Of de zombies komen, en je zit ergens (veilig) met een ongelooflijk lekker ding, die je aankjkt en zegt: "this could be our last night on earth... Wink, wink, nudge, nudge, say no more"
Ik zou hem niet de deur uit schoppen ( bij wat dan ook) , maar ik vraag me af of het vertrouwen ooit weer goed zou komen. En dat zou dus uiteindelijk alsnog het einde van de relatie kunnen betekenen. Ik weet niet wanneer bovenstaande voor mij zou gelden.Ik denk dat het bij een zoen makkelijker is om het vertrouwen in elkaar terug te krijgen, maar hoe het daadwerkelijk zou zijn, dat weet ik niet. Ik kan dus niet zeggen wat ik wel en wat ik niet door de vingers zou kunnen zien. Ik heb geen idee.
Vanaf zoenen kan die al gaan. Wat zeg ik? Zelfs als ie bijv zijn telefoon vol heeft staan met geile smsjes!
Wij hadden het er laatst samen over. We hebben altijd gezegd dat 1 misstap meteen einde oefening is. Maar... we zijn nu al ruim 13 jaar samen en hebben veel meegemaakt samen. Plus nu zijn er de kinderen. Dus we zouden het niet meteen afkappen, maar onderzoeken waar het mis is gegaan en daarna pas een keuze maken. Tenzij je een partner hebt die vreemdgaan de normaalste zaak van de wereld vindt is er gewoon iets aan de hand als zoiets gebeurd. Dat die keuze dan gemaakt wordt is natuurlijk nooit goed, er zijn genoeg andere opties. Maar ik vind wel dat leugen en bedrog vele malen erger is dan het vreemdgaan op zich. Dus een langdurige verborgen affaire, of vaak vreemdgaan met vele anderen. Dan is een slippertje toch anders. Ik weet het niet helemaal zeker... ik zou er wel alles aan doen om te kijken of het nog wat wordt... denk ik.
Elke vorm van intiem contact is wegwezen. We hebben elkaar en dat moet genoeg zijn. Hier is alles bespreekbaar. Alleen een grens overgaan is niet bespreekbaar. Dat is voor ons duidelijk.
Pff, dit is voor iedereen anders. Ik zou heel weinig kunnen vergeven, ook omdat we ons heel bewust zijn van elkaars grenzen en een 'fout' dus echt bewust gemaakt zou worden (en dronken zijn zonder dat de ander erbij is komt eigenlijk nooit voor). Wat denk ik ook wel uitmaakt is hoe je tegen het belang van een relatie aankijkt in het algemeen. Ik ben getrouwd en heb de hoop altijd samen te blijven met mijn man. Maar dat is geen must, maar een luxe. Alleen kan het ook. Als hij vreemdgaat zou ik er weinig problemen mee hebben om als alleenstaande moeder verder te moeten. Redden we ook wel weer.
als mn vriend vreemd zou gaan en het mij zou vertellen zou ik niet weggaan. als hij een hele affaire zoals dat andere topic zou hebben met liefde en alles zou het voor mij wel over zijn.
Als mijn man vreemdgaat, op welke manier dan ook, betekend dit, dat hij zelf kiest om te scheiden, niet ik, hij weet mijn grens namelijk.
Een slippertje in een dronken bui zou ik denk ik wel kunnen vergeven als hij het eerlijk verteld. Een affaire met gevoelens zou ik niet kunnen vergeven denk ik.
Als het alleen lust was zou ik het misschien (!!!) kunnen vergeven. Als er gevoelens in het spel zijn is het direct klaar. Ik hoop dat hij het mij direct zou vertellen als er iets was.
Ik heb het bij mijn ouders meegemaakt. Mijn vader ging vreemd bij het leven en uiteindelijk kwam mijn moeder er pas achter toen hij had aangegeven te willen scheiden. Mijn moeder is een hele sterke vrouw maar ze heeft toen echt op haar knieën gesmeekt of hij bij haar wilde blijven. Dit is niet gebeurd, en gelukkig maar. Ik denk dat je heel hard kunt roepen dat je je partner gelijk de deur wijst, maar als je samen een leven hebt opgebouwd (inclusief trouwen en kinderen), dan kun je gekke dingen doen hoor. Dus ik roep niet dat ik mijn man zou verlaten maar ik denk wel dat dit soort relaties uiteindelijk stuk lopen op vertrouwen. Dus als buitenstaander roep ik kei hard: "nee dat zou ik niet accepteren!" maar ik weet dat het in "real life" heel anders kan verlopen.
