Hallo! Ik ben NLP coach, en heb in 2008 de opleiding gevolgd tot gecertificeerd NLP Practitioner. Omdat ik het niet wil 'verleren' (ik pas ook coaching toe in mijn dagelijks werk, maar dat is toch iets anders) wil ik graag mijn coaching hier aanbieden. Dus heb je een probleem waar je geen raad mee weet, zit je met een gevoel dat je niet van je af kunt schudden, of sta je voor een dilemma? Post dan hier je vraag en zo snel als het kan geef ik antwoord. Let wel: Ik bied geen oplossingen; ik wijs je wellicht wel een richting uit, waar jij zelf het antwoord kunt vinden op je vragen! groetjes mamatoB
Okee leuk zeg! En gratis nog wel... Ik weet hoe duur therapie is, dus dit is heel attent van je... Ik vind het soms heel moeilijk om dingen los te laten. Maak me veel te druk om bepaalde situaties, terwijl de persoon waarover het gaat het niet eens doorheeft. Het lijkt ook wel of ik het soms leuk vindt om negatief te denken.... das toch raar?
Pffff nou wellicht weet je mij in een richting te duwen... Ik loop er de laatste tijd behoorlijk tegenaan dat alles even te veel wordt. Kindjes die lekker druk zijn en iedere ochtend vroeg wakker zijn of in de nacht minimaal 1x wakker worden. Kids zijn 3 en 1. Verder ga ik zelf standaard te laat naar bed waardoor ik op het einde van de week bek af ben. Ik werk 3 dagen op een kdv waar ik inval ben met toekomst op een vaste groep alleen wacht ik daar nu al even op. Ik krijg mijn huishouden maar niet echt op de rails omdat ik er geen hol aan vind om het te doen en ik geen structuur erin kan krijgen. Nou ja daar loop ik zo'n beetje nu tegenaan waar ik even geen overzicht in heb en wat mij soms in een onmogelijke mama maakt, sjaggie dus om een scheet... Helpppp
Okey, dan heb ik ook nog wel een onderwerp. Om het niet helemaal uit te hoeven typen, zie: zhttp://www.zwangerschapspagina.nl/zwanger-worden/235791-twijfels.html Ik ben heel benieuwd of je mij hiermee kunt helpen! Mag ook over de mail hoor! Groetjes Norah
Wat lief dat je dat wilt doen zeg. Ik heb zelf twee keer een telefonisch consult gehad voor mijn fobie en was 200 euro kwijt. Had ook heen kunnen gaan, maar dat is juist mijn probleem, haha
Zo te horen is je leven aardig vol! De combinatie werk, huishouden, zorg voor de kinderen, slapeloze nachten en dus een opbouwend slaapgebrek, gaan je op een gegeven moment parten spelen. Wat je in eerste instantie zou kunnen helpen (een begin), is om voor jezelf je doel heel helder te maken. De huidige situatie is voor jou niet meer werkbaar; je bent moe, prikkelbaar en niet jezelf. Maak voor jezelf heel duidelijk en concreet, wat je WEL zou willen. Hoe je je wel zou willen voelen. Hoe zie je jezelf in de gewenste situatie? Waar wil je naartoe? Wat voor moeder ben je voor je kinderen in de ideale situatie? Maak het voor jezelf heel concreet. Als je dat voor jezelf heel duidelijk hebt gemaakt, ga dan eens nadenken over wat je tegenhoudt, om daar te komen. Welke hindernissen kom je dan tegen? Bekijk deze hindernissen, en maak ze ook concreet. Als je daar al eens mee zou beginnen, ben je al een heel eind! Wees vooral heel eerlijk, naar jezelf toe, over wat je wilt bereiken en wat je in de weg staat. En dan bedoel ik vooral dingen, waar jij controle over hebt. (bijv. zelf laat naar bed gaan). Hindernissen die bij jezelf liggen, kun je namelijk zelf veranderen. Succes!!
Hoi Minny, Om jezelf te kunnen helpen, zul je concreter moeten maken waar je tegen aan loopt. Bijvoorbeeld: Wat zijn het voor dingen die je moeilijk los kunt laten? Wat zijn het voor situaties, waarin jij je druk maakt terwijl de ander niets in de gaten heeft? Noem een concreet voorbeeld (zonder namen natuurlijk) maar gewoon iets waar bij je tegen dat probleem aan bent gelopen. Als je concreter weet wat je doet, kun je het ook concreter gaan veranderen namelijk. En het leuk vinden om negatief te denken.. .da's een goeie. Leedvermaak is bijvoorbeeld ook zoiets wat mensen vaak niet durven toegeven, maar heel simpel gezegd; mensen voelen zichzelf vaak beter of 'verheven' als een ander het slechter heeft. Dit komt vaak vanuit onzekerheid. Wat ik bedoel te zeggen is; ergens levert het je iets op, om negatief te denken. Als het je niets op zou leveren (wat dan ook), zou je het namelijk ook niet doen. Het klinkt heel tegenstrijdig misschien, maar ergens diep in je zit vast en zeker een reden waarom je dit doet. Misschien een patroon, misschien vanuit vroeger, ik zou het niet kunnen zeggen, dat kun jij alleen zelf beantwoorden. Succes!
