Vandaag heb ik te horen gekregen dat ons vruchtje gestopt is met groeien . Ik zou 7 weken moeten zijn, maar er was geen hartje en het vruchtje had een formaat van 5 weken. Ik kon het niet geloven, het was echt een klap . Dus we zijn naar huis gegaan. Ik mocht deze week nog terugkomen, maar ik wilde liever volgende week. Ik wil echt zeker weten dat het echt niet meer leeft voordat er eventueel maatregelen genomen worden. Het kan dus zijn dat er deze week nog een miskraam optreedt. Maar zo niet, wat dan? Pillen of curettage? Ik heb zelf denk ik een voorkeur voor curettage, want dan ben ik er zeker van dat het meteen schoon is en hoef ik niet verder te gaan zitten afwachten. Maar dan word ik ook meteen een beetje bang en onzeker, want hoe gaat dat dan, zo'n curettage? Ik lees al op sommige plekken dat het algehele narcose is en soms plaatselijke verdoving. Weet iemand hoe dat in Breda gaat? En bij narcose, hoe gaat dat dan? Moet je dan zonder kleren op een bed gaan liggen of moet je met je benen in van die steunen of word je eerst in slaap gebracht en weet je verder helemaal niet wat er gebeurt of? Ik wil mezelf graag een beetje voorbereiden. En hoe was het achteraf?
Heel veel sterkte meis. Zelf heb ik geen ervaring in Breda, wel in Weert en Sittard met een curretage. Ik moest zo een charmant jurkje aan trekken en kreeg een onderbroekje van het ziekenhuis. Voor ze me gingen curetteren ging ik eerst slapen Van de procedure merk je helemaal niets. Heel veel sterkte deze komende dagen!
Ah meid, wat ontzettend naar voor je! Ik heb het zelf zeer recent ook meegemaakt. Ben afgelopen vrijdag gecuretteerd in het ziekenhuis in Zwolle. Ik kreeg een operatiehemd aan en een scheuronderbroek en lange kousen omdat het nogal koud is op de OK. Zoals hierboven ook al gezegd, word je eerst in slaap gebracht voordat ze gaan beginnen. Ik moest van te voren alleen van het ziekenhuisbed overstappen op een operatietafel. Op de recoveryzaal werd ik weer wakker. Ik ben uiteindelijk een nachtje in het ziekenhuis gebleven, omdat ik heftig op narcose reageer. Maar in principe kun je dezelfde dag gewoon weer naar huis. De gynaecoloog is nog bij me op zaal geweest om te vertellen dat de curettage goed verlopen was en dat het vruchtje onderzocht gaat worden in het lab. Ze verwacht alleen niet dat daar wat uit komt. Waarschijnlijk is het gewoon een foutje van moeder natuur en is het daarom gestopt met groeien en is daar verder geen oorzaak voor. Ik word morgen nog gebeld door een verpleegkundige van de afdeling over hoe het gaat en volgende week word ik door de gynaecoloog gebeld. Ik hoef niet meer voor controle naar het ziekenhuis, want ze heeft alles goed weg kunnen halen. Ik had zelf verwacht dat de opluchting meer zou overheersen na de curettage. Dat is ook wel een beetje zo, maar ik heb het nu vooral emotioneel erg zwaar. Ik had wel verwacht dat ik verdrietig zou zijn, maar niet dat ik zo'n emotioneel wrak zou zijn. Maar goed, het is ook nog maar net gebeurd en dat heeft natuurlijk tijd nodig. Ik raad je in elk geval aan om de gynaecoloog waar je een afspraak mee krijgt om uitleg te vragen. Elk ziekenhuis heeft een bepaald protocol van uitvoeren. Zo gebeurt in sommige ziekenhuizen de ingreep onder plaatselijke verdoving, terwijl het in andere ziekenhuizen alleen onder narcose gebeurt. Misschien mag je bij weer een ander ziekenhuis wel zelf kiezen. Heel veel sterkte, ik weet helaas waar je doorheen gaat! Liefs!
Dankjewel allemaal. Ben nog wel benieuwd naar meer ervaringen. Het helpt me wel op de een of andere manier. Liana, jij ook nog heel veel sterkte!
