Ook ik mag hier mijn verhaal schrijven. Totaal onverwacht verdorie.. Anderhalve week geleden nog een echo gehad. Alles was prima, hartje zien kloppen en was goed ingenesteld, alleen wat 'jonger' dan gedacht. Daarom nu gister een nieuwe termijnecho gehad om te kijken of alles goed is meegegroeid. Hoefde niet, maar ik wilde graag meer zekerheid. Volgens vk zat alles goed, maar ging toch in mijn verzoek mee.. Nu gister totaal onverwacht te horen gekregen dat het hartje niet meer klopt. Alles is verder goed, alleen kindje is niet verder gaan groeien na de laatste echo. Verder verloopt alles volgens schema. Dooierzak en placenta groeit gewoon door en ik ben dus nog gewoon zwanger, alleen kindje is gestopt met leven. Volgens vk moet ik nu wachten tot de miskraam op gang komt. Kan dagen, week of zelfs weken duren.. Dat zie ik dus echt niet zitten! Ik wil het er uit hebben, ik voel me nog steeds zwanger, heb de symptomen nog e.d. Vanmiddag heb ik een afspraak met de gynaecoloog. Hopelijk kan hij me verder helpen en kan ik een afspraak maken voor een curretage. Ik voel zo veel verdriet, pijn en machteloosheid. Het was zoooo gewenst.... Maar moeder natuur heeft nu anders besloten, en dat is erg hard... Volgens mijn berekening was ik nu ruim 10 weken zwanger, volgens echo was het jonger.... achteraf had ik gelijk, alleen het kindje is niet goed meegegroeid, daarom leek het of ik 'korter' zwanger was... Verdorie... waarom ik...
sterkte hee.. ik heb ook zo iets meegemaakt.. vorigjaar was ik zwanger.. ik zou met 10 weken naar de vk gaan voor me eerste echo. maar het hartje klopte niet... helaas.. ik ging kapot.. ben nu nog steeds wle eens verdrietig.... (hugggg)
Jeetje meis ik begrijp je verdriet. Ik wil je heel veel sterkte en kracht toewensen voor nu en de komende tijd. Liefs Mirre
Heel veel sterkte. Misschien kan je aan de gyno vragen voor een curretage. Het wachten erop vond ik ook niks Nogmals heel veel sterkte. Liefs, Tineke
Ik begrijp wat je nu meemaakt helaas.... Ik heb 2 weken geleden te horen gekregen dat het niet goed was. Ik was 8 weken zwanger, en kreeg een echo. Daaruit bleek dat het vruchtje niet meer leefde, het was gestopt met leven bij 5 of 6 weken. Ik was kapot van verdriet, en moest wachten op een miskraam. Die heb ik afgelopen zondag gehad. Gister een echo gehad om te kijken of de baarmoeder schoon was, maar dat was helaas niet zo, er zitten nog grote stolsels en weefsels in. Donderdag krijg ik weer een echo, en als het er dan nog zit word ik vrijdag gecurreteerd. Ik moet nog heel vaak huilen, mijn tranen laat ik dan ook maar gewoon stromen. Het heeft tijd nodig om dit allemaal te verwerken. Woorden van troost zijn niet te vinden.... Ik wil je heel veel sterkte toewensen met dit grote verlies. Liefs vanille.
Erg veel sterkte gewenst, ik weet precies hoe je je voelt. En als jij gecurriteerd wilt worden (heel begrijpelijk) dan moet je gewoon voet bij stuk houden hoor en niet eerder bij de gyn de deur uitgaan voordat er ja gezegd is. Het is jouw lichaam en jouw verdriet!
Ach laatje, wat een kl*t*nzooi of niet dan, wat vreselijk voor je! Ik zou er op aandringen een curretage te willen, tenminste als je er klaar voor bent, ik zou persoonlijk niet nog dagen of weken zo willen rondlopen! Je hoeft er niet tegen op te zien, als ik de verhalen hier zo lees moet een natuurlijke afstoting geen pretje zijn! heel veel sterkte dikke knuf. Jette
Och Laatje, wat erg voor je. Ik weet wat het is als je dat bericht te horen krijgt. Als jij er niet langer mee rond wil lopen, maak dan vanmiddag al een afspraak voor een curettage. En Vanille, wat vreselijk voor je. Ik hoop dat donderdag blijkt dat je baarmoeder leeg is en je niet gecuretteerd hoeft te worden. Laatje en Vanille, allebei heel veel sterkte toegewenst! Marla
Wat doen die lichamen van ons toch raar. Kindje stopt met leven, maar de rest groeit gewoon door... Kan me geen voorstelling maken van het gevoel dat door jou heen moet gaan, vreselijk! Heel veel sterkte en inderdaad, zoals hierboven al wordt gezegd, als jij niet weken door wil lopen: kies voor jezelf, laat je niet op de kop zitten! Liefs Judith
