Hallo dames. Vandaag nod. K heb niks geen symptomen op een zwangerschap. Na een jaar er echt mee bezig te zin voor ons 2e kindje vandaag de huisarts gebeld. Kan volgende week langskomen. Spannend allemaal. Nu is mijn vraag: hoe gingen jullie mannen er mee om?
Wat ontzettend knap dat je de eerste stap hebt gezet. Ging de eerste wel gemakkelijk? Ik zit nu in ronde 9 en vind het steeds spannender worden. Ik heb de huisarts al wel op het woord gegooid, omdat mijn vriend er iets nonchalenter instaat. Hij baalt wel, maar denkt dat het vanzelf wel een keer lukt. Mochten wij over 2 maanden nog geen geluk hebben, vind ik het wel fijn dat hij erbij stilstaat dat dit ook voor hem onderzoeken gaat betekenen. Succes met alles wat komen gaat. Ik hoop dat ze jullie kunnen helpen.
K vind het ook echt knap dat je stap heb gezet. Ik zit er ook steeds meer aan te denken om toch maar eens een afspraak te gaan maken. Maar ik ben nog geen jaar gestopt met de pil, cyclus lijkt nergens op. Zit pas in ronde 5, al weer op dag 46. Dus zit er erg over te piekeren of het misschien toch al verstandig is om er eens over te babbelen met de huisarts
Mijn vriend denkt dat zwanger worden vanzelf ooit wel een keer komt, en dat ik er gewoon niet mee bezig moet zijn. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan, waarschijnlijk omdat het mijn lichaam is die telkens weer die cyclus door gaat met de bijbehorende symptomen..
Ik ben toevallig vandaag geweest. Mijn man krijgt nu een onderzoek. Als dit goed is moeten we tot de zomer blijven proberen, als dit niet goed is krijg ik w.s. Onderzoeken omdat mijn cyclus ook heel raar is. (Ei tussen dag 20-25 & LF van 7-11 dagen)
Goed dat je de stap hebt gezet! Mijn vriend werkte erg goed mee al was hij eerst meer van het: laat het los dan raak je vanzelf zwanger. Zn 'kwakkie' inleveren had ie ook geen problemen mee haha. Dus ben erg blij dat hij me er verder ook zo in steunde. Dat had ik eerlijk gezegd niet verwacht. Maar hij was er stiekem toch net zo mee bezig als ik.
Bedankt voor jullie reactie. Ik kan volgende week terecht voor een eerste gesprek. Om heel eerlijk te zijn heb ik mijn man niks verteld. Gewoon omdat ik bang ben voor zijn reactie. Ook hij denkt dat t allemaal vanzelf gaat. Ik vertel het hem pas een dag van te voren. Van onze zoon was ik binnen 2 maand zwanger. Prima negen maanden zwanger. Toen braken m'n vliezen en 53 uren later hebben ze Hem pas gehaald. Ik heb 53 uur echt vol in de weeën gezeten, m'n eigen verloskundige Wist dat ik dit niet aankon ivm een versleten rug. Er zijn die 2 dagen ontzettend veel fouten gemaakt. Dit alles maakt mij nu juist zo onzeker. Was als ze iets niet goed gedaan hebben? En het daarom nu niet lukt? Sinds ik met de pil gestopt ben, voel ik me eigenlijk alleen maar waardeloos. Migraine en een eisprong waar je u tegen zegt. Ben heel benieuwd naar volgende week. Spannend hoor