Kan je aan hem vragen met wie hij eens zou willen afspreken? Hem vragen naar dat jongetje in de klas om hem eens thuis uit te nodigen? Hier moet ik mijn zoon afremmen in speelafspraken. Hij zou het liefst elke dag met iemand spelen. Zijn beste vriend woont in de straat, daar speelt hij minstens 1x per week mee. Hij was erg gefocust op een jongetje in de klas en die jongen vond hem ook erg leuk om mee te spelen. Met T heb ik toen gesproken om ook met wat andere kinderen af te spreken. In het spel met anderen vind ik hem niet echt sociaal, maar ik zie dat de andere net zo spelen. In zijn klas is een groepje van 7 jongens wat regelmatig met elkaar speelt, ze zitten nu een half jaar bij elkaar in de klas en gaan erg leuk met elkaar om.
Wat een verschil in kind he? Maar lijkt me heerlijk als hij zoveel vriendjes heeft! Mn zoon heeft op zich wel vriendjes, ( 2 uit de klas noemt hij echt "zn vriend" en in de straat is er een vast clubje met wie hij geregeld buiten speelt), maar echt kindjes uitnodigen is denk ik nog een drempel? Ik denk dat ik hem vraag met wie hij wil spelen en dan de eerstkomende keer dat ik vrij ben hem dan ga helpen Hoe doet jouw zoontje dat dan? Bespreken jullie dat al voor schooltijd of bij het ophalen? Heeft hij de woensdag- en vrijdagmiddag ook vrij? Hier dus niet, dat maakt het misschien ook lastiger? Ze zijn de hele woensdag vrij en verder 4 lange dagen.
Hee Druif, ja grappig toch zo'n verschil terwijl ze ook zo veel overeenkomsten hebben. Mijn zoon is ook de hele woensdag vrij en vrijdagmiddag. Op maandagmiddag zit hij nu op zwemles (met zijn beste vriendje ). De eerste keer dat hij een speelafspraak had wilde een klasgenootje met hem spelen. Die heb ik toen bij ons thuis uitgenodigd om eens te kijken hoe dat zou gaan. Dat ging heel goed. Dus de week erna ging mijn zoon daar spelen. Toen had hij de smaak te pakken en hij wilde met meer vriendjes afspreken. Met een aantal moeders heb ik ook een klik en daarmee sprak ik af om te gaan/komen koffiedrinken. Hartstikke gezellig! We hebben een lijst met telefoonnummers uit de klas en de kids bellen mbv ouders naar een vriendje om af te spreken. Als T met een "nieuw" samen wil spelen gaat het over en weer, bij vriendje en bij ons spelen. Op zaterdag speelt hij bijna altijd met zijn beste vriend.
Hier in huis zien we ook grote verschillen tussen onze eigen kleuters, en vooral verschillen die we absoluut niet verwacht hebben. Onze meiden zijn over het algemeen erg open en sociaal, ze praten makkelijk en veel en zijn vanaf babytijd gewend om samen te spelen met anderen. Toch vindt 1 dochter het maar lastig om hechte contacten te leggen in de klas. Ze speelt wel met veel kinderen en heeft 1 goede vriend die naast haar in de klas zit. Maar de juf moet haar echt helpen om naar anderen toe te stappen en zelf initiatief te nemen. Ik zie haar voorlopig echt niet in haar eentje bij een ander kind thuis spelen. En ze geeft ook nog niet aan daar behoefte aan te hebben. Tweede dochter sprak al na 1 maand school over 'haar beste vriendin' en heeft meerdere speelafspraken. Grote verrassing is onze zoon, die heel open is qua contacten, maar nog erg speels. Hij is taalkundig nog niet heel sterk, dus waren wij vooral bang dat hij zijn draai niet zou kunnen vinden op school. Maar niks is minder waar. Hij speelt volop, is al op kinderfeestjes geweest, heeft speelafspraken en ik kom om in vriendenboekjes hier thuis. De juf heeft dit ook al opgemerkt en let zelf op dat D zich niet verloren voelt in de klas, en helpt haar om zelf initiatief te nemen. Het rare is dat zij thuis absoluut niet op haar mondje gevallen is, en echt haar mannetje kan staan tegenover andere kinderen. Op kdv was ze echt heel anders, ze kwam op voor andere kindjes, en liet niet over zich heen lopen. Wij hopen dat dit op school ook weer komt, als ze zich eenmaal veilig en vertrouwd voelt. Bij haar duurt dat wat langer.