@sabrina Straatangst of pleinvrees is een heel vervelende en beperkende fobie. Ik hoop dat je er daarmee goed van af bent gekomen? groetjes mamatoB
@Norah: Ik heb je topic gelezen. Vooral deze zin sprong er voor mij uit: Vind misschien het lastigste hieraan nog is het leren loslaten van de controle. Als ik nu ervoor zou gaan wil ik weten wanneer en of ik zwanger kan worden! Ik wil alles weten om me overal op in te kunnen stellen. Misschien dat me dat ook aan het twijfelen maakt! Als moeder van een dochter van ruim 1 jaar, kan ik je vertellen, dat ik je gevoelens en gedachten zeker begrijp. Hoewel wij hier alles stabiel hadden qua woonruimte en relatie etc.etc., had ook ik twijfels en angsten. Maar vooral: de angst om controle te verliezen. En uiteraard kreeg ik een zwangerschap én een bevalling, waar ik totaal geen controle over had en wel móest loslaten. Dat is niet gemakkelijk, maar ik kan je vertellen dat vanaf het moment dat je een kind hebt, je de controle ook voor een groot deel moet loslaten. Als je ergens naartoe wilt en je bent op tijd, dan zorgt de baby er wel voor dat je een grote poepluier kado krijgt en een spuugbui, waardoor je alsnog een half uur te laat op locatie verschijnt als je denkt een rustig avondje te krijgen, wordt je kind die normaal doorslaapt, midden in de nacht wakker en loop je om 3 uur 's nachts met wallen onder je ogen rondjes door de kamer met ukkepuk dit is niet om je te ontmoedigen, maar wel om je er van te doordringen, dat het moederschap één en al loslaten en accepteren is. Vanaf het moment dat je zwanger raakt en een kindje krijgt, heb je niet meer over alles controle, hoe graag je dat ook zou willen.Je kunt niet voorspellen wanneer je zwanger raakt, wanneer je bevalt, etc. want de natuur laat zich niet controleren. De vraag is dus niet zozeer of je wel of niet aan kinderen moet beginnen (want volgens mij weet je zelf wel al dat je dat wel wilt doen, en zijn jullie er klaar voor), maar meer of je kunt leren de controle los te laten.... liefs mamatoB
Wat een leuk topci is dit zeg Nou hier kom ik dan: Graag zou ik willen weten hoe ik de gedachten/paniek kan loslaten dat ik in dezelfde circel zit als mijn vader....zal wat concrete voorbeelden noemen. Mijn vader was jarig op 14 dec...ik op 14 okt....qua uiterlijk en groot deel van mijn karakter leek/lijk ik op mijn vader....mijn vader is plotseling overleden 2 dagen na zijn 50ste verjaardag...en hoewel een overlijden van een dierbare altijd giga inhakt hakte het bij mij iets meer in en kreeg paniekgevoelens.. B.V mijn vader kreeg mij op zijn 29ste.....wij waren 4 jaar bezig om zwanger te raken en ik was voor het eerst zwanger op mijn 29ste en uitgrekend datzelfde jaar op 14 (jawel) sept......ik ben toen compleet in paniek geraakt want ondanks dat ik niets liever wilde dan een kindje, wilde ik alles behalve op mijn 29ste bevallen.....deze zwangerschap monde uit in een mk...ondanks het verdriet hiervan na 4 jaar proberen was ik ergens ook enorm opgelucht want voor mijn gevoel had ik de circel doorbroken met mijn vader. in het jaar dat ik 32 was (afgelopen jaar) heb ik veel inwendige hyperventilatie gehad wat erg overheen komt qua klachten met een hart infarct...dit alles heb ik redelijk onder controle weten te houden maar wel veel paniek gevoel gehad en de dag dat ik 33 werd was ik wederom opgelucht...want de circel was weer doorbroken...mijn vader heeft op zijn 32ste zijn eerste infarct gehad. Zo ook wil ik heel graag een tweede kindje omdat het me geweldig gezellig lijkt een gezinnetje met twee kinderen te hebben maar deels ook omdat dit dus weer de circel doorbroken heeft , ik ben enig kind en voor mijn gevoel is dat ook de laatste circel zodat het goed is en ik niet dezelfde kant op ga als hij....(zeker weten doe je het nooit natuurlijk) Ik weet als je het zo leest dat je misschien denkt die is geflipt! ik ben er mee naar een psyg geweest en die zei na 5 sessies (ipv de 12 die ik had moeten hebben) meid je hoeft niet meer te komen hoor je bent zo vrolijk enzo dat je er verder wel uitkomt.....ummm eeeh oke maar nou weet ik dus nog niet hoe ik dit alles los kan laten en het niet meer zo'n invloed op mijn leven heeft. Hopelijk heb je wat tools voor mij