Hoi laatje, Ook ik leef met je mee. Kan er helaas over meepraten. Ik heb in juli m'n eerste miskraam gehad. Ik begon iets te vloeien en kreeg de volgende dag een echo. Het hartje klopte niet. Uiteindelijk kreeg ik 4 dagen na de echo een spontane miskraam. Vorige week vrijdag bleek tijdens een echo dat ook bij mijn tweede zwangerschap geen kloppend hartje zichtbaar was. Vond het erg moeilijk om een keuze te maken tussen afwachten en curretage. Vooral het idee dat mijn kindje 'zomaar' weg werd gehaald alsof het niets had betekend vond ik erg moeilijk te aanvaarden. Anderzijds kon het nog weken duren voordat mijn lichaam de zwangerschap zelf zou afbreken, omdat ik nog geen enkel signaal had (nog steeds misselijk, niet vloeien...). Het idee om zo nog weken door te moeten lopen heeft de doorslag gegeven. Dat kon ik niet. Afgelopen woensdag ben ik daarom gecurreteerd. 's Morgens een gesprek gehad bij de gynaecoloog. Hij gaf me alle ruimte om m'n eigen keuzes te maken. Toen ik uiteindelijk koos voor een curretage heeft hij er voor gezorgd dat ik diezelfde dag nog geholpen ben. Hij zij: ' "anders loop je er weer een dag tegen aan te hikken". Dat vond ik erg lief. Ik ben blij dat hij zo snel heeft doorgepakt. Achteraf vond ik de ingreep zelf reuze mee vallen. Mijn ervaring is dat de behandelend arts vooral meegaat in jouw wensen. De eerste keer koos ik voor afwachten en dat werd door iedereen gerespecteerd, ook door de huisarts en verloskundige. Wel zeiden ze dat als ik op welk moment dan ook van gedachten veranderde, ik alsnog een curretage mocht. De tweede keer heb ik gekozen voor een curretage. Ook daarover heeft niemand 'gezeurd'. Ik heb echt het gevoel gehad dat mensen zich realiseren dat je het al moeilijk genoeg hebt bij het maken van zo'n keuze en dat ze welke keuze je ook maakt, deze respecteren. En ik merk dat dit voor mij toch iets is waar ik nu waardering voor heb, dat mensen je keuzevrijheid respecteren. Ik hoop daarom dat de gynaecoloog waarmee jij gaat praten er ook zo over denkt. Ik wens je heel veel sterkte! Kike.
Laatje, bij mij ongeveer hetzelfde, vruchtje was kleiner/jonger dan ik verwachtte, kon late eisprong zijn zei gynae, maar ik wist meteen dat het niet goed zat. Na een tweede echo gebleken dat het niet meer gegroeid was en gezien het al aantal weken gestopt was met groeien maar niet spontaan kwam, ben ik voor een curettage gegaan. Uiteindelijk is dit beter meegevallen dan verwacht, en pas na de curettage kon ik aan de definitieve verwerking beginnen. En als je echt een curettage wil, dan moet de gynae dit respecteren vind ik en je volgen in je beslissing, sterkte meid! flyke
Vanille, de tranen laten stromen lijkt me ook het beste, ik ondervond hoe meer ik ertegen vocht, hoe moeilijker ik het had om ze tegen te houden. Na het huilen ben ik precies opgelucht en kan ik er terug tegen aan. sterkte meid! flyke
Laatje! Wat ontzettend jammer! Ik had jou hier echt niet verwacht, het leek allemaal zo goed! Als je er over wilt praten, je weet me te vinden. Je mag me altijd een pb-tje sturen. Heel veel sterkte. Smeetje
wat een naar verhaal! Ik wens je heel veel sterkte en als je echt een curretage wilt dan moet je daarop staan..... Ik had ook een echo gehad waar hartje mooi op klopte, maar het vructje was een week kleiner dan ik had verwacht. Moest me geen zorgen maken maar dat deed ik wel want ik wist zeker dat het niet een weerk later kon zijn verwekt (had getempt en ovutesten gebruikt dus wist precies wanneer mijn ei was geweest). Een week later kreeg ik bij circa 9 weken een spontane miskraam. De week erna heb ik een echo gehad en toen was alles weer "mooi" schoon. Ik zou zelf niet willen wachten tot het spontaan gebeurt nu je het al weeet, maar je moet de tijd nemen om die beslissing te maken. Heel veel sterkte!
Dank jullie wel voor al jullie lieve berichten. Het komt zo vaak voor zegt de gyn, maar je hoopt dat je er zelf niet bij zit. Ik ben gister bij de gynaecoloog geweest en heb gekozen toen gekozen om het eerst te proberen met vaginale tabletten, hiermee breng je een natuurlijke miskraam op gang. Om 18.30 uur tabletten ingebracht en om 19.00 uu begonnen de krampen al. Om 22.00 uur kreeg ik al bloedverlies, was aan de ene kant wel blij, nu zou het snel over zijn. maar de buikkrampen die daarbij kwamen waren zo heftig dat ik het niet meer uithield en soms zelfs bijna flauwviel van de pijn. Om 23.00 heeft mijn vriend het ziekenhuis gebeld en heeft mij daar naar toe gebracht. Een helse 20 minuten in de auto. In het ziekenhuis inwendig onderzoek gehad (ook al erg pijnlijk) en daarna meteen morfine. Heb de nacht in het ziekenhuis moeten doorbrengen. Gistermiddag alsnog curretage gehad, na een vervolgecho bleek dat er nog erg veel zwangerschapsweefsels is achtergebleven. Wat een ellende allemaal. Nu zit ik hier uitgeput op de bank. Te overdenken wat er allemaal is gebeurd de laatste 2 dagen. Maandagmiddag nog vrolijk sinterklaasfeest voor mijn werk aan het voorbereiden, en in 2 dagen in een zwart gat gevallen. Gelukkig krijg ik heel veel steun in mijn omgeving. Alles zat tegen, maar nu is alles weg en kan ik beginnen met verwerken.. Jeetje, wat kan het leven hard zijn...