Ik zou vooral nogal beledigd zijn, ik zie heus mijn mankementen, maar ik werk hartstikke hard voor ons gezin en onze relatie. Om daar zo onrespectvol mee om te gaan, vind ik een aardige belediging. Ik denk dat ik ook wel erg boos en verdrietig zou zijn. Maar verder weet ik niet wat ik zou doen. Waarschijnlijk een tijdje niet zo veel en van hem vragen om eerlijk en open aan te geven of het volledig over is of dat hij spijt heeft en moeite wil gaan stoppen in onze relatie. Ik ben niet zo het type van koffers pakken en dergelijke, maar ik zou niet naast hem kunnen slapen, dus hij zou wel naar een andere kamer moeten.
Hier was het de druppel. Einde relatie. Zo heb ik het ook gebracht. Verliefd worden op een ander, dat kan gebeuren. Het gaat er om hoe je er mee om gaat. Meneer koos er voor om een half jaar lang zijn gangetje te gaan. Dus het was klaar.
Als je je niet open stelt voor een ander, kun je ook niet verliefd worden. Wat mij betreft kiest mijn man dus bewust voor een ander en bewust om mij pijn te doen. Dat zou voor mij erger zijn dan het hele vreemdgaan. Dat hij bewust onze volgens mij zeer waardevolle relatie op het spel zet. Ik stel dus geen reet voor.
Veel zou voor mij afhangen van de situatie. Als ik er zelf achter kom, dan word ik woest. Als hij het eerlijk zou opbiechten, word ik vreselijk verdrietig. Ik hecht enorm sterk aan eerlijkheid en trouw. Met een los ‘foutje’ zou ik misschien nog wel kunnen leven, maar met een affaire sowieso niet. Dat je keer op keer de bewuste keuze maakt om het bij een ander te zoeken maakt dat ik hem nooit meer zou kunnen vertrouwen. Dan gaan echt al zijn spullen het raam uit denk ik...
Nou... Regelen niet. Maar je hebt een keuze he. Je kan kiezen voor met je partner gaan praten. Vertellen dat je iemand hebt ontmoet. Je hebt gevoelens. Er is wellicht iets gebeurd. Hoe nu verder? Gaan we werken aan onze relatie? Of is het echt te laat? Na tig jaar samen en kinderen, ga je met respect met elkaar om. Of, je kan gewoon lekker voor je eigen ikje kiezen. Je gezin en partner bedriegen. Totdat je betrapt bent. Lekker makkelijk
Ik heb wel zo iets meegemaakt(in een andere relatie)Een goede vriend vertelde dat hij een ander had.Want ze liepen hand in handen stelde zijn nieuwe vriendin voor aan hem.Ik heb hem telefonisch geconfronteerd.Of dit zo was.En hij beaamde het.Dit was heel heftig Want twee weken daarvoor is mijn vader overleden En was hij bij de begrafenis natuurlijk.Ik denk dat het toen al speelde. Ik kan zo iemand niet meer terug nemen.Want ik zou altijd achterdochtig zijn.Als hij bv te laat thuis zou komen.Ik zou mezelf helemaal gek maken.En dat hij het met een ander heeft gedaan en daarna weer met mij.Ik moet er niet aan denken. Maar het is goed gekomen met mij.Ik heb nu een geweldige man en drie prachtige kinderen.En hij? Is al lange tijd alleen.
Oké, ik gaf mijn persoonlijke mening, gebaseerd op mijn persoonlijke gevoelens in een relatie van 25plus jaar geleden inmiddels. Er waren geen kinderen bij betrokken. Ik hoef hier toch geen verantwoording af te gaan leggen? Ik ben wel blij dat ik voor mijn eigen ikje heb gekozen indertijd trouwens, want ik zou het echt niet aan hebben gekund om vanaf mijn 22e in een sleurrelatie vast te hebben gezeten...
Nog nooit meegemaakt (gelukkig) Wel eens nagedacht over wat als... Ik zou hem denk ik wel kunnen vergeven, hem niet gelijk de deur wijzen. Maar ik zou zo beschadigd zijn in vertrouwen denk ik dat onze relatie dan toch geen stand kan houden.
