Ik heb zojuist een heel vreemd gesprek gehad aan de voordeur en weet niet zo goed wat en of ik er iets mee moet. Ik zal het hieronder uitleggen. Wij wonen in een straat waar weinig gezinnen met jonge kinderen wonen, tot voor kort waren wij de enige. Een aantal maanden terug is er aan de overkant een stel komen wonen met kinderen die iets ouder zijn dan die van ons (ik schat hun kinderen tussen de 5 en 10). Een praatje hier en daar gemaakt, maar goed kennen we ze niet. Toch stond de buurvrouw vanochtend aan de deur. Ze vertelde dat ze wegging maar haar man niet kon bereiken. Of ik, als hij aan de deur zou komen, tegen hem wilde zeggen dat ze weg was. Op mijn vraag of ik ook door moest geven waar ze dan heen was kreeg ik een ontwijkend antwoord dat alleen doorgeven dat ze van huis was goed was. Hij zou haar dan vanzelf weer zien verschijnen. Ik vond het nogal een vreemd gesprek en, wellicht onterecht, krijg het gevoel dat ze er echt vandoor is en ook niet meer terug komt. Want een 10 minuten later zag ik haar met de kinderen in de auto stappen, plus nog wat tassen. Maar ja, met dit weer kan het ook goed een tripje naar het strand zijn. Alleen waarom zou dat dan niet doorgegeven mogen worden? Wat vinden jullie hiervan? Maak ik me terecht zorgen of zal het wel loslopen? Ik zit echt te denken wat ik nu zou kunnen doen, maar wil ook geen onrust veroorzaken als dit niet nodig is. Zeker omdat wij ze niet goed kennen vind ik het apart dat ze verwacht dat haar man hier aan de deur komt en ook om die reden weet ik niet of ik wel de persoon ben om stappen te ondernemen. Lastig zeg! Wat zouden jullie hiermee doen? Volgens mij komt haar man meestal rond half 6 thuis, dat duurt dus nog even. Ik was wel van plan om de straat in de gaten te houden of ik haar misschien straks terug zie komen, maar verder dan dat kom ik eigenlijk niet.
Ik zou het eerst eens rustig afwachten, en als haar man thuis komt zou ik gewoon zeggen wat zij vertelde, en wat je gezien hebt.
Ik denk dat je er niks mee kan doen, alleen aan hem doorgeven. Wel lastig dat je zo'n naar voorgevoel hebt. Nu maar hopen dat ze idd een dagje naar het strand gaat en dat haar telefoon in de wc is gevallen en daarom niet bereikbaar is of zo.
Dit idd. En vooral geen zorgen gaan maken en de straat af gaan staren. En zou ook afwachten of de buurman wel aan de deur komt.
Owh en mss was ze ontwijkend omdat de kids naar opa en oma gingen en zij naar de gyn moest. Verzin maar wat. Ze had mi wel beter een briefje neer kunnen leggen ipv naar jou toe te gaan, maar mss kan haar man niet lezen 😉
Mezelf geen zorgen maken is lastig. Ook al ken ik ze dan niet goed, door het voorgevoel wat ik heb denk ik er steeds aan. Wat als ze niet terugkomt, wat moet die man dan wel niet doormaken.. De straat afstaren is misschien idd niet nodig, maar dat wilde ik meer doen voor mezelf. Als ik haar dan zie weet ik dat het goed zit snap je? Niet dat ik de hele dag voor het raam ga zitten hoor Haha gewoon af en toe even checken of ik haar of haar auto zie. Ik wacht het maar gewoon af, maar bah wat een nare manier om de dag te beginnen zeg. Was net goed en wel een kwartier wakker. Maar zal ik dan vanavond uit mezelf naar hem toe stappen of wachten tot hij aan de deur komt? Het voelt zo verkeerd om achter te houden dat zij aan de deur is geweest als hij niets komt vragen.
Ik vind het ook heel dubbel. Als ik van huis zou gaan en mijn man niet zou kunnen bereiken dan zou ik een briefje achter laten op een plek waar het meteen opvalt. Het zou nooit in mijn opkomen om bij buren te gaan vragen waar mijn man is mocht hij onverwachts niet thuis zijn Al helemaal als ik de mensen niet ken want hoe moeten ze dat dan weten. Ik zou gewoon eerlijk zijn met wat ze heeft gezegd en wat je hebt gezien. Dus het verhaal vertellen wat ze jou zei en zeggen dat je haar met de kinderen en wat tassen zag vertrekken. Dan heb je niet gelogen en niet te veel verteld en wat hij verder met die informatie doet of er van denkt dat is zijn zaak.
