Ik kan het nog bijna niet geloven maar het ziet er naar uit dat we door de 'ik-durf-niet-te-poepen fase' heen zijn. Na anderhalf jaar is ze eindelijk over haar angst heen. Ik dacht echt dat het nooit zou gebeuren en we hadden echt alles geprobeerd. Stickers, kadootjes, potje, wc-verkleiner, met luier aan op het potje/wc enz enz. en ben er nu wel van overtuigd dat 'het komt vanzelf' op haar betrekking had. Ze durfde het gewoon ECHT niet en daar konden geen 1000 stickers of kado's tegenop. Nu ze al 2 weken op het potje heeft gepoept durf ik voorzichtig te hopen dat ze van haar angst af is. Dalijk de wc proberen maar daar heb ik zeker geen haast mee. Misschien dat er moeders zijn die ook lopen te tobben met ontlasting en waartegen ik nu kan zeggen dat het hoogstwaarschijnlijk echt goed komt. Ben zo trots!
Ohhhhh wat fijn!!!! Kan mij voorstellen wat een opluchting dat is zeg! Niet alleen voor je dochter, maar ook voor jullie Hier is het nog steeds bang, bang, bang. Zo vreemd dat ze dit heeft want ze ging zelf aangeven dat ze geen luier meer wilde, plaste na een paar dagen keurig op het potje zonder ongelukjes en de tweede dag ging ze ook poepen op het potje. Dit heeft ze een paar dagen gedaan en toen was er ineens de angst. 'Ik kan niet poepen', 'Ik wil niet poepen', etc. Ze hield het dagen op, en wilde dan op mijn schoot en maar knuffelen. Pijn heeft ze niet, daar zijn we nu wel achter. Haar ontasting is ook gewoon zacht, want we laten haar lactulose drinken om te voorkomen dat ze ook nog eens pijn krijgt. Ze geeft niet aan dat het pijn doet, ook niet als we er naar vragen. Dit duurt nu toch alweer een paar maanden, maar moet wel zeggen dat er steeds een beetje minder paniek lijkt te zijn. Voorheen hield ze het drie tot vier dagen op, en als het dan toch kwam ws ze totaal in paniek. De eerste tijd weet je zelf ook niet zo wat te doen, en natuurlijk wil je dat ze poept omdat het alleen maar moeilijker wordt als ze het ophoudt. Uiteindelijk heb ik tegen haar gezegd dat ze zelf moet weten wat ze doet. Het is haar poep en haar buik. Al het gedrag waar uit bleek dat ze het aan het ophouden was ben ik gaan negeren en doe dan net aslof er niets aan de hand is. We waren er zelf ook erg gespannen door, want het loopt als een rode draad door de dag. Nu houdt ze het nog twee dagen op, poept wel vaak in haar broek dan, maar dat vind ik helemaal niet etg. Ze poept tenminste weer. Ze probeert het nog wel op te houden, maar loopt dan toch zelf naar het potje, maar is dan meestal te laat en dan zit haar broek vol. Geeft niets, complimenteer haar voor het goede proberen en zeg dat haar buikje nu weer lekker leeg is. De laatste week heeft ze drie keer op het potje gepoept en dat ging wel gepaard met een beetje paniek, maar ze bleef wel zitten, terwijl ze er voorheen echt niet bleef zitten als ze moest poepen. De paniek en het huilen zijn stukken minder, dus hier lijkt de negeermethode te werken. Pushen heeft geen zin, ze moet zelf etvaren dat het niet eng is en normaal is. Oh ja, een luier aandoen om te poepen werkt ook niet, want het is het poepen op zich wat ze eng vindt. We hebben alles al geprobeerd en nu we het maar gewoon aan haar over laten lijkt het beter te gaan. Het geeft mij ook meer rust moet ik zeggen. Ik hoop zo dat jullie dochter er echt overheen is!!!!!
Het laatste wat ik heb gedaan (weet niet of dit haar 'over de streep' heeft gekregen) is haar 's nachts zonder luier te laten slapen. Ze hield het namelijk altijd op tot 's avonds. Ze was 's nachts nog helemaal niet droog maar bedacht dat ze het wel smerig zou vinden in haar onderbroek te poepen. Niet dus! Dat deed ze dus ook gewoon, maar ben er zelf wat harder in geworden en liet haar wel haar eigen onderbroek schoon maken. Dat was wel een beetje een vieze boel. Eerst zei ze dat ze het niet erg vond maar merkte wel aan haar dat ze het toch ook niet zo fris vond om alles van de badkamervloer op te ruimen. Vervolgens heb ik een grabbelton in haar kamer gezet, naast haar potje (een doos cadeaus naast de wc had eerder niet geholpen overigens) en iedere keer als ze gepoept had, mocht ze 2 kadootjes grabbelen. En of het zelf schoonmaken of de grabbelton nu de doorslag heeft gegeven . ik weet het niet, maar misschien heb je er wat aan.
O wat goed zeg...ik kan mij de ellende met mijn eigen dochter nog herinneren. Was zoooo blij dat we er eindelijk doorheen waren.