Ik denk niet gauw dat iemand geflipt is hoor en bij jou trouwens ook niet. Wat ik wel denk, is dat je het verlies van je vader nog niet verwerkt hebt. Het verdriet of de rouw is zich gaan uiten via paniek / angst gevoelens. Ik denk dat je je te veel focust op het doorbreken van (voor jou) heel belangrijke momenten en tijden, in plaats van de focus te leggen op wat het allerbelangrijkst is: het verwerken van het feit dat je vader er niet meer is. Angst is een hele slechte raadgever; als je je door angst laat leiden, handel je niet vanuit jezelf maar vanuit je angst. Een tweede kind krijgen is práchtig, maar doe je het dan uit de 100% wens voor een tweede, of doe je het om de cirkel te doorbreken? Als je zelf in dat tweede kindje zou verplaatsen, hoe zou hij/zij het vinden als hij of zij wist, dat mama hem of haar kreeg om een cirkel te doorbreken? Ik denk, maar dat is mijn mening, dat je eerst nog een aantal zaken te verwerken hebt. Het verdriet een plek geven, het rouwen om je vader. Als je dat op een goede manier doet, kun je weer gaan handelen vanuit jouw eigen motivatie, en niet die van je angst. Ik weet dat het makkelijker gezegd dan gedaan is, maar het lijkt me hier wel echt nodig. Ik hoop dat je me niet te direct vindt, dat is mijn stijl liefs mamatoB
@Angela: dankjewel ik vind het zelf ook fijn om vanuit mijn opleiding en ervaring, op deze manier mensen te kunnen helpen. En vanachter de PC is het soms zelfs makkelijker om open en eerlijk over problemen te praten, dan face to face. Ik ben overigens geen psycholoog of psychotherapeut, en ook geen psychiater. Ik ben coach en als NLP coach werk je vooral met gedrag en te verbeteren situaties. Heel praktisch tools aanreiken om mensen zelf te laten veranderen. fijne avond nog allemaal!
zeker niet te direct, het is al heel vaak tegen me gezegd vandaar dat ik toen ook hulp ben gaan zoeken alleen helemaal niks mee opgeschoten helaas want hoe geef je het een plekje als jezelf niet weet hoe je dat moet aanpakken en er meer (in kinderjaren gebeurde dingen) achter zit dan alleen zijn dood. ja de wens voor een tweede is er 100% vanuit mezelf...het kriebelt zoals vrouwen dat zeggen....ik vind het geweldig om mama te zijn en nee de tweede zal niet komen omdat ik alleen de circel wil doorbreken ik wil echt heel graag een tweede kindje maar zoals ik al eerder aangaf....is er ook die circel. dank je wel voor je uitleg in iedergeval
Misschien dat je me wat tips kan geven. Ik heb al een tijdje een burn out, en merk dat ik soms erg gefixeerd ben op dingen. Momenteel is dat het slapen, waardoor ik veel slapeloze nachten heb. In mijn hoofd,moet ik goed slapen om me de volgende dag staande te houden. Ik ga 's avonds nu met een gespannen gevoel naar bed en daardoor lukt het slapen natuurlijk niet. Wat kan ik doen?
Bedankt voor je reactie! Doet me erg goed. Je slaat ook zeker weten de spijker op de kop, want ik ben al jaren (eerder zelfs in therapie) aan het leren om de controle los te laten! Eerder was het nog veel erger, heb enorm veel geleerd hierin, maar het blijft een zwakke plek van mij, en zeker in dit soort keuzes merk ik enorm dat het terugkomt. Bedankt!
Ik zit er erg mee dat ik gewoon niet eens de boel de boel kan laten. Ik wil overal controle over hebben en ik gun mezelf geen rust. Het huis moet netjes en opgeruimd, alles moet het liefst naar mijn hand... Als dingen anders lopen zoals ik ze in gedachten had raak ik daar enorm gepikeerd en chagerijnig van. Ik kan die drang naar controle niet loslaten, zelfs niet bij de dagelijkse confrontatie dat het toch aaaaaltijd anders loopt. Ik ben elke dag vermoeid, chagerijnig en soms gewoon geen leuke partner en moeder hierdoor. Hoe kan ik dit veranderen?
Wat leuk dit! Ik ga je stiekem volgen hoor Coachen is leuk! Ga zelf ook ooit nog een coachingsopleiding volgen (is er tot nu toe nog niet van gekomen). Ben maatschappelijk werker en dan coach je soms ook heel wat af En wat weer opvallend is, is het probleem van vele vrouwen.. Vrouwen zijn echt controlfreaks en perfectionisten. Loslaten is zo moeilijk maar zo nodig.
Lief van je om te doen. Ik ben zelf ook coach trouwens. Mochten de aanvragen je boven et hoofd stijgen,
Dank je voor al je tips...ik ga het eens een paar keer overlezen en voor mezelf bedenken wat en hoe ik het graag zou willen. Ik ben nu een ochtendje vrij van mijn werk en de kids toch maar naar het kdv gebracht dus heb lekker wat tijd voor mezelf...daar begin ik eens mee. Ik laat je nog weten hoe ik er voor sta... Super bedankt! Liefs Mowtom