Volgens mij lijkt onze zoon heel erg op jullie "D"! Hij is oppervlakkig gezien heel open, sociaal en spontaan, praatgraag etc. Maar ik denk dat hij het ook lastig vindt om contact te leggen met anderen. Ze moeten vaker naar hem komen dan andersom. Ik denk dat hij dat ook wel leuk vindt, maar ik hoor ook vaak van hem terug dat hij al invult wat anderen denken of vinden van hem. En dat hij daarom geen initiatief neemt. Stiekem is hij best verlegen en onzeker! Ik hoop ook erg dat de juffen dit in de gaten hebben en een beetje kunnen helpen/ bijsturen. Hij heeft twee verschillende. Van de ene heb ik alleen het gevoel dat ze niet op haar plek zit bij de kleuters ( ze komt van een hogere groep en zit nu voor het eerst bij de kleuters) Ze doet haar ding maar meer ook niet, zeg maar De andere is echt goud waard maar helaas vaak ziek/ overspannen dus die wordt vervolgens weer vervangen door "losse flodders". De continuïteit is ver te zoeken en dat is natuurlijk niet bepaald gunstig!
Dat is mijn dochter inderdaad ook. En ik was precies hetzelfde. Ik was tot mijn 8ste geloof ik extreem verlegen, wist echt niet wat ik tegen andere kinderen moest vertellen en liet compleet over me heen lopen. Ik speelde alleen samen met mijn nichtjes en buurjongen, want die waren vertrouwd. En daarna is het allemaal helemaal goed gekomen. Ineens kreeg ik voldoende zelfvertrouwen en kreeg hele goede vriendschappen. Ik heb me dus ook voorgenomen om haar de tijd te gunnen die ze nodig heeft. Tegenwoordig (dat cliché weer ) begint de circus met afspraken/ vriendenboeken e.d. steeds eerder. Mijn moeder zegt dat ze zich totaal geen zorgen maakte destijds, ik was 'nog zo klein'.
Ik had vanmorgen een kijkochtend op school, we mochten een paar uur meekijken. Wat me wel opviel is dat de meeste kleuters nog niet echt vaste vriendjes leken te hebben. (Mijn dochter zit in groep 1, geen combiklas, eerste kindjes worden in dec 5 jaar). De juf vertelde vorig jaar ook eens dat dat nog heel normaal is bij kleuters. Een paar wel, groepje van 4 meisjes, wist ik ook al, die trekken erg naar elkaar toe. De jongens speelden ook meer met elkaar. En mijn dochter en haar ene vriendinnetje dus, die zoeken elkaar constant op. Het gekke is dat ze met haar bso vriendinnetje (die ook in haar klas zit) vrijwel niet speelt op school. Had t er nog even over met de juf, die zei dat ze dat ook niet herkende. Terwijl ik op de bso iedere keer hoor dat die 2 altijd samen spelen en dat het zo leuk klikt. Kleuters, rare wezens
Ik herken je verhaal niet. Onze oudste heeft vanaf het begin af aan een vast vriendengroepje met 5 jongens. Daar wordt veel mee gespeeld, ook in de vakanties en weekenden. Zelfs logeerpartijtjes zijn er al geweest. Ik heb het nooit echt gestimuleerd, het ging vanzelf. Ze zijn allemaal van dezelfde leeftijd en allemaal verschillend wat er voor zorgt dat het klikt. Er wordt elke week minimaal 2 keer gespeeld ( of tussen de middag even mee bijvoorbeeld ). Daarnaast heeft hij buiten zijn school 1 beste vriend, vanaf dat hij 1.5 jaar was. Daar speelt hij bijna elke dag wel mee. Al is het maar voor een half uurtje. Het loopt bij elkaar de deur plat ( lopen zo naar binnen ). Ik vind vriendjes wel belangrijk, maar je als jouw zoontje er geen belangstelling voor heeft zou ik het gewoon nog even zo laten. Dat komt vanzelf wel. Wel zou je bijvoorbeeld eens met een moeder kunnen afspreken, zodat hij toch een beetje met ze in contact komt.
