Heb ik ook, vooral oudjes (zucht) maar ik heb het ook met hangjongeren, nooit problemen mee. loop er zelf ook rustig op af om iets te vragen of om te vragen of het iets rustiger kan, veel mensen lopen met een grote boog om ze heen
Ik heb eerder een pechuitstraling volgens mij: In de eerste week dat ik in Rotterdam op kamers woonde (10 jaar terug) liep ik op Centraal station en kijk 1 seconde naar een zwerver. Deze komt gelijk op me af lopen en geeft me zomaar een schop tegen mijn scheenbeen. En ik ben altijd een pechvogel bij zwarte pieten of andere verklede mensen. Vorige week in antwerpen Zoo hebben ze zo'n verkleedleeuw rondlopen en ja hoor die ging me weer huggen. Brrrrr.. Hou daar helemaal niet van. Wie weet watvoor creep erin zit.
Ja dat met kinderen heb ik ook! In een winkel of gewoon op straat zijn er altijd wel kinderen die hele verhalen aan mij gaan vertellen Ik vind dat mega schattig.. Maar met volwassenen heb ik dat ook wel eens, dat ze ineens tegen me gaan praten terwijl ik ze totaal niet ken. Soms is dat leuk maar het kan ook heel vervelend en irritant zijn... Voorbeeld: onbekend vrouwtje staat voor me in de rij bij de kassa: 'wat hebben we een heerlijk weertje niet? ik was net nog bij tante Truus en die zat zo heerlijk in het zonnetje op haar balkonnetje.. nou dat is toch geweldig blablablablablablabla' bij zulke mensen reageer ik kortaf in de hoop dat ze stoppen met hun 'interessante' gepraat
hahaha herkenbaar! Ik heb het vooral in winkels, vroeger toen ik nog geen rijbewijs had en dus altijd met het ov ging zat er altijd wel een oud dametje of een kindje tegen me aan te kwekken. En het ergste is: ik had altijd een boek of zo bij me, in de hoop dat ze me met rust lieten (ik hou van rust, niet van vreemden die me aanspreken ) nooit een letter kunnen lezen.....
Whaha geweldig! Mijn moeder heeft dat ook! Onbekende mensen en vooral veel drama verhalen. Echt grappig! Ik noem haar af en toe ook Oprah Winfrey, wanneer er weer een onbekend persoon zijn levens-ellende-verhaal heeft verteld.
Bluuh, heel herkenbaar. Een praatje vind ik prima, gezellig zelfs, maar ik heb wel eens mensen gehad die gewoon achter mij gaan gingen lopen en verder praten. Ondanks dat ik het gesprek duidelijk had afgekapt!
herkenbaar!. ik vind het helemaal niet erg, ben zelf een enorme kletskous dus kan echt genieten van iemand zijn levensverhalen of een lullig praatje over het weer. toen ik enkele weekjes na de bevalling met mijn kersverse baby over de markt liep, kwam er een oudere man glunderend naar mij toe. man: mag ik even in de wagen kijken? Ik: ja tuurlijk wel! en daar kwam het hele levensverhaal hihih, hij werd bijna voor het eerst opa en stond met een lach van oor tot oor te vertellen dat hij bijna niet meer kon wachten. en dat zijn dochter het zo enorm goed deed met een toch wel zware zwangerschap. je kon echt zien dat hij zo enorm trots was! ja,van zulke dingen kan ik echt genieten!
Nee, gelukkig niet herkenbaar. Ik weet toch niet wat ik moet zeggen dus ik luister liever muziek dan naar het hele levensverhaal van iemand die toevallig bij de bushalte staat. Het is al druk genoeg in mijn hoofd. De enkele keren dat ik me er wel aan overgeef, valt er toch geen gesprek te voeren met die mensen omdat ze gewoon graag een pity party houden en dan heb ik dus heel veel moeite om gespeeld spontaan en begripvol te doen.
