Hier sluit ik mij bij aan. Ik vind het ronduit onbeschoft om de vriendin van je s-vader te weigeren en de deur te wijzen. Wees blij dat mensen zo trots zijn. Je had ook een half uurtje kunnen doen en dan kunnen zeggen ,mensen ik ben wat moe vinden jullie het goed een andere keer terug te komen? Dan was iedereen blij geweest. Wat betref je moeder kan ik wel indenken. Ik bedoel hele dagen blijven is natuurlijk niet nodig.
Wellicht had je je van te voren kunnen bedenken, dat de regel van jou ook wel een beetje kinderachtig was. Ik bedoel het is nou eenmaal de vriendin van je vader. En zo kort is een jaar toch niet?
Ik denk ook dat je het jezelf onnodig moeilijk gemaakt hebt maar ik vind het ronduit onbeschoft dat ze zo over jullie (duidelijk aangegeven) wensen heengewalst zijn. En schreeuwen?? Wat een visw*f, ik zou haar mijn excuses aanbieden voor het wegsturen en daarna haarfijn uitleggen dat je van zulk geschreeuw niet gediend bent. Dan moet ze maar achter een marktkraam gaan staan hoor.
Het is niet de vriendin van mijn vader , maar van mijn schoonvader. Misschien hebben meiden hier wel gelijk dat ik het beter anders had kunnen oplossen. Maar op dat moment vond ik het niet leuk van haar dat ze toch was gekomen terwijl ze vantevore wist wat onze wensen waren. Mijn reactie was dan misschien niet erg aardig. Maar had echt het gevoel dat ze over me heen walste haha.
Ik sta hier echt van te kijken als ik eerlijk ben. In mijn optiek ben je erg ver gegaan met je regels en zeker tegen de vriendin van je schoonvader. Mensen komen uit enthousiasme kijken en worden dan gewoon weer buiten gezet! Bizar! Ik zou persoonlijk echt niet meer bij je thuis komen, zo onwelkom wil niemand zich voelen lijkt me. O en je moeder, die ziet misschien wel gewoon in dat je het moeilijk hebt en moet wennen en wil er gewoon voor je zijn!
Las het nu net idd en heb het aangepast. Kijk je had bijv dan ook eerst je eigen ouders kunnen uitnodigen ,dan s-moeder en dan s-vader mt vriendin. Dan had je toch dat de biologische opa en oma's hun kleinkind eerst hadden gezien en had vriendin en s-vader zich ook niet zo gevoeld.
Het is niet de vriendin van mijn vader, maar van mijn schoonvader. Of een jaar kort is of niet is natuurlijk ieder zijn mening. Ik vind het persoonlijk wel kort. Ik had het anders aan kunnen pakken daar geef ik sommige vrouwen wel gelijk in. Maar goed achteraf is altijd makkelijker praten. Het is ook gewoon dat in haar helemaal niet goed ken. Toen walste ze voor mijn gevoel op dat moment over me heen en dat kon ik ook nog eens slecht hebben.
Dat was ook een goede geweest. Maar ja ik had zoiets van ja wie het eerst kan kom maar haha. Ik vind het alleen moeilijk om een band op te houden met haar, om eventueel haar een band met ons zoontje op te laten bouwen. Terwijl wij weten dat mijn schoonvader om de paar jaar een ander heeft en relaties niet zo serieus neemt. Daar kan zij natuurlijk niks aandoen en ze weet dit ook niet. Maar ik heb er moeite mee om dan haar te behandelen als grootouder als ik ergens al stiekem weet dat ze over een paar jaar weer weg is.
Ik vind eigenlijk dat je het wel goed hebt gedaan. Je komt tenminste voor jezelf op en dat doet lange niet elke 'nieuwe' mama, soms tot ergenis van haarzelf Je had dus van te voren al met je schoonvader afgesproken dat de vriendin en kinderen niet mee zouden komen en ze kwamen toch? Nou, goed recht dat je ze eruit hebt gezet. Maar.... waren de vriendin en kinderen hier ook van op de hoogte of heeft je vader de afspraak een beetje half meegekregen en niet aan het thuisfront verteld? Dan kan ik me voorstellen dat ze pissig was (rechtvaardigd overigens niet haar achterlijke reactie). Ik zou met haar in gesprek gaan en uitleggen hoe je het had afgesproken. Wat betreft je moeder: ook heel goed dat je daar wat van hebt gezegd. Ze hoort zich wel degelijk aan jouw regels te houden, kom op zeg.. het is jouw huis, jouw kind, jouw gezin. En zij is 'maar' oma, ze heeft haar kans gehad toen jij klein was om te moederen. Natuurlijk is ze trots maar ze hoort zich gewoon aan te passen aan hoe jij het wil, klaar. Waar je misschien nog wat aan zou kunnen doen is de manier waarop. Ik begrijp dat je vol hormonen zit nog, maar probeer vanaf nu rustig met mensen in gesprek te gaan. Leg uit dat het je allemaal teveel is, dat je het hartstikke lief vindt dat ze langs willen komen maar dat je dat wel graag wil als jullie er aan toe zijn en op momenten dat het jullie uitkomt. Succes!