Ik zou hoogstwaarschijnlijk niks kunnen vergeven. Vergeving is niet mijn sterkste punt; daar zal hij echt voor naar de kerk moeten gaan ofzo; niet bij mij aankloppen. Ik ben bang dat ik hem 'vreemdgaan' voor eeuwig kwalijk zal blijven nemen. Ik denk dat ik hem linea recta de deur wijs, sterk blijf en 'de stoere chick' uit blijf hangen en ijzig koud en bitcherig ben - om daarna vervolgens helemaal hysterisch in elkaar te zakken (maar dat hoeft hij dan niet te weten). Gewoon als een pleister er in één keer afrukken; elk contact verbreken en pas jaren later hervatten op het moment dat IK er klaar mee ben, vrede mee kan hebben en allang verder ben gegaan met mijn leven. Dat vind ik persoonlijk een veel betere reactie dan het bij elkaar blijven omwille van de kinderen, relatietherapie nemen, erover praten, het achter ons laten, opnieuw proberen te beginnen en weetikveel allemaal. Ik ken mezelf, ik denk niet zo, en ik ben bang dat ik bij elke aanraking zal denken: ze heeft aan hem gezeten, hij vond het lekker, zou hij het beter hebben gevonden, hij heeft mij bewust gekwetst, wedden dat ze mij uitlacht, ik weet wel zeker dat ze elkaar nog spreken - hij was gisteren tien minuten te laat thuis, file = bullshit, het is gewoon een smoes, hij doet haar nog steeds, weer de zoveelste vent die mij kwetst, was het het waard? Etc. Op een gegeven moment knapt er echt iets bij mij en denk ik dat ik hem bewusteloos sla met een koekenpan (of erger); dus voor zijn eigen veiligheid mag hij vertrekken! Bovendien zou ik hem het leven dag in, dag uit zuur blijven maken tot in de eeuwigheid en zal hij elke dag boete moeten doen, daar is vreemdgaan niks bij Maar dat ligt meer aan mij dan aan hem; maar goed. Do not start that problem, dan heb je er ook geen last van. Whahahaha. Hij gaat niet vreemd, hij bedenkt zich wel 100x. Hij belt al als hij een kwartiertje later thuis is - niet dat ik anders boos word, maar omdat hij mij langer kent dan vandaag en weet dat ik me nogal zorgen kan maken dat hij ergens dood langs de kant van de weg ligt ofzo. We hebben vertrouwen in elkaar; en toch spelen we open kaart en geven we elkaar geen reden tot wantrouwen
Tja, dat vind ik een heel moeilijke. Mijn verstand zegt dat ik een kus eigenlijk al te ver vind gaan (en drank is geen excuus voor mij), maar als hij echt seks zou hebben met iemand anders weet ik niet of ik zo snel van hem zou scheiden. We hebben toch veel meegemaakt en samen opgebouwd. Ik zou me wel zorgen maken om het vertrouwen wat weg is. Ik weet trouwens wel zeker dat als de situatie andersom was en ik zou vreemdgaan, hij bij me weg zou gaan. Daar is hij heel duidelijk in.
Ik kan erg slecht vergeven helaas. Zou zoiets mijn hele leven lang bij me dragen. En dan zou het echt ondraaglijk zijn om er mee te kunnen leven en constant geconfronteerd te worden in zijn aanwezigheid. Nee ik kan het niet. Zelfs niet met een zoen... Wordt al naar bij het idee!
drank vind ik echt geen excuus, dan had je maar minder moeten drinken, simpel zat. Ik ga er van uit dat VOORDAT hij vreemd zal gaan, hij al open kaart speelt. Dat hij eerlijk is over zijn gevoelens naar een ander, of eerlijk over hetgeen hem niet lekker zit in onze relatie. Ik weet zeker dat we het dan op kunnen lossen. Komt hij nadat hij vreemd is gegaan, dan wordt het iets moeilijker. Ik zal er voor vechten, want ik ben getrouwd omdat ik geloof in "tot de dood ons scheid"
Vind ik erg moeilijk om antwoord op te geven, ik denk ook (net als meerdere hier) dat je pas écht weet hoe je zal reageren als het je overkomt. Ik dénk dat ik 'lust' zal kunnen vergeven, mits korstondig. We zullen er dan keihard voor moeten vechten, maar zou mijn huwelijk en gezin een tweede kans willen geven..
Ik vind het moeilijk om dat op voorhand te zeggen. Kindloos had ik ws meteen over en uit gezegd..nu weet ik het niet.