dan is mijn dochter ook ordinair ckr die heeft gouden oorbellen in en enne gouden armband om ordinair vind ik een heel stom woord !
sja ik vind dat je best ordinair mag zeggen hoor... Hoe wil je zoiets aardig zeggen dan? Als ik een baby met oorbellen en zo'n armbandje zie, vooral goud, dan trek ik mijn wenkbrauwen op. Klinkt dat beter dan? Ook niet he? Nou ik vind het niet mooi, zo dan... Ik zou er persoonlijk niks van zeggen, al blijkt hierboven wel wat ik er van vind. Ik zou het idd een keertje omdoen bij een bezoekje en verder zeggen dat je het liever bewaart, omdat het van waarde is ofzo. Dan lijkt het of je er wel waarde aan hecht, maar laat je je schoonouders in hun waarden. En over andere sierraden zou ik zeggen, als ze erom kan vragen en het haar smaak ik vind ik het prima, maar eerder blijven die dingen in hun doosje zitten!
Cherise heb niet heel het topic gelezen, maar wat me het meeste "stoort" aan je verhaal... is dat er dus aangegeven is, dat je het niets vindt... en dan toch kopen... en verwachten dat je dochter dit elke dag draagt... Vind ikzelf een beetje "de wil opleggen"en een vorm van indirekt dwingen...... Als jij het niets vindt... niet aandoen...! Klaar... Je hebt ze netjes bedankt.... en als ze zien dat je dochter het niet draagt... weten ze daar de reden al van..... groetjes, Ramona
Lekker alleen de volgende keer dat je ze ziet omdoen (ze bedoelen het vast goed) en dan in een diepe kast laten verdwijnen.
Idd ver weg in een kast stoppen. En als ze er naar vragen waar het is? Zeggen dat je kind overal aan bleef hangen met dat armbandje om!
Bedankt voor al jullie reacties. Ik heb inmiddels al tegen ze gezegd dat ik het niet mooi vind. En het heel jammer vind dat ze het gewoon toch gekocht hebben, ondanks dat ze wisten dat ik het niks zou vinden. Met speciale gelegenheden waar mijn schoonouders bij zijn zal ik het haar omdoen, voor de rest ligt het in de kast. Zij vinden ook dat ze het best altijd kan dragen. Slapen zou zeker moeten kunnen. We verschillen hierover duidelijk van mening. Wat mij betreft is het hoofdstuk hiermee afgesloten. Hopelijk leren ze hiervan en luisteren ze de volgende keer. Ik vind niet dat ik ondankbaar ben, want ze wisten het van tevoren. Zij bepalen niet hoe ik haar opvoed en wat ik haar aantrek. Ze bedoelen het zeker allemaal goed, maar ze moeten leren wat hun grens is. Ik vind het vervelend dat het woord 'ordinair' verkeerd gevallen is bij een aantal van jullie. Zo heb ik dat niet bedoeld. Het is gewoon totaal niet mijn smaak en ik wist niet hoe ik mijn gevoel daarbij anders moest verwoorden.
Nou als je dat naar mijn dochter je wenkbrauwen zou optrekken of je afkeuring zou laten blijken dan had je toch echt een laaiende mama gehad! Dus je laatste beredenering vind ik respectvol en de rest beetje asociaal! Ik kan best begrijpen dat je iets niet mooi vind maar dat tonen op zo'n manier vind ik toch echt te ver gaan .. Ik ben zelf ook niet een fan van sieraden om bij een baby maar ze heeft het van dr opa gehad dus dan vind ik het alleen maar super lief dat die zoiets koopt ze draagt m niet elke dag maar dat hoeft toch ook niet. Met oorbellen vind ik het een ander verhaal want die kan je niet zoals een armband af doen.