Wat vreselijk voor je om zulk nieuws te krijgen! Mijn advies zou zijn om nog geen curettage te doen (als je niet teveel ongemakken ervaart nu, lichamelijk en geestelijk). Het is eigenlijk altijd het beste als je je lijf het zelf laat oplossen, en meestal ook het beste voor je cyclus. Bij mij in het ziekenhuis was het überhaupt nooit een optie met een vruchtje van 5 of 6 weken oud. De artsen wilden daar niet zomaar aan. Een curettage geeft altijd een risico op verklevingen, hoe klein dat risico ook is. Dus als je dat kan voorkomen door nog even af te wachten dan zou mijn advies zijn: doen! Uiteraard ben ik geen dokter, maar dit is hoe ik het ervaren heb alle keren. Sterkte, en ik hoop dat je die beslissing volgende week niet hoeft te nemen en het uit zichzelf los komt. Liefs BB
Dat hoop ik ook, maar de arts gaf me vandaag al 3 opties, wachten, pilletjes of curettage. Dus nu wacht ik al langer dan ze eigenlijk had voorgesteld. En ergens heb ik zo'n vermoeden dat het niet zelf loskomt, want het is eigenlijk al 2 weken 'dood', dan had het toch al moeten gebeuren? Maar we zien wel, alles kan natuurlijk nog.
Hoi meid. Ik zit in hetzelfde schuitje. Vanochtend ook termijn echo. Zou nu 9.4 wk moeten zijn, maar het kindje is met 9 wk overleden. Het enige verschil is dat het voor mij geen donderslag bij heldere hemel was. Ik heb met 5 wk al een gedeeltelijke mk gehad. Dat houdt in dat het eerst een meerling was, maar dat er maar eentje overgebleven was. We hebben toen op de echo de resten van de andere gezien, maar ook een kloppend hartje van het kindje waarmee het nu fout is gegaan. De vk was ook wel een beetje verbaasd want in haar woorden: "de echo zag er toen zo veelbelovend uit." Ik heb sindsdien dagelijks bloed verloren. Afgelopen donderdag verloor ik ineens heel veel bloed. Dat stopte later op de dag wel weer, maar ik wist niet of ik er nog wel van uit mocht gaan dat het goed zat. Aangezien we voor vandaag toch al de termijnecho hadden gepland, hebben we gewoon afgewacht. Het is dus inderdaad mis gegaan. Ik heb vanmiddag de hele middag in het zh gezeten. Wij kiezen voor een curretage. Ik verlies al dik een maand bloed. Ik voel me al anderhalve maand non-stop misselijk en moe. Door het bloedverlies had ik al bloedarmoede. En nu leiden al die zwangerschapskwaaltjes helemaal nergens meer toe. Ik heb al van het begin van de zwangerschap geen goed gevoel erover en door het bloedverlies dacht ik al dat het mis was. Nu ik ook nog twee echo's heb gehad die dat bevestigen, heb ik er geen behoefte meer aan om af te wachten tot het vanzelf begint. Ik ben het zat. Ik wil gewoon dat het stopt. Vandaar de curettage. Bovendien, doordat ik al zo veel bloed heb verloren zijn we ook erg bang voor de hoeveelheden bloed die ik nog zou kunnen verliezen met medicatie, of ook als het spontaan zou komen. Ik heb bij de zwangerschap van mijn dochter veel bloed verloren en hoewel ik me realiseer dat dat anders was, zijn wij er wel bewust van hoe snel je veel bloed kan verliezen en wat dat doet. Onze grote angst is echt dat ik een keer alleen thuis ben met onze dochter van 2, en dat ik dan ineens zo veel bloed ga verliezen, dat ik buiten westen ben voor ik 112 kan bellen. Is misschien niet helemaal realistisch, maar het speelt wel mee. Vandaar dat wij niet voor afwachten of pillen kiezen. Een andere belangrijke overweging daarin is naar mijn mening een heel stomme: ik ga maandag op vakantie en als we afwachten zou het ook tijdens mijn vakantie mis kunnen gaan. Ik schaam me er eigenlijk voor dat dat mee speelt, dat ik dat een medische beslissing mede daarvan af laat hangen, maar het is wel zo. Ik woon niet in de omgeving van Breda, dus weet niet hoe het daar gaat. Hier ga ik onder narcose en daar ben ik wel blij om. Ik kan me in jouw geval trouwens heel goed voorstellen dat je wel wil wachten tot het vanzelf op gang komt. Voor mij is het allemaal al onwerkelijk, terwijl ik eigenlijk al dacht dat het mis was. Voor jou moet het helemaal nog moeilijk zijn om überhaupt te beseffen. Veel sterkte met het afwachten. Hopelijk komt het gewoon snel spontaan op gang, zodat je het thuis kunt doormaken en hoef je de keuze voor pillen / curettage nooit te maken.
Oh Janna, ook een dikke knuffel voor jou! Bah wat rot om er zo 2 te verliezen . Ik vind je vakantie-reden helemaal niet stom hoor. Als het dan toch fout is, dan maar liever meteen, dan heb je misschien nog kans om lekker van je vakantie te kunnen genieten. In ieder geval nog 1 lichtpuntje. Pff, ik ben een paar verhalen tegen gekomen van vrouwen die 7 of 8 weken zwanger waren en alleen een vruchtzakje gezien hebben en geen kloppende hartjes en dergelijke en dat het later toch gewoon goed bleek te zijn. Dat moet ik helemaal niet lezen! Nu ga ik weer hoop krijgen, mede omdat het voor mijn gevoel ook nog helemaal niet mis was. Maar ik weet eigenlijk wel dat het bij mij niet meer kan, maar ik wil het zó graag!
