Wat een vervelende situatie zeg. Snap alleen niet dat hij bijvoorbaat al zegt dat hij er niet bij wil zijn. Beetje voorbaardig. Die medische termen vallen reuze mee en hij hoeft toch niet te kijken hoe de kleine wordt geboren...hij kan toch gewoon naar jou kijken. De meeste bevallingen bouwen zich ook langzaam op...het is niet in ene bats boem zoals op tv. Een vriend van ons kan ook helemaal niet over bloed etc, maar de geboorte van z'n kind had hij niet willen missen. Hij heeft ook helemaal geen last gehad van z'n angst...de adrenaline stroomde te snel. Denk dat hij er spijt van zal krijgen als hij het niet probeert...de geboorte van je eigen kind is niet niks. Het is een hele mooie belevenis. Mocht het echt niet lukken dan kan hij altijd nog vertrekken of worden afgevoerd, maar ik denk dat het reuze zal meevallen. Hoop dat jullie er samen uit komen. O, ja....als het mijn man zou zijn geweest had hij geen keuze gehad. Hij moest er zijn. Hij was er ook bij toen we het kindje maakten, dus nu ook. Denk dat je veel te aardig voor hem bent.
Dat vind ik ook. Ik denk ook dat ie er later misschien wel spijt van krijgt. [/quote]atroeschka schreef: Ik ben hier dus de enige merk ik met t idee van, als hij er écht niet tegen kan of tegenop ziet, waarom dan? Nee hoor, ik ben het helemaal met je eens! Ik kan het me heel goed voorstellen dat iemand er niet tegen kan en er dan tegenop ziet om bij de bevalling te zijn. En het belangrijkste is idd dat hij er na de bevalling is.
Hoi Dames, Mannetje van H hier. Tegenop zien of niet tegen kunnen... Poeh op voorhand weet ik dat niet hoor. Wordt al horredol als ik die verlossingsprogramma's, niet die van de EO dus, kijk en die pijn in de gezichten zie... Moet mijn meisje diezelfde pijn ook ondergaan en dan is er nog het slijmerige bloed om niet te vergeten. Mijn eigen bloed gaat nog maar dat... NO WAY zou ik zeggen maar het liefst zeg ik van SMS maar als ie er is en aan de andere kant de compulsieve drang om toch ook handje vast te houden... Op voorhand al Nee zeggen omdat je 'DENKT' dat je er niet tegen kan of dat je onderuit gaat! Dat gaat er bij mij niet in! Zie het maar als een GVA. GrensVerleggendeActiviteit. Je kan er misschien geen zin in hebben maar bedenk je ook dat je naderhand ontzettend veel spijt kan hebben er niet bij te zijn geweest. Zit te typen als Brugman maar waar het op neer komt: Laat je niet zo kennen en ga gewoon mee. En voor moedertje. Wat wil jijzelf? Hem erbij of weg? Ik lees zo je berichtjes en mijn eerlijke mening; Je komt teveel voor hem op! Hij komt op mij over als een watje! Stel je het volgende eens voor: Kind: Papa waarom was jij eigenlijk niet bij mijn geboorte Papa: Uhm..... ik moest biljarten of andere smoes Kind: Mama zei dat je bang was voor de geboorte Papa: Rooie harses en al... Zei mama dat en dan verder moeten liegen tegen je kind.... Nahhhhhhhh Genoeg gezemel van mij hier Wees een vent en onderga dat mooie moment in je leven. Helaas zijn er ook zat die het niet gegund zijn. Mannetje van Heidiii (Ook schijtbenauwd voor als het zover mag komen)
Mannetje van Heidi; Die van mij denkt er precies zo over. Ik ben het ook helemaal met je eens. Nathasja
Mijn Manneke wilt er abosluut zijn als onze kindje ter wereld word gebracht. Dat wil je toch niet missen. En vooral als je ernaast gaat zitten dan is het zo dichtbij. Lijkt me ook heel moeilijk als vrouw zijnde om mijn man dicht bij me te hebben maar niet diegene is die mijn hand vasthoud waar ik (denk ik) heel veel steun aan zou hebben. Ik vind dat je dat wel op z'n minst kan doen na 9 maanden. En ik zou het heel erg triest vinden als ik daar in mijn bedje ligt te puffen terwijl mijn man door het raampie naar binnen kijkt. Probeer het en als het echt niet lukt, loop je weg.
nou ja zeg! kan niet tegen medische termen, tssss. wel de lusten maar niet de lasten? ik kan het me in deze tijd gewoon niet voorstellen, echt niet, sorry hoor, maar wat ben je dan voor een vent? Zo voorbarig, zou ik het toch niet kunnen accepteren...liefie doe je best ik wacht wel op de gang!!!!! ja daaag!!! Kijk als ie het nou eerst een probeert, en na (stel maar een norm, 2x flauwvallen 1x keer overgeven) mag ie op de gang gaan zitten,.....nadenken over een sterillisatie.. Ik ben misschien een beetje fel, maar ik vind dat hij er wel heel makkelijk vanaf komt....
