Ben nu precies 37 weken. Tot zondag ging alles heerlijk. Maar toen. Zodra ik ga staan of beweeg, hup harde buik. Bij zitten en liggen gaat het wel, maar verder....... Gevolg, kan bijna niets meer, zit maar te zitten en dat met een peuter van 3,5 jaar. Ziekenhuis 2x gebeld, antwoord: tja dat hoort er bij zo op het eind. Wat moet ik daarmee. Toch niet normaal dat constant als je loopt je het gevoel het dat je een cementblok van 100 kilo op je buik draagt. Herkent iemand dit?
Ik herken het helaas wel, vooral van de laatste weken in de zwangerschap. Het is niet handig nee als je nog een peuter rond hebt lopen. Probeer iig zo min mogelijk te tillen nu en zoveel mogelijk je rust te pakken. Ik hoop dat je snel van je harde buiken af bent want die zijn echt niet fijn nee.
Ik herken het ook. Sinds een dag of twee ben ik ook niet meer vooruit te branden... Ik heb het idee dat het ook aan het weer ligt. Zo kan ik aan mijn vingerkootjes voelen dat er onweer aan komt en van die spanning in de lucht wordt ik ook nog eens stikchagerijnig...Dus ik kan bijna niks meer, ik heb vanochtend drie lakentjes (!) gestreken en daarna was ik zo moe dat ik eerst maar weer in bed gekropen ben en inderdaad de hele tijd harde buiken en zo. Vooral bij het opstaan uit een stoel of zo, dan moet ik eerst even drie keer diep ademhalen voordat ik verder kan omdat mijn buik dan samentrekt. Ik denk dat het ook met indalen te maken heeft. Ik heb mijzelf net in de spiegel aangekeken en beloofd dat ik dit niet nog 5 weken ga doen! (Eline kwam pas met 42+1) Sterke meid!
Bedankt voor jullie reacties. Wel fijn te horen dat jullie dit herkennen hoor. Hoop dat het minder word als de kleine ingedaalt is. Waarschijnlijk speelt het weer nu ook niet echt mee, maar daar wil ik niet over zeuren, ben blij dat we de tuin weer in kunnen
Jij ook heel veel sterkte!!! Mijn dochtertje kwam met 41+2 hoop dat dat niet betekent dat ik nu weer overtijd ga.
Hoi Melanne, Ik herken het ook, om de haverklap veranderd mijn buik in een bowlingbal De verloskundige zei dat het bij een 2e zwangerschap allemaal wat erger kan zijn op het gebied van voorweeen en harde buiken. Verder ben ik sinds een paar dagen ook uitgeput en ook mijn humeur is niet al te best meer geloof ik.. Sterkte met de laatste loodjes
Helaas hier hetzelfde verhaal... inclusief zoontje van 3.5 De gyn zei: ZO, je krijgt al een harde buik als ik ernaar kijk!!! ja... idd... fijn Maar gelukkig, met 37 weken is het einde al in zicht!!! Overigens is bij mij de kleine gewoon ingedaald (alleen nog beweeglijk) en het is net zo erg gebleven (sorry!)
Ik herken het helaas ook Loop 7/7-24/24 rond met een basketbal in de buik en bij het rechtstaan of een andere plotselinge beweging komt daar nog eens een flinke voorwee bij. Gyn zei mij ook dat het er allemaal bijhoort... En tel daar dan nog eens een 22 maandertje met veeeeeeeeeeeeeel energie en bekkeninstabiliteit bij, tja het resultaat moet ik verder niet uitleggen hé... Ach ja, nog een 5 weekjes en ik ben er Gelukkig bestaan er fora waar je je hartje even kan luchten, want mijn vriend wordt onderhand een beetje gek van mij denk ik
Haha, ja heerlijk he dat we hier lekker tegen elkaar kunnen aanzeuren. Mijn man die hoort mij af en toe niet eens meer. De kleine naar bed brengen (zolder) is een ware kwelling geworden. Weet niet waar ik de adem dan vandaan moet halen. En ik dacht als die kleine nu ingedaald is heb ik wat meer lucht dus meer energie. Maar dat kan ik blijkbaar wel vergeten dus
Amai Melanne! Kan jij dat nog de kleine boven dragen? Pfff hier is dat al weken de taak van mijn vriend geworden (hebben dan ook een fors kereltje van 15kg ), ik raak die trap echt niet meer op hoor! Ik slaap zelf al een heel eindje in de logeerkamer beneden .