Tuurlijk en dat is oke, ieder zijn mening. Maar wat ik wil zeggen, zo komt een vreemdganger er wel heel makkelijk van af. En ik vind ook dat je voor je eigen ikje moet kiezen, ongelukkig in een relatie is vreselijk, know allll about it maar... Het totale respectloze van maanden iemand bedriegen? Nee, dat is een keuze die ik tot de dag van vandaag niet kan begrijpen.
@lloorrtt : hoe zou jij zélf een vreemdgaande man confronteren? T'is wel een beetje zout om een confronterend topic te openen en dan zelf niet meer te reageren??
Meegemaakt, was 38 weken zwanger. Hoogzwanger terug naar zolderkamertje bij ouders. Toch wilde ik hem terug... Puur omdat ik het oneerlijk vind dat HIJ de kans voor ons kind verspilde om op te groeien in een normaal gezin. Uiteindelijk kon ik hem nooit meer vertrouwen. Hij was zelf stuk door scheiding van zijn ouders, daardoor dit gedaan. Maargoed, in mijn huidige relatie zou het meteen einde relatie voor mij zijn. Been there,done that. Nooit meer,ik verdien beter!
Ik stond niet open voor verliefdheid, maar het overkwam me dus wel. Ik heb daarbij nooit de intentie gehad mijn man pijn te doen - daarom meteen mijn gevoelens besproken, En die verliefdheid was ook absoluut niet bewust.
Mensen die het niet mee hebben gemaakt kunnen er zeker lastig over praten, want verliefd worden kan je zeker overkomen, alleen als je relatie nog goed zit kan je weerstand bieden tegen je gevoel. Overigens staat niemand op met de gedachte: vandaag ga ik eens lekker verliefd worden op een ander of nou vandaag zal ik eens een affaire beginnen. Het is mij ook overkomen. En ik vond het heel erg tegenover mijn (inmiddels) ex. Nooit de intentie gehad hem pijn te doen en ja uiteraard is het wel gebeurd. Dat een vreemdganger “zijn GEZIN bedriegt” dat vind ik een ongepaste uitspraak. Want omdat iemand vreemdgaat / is geweest is het niet ineens dat het een slechte vader of moeder is, dat hij/zij ineens afstand heeft genomen van de kinderen. Ik vind het jammer als de bedrogen partner de kinderen betrekken in zo’n situatie. De ouderschapsskills van iemand die vreemdgegaan is zijn niet minder geworden door het vreemdgaan. Wat ik zelf zou doen als ik bedrogen word? Verdrietig zijn en vragen of mijn partner mij nog wel wil of dat hij zonder mij verder wil en mezelf dan beraden wat ik zelf wil.
Als ik hem zou betrappen zou ik hem zeggen zich vooral niet aan mij te storen. Dat ik alleen wat koffers voor hem wilde pakken omdat ie heel lang op vakantie gaat.
Ik bedoelde deze uitspraak niet in het algemeen maar van toepassing op mijn eigen situatie. En in mijn geval betrok mijn ex ook de kinderen er bij, door (bleek achteraf) langere tijd niet beschikbaar te zijn voor zijn gezin/kinderen. Onze laatste vakantie samen was hij totaal afwezig, in zijn hoofd en ook fysiek. De hele tijd met zijn mobiel op de slaapkamer. Terwijl ik met de kinderen in het zwembad zat. Later begreep ik waarom dat was en met wie. En zo waren er meerdere dingen. Niet op tijd op kunnen staan om met zijn dochters op de Vrijmarkt staan, omdat de borrel met zijn vrienden zogenaamd was uitgelopen. Bleek dat ie die nacht met die griet in een hotel had gezeten. Etc. etc. Dus nee, niet ongepast, in mijn geval
In eerdere relaties ben ik weleens vreemdgegaan. Ook een keer verliefd geworden op een ander. Achteraf gezien was er zoveel mis met mijn toenmalige relaties, dat ik het allang had moeten verbreken voor er uberhaubt gedacht werd aan anderen. Ik miste bepaalde dingen en zocht dit ergens anders. Die verliefdheid liet ik toe omdat ik de aandacht en liefde miste. Daardoor denk ik dat veel vreemdgaan voortkomt uit een bepaald verlangen of gemis. Iets wat de huidge partner niet kan geven (denk je). De oorzaak kan hierdoor zo uiteenlopen. Je hebt sowieso altijd zelf de keuze of je meegaat in het vreemdgaan, of dat je een goed gesprek aangaat met je partner. Als je vreemdgaan al overweegt ben je eigenlijk al te ver. Denk ik dan. Wat ik vroeger gedaan heb is zeker niet netjes. Niet eerlijk ook tegenover mijn toenmalige partners. Het heeft mij wel veel geleerd over mijzelf. Door dit alles zou ik toch misschien doorvragen bij mijn partner, als hij ooit vreemdgaat. Waarom? Wat mist hij? Is het te redden of is het klaar? Dan maar gelijk duidelijk. Bij mijn huidige partner heb ik overigens nooit de drang gehad om vreemd te gaan.