die van mij doet het ook in zijn broek de gedachte alleen al maar hoe dan ook hij zal en moet erbij zijn dit is niet iets dagelijks en je mag van geluk spreken als je het uberhaupt mag meemaken ik zou hem bij de haren meeslepen als ik jouw was. tenslotte moet je op het moment iemand de schuld geven van je pijn hahahahaha
Het is inderdaad van mannetje van heidii zegt hè. De angst, de pijn die je vrouw moet ondergaan! Moet zij dat allemaal doorstaan en wat kan ik dan doen. Ik kan niets doen om de pijn over te nemen. Wat de meeste mannen het vervelendst vinden van de bevalling, is de machteloosheid. Het gevoel niets te kunnen doen aan de pijn, het niet kunnen overnemen en wel die vertrokken gezichten te zien van hun vrouw die zo hard werkt om HUN kind het leven te schenken. Dat is ook zeker hetgeen wat mijn man het ergste vond! Echt niet die termen en vieze matjes en bloed! Maar hij zegt ook dat het het mooiste moment van zijn leven is, dat zijn dochter werd geboren. Ook zegt hij dat zoveel respect en ontzag (daar is niet zoveel meer van te merken hoor haha) heeft voor hetgeen wat ik daar in die kamer gepresteerd heb. En dat kun je toch alleen zeggen en vinden wanneer je er werkelijk bij bent geweest! Overigens kon ik hem nadien wel bijna opvegen!
He, Bar! Je mannetje heeft zo te lezen veel stof om over na te denken. Laat je hem dit allemaal ook lezen? Als ik heel eerlijk mag zijn, maar wij kunnen toch net zo goed niet tegen de bevalling, wij zijn toch ook harstikke bang? En in het ziekenhuis bevallen met al die enge apparaten, termen en het bloed? Pfffff............ik moet er nu ook nog even niet aan denken hoor! Maar het kind moet er wel uit hoor! of ik het wil of niet. We willen je hiermee heus niet aanvallen meid, maar ik denk idd dat je mannetje het gewoon moet proberen, dan gaat hij maar onderuit. Hij heeft ook aandeel in hetgeen wat je allemaal te wachten staat. Misschien ga jij zelf ook wel onderuit, maar jij kunt niet zeggen: "Ik wacht wel effe op de gang." Jij wordt tijdens de ontsluitingsweeen ook kotsberoerd, geloof me! Nou dan zijn jullie samen beroerd...
Als eerste @ Heidi en haar man. Wat zijn jullie een leuk stel ( heb even stiekem in je album gekeken) En leuk dat jij ook reageert de meeste zijn hier toch echt dames en zijn er weinig mannen die zich hiermee bezig houden, heel leuk! Anyway. Mijn man MOET erbij aanwezig zijn is ook een beetje een schijtert maar ik zelf zou het hem niet echt vergeven ik bedoel hij wilde dit tenslotte toch ook? Niet alleen de lusten maar ook de lasten hoor. Ik kan me wel voorstellen dat het voor de mannen geen pretje is om het te zien, je ziet je vrouw pijn lijden maar desalnietemin is het wel je eigen vlees en bloed. Je kunt er rekening mee houden dat je van je stokje kan gaan op voorhand dus even melden aan verpleegkundige en eventueel arts. Mijn man keek niet over het scherm heen bij onze jongste uit solidariteit. Ik kon onze zoon namelijk toen ook niet zien dus hij wilde wachten tot we hem beide zagen en daarbij il lag natuurlijk wel helemaal open ( keizersnede) Nu een normale bevalling maar mij kennende ik ga door het lint als hij ook maar enigzins zijn hielen licht [-( hahahaha die mannen ook xxx jet
Ha, dit is precies zoals mijn man het heeft ervaren. Die is er dus ook wel heel trots op dat hij het heeft mogen meemaken en hij vond het ondanks alles wel een verrijking.
tsja...ik ben het gewoon met jullie allemaal eens. Ook denk ik dat het nogal wat verschil maakt of het een vreemde is die op tv een kindje eruit perst of dat het je eigen vriendin is die jouw kindje eruit perst. Kan me niet voorstellen dat je dan alleen maar met het bloed bezig bent. Juist met hele andere dingen want jouw kindje komt! Mooie dingen die je gewoon niet moet missen. Denk dat er dan toch een soort mechanisme is de hersenen actief wordt die je erdoor heen sleept net zoals dat gebeurt bij je vriendin. Zie het als een "opstapje naar het vaderschap" ofzo, mocht er iets met je kindje gebeuren later waar misschien wel bloed en een ziekenhuis bij komt kijken ga je toch ook niet tegen je vriendin zeggen " regel jij alles even, ik kan er niet tegen" Maargoed, zo denk ik erover. Probeer het in ieder geval. Dan weet je het tenminste zeker!
