Stelselmatig bedriegen zou mijn relatie nooit overleven. Mijn verstand zegt dan ook dat ik dat dan ook niet meer moet willen. Ik ben echter het type niet om iemand dan meteen de deur te wijzen. Liever eerst psychisch hergroeperen, en dan pas beslissingen nemen. Enkelvoudig met een ander naar bed, zolang dat niet met het langdurig aan-zien-komen gebeurt? Ik vind/hoop dat ik dan wel door moet kunnen en willen. Maar vrees dat dat ook heel lastig zou zijn: Als hij zich dan weer eens overdreven druk maak om een onzinnige voetbalwedstrijd, zou ik maanden en misschien wel jaren denken: hoe durf je je daar druk om te maken, na wat je mij hebt aangedaan? En zo met alles. Als dat te lang duurt, heb je beide geen leven meer. Zoenen? Pijn doet het wel, maar daar hoop ik me toch wel overheen te kunnen zetten. Zolang het uiteraard geen sterk herhaaldelijk iets was/blijft. Overigens zou ik het laatste als het enkelvoudig voor is gekomen en hij ervan geschrokken is, liever gewoon niet weten. Meer pijn dan de ernst van de zaak waard is. Ik weet dat dat ook bij één keer zoenen in dronkenschap je kop in het zand steken is, maar serieus, dat is het me niet waard om het wel te weten. Wij hebben overigens een autistisch kind, en ik denk dat ik me maar moeilijk raad zou weten als we dat gescheiden zouden moeten doen. Dat gebrek aan rust en regelmaat voor hem zou zo moeilijk zijn, met twee plekken, regels etc. En met de problematiek die er soms met zo'n kindje meekomt, is een nieuwe partner vinden en een succesvolle relatie onderhouden ook lastiger. Vergis je niet, ik hou ook van mijn autistische mannetje zielsveel, maar het geeft gewoon ook meer problemen. Ik hoop dus nooit voor dat soort keuzes te komen!
Nog een dingetje: Ik ben eigenlijk al die jaren best wel naïef geweest. Treed verder niet in detail hoor, maar ik ben daar behoorlijk van geschrokken en ik sta er mee op, en ga er mee naar bed. Denk dat het wel een fase is, maar ik bedoel, hoe zal het dan zijn als hij vreemd gaat? Ben een moeilijk persoon, pfff. Sinds ik 'bepaald' thuiswerk doe zijn mijn ogen ook wel geopend moet ik zeggen. Heb jij dat ook partyrocker?
- 1 zoen zou ik al moeilijk kunnen vergeven... mischien zelfs al helemaal niet. Seks met een ander is bye bye geef hem een heerlijke trap de deur uit. En ik zou me heel erg gekwetst voelen.
Ik heb drie kinderen met mijn man dus ik beslis niets lichtzinnig. Ik denk dat ik bijna alles zou kunnen vergeven mits oprecht berouw. Ik zou het gevoel hebben dat ik het moet proberen voor de kids.
Hier is mijn ex toen ik hoogzwanger was met meerdere meisje naar bed geweest en heeft daarover gelogen. (+ de rest wat ik niet weet). Toen mijn dochtertje 4 maanden was, ben ik erachter gekomen. Hij heeft er 2 opgebiecht. Mijn dochtertje draagt zijn achternaam Dat is net voor de bevalling vastgelegd terwijl hij toen waarschijnlijk net met een ander het bed of wat dan ook had gedeeld. Mijn ex heeft mijn dochtertje ingezet als machtsmiddel om toch nog bij elkaar te blijven. maar dit ging echt niet. Hij is echt geen lieverdje (staat bekend bij politie enzo) maar toen mijn dochtertje 8 maanden was heb ik eindelijk de knoop doorgehakt. Van dat moment heb ik tot op heden geen spijt gehad. Alleen wel dat mijn dochtertje nu de dupe is van een rechtzaak en dat ze zijn achternaam draagt. Ik zie hem nu iedere week ivm onze dochter maar liever niet.
Ik zou een hoop vergeven, voor ons (nu nog ongeboren) dochtertje. Al moet ik er wel bij zeggen dat het een groot verschil zou zijn of het gepland zou zijn of niet. En hoe ik erachter zou komen. Ik weet hoe het is om gescheiden ouders te hebben, en zou dat nooit willen voor ons meisje.
Niks, een zoen een vrijpartij maakt niet uit. Als hij iets bij een ander "zoekt" zegt het mij al genoeg.. Dan is het bye bye!