Gelukkig niet.... komt denk ik door mijn 'gesloten' uitstraling als ik in winkels ben, vind mensen vaak vervelend
Oooh zo herkenbaar, of het nu in de wachtkamer, bankje in pretpark of gewoon zomaar voor het koelvak in de winkel is. Heb al eens gekeken op mn rug en nog eens in de spiegel naar mn voorhoofd maar nee er staat niet ; PRAAT HIER MAAR RAAK!! Ach soms is het wel eens leuk maar soms denk ik en nu to the point wil weer verder. Heb overigens wel moeite mee met mensen die zich ongemerkt uitlaten over iets bijv gewicht/kinderen/afkomst dan denk ik blaaskaak wegwezen bij mij
Meestal niet want ik duik dan ff snel in m'n telefoon of boekje! Laatst bij de huisarts begon een oud dametje tegen me te preken dat het echt niet kon, die jonge lui met de gsm in de hand, de heule dag! Heb m'n telefoon er maar ff bij gepakt!
Hahahaahah, ja hoor. Hier ook zo één. Met een kleine regelmaat toch wel, mensen die een heel gesprek met me aanknopen. Over het algemeen niet zo erg, vaak zijn het enigzins excentrieke mensen, die blijkbaar het idee hebben dat ik niet zal oordelen, omdat ik vaak ook buiten de mainstream val. Oordelen probeer ik ook niet te doen. En vaak vind ik het ook helemaal niet erg. Die mensen zullen het ook wel nodig hebben denk ik dan. Zolang ze wel fysiek gepaste afstand houden, zullen ze me niet horen klagen.
Hier ook altijd mensen in het park, of in het winkelcentrum of bij de dokter overal wel mensen die tegen me aan praten, komt omdat ik open houding heb zeker, en heb eerder bij een supe3markt gewerkt iedereen zegt huh ken ik jou ergens van hahwh ik zegja c1000zeker
*ziet nu echt letterlijk een frambozen jamrol op pootjes voor zich * ik heb er eigenlijk niet echt last van, ik heb van nature een wat bozige blik (sorry kan het meisje ook niks aan doen haha) en dat schrikt denk ik af.
Mijn man trekt ze ook aan, altijd als hij ergens komt staat er wel een dorpsgek tegen hem te lallen. Ik heb het nooit eigenlijk.
Ik heb blijkbaar ook een hele vriendelijke uitdrukking want mensen beginnen altijd meteen tegen me te praten in de bus ofzo en vragen me altijd de weg. Als ik echt geen zin heb in mensen moet ik een krantje ofzo lezen zodat ze me negeren. Ben al heel wat mafkezen tegengekomen en al heel wat verhalen gehoord in de bus. Soms ook wel grappig toen er een mega dronkenlap in de bus zat die tegen me aan begon te kakelen.
Ik zeg altijd gedag als mensen mij gedag zeggen zelf tegen onbeschoft hangvolk maar 1 keer gebeurde er dit Ik sta lekker op het station een sigaretje te roken komt er opeens een mega grote zwarte man in het wit gekleed mijn richting op lopen. Ik dacht eerst ja hoor hij gaat me beroven ( erg slechte gedachte ) Hij zegt ' hallo jongedame' Dus ik denk gewoon vriendelijk doen ' goedemorgen meneer!!!' (Big smile) Hij zegt 'mooi weer he!' Ik ' ja prachtig!' Hij ' weetje hoe dat komt?' Ik 'nou?' En op het moment dat ik het zei dacht ik domdomdomdomdom. Hij begon serieus zingend en gebarend te preken over god hij rende rondjes met zijn armen naar de lucht wijzend. Iedereen keek MIJ aan ipv hem! Dit duurde zeker 5 min en toen kwam ( praise the lord, om maar in het zelfde thema te blijven) mijn trein. Ik rende serieus de trein in en heb me op het toilet verstopt.