Hallo dames, Ik en mijn vriend hebben een zoontje van 3.5 maanden oud. Kleine man is snel overprikkeld en is hier voor opgenomen gewest in het ziekenhuis. Nu hebben we samen de afspraak gemaakt dat als we ergens anders op visite zijn, we de kleine niet van hand tot hand laten gaan. (Zijn voorstel) Maar elke keer als mijn ouders komen of we naar mijn familie gaan dan geld die afspraak wel, maar als we naar de zijne gaan dan ineens weer niet. Vandaag zijn we naar een verjaardag geweest van het kindje van zijn zus, die ook een kinderfeest hield op dat moment en kleine vond het al erg spannend. Maar heeft inmiddels wel al bij tante opa en oma en 4 kinderen op schoot gezeten. Resultaat ontroostbare baby. Ik durf hier in het bijzijn van zijn ouders zelf niet meer veel over te zeggen omdat ik als egoïstische trut en depressief word weg gezet.(liepen zo onze slaapkamer in waar kleine lag te slapen, en heb gezegd dat ik dit niet fijn vond) Dus tegen vriend gezegd dat het genoeg is geweest en hij zegt er vervolgens niks van. Moet me niet zo aanstellen en hij is trots dat zijn familie de kleine kan vasthouden. Maar oh oh als we naar mijn fam gaan word er in de auto al gezegd tegen mij, alleen wij en als het rustig is iemand anders. Zijn trouwens wel meer dingen tussen gevallen als het om zijn fam gaat dus ik ben er echt even klaar mee. Maar hoe zouden jullie dit doen met jullie beebjes?
Je moet meer op je strepen staan. Je partner meet hier met twee maten. Zijn familie wel en de jouwe niet. Het is of wel of niet! En niet hier wel en daar niet
Ik zou echt voor je kind opkomen, ook bij schoonfamilie. Als je man het niet doet, dan moet jij dat doen. Jammer dan wat ze over je zeggen. Overigens snap ik het nog wel als je man graag ziet dat je schoonouders het kind vasthouden en dat wil toestaan. Maar bij voer kinderen op schoot?????
Mijn middelste was ook erg snel van slag. Dusse... die zat per definitie alleen bij mij op schoot (of papa) en als ze in goede doen was dan mocht ze ook even bij opa/oma. Maar verder... niet. Ook zo uitgelegd aan familie. Zij zitten niet nadien de halve avond/nacht met een overprikkeld krijsend kind , dus hebben er ook niets over te zeggen. Ik zou, als ik een dergelijke afspraak met mijn man had gemaakt, erg kwaad zijn dat hij dan toch zijn dochter zo van hand tot hand laat gaan. De afspraak is toch niet voor niets gemaakt? Het gaat toch om het belang van je kind? (en een zeer reëel probleem gezien een ziekenhuisopname!) Die stel ik toch echt boven de eventuele wensen van (schoon)familie. Van wie die familie ook is . Tijd voor een goed gesprek met je vriend/man... Euh dus nee, je stelt je niet aan in mijn beleving. Ik zou denk ik weigeren mijn kind af te geven. En uitleggen aan familie (dat is denk ik wel belangrijk, dat ze begrijpen dat je het niet zomaar doet).
Een kinderverjaardag met een baby die snel overprikkeld is...? Ik was niet eens gegaan eerlijk gezegd. Naar zulke partijtjes zou mn vriend mooi alleen gegaan zijn. Vindt dus niet dat je je aanstelt, sterker nog, je mag best meer voor het kleintje opkomen.
Weet niet of je een draagdoek hebt? Kindje erin doen voor je naar binnen gaat kan niemand je kindje over nemen voordat je het door hebt.
Dochtertje van mijn schoonzus was al jarig geweest en we dachten we gaan mooi op een dag dat het wat rustiger is. We wisten dus niet dat er een kinderfeest gehouden werd. Anders waren we niet gegaan. Ik baal echt van mijn vriend want we hebben al vaker nu van dit soort dingen gehad. Ook met de bevalling bijvoorbeeld. Ik heb een keizersnee gehad en ik was helemaal ziek van de morfine. Lag over te geven in bed en we hadden afgesproken dat we in de avond als ik me beter voelde opa's en oma's zouden ontvangen. Beide hebben we onze ouders gebeld om te vertellen dat alles goed ging en een kwartier later stonden mijn schoonouders er al. Opgehaald en al door mijn vriend. Lag nog niet eens aangekleed in bed en had mijn zoontje zelf nog maar heel even vast gehad. Ik was nog te suf en emotioneel om er wat van te zeggen. En zo zijn er meer dingen voor gevallen in de laatste 4 maand. Volgens mij is mijn vriend bang voor zijn ouders ofzo. Want ook nu geeft hij mij weer helemaal gelijk en zal het niet weer gebeuren. Deze discussie hebben we dus elke keer. En elke keer houdt hij zich als het om zijn famillie gaat niet aan onze afspraken. Als ik had geweten dat zijn ouders er ook waren geweest was ik al helemaal niet meer gegaan. Klinkt misschien kinderachtig maar die hoef ik niet meer te zien.