Dat van dat briefje doe ik dus ook altijd. Als mijn man niet opneemt dan stuur ik of een berichtje of ik leg een briefje op de keukentafel dat ik weg ben, waarheen en hoe laat ik ongeveer terug zal zijn. En ik heb m'n mobiel altijd bij, maar misschien heeft ze die niet, dat kan ook. Haar man zit in de reclamewereld en heeft, volgens mij, een goede baan dus ik neem aan dat hij wel kan lezen
Dit bedoel ik dus ook, het zijn ook geen directe buren maar mensen die schuin aan de overkant wonen. Dat je bij je naaste buren langsgaat dat zou ik nog wel begrijpen denk ik.
Wat vaag zeg. Alsof die man de straat afgaat om te vragen waar zijn vrouw is, hoe moet hij weten dat ze dit aan jou heeft verteld? Maargoed, afwachten en als je die man ziet even doorgeven wat ze heeft verteld. Apart is het wel....
Mocht hij al een tijdje thuis zijn en haar auto is er nog niet dan zou ik wel even naar hem gaan. "Goh misschien heb je je vrouw al gesproken maar zo niet dan wil ik even doorgeven dat ze vanmorgen bij me aan de deur is geweest en....." Misschien zit hij zich thuis namelijk zorgen te maken waar ze zouden kunnen zijn en komt het niet in hem op om bij jou aan de deur te gaan.
zou het even afwachten idd, en dan als hij vanavond thuiskomt ,vertellen wat ze zei en wat ze deed met die tassen etc.
Idd een vreemd voorval. Snap dat je hier een naar gevoel bij krijgt. Sluit me bij enkele voorgaande reacties aan, afwachten tot haar man thuis is en dan even langs gaan.
Ik had aan de deur al gezegd van: hee hallo, ik heb een leven en ik ben echt geen boodschapper ofzo. Laat maar een berichtje achter op zijn werk of weet ik het. Nu maakt ze van haar probleem jouw probleem - dat is écht niet netjes.
Ik probeer me niet druk te maken over dingen waar ik geen invloed op heb. Ze heft gevraagd of je iets aan haar man door wil geven. Het heft geen zin om je van alles in het hoofd te halen wat er aan de hand zou kunnen zijn, en wat dat eventueel met haar man zal doen. Je maakt je al zorgen over stap 15 terwijl stap 1 nog genomen moet woden, en je niet eens weet of het bij stap 15 uitkomt. Dat kost je veel zorgen en energie. Ik zou proberen het van me af te zetten.
Raar verhaal zeg! Kan me indenken dat het je niet helemaal lekker zit. Zeker aangezien ze een briefje achter had kunnen laten of een berichtje had kunnen sturen naar hem. Ik zou er denk ik wel even langs gaan vanavond om het tegen hem te zeggen.
Wat raar. Ze had toch gewoon kunnen smsen, een voicemail inspreken of desnoods een ouderwets briefje achterlaten dat ze weg was en hoe laat ze terug zou zijn? Ik had gezegd dat ik dat ik dat niet zou doen en ik zou bovengenoemde opties noemen. Straks moet ik zelf even naar de supermarkt, staat die man tevergeefs bij mijn voor de deur. En hoe weet die man dat jij weet waar ze is? Als ik weg ga, komt het echt niet bij mijn man op om de buurt te vragen of zij weten waar ik uithang. Hij zou denken: die is met de kleine wandelen of zo. Zie haar straks wel. Dan zou hij na een tijd alsnog niet langs de buren gaan, waar we (volgens jouw verhaal) al geen contact mee hebben. Heel vreemd dit. Heeft ze tegen haar man gezegd dat jij weet waar ze is? Had ze dan niet net zo makkelijk kunnen zeggen dat ze wegging? Dit roept meer vragen op dan antwoorden, dus ik had niks gedaan. Maar dat maakt voor jou nu niet meer uit. Ik zou nu in de gaten houden wanneer haar man thuiskomt en dan zou ik er zelf naartoe gaan. Eerlijk zeggen dat het een raar gesprek was en dat je niet weet wat het betekent of wat je er mee moet. Ik vermoed ook dat ze haar spullen heeft gepakt, waarom zoveel commotie voor een strandbezoek of een shop dagje. Dan zeg je de buuf toch ook wat je gaat doen?!