Ik ben basisschoolleerkracht en geef fulltime les aan groep 4. Nu heb ik helaas al twee miskramen gehad, maar ook al gemerkt hoe moeilijk het is om je "niet-zwanger" voor te doen in een groep kinderen. Ik was de tweede zwangerschap zo misselijk dat ik wel eens de klas uit moest rennen naar de wc, en tijdens de les de hele tijd happen nam uit een bakje yoghurt om de misselijkheid maar tegen te gaan. En dat was ivm de miskraam maar relatief kort; als het straks lukt zwanger te blijven, duurt dit natuurlijk langer. Dus, mede-juffen en andere dames die met kinderen werken: hoe zorg je ervoor dat niemand iets door gaat hebben en er geen verhalen rondgaan onder ouders, voor je de eerste drie maanden gehad hebt??
ik had dat in de zorg. Ik heb destijds zetpillen genomen voordat ik aan het werk ging, had ik een lange dag dan in de grote pauze nog eens. Verder zou ik gewoon nu al langzaam beginnen met wat meer eten of drinken in de klas. zodat het wat minder opvalt voor de kinderen.
Ik werk ook in de zorg en ben vier keer zwanger geweest waarvan 1 miskraam. Alle vier de keren wisten diverse mensen het al vroeg. Ik heb persoonlijk niks met geheimzinnig doen hierover. Het is wat het is. Als je erg verkouden bent of kiespijn hebt ga je dat toch ook niet verbergen? Vaak wat eten en collega's in vertrouwen nemen dat ze misschien even kunnen overnemen als je echt naar het toilet moet oid.
Ik vind dat echt wel heel wat anders, pril zwanger zijn of verkouden. Niet iedereen wil hun verlies met iedereen moeten delen als het misgaat. Ik heb twee miskramen gehad en de derde keer kreeg (naast mijn man) niemand wat te horen tot ik een goede echo had gehad. Ik kan je verder geen advies geven helaas, ik werk op een groot kantoor dus ik kan iets makkelijker doen en laten wat ik wil zonder blikken. Ik denk zelf niet dat jonge kinderen echt actief op dit soort signalen letten, ik zou me daar niet heel druk om maken! Voor mij helpt tegen de misselijkheid een pepermuntje trouwens, misschien wat minder opvallend dan yoghurt.
Ik heb nu al twee keer een week ziek thuis gezeten door de miskramen... En ik vind idd dat het de kinderen en hun ouders (nog) niks aangaat de eerste drie maanden. Sowieso, kinderen van 7/8 wil ik niet confronteren met mijn verdriet. Wat voor zetpillen heb je @Springboon ?
Ik lees mee. Hier ook voor de klas (voortgezet onderwijs) en de verhalen onder leerlingen kunnen nogal snel gaan als deze zwangerschap goed gaat en ik kwaaltjes krijg..
Daarom.. Voor de kinderen ben ik in mijn geval niet eens "bang", maar wel dat hun ouders het gaan begrijpen als ze thuis dingen van hun kinderen horen. Naar de kinderen toe heb ik het vertaald naar vaak fruit en zoute dingen moeten eten van de dokter omdat ik anders duizelig word.
Ik vind collega's en zelfs volwassen patiënten echt iets anders dan kinderen en hun ouders. Collega's zijn niet "over" in het onderwijs, mijn buurjuf kan hooguit af en toe even langs mijn lokaal lopen of de kinderen nog met acceptabel lawaai aan het werk zijn. Vrees dat het echt anders is dan in de zorg, vandaar mijn topic specifiek voor leerkrachten...
Hier een basisschooljuf, groep 5 Ik heb smintjes, stophoestjes en crackertjes in de la liggen. Tussendoor neem ik dan wat, zijn ook dingen die je gemakkelijk kunt verstoppen en snel op kunt eten. Ik drink veel thee, waardoor ik vaak heen en weer loop en zo ongemerkt wat vaker naar de wc kan. Verder ga ik op de instructie tafel zitten om uitleg te geven ipv rondlopen als ik duizelig/misselijk ben. En ik maak lijstjes; alles wat ik nog moet doen en bedenk schrijf ik op. Vergeet echt alles
Ik was ook regelmatig heel beroerd en werk in het middelbaar onderwijs. Ik zou me er niet zo druk om maken, kinderen letten niet op dit soort dingen. Juist dingen gaan benoemen kan bij ouders argwaan opwekken.
Ik volg! Hier ook een juf, van groep 1/2! En ik hoop toch echt over een tijdje ook zwanger te mogen zijn en met dit ‘probleem’ te zitten. Zat er al eens aan te denken: hoe doen mensen dat toch? Heel lastig! Vooral met het tekort aan leraren. Je kan sowieso niet uitgebreid gaan kotsen en een klas vol kinderen achterlaten. Ze zullen vast niet denken: oh de juf zal wel zwanger zijn. Het is meer het feit dat je ze achter moet laten terwijl ze onder jouw verantwoording vallen. En er niet altijd iemand is om ze op te vangen. Ik zou het zelf wel een aantal collega’s vertellen. Maar ik heb collega’s die enorm meegeleefd hebben met ons traject.
Ik zou gewoon doen wat op dat moment goed voelt, maak je er vooral niet te druk over. Je hoeft geen uitleg te geven als je eet, drinkt of naar toilet moet. Mochten ze er naar vragen, zorg dan dat je weet wat je wil zeggen. Waarschijnlijk valt de kinderen niet eens iets op.
Ik heb ook verborgen "moeten" houden in de gehandicaptenzorg en speciaal onderwijs. Had wel collega in vertrouwen genomen. Ik was zo beroerd had de kotsemmer op de bijrijdersstoel staan. Iemand die begreep wat er was en wat hielp was wel fijn Mijn cliënten en leerlingen hebben heel lang niks door gehad tot 18 weken Sommige pas na 23 weken. Heb wat wijdere kleding gedragen, wat vaker kopietjes moeten maken en "plassen" ongesteld ook een leuke willen kinderen niks van weten. Maar zou pas met smoesjes /excuses beginnen als iemand commentaar geeft dat je wat eet of vaker weg bent uit de klas
Geen ervaring in het onderwijs, wel met zwangerschapsmisselijkheid. Daarvoor kun je naar de huisarts, die kan je wat voorschrijven. Als jij uitlegt waarom, dan zijn er echt mogelijkheden.
Geen tips voor de specifieke situatie. Maar zelfs een uitleg waarom, is niet altijd nodig. Hier de eerste paar weken behoorlijk misselijk geweest. Heb enkel de huisarts hoeven bellen dat ik zwanger was/ben, dat ik daardoor misselijk was en dat ik er last van had. Kon zo naar de apotheek emesafene ophalen. Werkte bij mij gelukkig ook nog eens als een tierelier.