Oh en ik vind het ook helemaal niet erg dat mensen hem vast houden hoor. Maar alleen bij ons thuis of ergens waar het gewoon rustig is, dus bijvoorbeeld alleen bij opa en oma. Snap ook best dat ze trots zijn en hem vast willen houden. Maar mijn schoonvader walst altijd over de wensen van mijn vriend heen. Is gezegd voor de bevalling al wij komen meteen hebben we bij andere kleinkinderen ook gedaan en dat doen we bij deze ook. Schoonouders waren dus al in het ziekenhuis toen ik onder het mes lag. Geplande keizersnee. En mijn vriend vond het zo zielig om ze te laten wachten.
ik ben persoonlijk van mening dat mannen langer aan hun ouders blijven hangen dan vrouwen zodra ze het nest verlaten hebben. het is wel hun moedertje/vadertje waar je het over hebt. mijn oudste was ook altijd hysterisch als we bij de schoonfamilie waren geweest want die moesten haar allemaal op schoot ook toen ze kon kruipen van de grond af pakken en zomaar vast willen houden. nou dan kwam je thuis en dan was het huilen,gillen en brullen. terwijl mijn eigen familie haar gewoon met rust liet. ik heb ook wel eens gezegd dat ze wel bij je kwam als ze bij je wilde en dat ze van rust hield maar helaas werd er niet echt naar geluisterd en ml zag die link ook niet. het was dan ach joh laat ze nou lekker.. nu met de 2e baby een jaar of wat later ziet hij het wel gelukkig. misschien ook omdat ze regelmatig huildagen heeft en niks goed is dus dat hij het niet erger wil maken. hij moet inzien dat er idd met 2 maten gemeten wordt. misschien de volgende keer hem alleen opzadelen met een huilend kind? en nog eens duidelijk maken dat het je kindje echt geen goed doet dat iedereen hem maar vast moet houden. ik zie er persoonlijk ook het nut niet van in dat iedereen maar de baby vast moet houden. ik vind dat van de draagdoek trouwens wel een goed idee!
Draagdoek heb ik wel en die zal ik volgende keer zeker meenemen. Dom dat ik daar niet aan gedacht heb. Maar ben nu al bang voor de volgende keer. Weet namelijk zeker dat ik dan op de terugweg weer dezelfde discussie heb met mijn vriend.
Helemaal mee eens! Ik ging met Dafne al niet naar drukke dingen. En buiten sm, sz, zus en vader heeft niemand haar vastgehouden de eerste maanden. Ging niet eens bewust, maar besefte het me na een paar weken ineens. Ik vind dat gewoon niks, dat van hand tot hand gaan. Het gebeurt nu nog steeds niet, alleen kdv leidsters dan wel natuurlijk.
Simpel: jullie hebben het 'ouderlijk gezag', jullie zijn als ouders verantwoordelijk voor het welzijn van je baby. Dat is niet vrijblijvend of soms even niet, ogfzo. En die rol kunnen familieleden niet van jullie overnemen, dus gewoon uitspreken wat jij wilt dat er gebeurt!
Ik zou t doen zoals jij t wil, als moeder zijnde. Ik ga ook niet veel weg en wil ook dat bij iedereen op schoot zitten liever niet. Mijn vriend vind het aanstellen maar dat is dan maar jammer. Ik heb geen zin in een overprikkelde baby, want uiteindelijk ben ik degene die loopt te troosten
Ik spreek het ook wel uit, en mijn vriend is het altijd met me eens. Maar elke keer hetzelfde met zijn ouders. Onze afspraken is hij op het moment dat zijn familie hier is of wij daar zijn spontaan vergeten. Ik heb in ieder geval al aangegeven dat ik niet meer met hem mee ga naar zijn ouders. Ik vind het gewoon moeilijk dat mijn vriend zo doet, en ik snap ook niet waarom hij het wel goed vind dat ze met hem om slepen alsof het een pop is.
Dan moet je hem daar maar aan herinneren Wij hadden hier de afspraak dat als een van ons het zat was, we iets zouden zeggen als 'goh is het al zo laat?'. En dan gewoon opstappen of met kind op bed gaan liggen ofzo.
Zeg gewoon tegen iedereen dat jij en man hebben besloten dat hij niet rond gaat vanwege prikkels. Kijk je man dan ook even aan tot hij zegt dat dat inderdaad klopt. Zegt hij dat niet, dan heb je het volste recht om boos te worden. En als ze je toch al egoïstisch vinden(echt belachelijk dat je partner daar niet boos om is geworden) dan maakt het niet meer uit wat je zegt toch? Kom op voor je kindje! Ik ben nog niet bevallen maar heb zowel mijn familie als zijn familie op de hoogte gesteld van hoe wij het willen hebben. Dan ben ik maar een bitch maar liever dat, dan dat mensen over mij heenlopen en over mijn grenzen gaan