sorrie dat ik het zeg maar ik vind het heel egoistisch van hem! het is voor jou veel erger als voor hem, geen een man vind het prettig als zijn vrouw ligt te bevallen hij is heus de enigste niet. mijn vriend moet erbij zijn en wil dat gelukkig ook ik denk dat je tijdens de bevalling de steun van je partner goed kunt gebruiken! succes ermee. veel liefs esther
eej bar lees nu pas je topic... heb niet alles terug gelezen, maar weet wel hoe je je voeld hoor meis. toevallig hadden wij het er gisteravond over, die van mij maakte de opmerking; pfff als ik er nu al aan denk dat jij daar weer ligt te puffen en pijn heb moet ik er echt bij zijn? ik zei zo vaak maak je het niet mee en jaaaaa je moet erbij zijn of je nu wil of niet! begon hij te lachen en zei ik vind het zo leuk om je op de kast te jagen he hihihihi natuurlijk ben ik er bij, maar prettig vind ik het niet! ik weet bij die andere 2 meiden werd hij er zelf bij betrokken bij de oudste in het ziekenhuis riepen ze steeds vergeet geen foto's te maken as papa straks heb je geen herinneringen hoor hihihiihi en bij de jongste moesten we thuis bevallen en de kraamhulp was er nog niet dus moest hij assisteren! dus daar had hij niet veel keus hihihi ik denk dat het allemaal wel goed komt hoor meid vooral als hij wel bij je om de hoek staat te wachten denk ik toch haast wel dat hij door de verpleging of je VK erbij betrokken word... leg het anders uit aan je VK of gyne die kan er dan misschien op moment supreme er heel subtiel op inspringen... denk dat hun het wel vaker mee maken. ik denk eerder dat het gewoon het idee is dat jij daar dan ligt en hij machteloos is en niet veel kan dan afwachten en wat is fijner on dan in een hoekje weg te kruipen en weg van alle pijn en leed die de vrouw op dat moment mee maakt... komt welgoed joh... liefs van mij
Bij ons is het de 4e en naarmate de volgende bevalling kwam, ging mijn man steeds bleker zien. Hij is er tot nu toe bij elke bevalling geweest, maar ik laat hem nu de kans om zelf te beslissen of hij erbij wilt zijn. Ik moet er nl niet aan denken dat hij daar op de grond ligt en ik aan het bevallen ben. Hij zal wrs. wel in de kamer zijn, maar daar houdt het dan wel mee op. Zijn zus heb ik gevraagt om erbij te zijn. Was er de laatste keer ook bij, en aan haar heb ik meer. Dus mijn conclusie: laat het hem zelf bepalen. Nieuwsgierigheid zal het wrs. wel winnen van hem. Succes straks. Jikke
Mijn man is niet weg te slaan dat staat al vast! (Daar ben ik overigens heel blij mee, ik ben doorgaands niet zo'n held!)
Ik ben het met de dames eens. Ik denk dat de vrouwen het veel enger vinden dan de mannen want wij zullen de pijn voelen. ALs ik eraan denk dat ik straks heel sexy met mijn benen wijdopen van de pijn verga, dan kan ik ook ff in paniek raken. Maar ja miljarden vrouwen voor mij hebben het gedaan en het zal me lukken ook. En dat mijn vriend erbij is, is voor ons normaal. Hij zal me steunen, coachen zonder hem wil ik echt niet bevallen. Hij kijkt ook nooit naar de bevallig op tv dat vind ie niet interessant andere vrouwen maar mijn bevalling daar kan hij niet op wachten om zijn kleine voor het eerst te zien. Ik zou je vriend deze topic laten lezen en laten inzien dat hij te voorbarig is en zeker spijt zal krijgen later. Eerst proberen en dan pas zien of hij echt flauwvalt/ziek word.
ik ken zo'n verhaal van mijn oudste broer[23 jaar geleden]. hij wilde ook niet bij de bevalling zijn, hij 21 en zijn vrouw 17. bij hun deed hun huisarts de bevalling, toen het zover was heeft de arts hem gewoon meegenomen en naast zijn vrouw gezet. bij de volgende 2 bevallingen wilde hij er graag bij zijn. misschien hebben jullie dan ook zo'n behulpzame vk, die hem dan gewoon "dwingt"
Vriend van Bar, ben erg benieuwd naar je reactie! (en ik weet dat je meeleest aangezien je vaak genoeg zelf iets plaatst )