(niet huidige relatie) "Je krijgt 1 kans om de volledige waarheid nu te vertellen, alles. 1 leugen en ik loop de deur uit" Verder niet aangeduid waar het over zou gaan maar het was meer dan duidelijk voor hem. Er waren toen geen kinderen. Als mijn huidige partner vreemd zou gaan (dus met kinderen) dan zou het me absoluut extra steken dat hij de huidige gezinssituatie in gevaar brengt, maar ik zou de kids opzich niet tegen hem gebruiken. Maar om heel eerlijk te zijn zou ik het niet willen weten.
Maar je was niet meteen verliefd toch? Volgens mij wekt iemand eerst je interesse, dan ga je iemand leuk vinden, dat gaat groeien en dan wordt je verliefd. Op het moment dat je iemand leuk gaat vinden, kun je ook ervoor kiezen om bijvoorbeeld niet meer met diegene om te gaan, contact te verbreken etc. Maar er wordt voor gekozen om verder te gaan. En dan denk ik waarom??? Waarom dan er op wagen dat je gevoelens gaat krijgen? Ja dan gaan gevoelens groeien en word je verliefd, of ja dan ben je opeens verliefd. Maar je bent niet meteen in 1 klap verliefd.
Dit dus! M'n ex twijfelde of hij wilde scheiden, ik wilde niet scheiden. Ik was druk bezig om ons huwelijk te redden...... Toen vertelde hij dat hij de knoop had doorgehakt en wilde scheiden en O ja..... Ik ben ook verliefd op een ander en ga met haar verder..... Hij had zich heel bewust opengesteld voor een ander, alles was beter dan dit slechte huwelijk..... En tja ons huwelijk was al slecht dus wat maakte het uit dat hij was vreemd gegaan en nu met haar verder ging?? Ik heb hem diezelfde avond de deur uit gezet. Hij was heel verbaasd dat hij niet met mij in ons huis kon blijven wonen tot de scheiding rond was. Zo ontzettend blind voor wat hij had aangericht.... En ik las nog dat @Tweedeopkomst schreef dat ouderschaps skills niet zijn aangetast als vreemd gaat. Tja, ik vind het onbegrijpelijk dat m'n ex niet in relatie therapie wilde (twee jaar al voor zijn vreemd gaan), alles weigerde om te werken aan onze relatie, als ik maar zo veranderen dan zou alles wel goed komen. Ik vind het niet getuigen van een verantwoorde ouder zijn als je er niet alles aan doet om je relatie te redden voor het belang van de kinderen Als goede vader of moeder ben je in eerste instantie het al verplicht naar je kinderen toe om te proberen om je relatie te redden. Voor geen één kind is het goed om te maken te krijgen met een scheiding van ouders. Ook al roepen mensen dat ze zo betere ouders zijn. Geen enkel kind heeft er om gevraagd om alle vakanties in tweeën te worden gesplitst, om wekelijks van het ene huis naar het andere huis te gaan. Dus ja, ik vind dat de ouderschaps skills wel zijn aangetast als je vreemd gaat en hiermee je partner en je kinderen bedriegt. Hoe betrouwbaar ben je dan voor je eigen kinderen?