Net nadat ze weg waren, kreeg ik een smsje van haar, "o sorry, had je smsje niet gezien, je stuurde het ook zo laat". Dat betekent kennelijk dat je ook zonder positief antwoord gewoon mag binnenstappen. Heb er niets meer van gezegd, want het komt toch niet over. De periode daarna wel heel veel afstand genomen. Ik vond het zo niet leuk.
Een vervelende communicatie-stoornis, maar ik denk niet dat ze gekomen waren, als ze je sms-je op tijd gelezen hadden. Het zou mij ook kunnen overkomen...
Dat denk ik ook niet, maar haar eerste smsje was heel afwachtend, zo van: "we wachten op je antwoord." En daar hebben ze niet op gewacht. Vandaar mijn stomme verbazing.
Ik ben gestopt met lezen op pagina 12, maar verbaas me echt enorm dat ik zovaak lees dat de eigen moeder een kersverse moeder moet bellen om te vragen of ze langs kan komen. Of dat er afspraken worden gemaakt hoe vaak oma wel of niet op bezoek mag komen. Het zal dan waarschijnlijk aan de familiebanden liggen, maar mijn moeder heeft mij gebaard en grootgebracht (net zoals wij dus nu met die 'kleine hummeltjes'), en hoeft echt geen afspraak te maken bij mij. Onze ouders vallen gewoon binnen als het ze uitkomt, en blijven net zo lang als ze willen. Ze worden ook niet als visite behandeld. Ze zetten vaak zelf hun koffie, of gaan gewoon helpen met datgene waar wij op dat moment mee bezig zijn. Als ze binnenkomen als wij eten, zet mijn moeder koffie voor hun 2, ons pap doet de tv aan, en ze gaan even op de bank zitten wachten. Of gezellig bij ons aan tafel zitten. Laat staan tijdens de kraamweek. Onze ouders hebben vrijwel ingewoond bij ons, en ik zou het echt niet anders willen. Voor mijn kinderen is het heel belangrijk om te weten dat opa's en oma's OOK onvoorwaardelijk zijn.
Dat lijkt me heerlijk Adi, maar mijn ouders en schoonouders komen echt op visite. Die gaan zitten en willen bediend worden. Prima, maar wel op afspraak en niet te lang want anders kom ik nergens aan toe.
Jammer genoeg geldt dat niet voor iedereen. Dus waar er wel afspraken gemaakt worden is dat gewoon nodig. Omdat er continu bij willen zijn ook verstikkend kan voelen en op je zenuwen kan werken.
Mee eens. Ik heb absoluut een goede band met mijn ouders en dus ook met mijn moeder. Maar ik heb ook behoefte aan alleen zijn, tijd voor mezelf en mijn gezin. Bovendien heb ik ook een eigen leven en dan is het gewoon veel handiger als er een afspraak wordt gemaakt om langs te komen anders staan ze voor een dichte deur of komt het niet goed uit. Bij iedereen werkt zoiets anders.
Dan kan ik het me voorstellen hoor, daarom denk ik ook dat het per familie echt verschilt. Als ik ze constant zou moeten bedienen, zou ik er ook anders mee omgaan denk ik.
@Adi: mijn ouders doen dat ook, die komen niet op visite, die zijn er en helpen dan met van alles. Of eigenlijk: ze namen ons alles uit handen Dan is het nooit erg als ouders komen Mijn schoonouders doen dat niet. Denk dat die dat niet durven ofzo, maar die zijn dus wel echt op visite en moeten bediend worden. Die wil je dan dus echt niet de halve of hele dag hebben zitten...