He meid, Ik had dat ook hoor, dat ik ergens nog de hoop had dat het toch goed zat. Zeker door de verhalen die je af en toe leest. Daarom heb ik ook nog een weekje afgewacht na de eerste echo waarop bleek dat het niet goed zat. Een week later weer een echo en toen kon de VK met zekerheid zeggen dat het niet goed zat. Ik kon gelukkig de dag erna direct in het ziekenhuis terecht en de gyn heeft een inwendige echo gemaakt en nogmaals bevestigd dat het niet goed zit. Bij mij is het waarschijnlijk al heel vroeg mis gegaan, want er was maar een heel ienieminie vruchtje te zien. Dus droeg ik het waarschijnlijk al 4 weken zonder dat het kindje leefde. Toen ik het eenmaal zeker wist, wilde ik het ook zo snel mogelijk mijn lijf uit. Ik trok het echt slecht. Nu ben ik nog steeds ontzettend verdrietig, maar heb ik wel weer het idee dat ik vooruit kan kijken. Het is gewoon ontzettend zwaar. Niemand zou dit mee mogen maken!
Ja aan de ene kant wil ik het er ook graag zo snel mogelijk uit hebben als het dan toch mis is, want dan kunnen we tenminste weer opnieuw beginnen. Maar ik durf niet, want wat áls het nog leeft, ook al weet ik dat het eigenlijk niet kan. Ben benieuwd wanneer ik dat ga geloven. Waarschijnlijk met de echo volgende week pas. Maar ik hoop zó dat ik een domme gyn heb die nergens verstand van heeft en het gewoon mis had! Niet om haar uiteraard, maar ik wil dit gewoon niet horen!
In dat geval denk ik dat het heel verstandig is dat je afwacht. Als het dan uit zichzelf mis gaat, zul je je later nooit afvragen of je misschien een levend kindje hebt laten verwijderen. Ik lees ook vaak dat dat belangrijk is voor de verwerking van de mk. Aangezien wij dus eerder al een kloppend hartje hadden gezien, was het nu meteen duidelijk dat het mis was. Het hartje klopte echt niet. En ik was natuurlijk ook al iets verder, dus je had meteen hartactie moeten zien. Zowel de echoscopist van de vk-praktijk als die van het zh zei meteen dat het fout zat en wij zagen het zelf ook al voor ze het zeiden. Ik heb die bevestiging dus echt niet meer nodig. Het paste bij het gevoel dat ik al had. Wat jij zegt over die vakantie: zo voel ik dat ook. Ik wil gewoon dat ik voor de vakantie op lichamelijk gebied het ergste heb gehad. Ik snap natuurlijk ook wel dat ik dan niet meteen topfit ben en dat ik er emotioneel ook nog wel even mee bezig zal zijn, maar ik hoop dat de vakantie me dan toch ook wat afleiding biedt en dat ik even bij kan komen. @liana: Wat rot dat jij niet helemaal de opluchting ervaart, waar je op gehoopt had en dat je nu nog steeds zo verdrietig bent. Jij ook veel sterkte!
@Prulletje: ik moest sowieso een week afwachten van de VK, omdat ze 100% zeker wilde weten dat het niet goed zat. Dat was eigenlijk al wel zo goed als zeker, maar ze nemen toch het zekere voor het onzekere. Ik heb die week echt vreselijk gevonden. Ik wist eigenlijk wel zeker dat het niet goed zat, maar ik had ook nog een heeeeel klein sprankje hoop. Tevergeefs uiteraard, want het beeld was een week later precies hetzelfde. Het is heel logisch dat je hoop hebt, want je kindje is zo ontzettend welkom. Ik hoop ook echt voor je dat het alsnog goed zit, maar probeer ook niet teveel hoop te hebben, want dan komt de klap nog veel harder aan. @Janna: Dankje! Jij ook heel veel sterkte toegewenst, het is echt vreselijk om dit mee te moeten maken. Wanneer word je gecuretteerd?