Het is al eerder gezegd en ben het daar helemaal mee eens. Als je het niet meemaakt kan je niet inschatten hoe je zal handelen. Helaas kan ik het wel inschatten. 12 jaar geleden, aan het begin van onze relatie had mijn (toen nog) vriend een tweede vriendinnetje. Daarna nog een aantal akkefietjes. (hij ging niet vreemd maar ging wel te intensief met die meiden om) Ik heb hem kunnen vergeven (maar niet vergeten) Maar ik was toen ook depressief en stond anders in het leven dan dat ik nu sta. Ik weet vrij zeker dat hij het nu niet meer zal doen want hij weet wat hij kwijt raakt als ik er achter kom. (en ik heb er een radar voor)
Wat dat betreft ben ik helemaal niet vergevingsgezind. Als hij van 2 walletjes zou willen eten is dat prima, maar niet als ik 1 van die walletjes ben. Ik zou het vertrouwen in hem zo kwijtraken dat ik er niet mee om zou kunnen gaan. Gelukkig praten we regelmatig over hoe we in onze relatie staan, dus als hij of ik iets tekort komt op seksueel gebied of iets anders missen aan elkaar, weten we dat van elkaar en proberen we elkaar wat op te peppen.
Ik weet precies n.a.v. welk topic dit komt, haha. Tja, ik weet het niet, een keer vreemdgaan, is weer wat anders dan stelselmatig vreemdgaan of erger nog verliefd op iemand anders worden. Ik en ml zijn al meer dan 13 jaar bij elkaar, echte jeugdliefdes en ik kan me niet voorstellen dat hij vreemd zou gaan, als er iets mis is tussen ons, dan praten we hier goed over en komen overal uiteindelijk wel uit. Maar een keer een misstap, tja ik weet het niet, ik denk het niet, maar ik zou het wel eerst proberen, want 13 jaar samen zou ik niet zomaar weggooien. Maar als hij verliefd is, of stelselmatig met iemand vreemdgaat, dan is het wel echt einde oefening.
Als ik vanuit mijn gevoel spreek zou ik meteen vaarwel willen zeggen. Echter ben ik er zeker van dat dit in de praktijk heel anders zal zijn. Ik kan heel veel hebben van mijn man en hij van mij. Echt vreemd gaan als in 'sex' hebben zou voor mij persoonlijk betekenen dat ik echt voor een ander heb gekozen en dan zou het vanuit mijn kant dus over zijn met de relatie. En dat geldt denk ik ook voor mijn man. Wij hebben beiden niet zomaar maar even sex met iemand omdat hij/zij er toenvallig sexy uitziet die avond. Als wij vreemd zouden gaan, met alles erop en eraan, dan zou er niks te vergeven zijn voor de ander. De relatie is dan gewoon over, dan hebben wij echt voor de ander gekozen.
Wij zijn nu bijna 10 jaar samen maar als mijn man al zou zoenen met een ander of zelfs intieme berichtjes zou sturen is het over. Ik zou hem nooit meer kunnen vertrouwen en er telkens aan denken hoe hij die ander aan zou raken of zou kussen of het maar zou willen, gatver ga al haast over m'n nek bij de gedachte aan.
Leuke uitspraak hoor Vraag me alleen af of je hetzelf wel eens meegemaakt heb en hiervoor bijv ook in relatietherapie bent geweest? Sorry, ik kan om zo'n uitspraak best pissig worden. Vreemdgaan hoeft namelijk niet altijd tot het einde van een huwelijk te zorgen. Wij zaten in het dieptepunt van onze relatie maar mede door relatietherapie zijn we nog steeds bij elkaar, heb ik hem kunnen vergeven en ben ik geholpen hoe ik hem weer moet leren vertrouwen
Eerder in dit topic werd gezegd: waarom ga je dat doen als je bij mij bent? Dat vind ik eigenlijk ook.. Had je maar vrijgezel moeten blijven.. Ik geloof nooit dat het hier gebeurd, hij is veelste blij met z'n jonge chickie , kindje en tweede op komst.. Zo wel, dan zou ik (zoals ik nu denk) meteen gaan.. In de praktijk echter zou het goed kunnen zijn dat ik zelf te onzeker ben om hem te laten gaan..
Mag ik vragen aan de vrouwen die zeggen omwille van de kinderen te blijven waarom dat dan is? Bedoel,als je zelf diep gekwetst bent,is je relatie gewoon niet meer wat het was. Ook dat is geen goed voorbeeld voor je kinderen lijkt me. Dus waarom dan blijven?
De vraag is, vreemdgaan, wat zou jij kunnen vergeven. Voor mij is het simpel, vreemdgaan maakt meer kapot dan de relatietherapeut goed kan maken. Voor mij persoonlijk zou het altijd tussen mij en man in blijven staan...het is dus van mij een uitspraak wat aangeeft waar ik persoonlijk de grens trek. Super fijn dat je jij het samen met de relatietherapeut er uit bent gekomen. Vreemdgaan hoeft inderdaad niet het einde te zijn voor je huwelijk, maar voor mij wel. Ik geloof dat er alleen naar een mening van andere werd gevraagd. Jammer dat je pissig om wordt. Dat was niet de bedoeling!