Ik vind dat iedere kraamvrouw het recht heeft om de kraamtijd zo in te vullen als zij dat zelf wil. dus dat staat voorop. Ik vind het ook totaal niet van 'verwende prinsesjes mentaliteit' getuigen wanneer je daar vooraf regels voor opstelt. Ik vind het eerder onnadenkend en totaal niet inlevend van mensen die zo makkelijk oordelen over een ander. Hoe kun je nu weten wat prettig is voor een ander? Niet iedereen is gelijk: de ene persoon heeft meer tijd voor zichzelf nodig dan de andere persoon. Ook hier is ons kindje er nog niet maar ook ik heb aangegeven hoe ik het voor mij zie. En gevraagd aan mijn man wat hij daarvan vondt. Denk dat niet iedereen daar even blij mee is, maar ja, het gaat toch echt om ons. Wij zijn het met elkaar eens. Liever een verwende prinses dan een overspannen prinses die niet van de kraamtijd en haar kind kan genieten. In dit specifieke geval vind ik het wel lastig hoe het gegaan is. Ikzelf zou het nooit kunnen verkopen wanneer de partner van je (schoon)vader thuis moet blijven. En met 1 jaar ben je inderdaad echt wel de partner van iemand. Dan moet die vader inderdaad maar als laatste in de rij komen opdat iedere biologische grootouder het kindje als eerste heeft gezien. Maar zijn vriendin hoort bij hem. Dat zij haar volwassen kinderen meeneemt gaat weer nergens over natuurlijk, zeker als je daar geen band mee hebt. En dat ze gaat staan schreeuwen is totaal ridicuul. Helemaal omdat ze het van tevoren wisten. En dan je moeder die iedere dag langskomt en aangeeft dat ze zelf bepaalt wanneer en hoe ze langskomt. Tja, dat kan ook niet. Ik weet wel dat ik mijn moeder het liefste dag en nacht bij mij hou wanneer ik ben bevallen maar dat zal ook niet gaan. Immers, dat trek ik van mijn schoonmoeder ook niet. Ook daar geldt weer: iedereen is anders en heeft behoefte aan eigen ruimte. En uiteindelijk heeft men gewoon je grenzen te respecteren denk ik dan.
Amen. De vriendin van mijn schoonvader had mij vandaag opgebeld. Of ze langs mocht komen om te praten. Ik zei is goed kom maar langs. We begonnen te praten. Ik bood mijn excuses aan . Ik zei dat het me speet dat ik haar op zo'n manier had weggestuurd. Dat ik dat een foute manier was en dat ik me kon voorstellen als ze gekwetst was dat ik dat begreep en dat dat nooit onze bedoeling was. Ik had uitgelegd hoe het kwam dat het zo is gelopen van mijn kant. Ik had ook uitgelegd dat ik het niet vond kunnen dat ze mijn wensen negeerde, haar volwassen kinderen meenam,dat ze vlak voor mijn neus begon te schreeuwen terwijl ik onze zoon in mijn armen had en ik net een dag geleden bevallen was. Dat zij ook niet heilig was in deze situatie. Dat ik stiekem ook wel een excuses van haar verwachtte. Toen zei ze dat ze geen excuses ging maken omdat ze vind dat ze niks fouts heeft gedaan. Nou prima excuses kan je niet afdwingen. Maar ik weet ook niet wat ik nu met haar aanmoet
Ik vind dat je dat heel netjes hebt gedaan. Niemand kan jou nu nog iets kwalijk nemen. Er staat je nu niets in de weg dan je gewoon goed over jezelf te voelen. En dát is je winst. Meer waard dan een neppig excuses van haar.
Ze zit nu alleen wel over mij te zeuren tegenover de rest van de familie van mijn vriend. Dat vind ik heel vervelend. Mijn vriend staat gelukkig achter mij. Maar het blijft vervelend
Dat zegt dan meer iets over haar dan over jou. Jij bent er klaar mee, niets meer aan doen. Probeer je niet te laten verleiden tot ook over haar te zeuren. Laat zien dat jij wél stijl hebt. (Dat heb je al gedaan!)
Je hebt het super opgelost. Heel netjes en volwassen vind ik. Dat haar niveau een tandje lager ligt, tsja.