Het is al ondertussen al lang geleden, maar ik heb een curettage gehad in Breda. Gaat met een roesje, je bent even weg... Na afloop terug op de kamer (1 persoons), wachten op de gyn en je moet een keer geplast hebben, daarna mocht ik weer naar huis. Veel sterkte meid
Helaas zelf 2 maal curretage moeten ondergaan in breda langedijk. met de curretage word je volledig onder narcose gebracht, je krikgt een schort aan van het ziekenhuis daaronder naakt. Je word eerst voorbereid op het voorbereidingskamer hier lig jij en andere patienten die een operatie moeten ondergaan te wachten totdat je word gejaald door zusters. De arts stelt zich voor en legt in het kort uit wat er gaat gebeuren. Je moet je naam en geboortedatum hardop zeggen ter controle dat jij de juiste patient bent. Na de operatie word je wakker op de uitslaapkamer als jij zover bent dat ke terug kan naar ke eigen kamer word je terug gebracht. Nadat je hebt kunnen plassen,eten/drinken en je redelijk goed voelt mag je naar huis, dit is ongeveer 2 uur naar de operatie. Zelf heb ik geen pijn gehad van de operatie... helaas ben ik niet te spreken over langedijk in breda. Ze hebben slordige fouten gemaakt en de nazorg was zwaar bagger. En de fouten hebben ze nu al 2 keer gemaakt met voor mij langere herstel en veel angst voor een volgende zwangerschap. (Ben al aan het uitzoeken wat ik juridisch ertegen kan doen). Maar misschien ben ik bij hun een pechvogel weet niet hoe het met andere patienten daar vergaat. Blijf op je punten staan en bij vragen gewoon aan de dokters vragen hebben ze geen antwoord op dan vragen voor een second opinion. Sterkte met het verlies van jullie kindje. Groetjes menneke
Oh menneke, dat wil ik natuurlijk niet horen! . Wat voor fouten hebben ze gemaakt dan? Tot nu toe heb ik er nog niet super veel problemen gehad. Ik ben een paar keer op de spoed poli geweest omdat ze toen nog aan een bbz dachten. Daar duurde alleen het wachten héél lang. Heb regelmatig 3 uur moeten wachten. Maar verder waren ze erg aardig en netjes. En ik vind soms dat de gynaecologen weinig uit zichzelf uitleggen/vertellen. Ik moet echt alles uit ze trekken denk ik wel eens. Maar goed, ik ben dan ook wel iemand die overal op voorbereid wil zijn en alles tot in detail wil weten. (Vandaar ook dit topic ). Maar je ligt dan met zo'n schort aan op een bed neem ik aan? Leggen ze dan op de operatietafel je benen uit elkaar of hoe gaat dat? Of moet je zelf in de operatiekamer je voeten in beugels ofzo leggen? Of kunnen ze er zo plat gewoon bij? Lijkt me niet? Ze gaan toch via je vagina naar binnen neem ik aan? Brr. En wat bedoel je met 'je wordt voorbereid?'. Zijn dat alleen die vragen en een schort aandoen? Of word je dan ook al schoongemaakt of zoiets? Ja sorry, maar ik wil alles weten wat ze met me uitspoken. Vind het al moeilijk genoeg.
Niet fouten dat je onvruchtbaar bent maar met mij een week lang rond laten lopen met inwendige bloeding en naar huis sturen en 2 dagen erna spoedoperatie bij mij complicatie dat steeds me placenta vast zit. Of met 2 liter bloed verloren te hebben geen nieuw bloed geven omdat ik speciale bloedgroep heb terwijl ik net als ieder ander recht erop heb heb hierdoor een jaar moeten herstellen voordat me lichaam weer als 22 jarige voelde. Maar zoals ik al zei ben pechvogel in deze dingen. Je word voorbereid zoals een infuusje die word gegeven en plakkers op de borst. Als je op de operatietafel word gelegd dan is dat gewoon met schort aan en benen gewoon en benem in beugels. Je word dan in algehele narcose gebracht en merkt hier allemaal niks van. Je hebt geen napijn en zal lichtjes bloedverlies hebben zoals een normale menstruatie. Daarna gaat je lichaam ontzwangeren en pakt de cycles weer op. Je bent naar een curretage weer vruchtbaar dus daarover geen zorgen. De zusters daar zijn wel heel lief en meegaand. Ze gaan idd via de vagina naar binnen maar daar merk je naar de operatie ook niks van. Hopelijk komt t kindje spontaan los zodat je op je eigen manier afscheid kan nemen. Veel sterkte de komende tijd en je mag en kan me altijd prive berichten sturen met vragen wanneer je maar wilt. Xxx
Wow hier ook 2x een curretage, maar niet vanwege mk's maar 2x placenta resten ook door grove fouten....2e curretage was 2 maanden geleden en mijn dochter is 6 maanden ook 2 maal bij langedijk....wie is je gyn? de eerste gyn heeft het verprutst bij mij de 2e heeft het goed gedaan....bah heb er nog een trauma van door die grove fouten. Maar wees niet bang hoor ik vond de voorbeiding etc erg meevallen en ook na de 2e goede curretage heb ik eindelijk niet veel last gehad. ook heel veel sterkte morgen maar komt goed!