerschap van mijn zoontje was ook niet echt een makkelijke zwangerschap. En ook ik zat er op een gegeven moment helemaal doorheen. Ik heb het toen meerdere keren besproken met de gynaecoloog en uiteindelijk mocht ik zelf aan de bel trekken (vanaf 38 weken) wanneer ik echt niet langer zo door wilde gaan. Vond het best lastig omdat het dus mijn eigen keuze was uiteindelijk, maar met 38+6 ben ik ingeleid. Achteraf gezien maar beter ook, omdat er een infectie in mijn placenta bleek te zitten.