Ik had in eerste instantie liever ook niet dat vriend van schoonzusje meteen meekwam de eerste dag(zat een verhaal aan vast, voelde mei iig niet op mijn gemak bij hem). Uiteindelijk kwamen ze wel met zijn tweeen binnen(hou het op miscommunicatie) en toen heb ik hem toch echt te deur niet gewezen hoor, heb wel wat beters om mijn energie aan te verspillen. Uiteindelijk vonden we het ook wel een mooi gebaar dat hij er toch meteen bij wilde zijn. Zo had jij het misschien ook beter kunnen zien, ze waren allemaal nieuwsgierig naar joú kindje. Alleen zelf vasthouden, twee mensen tegelijk, niet teveel mensen op 1 dag, allemaal hele logische wensen, maar ik heb nu het idee dat je het door je hormonen een beetje verliest in het 'houden aan de regels' ipv de reden waarom je die regels hebt gemaakt; namelijk dat je een rustige kraamweek wilt. En ik kan me niet voorstellen dat die onrustiger wordt omdat er net wat meer mensen even zijn komen kijken. Daarnaast is het voor de kraamhulp de aangewezen taak om je moeder na een uurtje oid de deur te wijzen. Je moeder ís ook oma geworden en mág dus ook elke dag even langs komen(dat vond je wel goed toch?) maar niet te lang! Oh, en je schoonmoeder en moeder zijn wél oma geworden, eventjes vasthouden als de kleine slaapt is dan een kleine moeite toch? Ik hoop dat wanneer je zelf oma wordt, je kinderen iets milder zijn.
ik vind dat je moet doen waar jullie je goed bij voelen maar ben misschien ook bevooroordeeld.. na mijn eerste bevalling was ik overprikkeld en helemaal gestressed continue in mijn kraamweek omdat er continue bezoek kwam en ook mensen ondanks vooraf verzoek niet te lang te blijven toch de halve of hele dag bleven hangen.. en ik dus absoluut niet mijn rust kon nemen.. ik stond na een aantal dagen te janken dat er weer bezoek kwam.. ik ben ook in een depressie geraakt daarna en dat terwijl ik dus ook aan mijn vriend aangaf dat ik het niet aan kon zoveel.. hij zei het hoort erbij en was ook enthousiast natuurlijk.. dat begrijp ik ook.. nu zit ik aan de medicijnen en ben ik ergens blij dat ik een paar dagen in het ziekenhuis zal liggen omdat ik dan weet dat ook het personeel daar je bijstaat indien nodig.. mijn vriend heb ik ook al duidelijk gemaakt dat we dit deze keer andres doen als ik aangeef dat het me teveel is dat we het verzetten en niet iedereen meteen de eerst dagen over de vloer willen want ik wil er alles aan doen om te voorkomen dat ik me weer zo voel, ik zal deze keer ook moeten herstellen van een keizersnede EN een buikwand operatie tegelijk dus zal me al minder snel ok voelen (reken ik maar op) dus ik wil deze keer ECHT mijn rust nemen.. ik ben echt van mening dat mensen de wensen van de kraamvrouw (en partner)moeten respecteren en dat is echt omdat ik zelf heb ervaren wat voor impact het kan hebben als ze dat niet doen, ik zat continue met overprikkeld kind ivm dat iedereen haar vast wilde houden waardoor ik nog meer gestressed raakte.. en dit gaan we dus niet meer zo doen, en ik snap dat bezoek het kindje vast wil houden daarom kies ik er nu liever voor om dan het grootste deel bezoek een weekje uit te stellen zodat ik ook neit steeds hoef aan te geven dat ik liever niet wil dat ze de kleine vasthouden.. ik snap; overigens ook als mensen zoiets zelf niet hebben meegemaakt dat ze er dan anders tegen aan kijken, ik heb dit namelijk ook nooit zo van die kant bekeken voor het mij overkwam
Allereerst, gefeliciteerd met je zoontje! Ten tweede. Ik snap je gevoel, maar probeer ook vanuit hun kant te kijken. Zij zijn opa en oma geworden en terecht trots! Het is logisch dat ze hun kleinkind willen bewonderen. De vriendin van je schoonvader op dat moment de deur wijzen vind ik ook wel heel ver gaan. Ik had het waarschijnlijk wel getolereerd, maar achteraf schoonpa erop aangesproken. Ze voelt zich nu waarschijnlijk voor schut gezet. Ik keur haar reactie niet goed uiteraard!! Dat vind ik ontzettend onvolwassen en onbegrijpelijk om zo te schreeuwen tegen een kersverse moeder en baby! Ik weet niet of zij over je heen walste als je het had goedgekeurd. Misschien heeft je schoonpa namelijk wel tegen haar gezegd dat het wel ok is om mee te mogen en is ze dus daarom meegekomen. Je moeder klinkt als een trotse oma die er voor haar kind en kleinkind wil zijn. Mijn ouders kwamen ook dagelijks, maar dan een paar uurtjes omdat ze gewoon er voor mij wilden zijn en wilden helpen met onze dochter. Als ik moe was, ging ik gewoon naar bed en ik waakte er echt wel voor dat ook mijn dochter haar rust kreeg. Verder hielpen ze in huis en kookten ze eten. Ik waardeerde dat enorm. Maar goed, ik kan me voorstellen dat niet iedereen dat prettig vindt. Misschien kun je met je moeder duidelijke afspraken maken? Haar vertellen dat ze echt wel welkom is, maar dan voor eventjes i.p.v. de hele dag?