Ik heb een tas vol met spul in de kast staan, die ik allemaal met een big smile heb aangenomen en vriendelijk voor heb bedankt, maar meteen in mezelf al wist: 'dit trek ik nóóit aan!'. Tsja....smaken verschillen! Gelukkig maar ..... By the way, m'n mams vroeg een uur na de bevalling of ik zo'n armbandje wilde voor ons zoontje (wel in het zilver, ik hou niet van goud) en ik was er als een kind zo blij mee! Ik vind het juist onwijs cute staan! Maar goed, wat ik al zei, smaken verschillen ..... In jouw geval begrijp ik je wel hoor! Je man had al aangegeven dat je het niks vind tenslotte. Ik weet zeker dat mijn schoonouders het dan ook echt niet zullen kopen, bij alles wat ik van haar krijg, krijg ik automatisch ook het bonnetje ....
even het armband vraag bij mijn vriend laten vallen. vind hij ook niks... maar ik tegenover heb eentje in het silver gehad als baby.. en mijn moeder heeft die aan mij dus gegeven en het is iets in de familie geworden (traditie) en vind ik ook schattig.. dus hier is het dus traditie vs smaak en ik zeg nu al dat traditie zou dan winnen hahah
de titel van het topic vindt ik gewoonweg superoverdreven als ik eerlijk mag zijn. dat het je smaak niet is kan best zijn maar jeetje zeg om dan te zeggen dat je dochter een VRESELIJK kado voor de kerst heeft gehad van je schoonouders het enige dat mij stoort is dat ze iets gekocht hebben waarvan ze van te voren wisten dat jij het niet mooi zou vinden, maar wat vindt jouw man ervan, wat heeft jouw man tegen ze gezegd over het wel of niet kopen van een armbandje? misschien is het in zijn familie wel een normaal iets om te kopen voor een (1e) kleinkind dat weten wij niet maar het zou maar zo kunnen. persoonlijk vindt ik je reactie best wel ondankbaar en zeker ook je reactie van jou (en andere) dat het zelfs ordinair zou zijn. smaken verschillen maar is iedereen die iets anders heeft of een andere smaak heeft dan maar gelijk ordinair? rare instelling hebben sommige dan hoor. je zegt dat je tegen je schoonouders hebt gezegd dat je het niet mooi vindt enzo maar toch houd je het kado? hebben ze je niet aangeboden dat je het dan terug kan brengen of kan ruilen, want ik kan me niet indenken dat als ik iets daarover zou zeggen ze niet tegen mij zouden zeggen nou breng dan maar terug of we kopen wel iets anders etc etc etc. je zult nog wel vaker meemaken dat je iets krijgt van dees of gene wat je niet mooi vindt of zoals je zelf aangeeft misschien wel iets vreselijks jeetje wil je dan overal een drama van maken, moet alles gegeven worden naar jouw smaak? hoe staat je man hierin? heeft die dezelfde smaak als jij of verschilt die van die van jou (wat mij heel logisch lijkt, en waarin je een gulden middenweg moet vinden) hoe dan ook vindt ik dat je evengoed wel iets dankbaarder mag zijn, ik kreeg altijd van mijn schoonmoeder (aparte) 2e hands kleding als ze weer eens op visite was geweest bij haar familie, ik heb haar altijd vriendelijk bedankt, de kleding zo doorgeschoven naar hen die er wel blij mee zijn maar haar daar niet mee op de tenen getrapt. (en ja ook zij weet dat ik mijn kinderen geen 2e hands kleding aantrek omdat we zelf geld genoeg hebben om nieuwe kleding aan te schaffen) er is ook nog een mooi spreekwoord over hahaha een gegeven paard niet in de bek kijken
De titel is achteraf gezien inderdaad een tikkeltje overdreven en laat niet duidelijk zien waar ik me aan stoor. Het gaat erom dat mijn schoonouders een cadeau geven, waarvan ze van tevoren wisten dat we het niet wilden hebben. Maar goed, zelf vind ik het vreselijk, maar smaken verschillen. De reactie van m'n schoonmoeder was niet van 'breng maar terug'. Ze zei gewoon dat zij goud wel mooi vindt. Mijn man is er ook niet blij mee, maar dan vooral omdat vooraf duidelijk gemaakt is is dat we geen gouden armbandje willen (zilver vind ik enigzins nog schattig). Op zichzelf vindt hij het niet lelijk, maar hij vindt dat ze onze smaak moeten respecteren en gewoon iets anders hadden kunnen kopen.
