Hoi allemaal, Wil toch even m'n verhaal kwijt.. Afgelopen donderdag had ik na een week overtijd met misselijkheid, pijnlijke borsten en vermoeidheid 2 positieve testen in handen! Wat was ik gelukkig na een jaar klussen. In eeste instantie geloofde ik het niet en poste ik de fotos van de testen hier en kreeg veel positieve reacties dat de testen idd goed waren. Het weekend aan onze ouders verteld, ook heel blij. Maandag ochtend voelde ik mijn botsten niet meer zo pijn doen als de dagen ervoor en las dat het lichaam aan de hormonen went of een voorbode van een miskraam. Vlak daarna na het plassen een beetje licht bruine afscheiding en wat slijm. Ik dacht het zal wel van de innesteling zijn geweest. Een paar uur later weer naar de wc en toen ook wat druppeltjes bloed. Ik dacht eerst nog dat het kwam omdat ik van binnen even had gevoeld of ik iets geks voelde. De vk gebeld en was toch wel redelijk bang en mocht om iets voor 6 langs komen voor een echo. Heel spannend ik was zo misselijk en bang dat het fouteboel was. Op de echo was echter een in genesteld vruchtje te zien en ze vertelde dat een zwangerschap van zoveel weken er ook zo uit hoorde te zien en het er heel mooi uitzag. Ook de baarmoeder en het slijmvlies was mooi. Ze zei dat het bloed idd van de innesteling kon zijn en dat ik me nu geen zorgen hoefde te maken. Wel zei ze dat het zoals bij elke zwangerschap het nog altijd fout kan gaan in het begin. Maar ik had goede moed. Voor het slapen kreeg ik wel een beetje last van buikpijn en rugpijn en ben toch maar proberen te slapen na deze heftige dag. Sochtends werd in wakker en zei meteen tegen mijn vriend dit is niet goed. Ik was nog niet op de wc of ik voelde bloed lopen. Op de wc kwamen er hele proppen met bloed los en het bloed drupte eruit.. dit gepaard met heel veel kramp. Net de vk gebeld en ze vertelde me dat ik inderdaad een miskraam heb. Wat een verdriet 😟 ik kan het haast niet geloven na de echo van gister. Het is nu afwachten wat en hoe veel er nog allemaal uitkomt en kan 3 maart langs komen voor een echo om te kijken of alles eruit is. De pijn wordt nu elk uur erger en hoop dat het allemaal snel voorbij is. Sorry voor het lange verhaal maar wou het graag even van me af schrijven. Liefs.
Ohhh wat een vreselijke teleurstelling! 😢 Kan me indenken dat je totaal overrompeld bent, na eerst een mooie echo en dan meteen een miskraam er achteraan. Ik wens je heel veel sterkte
Ach jee heel veel sterkte dit verwacht je niet na een goede echo! Warme kruik en pijnstillers verzacht de krampen iets.
Ik ken je gevoel als geen ander. Mijn miskraam is op het moment aan de gang 2 dagen geleden was alles in orde, althans zo voelde het. Tot ik ineens begon te bloeden. Meteen vk gebeld en mocht langskomen. Ze zag een vruchtje van 5 weken ipv 6weken en 3 dagen. We zijn er kapot van. Ik wens jullie veel sterkte. Maar ook wij worden moeder. Liefs
Ach meid, wat een naar verhaal! Kan me je gevoelens goed voorstellen, ongelofelijk bijna. Het ene moment lijkt alles goed en een dag later dit... Heel veel sterkte voor jou!
ach nee, wat naar heel veel sterkte! Ook voor jou Star87 Weet hoe het voelt, maar er is licht aan het eind van de tunnel blijf hoop houden, ook al voelt het nu hopeloos
Wat ontzettend verdrietig! Voor mij ook een reden om pas laat een echo te doen zo rond de 10 tot 12 weken. Mijn miskraam was ook vreselijk emotioneel maar ik ben blij dat ik nog geen echo had gehad. Er kan zoveel misgaan. Een goede echo zegt nog niks helaas. Daarom heb ik het liever later, heb je toch iets meer zekerheid. Heel veel sterkte gewenst!!