Persoonlijk zou ik zelf niet zo ''streng'' zijn. Maar los van dat zijn dit JULLIE wensen, en andere (zeker je familie) moeten dit gewoon respecteren, Punt! Ik vind die vriendin verschrikkelijk onbeschoft! en ik vind ook dat je moeder jou wensen hoort te respecteren. Dat het haar kleinkind is wil nog niet zeggen dat zei er ook iets over te beslissen heeft natuurlijk, dat is altijd nog aan jullie! Suc6 en laat je kraamtijd alsjeblieft niet verpesten! Geloof mij maar daar krijg je anders enorm veel spijt van! sterkte ermee
Ik begrijp je wel. Mijn ouders zijn ook gescheiden en hebben beide een nieuwe relatie. Ik heb tegen ze gezegd dat ik wilde dat ze naar het ziekenhuis alleen kwamen en niet hun vriend en vriendin mee moesten nemen. Ik wilde niet dat de vriendin van mijn vader of de vriend van mijn moeder mijn dochter eerder zagen dan de familie. De dag erna mochten ze wel komen. Ik kan met allebei goed overweg maar ze zijn geen familie, ik zal ze ook nooit stiefmoeder of stiefvader normen want ik heb maar 1 moeder en 1 vader. De reactie van jouw moeder kan ik gedeeltelijk begrijpen, mijn schoonouders en ouders hoeven geen afspraak te maken als ze D willen zien maar ze moet wel jou wensen respecteren.
Tuurlijk mogen de grootouders hun kleinkind vasthouden. Geen probleem. Daarom wilde wij ook dat de grootouders als eerste kwamen zodat ze daar alle tijd voor hadden. Met wat grotere groepen willen mijn vriend en ik dat ons zoontje niet van hand naar hand gaan. Omdat hij nog zo klein is. Naar mate hij ouder wordt zal dat wel los lopen. Maar hij is nu nog zo klein dat ik het gevoel heb dat als teveel mensen hem in korte tijd vasthouden dat dat niet goed voor hem is.
TS ik vind je een beetje zeurderig inderdaad, dus dat is mijn mening... Die mensen willen gewoon graag jullie kindje komen bekijken. Ik snap niet waarom sommigen altijd zo verschrikkelijk moeilijk moeten doen...
Ze wist inderdaad van de afspraak af en het gekke is dat ze het toen alle twee begrepen en ze deden er ook niet moeilijk over en ineens gebeurde dat en dat overviel me ook.
Kan me je reacties heel goed voorstellen. Dat je moeder vaak langs komt, dat begrijp ik ook, maar ze zou respect voor jou moeten hebben dat ze dan max. een half uur of uur blijft. Dat je de kinderen van de vriendin van je schoonvader er nog niet direct bij wilt hebben, dat begrijp ik. Je bent wel streng geweest dat hij zijn vriendin mee heeft genomen. Mogelijk was je reactie ook anders geweest als je schoonvader alleen zijn vriendin had meegenomen en niet ook haar kinderen, die zoals je schrijft al volwassen zijn.
ik vind het een beetje raar dat je vader zijn vriendin niet mee mocht nemen. als iemand tegen mij zou zeggen dat ik mijn man niet mag mee nemen zou ik flink boos zijn en zelf zou ik ook niet komen. dat ze tegen jou tekeer gaat is natuurlijk ook niet goed maar vind het eerlijk gezegd een beetje vreemd omiemand de deur te wijzen
Misschien is zij wel een blijversje en zo niet ,wil dat toch niet zeggen dat ze niet een hele leuke band met je zoontje kan opbouwen? Ook als een relatie over is kan er nog een leuke band blijven. Als jou zoon later elk jaar een andere vriendin heeft doe je daar dan ook maar niet zoveel moeite voor, omdat je dat moeilijk vind? Probeer het een beetje op zijn beloop te laten. Het zou een stuk makkelijker zijn.