Haha lekker verhaal dit weer. Maareh, dochtertje krijgt een door opa en oma met ongetwijfeld heel veel liefde uitgezocht gouden armbandje en dat is inderdaad vre-se-lijk. Zum kotzen. Ik zou het ook gewoon tegen ze zeggen, dan halen ze dat soort onzin tenminste niet nog een keer in hun hoofd. Met kerst nog wel! Pffff. Nou ja... vraag me gewoon af of je nu heel rijk bent of juist heel arm als je hier zo'n probleem van maakt :-s edit: niet alles gelezen, zie nu je laatste reactie... fijn dat ze zo reageerden
Ik zou het niet om doen en er verder niet over beginnen. En als zij er zelf over beginnen zeggen dat ze wisten dat jij daar niet van houdt en dat jij ervoor kiest haar dit armbandje niet om te doen.
Ze heeft het er al over gehad, sorry gezegd voor het ongelukkige woord ordinair en aangegeven dat de titel achteraf ook wel wat overdreven was.... Ik moet er een beetje van zuchten hoor. Mag iemand zich hier niet gewoon even uiten zonder dat half zp zich aagevallen / aangesproken voelt.
Ik zou me er niet druk om maken. Mijn zoontje krijgt vaak zat cadeautjes die wij echt niet leuk vinden en die verdwijnen gewoon lekker in een tas met gelijkwaardige cadeaus. Ik bedankt altijd vriendelijk en we hebben er nooit meer over. Ik begrijp dat je het geen leuk cadeau vindt. Ik vind sieraden voor kleintjes ook echt niet tof, maar goed de meningen verschillen enorm, zoals je leest. Maar goed, ze bedoelen het wel goed en dat is lief. Ondanks het feit dat je ze vertelt hebt dat je het niet op prijs stelt. Gewoon lekker bewaren en vergeten.
Het is hier ook traditie hoor... en die naam armbandjes zijn er juist voor babies! Dus ordinair... nee zeer zeker niet... Hier is het ook zo dat je hem niet echt hoeft om te doen meteen... maar meer iets voor de 'heb' zeg maar... en om wat later om te doen... Maar ik ben het er wel mee eens dat het raar is om toch iets te kopen als je weet dat het niet zo leuk gevonden wordt... Misschien hebben ze het verkeerd begrepen? denk ik dan...
Pffff...... Dacht dat de discussies hier wat minder zouden zijn.... en dat het bij het zwanger gedeelte voornamelijk veroorzaakt werd door de hormoontjes..... maar nu begrijp ik gelijk dat het "ontzwangeren" zolang duurt.... Het verhaal van TS is toch gewoon duidelijk.... tja en misschien kiest ze andere woorden om HAAR MENING uit te drukken dan sommige anderen gedaan hadden.... En tja... sommige vinden goud armbandjes "ordinair" of lelijk... of zigeunerachtig... of juist mooi... of helemaal geweldig.... maar daar gaat haar verhaal toch niet over.... Zij geeft daarmee alleen aan dat ZIJ het niets vindt.... Gelukkig smaken verschillen...., toch?
Jeeeeemig, wat een gezeur om haar woordkeuze en het uberhaupt starten van dit topic lijkt het wel Ze vindt het ordinair, dat kan. Het kadootje dus vreselijk, dat kan ook. Hoezo belachelijk om het woord ordinair te gebruiken? Hoezo is ze ondankbaar? Sjongejonge, wat een gezeik zeg. Nu voor TS: Ik zou het armbandje niet om doen en eerlijk zeggen dat je het niet mooi vindt. Vind je dat eng of niet kunnen dan zeg je gewoon niks of verzint een smoesje. Succes
@MamaDeluxe: zoals je hierboven leest heeft TS zich al verontschuldigd voor haar woordkeuze dus hoe je er niet weer overeen te gaan hoor! Kom op zeg. Zich inhouden is ook een kunst blijkbaar.