Heel veel succes Patrick! Denk aan dat het niet gaat om het feit of het pijn doet of de medische dingen er om heen er is niemand ziek , het draait om de geboorte van jullie kind ! en dat is een heel bijzonder moment...
Lekker belangrijk...je was er toch ook bij toen het gemaakt werd? Samen uit samen thuis, samen baby maken, samen geboren laten worden (ook al kan je als man niet superveel doen qua het lichamelijke werk) Reken maar dat ik die van mij aan zijn oren meetrek als ie niet meewilt het zou een grote breuk betekenen als ie mij niet zou willen steunen omdat het zo'n watje is dat ie zijn eigen gevoelens even niet achter die van zijn vrouw of vriendin kan zetten. Keigoed van je Patrick dat je weet hoe belangrijk het voor bar maar ook voor jou is!
Tja niemand dwingt jou om er bij te zijn, of de man van bar dat maak je als koppel samen uit. Maar het blijft een forum en iedereen hier geeft, (soms wat gepepert) zijn mening, tja dan weet je op voorhand dat je niet altijd precies te lezen krijgt wat met jou mening strookt. En dan dr bij of ik niet 7 kleuren stront schijt, ik moet straks na maanden van veranderingen aan mijn lichaam, en hormonen wel en kind eruit wurmen. Ik weet niet of jij ooit iets ter grote van een gemiddelde bowlingbal eruit hebt gewerkt van onder, maar mij lijkt het ook geen picknick hoor. Ik begrijp best dat het voor mannen ook niet zo plezant is allemaal om te zien, maar ik zit ook niet zo op het aangezicht van een moederkoek te wachten.
Een vriend van mij dacht ook dat ie onderuit zou gaan bij de bevalling van zijn vrouw. Toen zijn vrouw haar kniebanden had verdraaid en in het ziekenhuis vertelde hoeveel pijn het deed, ging hij van zijn stokje....haha... dus ook hij dacht, mooi niet dat ik die bevalling helemaal mee ga maken! Uiteindelijk wel gebleven na de eerste weeen en zegt nu (inmidels twee keer) de mooiste belevenis uit zijn leven te hebben gezien! Had nergens last van, dacht geen moment aan de pijn, aan het bloed of wat dan ook, heeft alleen op en top zijn vrouw gesteund en is nu vreselijk trots dat hij het toch probeerde! Mannen kunnen het dus in ieder geval even proberen? Dat is toch wat je voor elkaar over hebt. Stel nou dat het echt niet gaat.....tja, dwingen is inderdaad niet te doen, trouwens, alsof wij daar als persers mee bezig zijn? Ik heb liever geen man naast me dan eentje die flauw valt, ziek wordt of gewoon te zenuwachtig is om te helpen ofzo, denk dat ik me daar meer aan ga ergeren! Keuze aan de man zelf denk ik dan, maar....wel in goed overleg! Heren, succes!