Ja, ik wist dat hij al een relatie had. Maar ik vond het zoooo spannend. Stiekem afspreken, stiekem bellen/smsen. Vond het erg leuk. Tja, kan nu wel vanalles zeggen om het goed te praten, maar dat slaat nergens op. Ik weet niet of zijn toenmalige vriendin het wel of niet weet. Ik praat wel eens met haar, maar weet dus niet of ze het weet..
Ja, wij zijn beide "de ander" geweest. Elkaar ontmoet en niets mee gedaan omdat er aan beide kanten een partner was. Na 2 weken niets toch de stoute schoenen aangetrokken omdat ik hem niet uit mijn hoofd kreeg. Gevoel bleek wederzijds. Hebben elkaar weer gezien op een zaterdag en besefte dat er een echt klik was tussen ons. Zondag elkaar weer even gezien en hij besloot zijn relatie definitief te beëindigen. Voor mij voelde het ook zo en ik heb mijn relatie ook beëindigd. Vanaf dat moment hebben we elkaar elke dag gezien. Zijn vriendin ging al snel uit zijn appartement en ik ben weg gegaan uit het huurhuis van mij en mijn vriend. Nog 3 maanden een eigen plekje gehad maar van de keren dat ik daar heb geslapen waren we alsnog samen. Ik ben niet trots op hoe het is gegaan. Ik heb ook met hele erge schuldgevoelens gezeten richting mijn ex maar totaal niet richting zijn ex. Zelfs nu ik erover nadenk niet... Ookal ben ik niet trots op hoe het is gegaan, ik ben wel blij dat we toch die stap hebben genomen en inmiddels getrouwd zijn en bijna 2 kindjes.
Ja ik ben weleens de ander geweest. Ik was jong en het was spannend. Had niets om rekening mee te houden. Al bij al heeft het 4 maanden geduurd. Hij heeft toen zijn relatie verbroken en daarmee was onze affaire ook voorbij. Soms zie ik hem nog weleens en groeten we elkaar beleefd. Ik heb er nooit spijt van gehad.
Mijn man had trouwens ook nog een relatie toen wij elkaar leerde kennen. Ik hield het op afstand, maar hij was meteen verliefd. We hebben niets gedaan, hij wilde niet dat ik dacht dat hij een vreemdganger was, hij heeft zijn relatie verbroken en toen zijn wij gaan afspreken. Inmiddels 7,5 jaar verder 😀
Ja helaas wel (schaam-schaam). Ik een slechte relatie, hij een slechte relatie. We kwamen elkaar tegen en het was raak. Ik weg bij mijn vriend, hij weg bij zijn vrouw en samen verder gegaan. Na 4 jaar was de koek toch op en zijn we allebei onze eigen weg gegaan.
Ook schuldig. Aantal jaren geleden inmiddels, ik was vrijgezel, hij niet. Het heeft een aantal weken geduurd, toen besloten om ermee te stoppen. En ik voel me ook niet schuldig, zij zijn nog steeds gelukkig getrouwd. Of zij het weet, weet ik niet. Is niet aan mij om dat te vertellen.
Ja ik heb 2x gerotzooid met een man die samenwoonde met z'n vriendin. Ik was toen 16 en hij iets van 24. Zijn relatie liep niet ekker, hij wou kinderen, zei niet.. Hun zijn inmiddels nog steeds samen en hebben 2 kindjes gekregen. Zei heeft nooit van "ons" geweten.
De situatie is natuurlijk nooit zo zwart/wit als jij hem schetst. Vaak als mensen vreemdgaan, is daar al heel veel aan vooraf gegaan. Een heel spel van flirten en dergelijke, zeker als het van twee kanten komt. Sommige vrouwen worden nou eenmaal verliefd en komen er later pas achter dat degene waar ze verliefd op zijn al in een monogame relatie zit. En dan is het heel lastig om nog nee te zeggen, zeker als de dame in kwestie gewoon vrijgezel is en in principe aan niemand verantwoording hoeft af te leggen. (Ik heb zelf de mazzel dat ik niet verliefd kan worden op iemand die zulke leugens verspreid, maar ik snap best dat dat niet voor iedereen geldt.) Ik zie soms wel eens vrouwen flirten met mijn vriend. (Of tenminste, dat denk ik te zien.) Buiten dat ik het een beetje respectloos vind om dat in mijn bijzijn te doen, doet het me bar weinig. Ik vind mijn vriend helemaal geweldig, dus hoe kan ik dat een ander, die er blijkbaar hetzelfde over denkt, kwalijk nemen? Het enige waar ik op let is hoe hij er op reageert en tot op heden doet hij dat prima! Als een vrouw constant in een huwelijk loopt te stoken, terwijl de man heeft aangegeven geen interesse te hebben, dan ben ik het met je eens. Maar in de praktijk komt dit vrij weinig voor, denk ik. It takes two to tango...
Nee. Maar er was wel een kleine spanning: Ik was een paar maanden samem met mijn ex. Hij was bevriend met een jongen, hij had ook vriendin... Ik kon goed met hem opschieten... Totdat hij mij probeerde te zoenen en ik nog net me hoofd kon draaien. Ik heb gezegt dat we dit echt niet konden maken. Ik was 16 hij 18.