He bah meis voel helemaal met je mee hier ook hetzelfde verhaal zou eigenlijk 9+4 moeten zijn maar dinsdag bloedverlies vk gebeld echo gehad vruchtje was maar 6+3 en geen hartactie meer, 2 week daar voor nog goeie echo gehad met hartactie was dus toen heel blij dat alles goed was, gister ben ik het vruchtje verloren na ook 2 dagen heel veel pijn gehad te hebben. Ik wens je heel veel sterkte meis.
Hallo Susannelilian, het gaat hier alweer wat beter heb het veel van me afgeschreven en er heel veel over gepraat het schuldgevoel ben ik gelukkig kwijt want ja ik kon er niks aan doen. Verder zijn mijn vriend en ik weer voorzichtig met een eventuele nieuwe zwangerschap bezig (als het ons gegund wordt door moeder natuur) maar eerst even 1 ronde wachten voor we er weer vol voor gaan. De pijn en leegte zijn wel aanwezig maar ik begin het een plekje te geven toch zijn er dagen zoals vandaag dat het even extra zeer doet. Ik uit me dan gewoon want het verdriet mag er zijn wat mij erg helpt is een dagboek bij houden.
Lief dat je het vraagt susannelian😘 Fijn dat t met jou ook beter gaat wondertje, iedereen moet dit op zijn of haar eigen manier een plekje geven. Ik heb de woensdag, 2 dagen na de echo waarop een te klein embryo te zien was een miskraam gehad. Op dat moment gelukkig nergens op de wc, dus heb het in het verbandje gevonden. De gevoelens hebben een loopje met me genomen, en me een flinke knauw gegeven. Angst begon voor de miskraam en na de miskraam was het onwijs leeg en kil. Je gaat van je grootste droom werkelijkheid zien worden naar ineens niets meer, en dat heb ik als ontzettend zwaar ervaren. Hoeveel je al van je kleintje houd wat in je buik groeit is onbeschrijfelijk. Ben er ook een weekje voor thuisgebleven. Emotioneel even te zwaar mee op dat moment. Dag na dag is het me wel wat beter afgegaan, omdat ik moet accepteren van mezelf dat het gebeurd is. Het blijft moeilijk als je weet dat je op t moment gewoon op een roze wolk had kunnen zitten. Het is niet tastbaar geworden maar dit kleintje blijft voor altijd in ons hart. We gaan weer voor nieuwe kansen, ik ben m'n eisprong al aan het opspeuren. Hopelijk is het snel weer raak meiden, ons geduld word ook beloond. Liefs
Star87, Fijn dat het met jou ook steeds beter gaat. Dat is het ook hoor het accepteren ik heb het daar de eerste week ook heel moeilijk mee gehad want net wat je zegt je houdt er al zoveel van. Het is zeker een gemis want het kindje is ook zo welkom en dan word je ineens heel hard van die roze wolk gesodemieterd en dat doet echt heel veel pijn. En dan krijg je (tenminste ik) ook nog wel eens een opmerking als het was nog geen kindje of het was nog zo klein, ja dat kan allemaal zijn maar het was ons kindje en zo gewenst en dan is het er ineens niet meer. "Gelukkig" is het bij jou ook snel gegaan bij mij heeft het ook 2 dagen geduurd je hoort soms dat het veel langer duurt en dat je dan curettage krijgt dat is mij en jou gelukkig wel gespaard gebleven. Ik hoop indd ook dat het voor ons en de rest van de vrouwen snel raak mag zijn en dat we dan ook de angst los kunnen laten al zal dat wel heel moeilijk zijn. Voor nu een hele dikke knuffel