Ik was gisteren een paar regels uit een boek aan het voorlezen naar vriendlief... en ik was gewoon buiten adem!!!!!! Ik kon echt NIET verder lezen en keek vriendlief echt zo aan van: wth is dit nou weer!!! Ik laat zoonlief mooi zelf naar boven lopen... wil best knuffelen beneden en als ik me goed voel hem eventjes optillen, maar niet langer dan een minuutje. Maar ja, hij is al 3,5... dat scheelt wel natuurlijk...
Mijn man is doordeweeks altijd erg laat thuis, dus het bedritueel is geheel voor mij. Ik draag haar niet hoor, ze kan zelf prima trappen lopen. Maar ik ben daarna de rest van de avond helemaal out. Enne dat voorlezen zo herkenbaar
Inderdaad dat voorlezen is ook erg herkenbaar, alsof je dan toch op een verkeerde manier ademt of zo...
Vervelend die harde buik!! Ik heb er ook last van als ik een stukje loop (net zoals jij) het gevoel dat er een zware betonblok inzit erbij nog bekkenklachten en een lieve, maar energierijke peuter Ik ga dan ook bijna niet meer de deur uit!
Oh wat een herkenning! Wat fijn Pff hier ook bij het minst of geringste een harde buik. Bij mij is de kleine trouwens al ingedaald en zit al vast in het bekken dus sorry, het wordt ook dan niet minder Ik heb een kleine man van 21 maanden rondlopen maar die is gelukkig al redelijk zelfstandig. Hij kan zelf de trap op en af, luiers verschoon ik beneden op de bank en voor de rest vermaakt hij zich gelukkig prima zelf met van alles. Helaas is mijn humeur ook om op te schieten en baal ik regelmatig flink van mezelf. Ik lig ook iedere middag in bed als mijn zoontje slaapt want anders haal ik de avond niet Ik heb trouwens ook erg last van mijn liezen en weleens van die steken in m'n vagina.. ook herkenbaar voor jullie? Ik heb gister wel een blaasontstekingstest laten doen bij de HA en daar zaten wel wat ontstekingscellen in. Er is nu urine op kweek gezet en morgenmiddag krijg ik daar de uitslag van.
Jammer genoeg slaapt mijn dochtertje overdag niet meer. Dus slaap moet ik de nachten inhalen, wat steeds moeilijker gaat met die dikke buik. ( echt om het uur wakker steeds). Die steken in mijn vagina herken ik inderdaad, zal dat niet met het indalen te maken hebben, of de druk van onder. Verder ben ik blij dat ik een dochtertje heb die zich vrij goed alleen kan vermaken. Al moet ik erbij zeggen dat de tv tegenwoordig vaker aanstaat dan normaal. Ben trouwens benieuwd wat ze gaan doen als blijkt dat jij blaasontsteking heb, ik dacht dat je na 34 weken geen antibiotica kuur meer kreeg voogeschreven.
Dat is inderdaad wel lastig dat jouw dochtertje niet meer slaapt 's middags En hier staat de tv stiekem ook net wat vaker aan hoor Maar goed, ik heb niet het idee dat hij het erg vind haha Ik blijk toch een blaasontsteking te hebben en krijg nu ook een kuurtje. Ik heb nog nooit gehoord dat ze na de 34 weken geen antibiotica voorschrijven. Bij mijn zoontje had ik bij 39 weken ook een blaasontsteking en ook een kuurtje gekregen.