Ik pleit schuldig. Ik was 15 en hij een jaar of 8 ouder dan mij. Ik kende hem al lang. We stonden samen ergens te praten en voor we er erg in hadden stonden we te zoenen. Stiekem zoenen, stiekem bellen/smsen, stiekem afspreken etc. Dit heeft een paar weken geduurd, ik besefte me dat ik niet verliefd was op hem (wat ik dacht te zijn), maar verliefd op de spanning en heb het toen afgekapt. Ik heb me toen wel voorgenomen om niets meer te beginnen met een bezette jongen/man. Het stiekeme is spannend, maar niet stiekem moeten doen is toch echt veel leuker. Of zij het van mij weet, geen idee ze heeft er in elk geval nooit wat over gezegd. Een paar jaar erna zijn ze uit elkaar gegaan. Als ik nu terug kijk, schuldgevoel... een klein beetje naar haar toe, maar aan de andere kant denk ik dan weer zij deed het zelf ook met anderen. Ik was toen nog jong en dacht nog niet echt na over dat soort dingen, maar na hem wist ik wel dat vreemdgaan echt not done is.
nee, ik heb het meegemaakt dat mijn man een ander had, dat wens ik niemand (nou ja bijna niemand) toe.
Guilty as charged. Ik was 18 toen het begon, hij 25 geloof ik. Hij 'kocht' mij in mijn schachtenweek om zijn zaak die hij net gekocht had mee te verbouwen. Toen is het begonnen, maar puur voor de fun dus niet met vaste ontmoetingsdagen ofzo. Kon ook zijn dat we elkaar een maand of 2 niet zagen. Dat ging zo een jaar of 2 door. Na 1 jaar kwam ik erachter dat hij de eerste maanden een vriendin had die in het buitenland studeerde, maar dat was al half voorbij en nadien dus definitief voorbij. Het laatste jaar woonde hij samen en had hij dus wel een relatie maar met veel issues. Achja, ook na mij heeft hij nog aangemodderd met andere meisjes. Sinds vorig jaar is hij gelukkig getrouwd, een voorbeeldpapa en zo trouw als een hond. Kwestie van de juiste persoon tegen te komen zeker?
Ik wist toen ook niet dat die gozer die mij benaderde getrouwd was. Hij stuurde mij een berichtje via facebook, tja ik zag geen kwaad om niet af te spreken. En van het 1 kwam het ander heeft een paar maanden geduurt. Hij heeft zelfs mijn familie ontmoet, maar op een gegeven moment vond ik dat hij een beetje raar ging doen. Maar ja zocht er niks achter, tot hij de fout maakte een foto van zijn huwelijksdag online te zetten tja toen viel bij alles op zijn plek natuurlijk. Hem ermee geconfronteerd maar ja je kent het verhaal wel natuurlijk. Huweliji met problemen bla bla, ik heb het wel gelijk afgekapt. Maar toen 3 jaar later ongeveer toen ik zelf getrouwd was had hij gewoon de ballen om mij opnieuw op te zoeken. Maar nee, ik vond en vind het nog steeds niet kunnen. Maar ja wat zullen we zeggen van toen, jong en naif
Ja ik ook, al wist ik het niet. Hij vertelde dat hij en zijn vriendin uit elkaar waren. Totdat zijn vrouw, hij was dus gewoon getrouwd en ook al lang, mij opbelde. Vreselijk vond ik het, was gelijk einde verhaal. Voelde me heel erg schuldig...
Ja ik was single, alleen de lusten niet de lasten. Was niet opzoek naar een relatie en hij was er toevallig. Toen hij na een tijdje opbiechtte dat hij al jaren een vriendin had, was het voor mij niet einde verhaal. Ik had geen verwachtingen van hem en hij koos ervoor om vreemd te gaan. Toen ik mijn man leerde kennen ben ik met hem gestopt en is hij gaan samenwonen met die meid. Ze zijn overigens niet meer samen kwam ik een jaar later achter. Geen spijt van gehad. Was het later geweest met iemand die getrouwd was en kinderen had dan zou ik daar wel moeite mee hebben en er meteen mee kappen.
Wel verliefd geweest op een man die al een relatie had en hij ook op mij. Gelukkig is er niks gebeurd verder, behalve elkaar een paar keer gezien. Ik denk dat het iedereen had kunnen overkomen. Als je zo verliefd bent denk je vaak niet helder na... Neemt niet weg dat het fout is. Ik hoop niet dat er ooit een single vrouw mijn man wil versieren. (ook geen getrouwde vrouw overigens)
nee nooit, zelfs als tiener begreep ik al dat zoiets not done is. Zou zelf ook niet zo belazerd willen worden.
Nee nooit, niet dat ik weet in ieder geval. Vind het echt respectloos. Mijn vader had zo'n minnares, de overbuurvrouw. Mijn moeder is zelfs naar haar toe gegaan om te vragen of ze echt wat voor hem voelde want dan zou zij een eind maken aan het huwelijk. Maar nee, ze wou alleen de lusten en niet de lasten, of ze zich dan terug wou trekken en mijn ouders de kans geven om hun huwelijk nog een kans te geven, maar ook daar wou mevrouw niet van weten, ze vond het wel prima zo. Uiteindelijk zijn mijn ouders natuurlijk gescheiden. En natuurlijk was mijn vader zelf hoofdverantwoordelijk, maar zij was echt geen haar beter. (Overigens heb ik dit allemaal als kind zijnde nooit geweten, vertelde mn moeder laatst pas een keer)