Nu is het zo dat mijn dochter speelt met een ander meisje , want de moeder en ik spreken ook wel eens wat af , dat klikt wel tussen ons. Maar het klikt niet zo tussen de dochter en mijn dochter zijn nu 4,5 jaar Haar dochter is nogal pesterig, dingen afpakken, slaan , duwen , je kan het niet verzinnen maar alles wat niet mag doet ze . En mijn dochter is niet zo , is gevoeliger en niet zo van het slaan, het huilt wat eerder. En slaat niet gelijk, anders dan haar iniedergeval Hebben jullie dat ook wel eens meegemaakt dat een kind in de klas slaat, bijv met schep op een hoofd slaat , of takken enzovoorts of iets anders meegemaakt ???? En wat doen jullie daaraan, en hebben jullie ook wel eens zoiets meegemaakt , en kwam dat later toen ze ouder werden weer goed? Hopenlijk komt het goed als ze wat ouder zijn? ps ik ben blij dat mijn dochter op judo zit !!!
Dit denk ik ook! Mijn zoontje wil elke dag wel ergens spelen, maar ik beperk het tot 1-2 speelafspraakjes per week. Daarnaast nog twee middagen BSO per week, dus dan vindt mama het wel genoeg
Adi, bedankt voor je reactie, dat relativeert wel! Inderdaad: ik was vroeger ook wel verlegen, maar had wel altijd vriendinnetjes, maar was gewoon niet zo van de grote groepen. liever een paar goede vriendinnetjes, dan een hoop oppervlakkige. Niks mis mee En zo is het nog steeds, alleen ben ik wel minder verlegen geworden Had mn zoon alleen iets spontaner ingeschat omdat hij nogal praatgraag is. Maar misschien lijkt hij meer op mij dan ik dacht Hij heeft waarschijnlijk meer tijd nodig. Arevinol: wat leuk zeg, dat ze zoiets organiseren! En wat een grappige bevindingen! Leuk om te lezen en ook geruststellend! Aszz: ja, het komt vast vanzelf wel wanneer hij er aan toe is. Ik heb een aantal vriendinnen met kinderen en dan spelen ze ook erg leuk met elkaar, maar dat is vertrouwd en veilig, want die kent hij vaak al van jongs af aan. Op school moet dat natuurlijk nog groeien. Ik heb daar een kennisje en haar zoon is mijn zoons "beste vriendje" op school. Wrs omdat dat enigszins vertrouwd was ( hoewel ze elkaar slechts ca 5 keer gezien hadden voor school). Maar hij hangt erg aan hem en lijkt daardoor weinig open te staan voor andere vriendjes? jmm: vervelend zulke "vriendinnetjes"! neem aan dat als het op school gebeurt dat de leerkrachten wel in zullen grijpen, want zulk gedrag is onacceptabel uiteraard! Soms zijn kinderen in hun eigen (thuis) omgeving wat baziger of vrijer/ brutaler dan op school, althans dat zie ik wel als mn zoon thuis met een kindje speelt. Ik zeg daar soms wat van als ik het idee heb dat het andere kindje er niet tegen op gewassen is. Mn zoon heeft een buurjongetje die nogal wild doet. Als ze samen spoelen gaat er vaak wat stuk. Ze stimuleren elkaar er ook in (gaan een beetje haantjes gedrag vertonen). Ik vind dit niet prettig dus zal het contact niet stimuleren, maar hij moet zelf ontdekken of het een leuk vriendje is voor hem of niet. Ik ga hem dus ook niet verbieden om met hem om te gaan.
Even een update: zoon heeft een speelafspraakje gehad, haha! Ik heb hem wel een duwtje in de rug gegeven, maar hij heeft het zelf "geregeld"! Het ging volgens mij best goed. Ik haalde hem op en ze hadden leuk gespeeld, terwijl het niet eens echt een "vriendje" was waar hij het geregeld over heeft gehad?! ik denk/ vermoed dat het ook geen gevolg gaat hebben bij dat jongetje Maar de toon is gezet! Van de week had hij ook een leuke speelervaring op school met een ander kindje, dus ik denk dat hij los begint te komen en het gewoon even wat langer duurde bij hem